پاسخ به شبهه ای پیرامون امامت

سرویس اجتماعیامید، شبهه: امامتی که خداوند تعالی به بنده و خلیلش ابراهیم(ع) عطا فرمود همان نبوت بود و نه مقامی غیر از آن. و بدین گونه دلالت این آیه لزوم عصمت امام را از بین می برد. زیرا مقصود از امامت در این آیه نبوت است، نه امامت یا مقامی غیر از نبوت.
پاسخ: گروهی بر این سخن ها اصرار ورزیده اند بدون اینکه دلیل پافشاری خود را به روشنی بیان کنند. ولی پافشاری بی دلیل آنها چیزی بر این ادعا نمی افزاید. و از سیاق آیه کاملا روشن است که این امامت مقامی غیر از نبوت است و ابراهیم(ع) به هنگامی که خداوند او را به عنوان امامت مورد خطاب قرار داد و به امامت مردم برگزید، پیامبر بود. این نکته را هم باید بیافزاییم امامتی که خدای تعالی به بنده و خلیلش ابراهیم(ع) عطا کرد پس از آن بود که او از امتحانات الهی سرافراز در آمد و آنها را به پایان برد و هنگامی که خداوند چنین خطابی به او کرد پیامبری بود که گروهی پیرو او بودند.