انتخابات به مثابه شب عروسی

حسن اخباری فعال دانشجویی، طی یادداشتی تصریح کرد؛ اگر اصالت با قدرت باشد بدین معناست که رسیدن به آن اصل و از همه چیز مهم­تر است؛ حتی اخلاق و شرع و در این راه (در صورت تعارض) می‌توان تمام اینها را فدا کرد. اما اگر قدرت وسیله ای است (نه هدف) برای حاکم کردن اخلاق و شرع و رساندن مردم به نقطه مطلوبِ سعادت دنیوی و اخروی، رسیدن به آن نیز در همین چهارچوب قابل تصور است.

دیری است که در عرصه سیاست کشور ما قدرت برای برخی افراد و جریان‌ها اصالت پیدا کرده و در راه رسیدن به آن تمام چهارچوب های اخلاقی و شرعی پایمال می‌شود؛ از تهمت و دروغ و غیبت گرفته تا پرونده سازی برای افراد و خرج مبالغ کلان برای رقیب هراسی و انصراف افکار عمومی، همچنین خرید رای و عوام فریبی و...

اساساً تنظیرِ ایام انتخابات به شب عروسی زائیده چنین تفکری است. آنانی که تصور می کنند همانند شب عروسی که یک شب هزار شب نمی شود، ایام انتخابات نیز دوره کوتاهی است که تمام قید و بندها از دست و پای و زبان آنان باز شده و مجاز به انجام هر کاری و گفتن هر چیزی هستند؛ بدتر آن که این رفتار خود را با توجیه هایی همانند اینکه مشارکت مهم است و برای حصول آن باید هر کاری کرد، توجیه می کنند.

اما این رفتار کجا و انبوه آرمان هایی که بر اساس آن این نظام و انقلاب شکل گرفته کجا؟ رقابت بر سر رسیدن به پست و مقام دولتی کجا و خون پاک صدها هزار شهیدِ تضمین‌کنندهِ امنیتِ این پست ها و مناصب کجا؟ آیا بین نظام و کشور ما با بسیاری از نظامات مادی در این زمینه نباید فرقی باشد؟ حاشا و کلا که برخی رفتارهایی که در عرصه سیاست کشور ما بروز می‌کند، در نظام‌های سراسر مادی و الحادی نیز محل عرصه پیدا نمی کند.

وقت آن است سنتی از سنت های لایتغیر ولایتبدل الهی را نصب العین خود قرار دهیم: «تِلْکَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذینَ لا یُریدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَ لا فَساداً وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقین‌» آری عاقبت از آن پرهیزگاران است. آنانی که رضایت الهی حاکم بر گفتار و کردارشان است و حاضر نیستند کالای ارزشمند خود را به ثمن‌ بخسِ منصبی زودگذر و دنیایی بفروشند. آنانی که دنبال علو و فساد در زمین نیستند.

 امیر مومنان در مواجهه خود با معاویه که انواع مکر و حیله و فریب را در رابطه با ایشان به کار می‌برد، جمله ای فرمودند که پرده از حقیقتی آشکار برمیدارد. ایشان می‌فرمایند «لَوْ لَا التُّقَى لَکُنْتُ‌ أَدْهَى‌ الْعَرَب‌» اگر تقوا  نبود من مکر و حیله را از تمامی افراد عرب بهتر بلد بودم. این فرمایش سند محکم کسانی است که قصد ورود به عرصه سیاست در نظامی را دارند که داعیه دار پیروی از حضرت علی علیه السلام است. تقوا سلاحی است که بر هر فردی که قصد این عرصه کند، مسلح شدن به آن لازم است. فعالیت این افراد باید کاملا در چهار چوب تقوا و پرهیزکاری باشد.

حال و در ایام انتخابات ریاست جمهوری و برگزاری مناظرات بکوشیم یکی از ویژگی‌های افراد کارآمد را تقوا و ایمان آنان قرار دهیم. وجه تمایزی که حکومت و نحوه حکمرانی را از سایرین جدا خواهد کرد. تقوای در گفتار و رفتار بهترین ملاک است که تشخیص دهیم آیا قدرت برای برخی افراد و جریانات اصالت دارد و در نتیجه آن همه چیز را فدای رسیدن به آن می کنند؟ یا قدرت وسیله ای است برای نیل به اهداف بالاتر؟

کسانی که امروز و در ایام تبلیغات، تمام بایدهای اخلاقی و شرعی را زیر پا بگذارند، هنگام در دست گرفتن قدرت برای حفظ و ضریب نفوذ آن از هیچ اقدامی فروگذار نخواهند کرد و بی ارزش ترین شیء برای آنان خواست افرادی است که با رأی آنان به این منصب رسیده­اند.