امامتی که خدای تعالی به بنده و خلیلش ابراهیم(ع) عطا کرد پس از آن بود که او از امتحانات الهی سرافراز در آمد و آنها را به پایان برد و هنگامی که خداوند چنین خطابی به او کرد پیامبری بود که گروهی پیرو او بودند.
