اصلاح یک خبر + متن کامل سخنرانی آیت الله هاشمی در کتابخانه ملی

به گزارش خبرنگار سیاسیخبرگزاری تسنیم، در انتشار خبر مربوط به سخنرانی آیت الله هاشمی رفسنجانی در جریان بازدید آیت الله هاشمی رفسنجانی از سازمان اسناد و کتابخانه ملّی و سخنرانی در جمع نخبگان و اهل فرهنگ در سالن همایش های این سازمان، بخشی از سخنان ایشان متاسفانه، به اشتباه، نادرست منتشر شده است.

خبرگزاری تسنیمضمن عذرخواهی و پوزش به دلیل بروز این اشتباه سهوی، از مخاطبان تقاضا دارد به جای خبر به شماره ۳۶۱۳۳۵ با عنوان " نباید زنان زیبارو را از میدان به در کنیم " از خبر ذیل که متن کامل پیاده شده فایل صوتی سخنرانی آیت الله هاشمی رفسنجانی است، استفاده کنند:

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله

والسلام علی رسول الله و آله

خیلی خوشحالم از اینکه در این اجلاسی که شخصت های ارزشمند کشورمان و انقلابمان حضور دارند، فرصتی پیدا شد که صحبتی بکنم و بهتر دیدم صحبت را از مطالبی که خودتان اینجا مطرح کردید سوژه بگیرم و درباره آنها حرف بزنم. شاید مناسب ترین هم باشد.

البته من اگر میدانستم این برنامه مربوط به آثار هنری و]صدا برای دو ثانیه نامفهوم است[می شود قبول نمی کردم. برای اینکه تنزل می کند اجلاس برای سطح پایینی که این درست نیست.

اجلاس الان انشالله میخواهد انشالله مبنای یک حرکت بسیار بنیادی و ضروری قرار گیرد در برنامه های کتابخانه و اسناد ملی.

اتفاقا یک کتاب در اینجا معرفی نشد که من دیگر این را معرفی می کنم چون بحثم اصلا از اینجاست و آن روشنفکری دینی و آزاد اندیشی دینی است که خودم نوشتم. افکارم را در آنجا تنظیم کردم که من اگر می توانستم و آقایانی که مسئولند آن را تهیه می کردند و الان به همه مهمانان یک نسخه می دادیم جزو اهدافم این است که در همین بحثاثر را پیش بیاید می گویم.

نکات مهمی در اظهارات شما بود]صدا برای دو ثانیه نامفهوم[و جناب دکتر صالحی که پایه ی خوبی برای بحثگذاشتند. مطالب فرهنگی و اخلاقی و اینکه رسالت اول این سازمان عظیم است و انشالله موفق باشد.

جناب آقای دکتر ارمکی مطالب مفیدی گفتند که من استفاده کردم. جناب آقای دکتر مهدوی شجاعانه به مسائل حساس کشور که مورد نیاز جامعه ما واقعا هست.

جامعه ما الان از حالات سنتی عبور کرده و به فضل وجود میلیون ها تحصیل کرده یا عمومی یا دانشگاهی و یا در فرهنگ عمومی کشور ما الان یک جامعه فرهیخته ای داریم بنیان جامعه ما و لازم است که بحثهایی نوعی که آقای دکتر مهدوی مطرح کردند، یک مقدار جدی گرفته شود که پیشرفت کنیم؟

در این مسائلی که می خواهم عرض بکنم، سخن اصل خودم را از صحبت آقای مهدوی می گیرم. اتفاقا کتابی هم که می خواهم عرض کنم که به شما هم تقدیم خواهد شد، اگر باشد، من الان می دانم نیست چون این کتاب، یک کتابچه کوچکی است، نداریم، منبایش تعقل است. ایشان هم در حرفشان نکته اساسی این بود که جامعه ما باید اخلاقی شود و از این دگم هایی که سنت بر ما تحمیل کرده، رها کند. نه اینکه آن سنت ها را فراموش کنیم ولی به هر حال ما باید شرایط زمان و مکان را که از دستورات نظام اسلامی است، باید مراعات کنیم و من فکر می کنم مهمترین کاری که الان ما باید در کشور انجام دهیم، عقلانی کردن مدیریت، جامعه، امور اساس از خانواده، مدرسه، دانشگاه و مدیریت ها و همه جا گرفته، باید عقل را در نظر بگیریم. این خیلی جاها جایش است و این بسیار آسیب می رساند البته آنهایی که نمی گیرند یک دلیلی برای خودشان دارند. یک چیزی، روالی، سنت قدیمی و یا روایت از جای دیگر؛ که نمی توانند این کار را بکنند

همه اینها حجت است. من نمی گویم آنها بی اعتبار است. می گویم عقل سرمنشا اینها باید باشد و ما باید به اینها توجه کنیم.

