مشکلات معیشتی دغدغه اصلی اهالی رسانه

یک فعال حوزه رسانه با تاکید بر مشکلات معیشتی اهالی رسانه گفت: دستمزد خبرنگاران به حدی پایین است که، دشوار میتوانند یک زندگی معمولی هم داشته باشند. حتی میانگین دستمزد روزنامهنگاران مشغولبهکار در رسانههای دولتی یا وابسته به نهادهایی که بودجههای دولتی و خاص دارند نیز بالا نیست و شاید در بهترین شرایط با حقوقی که دریافت میکنند، هزینه رفتوآمد روزانه به محل کار و احتمالا یک وعده غذای روزانه را تامین کنند!
معصومه نصیری در گفتگو با «امیدنیوز» اظهار کرد: متاسفانه خبرنگاران ما علیرغم گرفتاریهای روحی ناشی از پیگیری مستمر اخبار تلخ، بهشدت با مشکلات معیشتی مواجه هستند. به عبارت بهتر ماهیت کار رسانهای در ایران بهویژه در بخش اخبار اجتماعی با آسیبهایی همچون فقر، کمبود دارو و مصائب حوزه درمان، مشکلات کارگران، بیکاری، تنشهای خانوادگی، اعتیاد و تبعیض در نظام آموزشی گره خورده است. لذا درحالیکه زندگی روزانه یک خبرنگار با درد و رنج توام است و زندگی شخصی او را هم تحتتاثیر قرار میدهد، اما بازهم به لحاظ معیشتی تامین نیستند.
وی افزود: خبرنگاران ما امنیت شغلی هم ندارند و اخراج پی در پی آنان، شرایط زندگی این گروه از جامعه را با پیچیدگیهایی همراه کرده است و از سوی دیگر رسانههای مکتوب اعتبار گذشته را در نزد مردم ندارند و کاهش رغبت آنان برای خوانش گزارشهای تحقیقی و تحلیلی در صفحات روزنامهها که مدت زمان زیادی برای جمعآوری اطلاعات و نوشتن آن وقت صرف شده است، روزنامهنگاران را به وادی ناامیدی کشانده است، یعنی نه تنها از نظر معیشتی با مشکل مواجهاند که از نظر بازخورد اجتماعی نیز به مرحله سرخوردگی رسیدهاند.
فعال حوزه رسانه در ادامه تصریح کرد: دستمزد خبرنگاران به حدی پایین است که، دشوار میتوانند یک زندگی معمولی هم داشته باشند. حتی میانگین دستمزد روزنامهنگاران مشغولبهکار در رسانههای دولتی یا وابسته به نهادهایی که بودجههای دولتی دارند نیز بالا نیست و شاید در بهترین شرایط با حقوقی که دریافت میکنند، هزینه رفتوآمد روزانه به محل کار و احتمالا یک وعده غذای روزانه را تامین کنند. در چنین شرایطی، تنها راه روی آوردن به شغل دوم و سوم و یا در صورت امکان خروج از این حرفه است.
نصیری خاطرنشان کرد: متاسفانه تنگناهای معیشتی در کنار عدم امنیت شغلی، موجب آن شده است که روزنامهنگاران بسیاری در یک دهه اخیر تغییر شغل بدهند. ازجمله جمعی از روزنامهنگاران حرفهای و صاحب قلم که مسائل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی کشور را به خوبی بازتاب میدادند و حالا سالهاست مجبور شدهاند عطای این شغل را به لقایش ببخشند و به سراغ مشاغل نان و آب دار بروند. این یعنی سرمایههای با ارزش بسیاری در این بخش تلف شده و این مسئله آینده روزنامهنگاری را هم تهدید میکند.