نامه ای به عادل فردوسی پور
امیدوارم که این برنامه شما مقدمه ای برای شروع باشد نه تمام کردن و به قول معروف ماست مالی شدن قضیه!
به گزارشامید، نامه ای در سایت گل منتشر شده است که متن آن بدون کم و کاست به شرح زیر است:
سلام، آقای فردوسی پور.
این نامه را خطاب به شما می نویسم، چرا که می دانم هر وقت برنامه شما روانه آنتن تلویزیون می رود، میلیون ها نفر مشتاق برنامه شما، می نشینند تا ببینند در پشت و جلوی صحنه بازی مجری محبوب شان چه می گذرد؟ شما به دلیل آن که اعتماد این تماشاگران را مهم می دانید و معتقدید بدون این اعتماد، فوتبال ایران نخواهد توانست بر بلندای شایستگی اش بایستد، می دانم مثل همه علاقمندان آرزو دارید حاصل افشاگری در فوتبال، ثمری پر سود بدهد و پاکی و سلامت جایگزین ناپاکی و بیماری شود. ولی با کمال احترام و با صراحتی که از شما آموخته ایم اعلام می کنم در روش خود دچار اشتباه شده اید. یا حداقل این
که دچار کاستی شده اید. چرا؟ چون به اصل کار نمی پردازید. شما بهتر از من می دانید قهرمانی و مولایی مهره کوچک و کم تاثیر در دستگاه هیولایی فساد موجود در شبکه مافیایی فوتبال کشورند. هیچ وقت به پروسه انتخاب روسای فدراسیونها در کلیه کشورها و یا نائب رئیسان آن فکر کرده ایم؟ فسادی در آنها نیست؟ آیا همه چیز بر اساس توانمندی بوده و ضابطه؟ و یا این که قدرت و پول و رابطه حرف نهایی را می زدند!؟ انتخاب بازیکنان برای تیم های دولتی و پرداخت دستمزدهای آنها چطور؟ وقتی بازیکنی که حداکثر در همین فوتبال ایران با در نظر گرفتن کلیه شرایط ۲۰۰ تا ۳۰۰ ملیون تومان بیشتر نمی ارزد ولی ما بیش
از ۱ میلیارد برای جذب او می پردازیم، خوب معلوم است که ۷۰۰ تومان آن فساد است و قرار است بابت حیف و میل ها پرداخت شود. وقتی یک مربی که قیمت واقعی بازار او مثلا ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلوین تومان است ولی بابت آن چند برابر بیشتر می دهیم آن هم از بیت المال، خوب این فساد نیست!؟ و آیا این فسادها بزرگتر نیستند؟ البته مربیان و بازیکنان تاپ در این قضیه استثنا محسوب می شوند.
بگذارید پا را از فساد برهنه کمی جلوتر بگذاریم و بر نکته دیگری انگشت بگذاریم. شما و ما بخوبی می دانیم که بسیاری از مدیران باشگاه های دولتی، حتی حداقلی از شایستگی های لازم را برای پستی که عهده دار شده اند را ندارند، در نتیجه حقوق و دستمزدهای کلان را به ناحق می گیرند که این اتفاق در ظاهر نشانگر هیچ فسادی نیست، ولی آیا بخش پنهان همین فساد طرح شده داوران ریشه در این موارد ندارد؟ آیا فساد داوری مثل کوه یخی نیست که فقط ۱۰ درصدش بیرون از آب است؟ آیا ساعات طولانی از برنامه پربیننده را به علیپور و مولایی بسپاریم و بحثهای اصلی را رها کنیم و چندین و چند بار حرف های تکراری آنها را بشنویم، مشکل فساد فوتبال را حل می کند؟ آیا چنین کاری نوعی گمراه کردن بیننده نیست و ناخواسته آتش خانمان سوز فساد را در فوتبال شعله ورتر نکرده ایم؟ نمی دانید کلید اصلی بحثدر رانت های نفتی است که با سازوکارهای متعدد وارد باشگاه ها و فوتبال می شود و به راحتی ابعاد فساد را فربه تر می کند؟ آیا راه حل اصلی این مشکل، حذف کمک و یارانه های دولتی به باشگاه ها و مدیران نالایق نیست؟ حمایت دولتی که جز بسط فساد ثمر دیگری نداشته است. اگر این پول های رانتی که از جیب مردم برداشته می شود از فوتبال کشور حذف شوند باشگاه ها ناچار می شوند مدیران لایق و کارآفرین را جذب کنند و همین فوتبال زمین گیر شده را نجات می دهد.
تردید ندارم فساد در تمام جای دنیا وجود دارد. هیچ وقت فکر کرده ایم که انتخاب کشوری مانند قطر برای میزبانی جام جهانی براساس چه معیاری بوده است؟ فوتبال دارد؟ قدمت دارد؟ جمعیت و تماشاگر دارد؟ آب و هوا دارد؟ چه چیزی جز پول؟ و فقط پول. اما این فساد کجا و فساد یک داور مثلا در لیگ یک کشور اروپائی کجا؟ سرنوشت رییس کنفدراسیون فوتبال آسیا و حتی هاوه لانژ را فراموش نکرده ایم. فساد در بعضی از جاها مثل کشور ما آشکار و برهنه است، در کشورهای پیشرفته تر با نقاب، شیک و حرفه ای، ولی یک تفاوت ظریف در این میان وجود دارد که هزینه اولی از جیب ملت و موجب اتلاف منابع است و دومی یک تجارت پر سود و خلاق.
امیدوارم که این برنامه شما مقدمه ای برای شروع باشد نه تمام کردن و به قول معروف ماست مالی شدن قضیه! این که داوری فوتبال تا این حد دچار فساد و به قول معروف نمک هم گندیده شده باشد نشان دهنده همان بخش های اصلی تر و ناپیدای کوه یخ فساد در فوتبال ایران است. شما توان و امکان آن را دارید که نور را به جائی که لازم است بتابانید!!؟. این وظیفه اخلاقی و حرفه ای شماست.