چرا هاشمی و خاتمی این قدر نگران بهشت هستند؟

سرویس سیاسیامیدپس از انتخاب وزرا، همه ی نگاه ها به ساختمان مرکزی شهرداری تهران در خیابان بهشت است. خیابانی که امروز محل رفت و آمد بسیاری از سیاسیون داخل و خارج شورا شده است.

یکی از نکات جالب در ارتباط با شهرداری تهران در این دوره، پای کار آمدن اصلاح طلبان با تمام توان است. قطعا هیچ کس انکار نمی کند که تقریبا هیچ یک از بزرگان اصولگرا، از حضرات آیات مهدوی کنی و یزدی و مصباح گرفته تا پیشکسوتان سیاسی اصولگرا مانند عسگراولادی و حدادعادل، هیچ یک با جدیت به بحثشورای شهر نپرداخته اند، در حالی که در سوی دیگر ماجرا یعنی در جناح اصلاح طلب، تحولات به گونه ای دیگر پیش می رود.

اکبر هاشمی رفسنجانی حداقل دو بار با اعضای اصلاح طلب شورای شهر تهران دیدار کرده است. سید محمد خاتمی هم مرتبا در سخنرانی ها و محافل سیاسی، از اهمیت شهرداری تهران می گوید. او که ابتدا مسجدجامعی را به عنوان وزیر ارشاد به دولت معرفی کرده بود، پس از مدتی به این نتیجه رسید که " بهتر است مسجدجامعی در شورا بماند ". از سوی دیگر با پیشنهاد محمدعلی نجفی، رییس سازمان میراثفرهنگی و گردشگری، مهدی حجت که احتمالا رایش با قالیباف بود، از شورا استعفا کرد و معاون نجفی در میراثشد.

اما اخبار غیررسمی حکایت از تلاشی گسترده تر از آنچه گفته شد دارد. بسیاری از حامیان شهردار شدن پسر رییس مجمع تشخیص مصلحت، به رایزنی های گسترده ی سیاسی و فعالیت های رسانه ای پرحجم روی آورده اند. شاید قالیباف در چند هفته ی گذشته یک مصاحبه و یا یادداشت هم نداشته و اگر بوده در حاشیه یک افتتاح یا مراسم بوده است. در حالی که محسن هاشمی همین چند روز پیش با یک روزنامه اصلاح طلب " مصاحبه اختصاصی " داشته و مرتبا تیتر یک رسانه های الکترونیکی و مکتوب است. همچنین خبرها از فعالیت یک ستاد منسجم رسانه ای برای تخریب قالیباف حکایت می کند. شاید بتوان گفت که شایعه ی ممنوعیت قانونی شهردار شدن قالیباف، از تولیدات همین ستاد اصلاح طلب باشد، ستادی که اعضایش از خاطر برده اند که اگر قالیباف هشت سال شهردار بوده، هنوز به رکورد ۱۱ ساله ی کرباسچی نرسیده است.

شاید این روزها بسیاری از اصولگرایان شورای شهر در فکرند که چرا هیچ شخصیت طراز اول از جناح اصولگرا عزم جدی برای پیروزی اصولگرایان در شورا ندارد، شاید هم از این همه انگیزه بزرگان اصلاح طلب برای پیروزی نامزد متبوعشان برای شهرداری در تعجب هستند. اما هر چه هست قطعا تا به حال، شهرداری تهران چنین محل رقابت نبوده است.

عده ای انگیزه ی آیت الله هاشمی رفسنجانی برای پیروزی پسرش را طبیعی می دانند، اما مسئله قطعا حمایت پدر از پسر نیست و در ضمن این فرضیه، حمایت حداکثری سید محمد خاتمی از محسن هاشمی را توجیه نمی کند. مسئله فراتر از این حرف هاست. خاتمی و هاشمی به خوبی به یاد دارند که چگونه شهردار سابق تهران، با پیروزی بر هاشمی، دولت را از خاتمی تحویل گرفت و این نتیجه ی یک فرآیند بود.

سال ۸۱ اصولگرایان تحت عنوان آبادگران پیروز شورای شهر تهران شدند و احمدی نژاد شهردار شد. سال بعد در انتخابات مجلس هفتم، مجلس به دست اصولگرایان افتاد و بالاخره در سال ۸۴، شهردار اصولگرای تهران، رییس جمهور شد. پیروزی اصولگرایان در تصاحب کرسی های شورای شهر دوم و شهردار شدن احمدی نژاد مقدمه ای برای پیروزی اصولگرایان در شورای سوم، دولت نهم و دهم و مجالس هفتم، هستم و نهم بود و این واقعیتی است که اکثر کارشناسان اصلاح طلب و اصولگرا به آن اذعان دارند.

در واقع خاتمی و هاشمی، وضعیت ۸ سال اخیر خود را بیش از آنکه نتیجه ی انتخابات ریاست جمهوری ۸۴ بدانند، ناشی از انتخابات شورای شهر ۸۲ می بینند و اکنون نمی خواهند آن حادثه تکرار شود. در روزهای آینده مشخص خواهد شد که کدام جناح این سنگر کلیدی را فتح می کند، جناح اصولگرا با نامزدی قالیباف یا جناح اصلاح طلب با نامزدی محسن هاشمی رفسنجانی؟