در اسناد معتبر ما که همه قبول دارند و منکر ندارد این است که ۲ پیغمبر برای انسان است. یک پیغمبر ظاهر که انبیا هستند و یک پیغمبر باطن که عقل است. یعنی عقل ما به عنوان یک رسول خداوند در وجود ما گذاشته شده و ما نمی توانیم از این پیغمبر غفلت کنیم. علتش هم این است دوره پیغمبران بنا بوده تمام شود. پیغمبر اسلام آمد و دین خاتم را آورد. دیگر بعد از این بنا نیست دینی بیاید و دینی که در ۱۴۰۰ سال پیش آن هم در جزیرة العرب با جامعه محدودی که آنجا بود آمده طبیعی است آن موقع شرایطی نبوده که همه چیز را باز و جزئیات را بگویند.

خیلی چیزها به صورت کلی گفته شده و اینها باید عقل دخالت کند و با عقلانیت ما اینها را تکمیل کنیم.

برای اینکه یک کمی هم از خستگی و طولانی شدن جلسه دربیاییم، برادرمان آقای دعایی خاطره گفتند. من هم یک خاطره از ایشان می گویم.

همانطور که گفتند ما از همان روزهای اول مبارزه با آقای دعایی و بعضی دوستان دیگر در میدان بودیم. همه هم اسم مستعار هم داشتیم که استفاده می کردیم. عنوان ایشان علی خراسانی بود و علی اراکی بود. با این اسم ها کارهای مثلاً مخفی مان را انجام می دادیم. بعثت که ایشان چاپ می کردند. خب در این کارها بالاخره لو رفتیم.

بعد از سال ۴۶ در جشن های رژیم پهلوی که جشن گرفته بودند، من خودم یک مقاله ای نوشتم به نام عزایی به نام جشن و چاپ کردیم ایشان پلی کپی کردند و منتشر شد، این لو رفت. گرفتند، بردند شکنجه دادند به من رسیدند و به ایشان. چون من تهیه کرده بودم و ایشان چاپ و منتشر کرده بود و پولش را داده بودیم رسید به همه. من را گرفتند آقای دعایی را هم می خواستند بگیرند نتوانستند پیدایش بکنند. من را تحت فشار گذاشتند که این آقای دعایی را باید بگویی من گفتم خب سیدی است از طلبه ها، من چه میدانم؛ معمولا همدیگر را می دیدیم و بعضی وقت ها نمی دیدیم.

ما چند شب در قزل قلعه کارمان این بود که پشت تو اتاق به صورت تاریک نگه می داشتند و از پشت شیشه تو حیات]به مدت یک ثانیه صداواضح نیست[رئیس زندان طلبه هایی که تقسیم شده بودند و چهره شان شبیه ایشان بود می آوردند در حیات نور می تاباندند من ببینم، ببینم ایشان همان است یا نه. نه نبود. واقعا هم نبود. ایشان دست خیلی خوبی داشت در فرار کردن.(خنده شرکت کنندگان) پیغام دادیم که بالاخره نمانید خیلی جدی شده بود چیزی هم نبود. حالا یک بیانیه ای و یک اعلامیه ای اما چون سوابق داشتیم دنبال می گشتند. ایشان در رفت. رفت عراق. تا اینجا هم خیلی خاطره نیست از این جا خاطره پیدا می شود.

رفتند عراق امام هم که آنجا بودند. خب خوب بود برای ایشان رفت در نجف. جایی که همه آرزو داشتیم برویم ایشان فرار کرد و رفت آنجا ما ماندیم زندان(خنده شرکت کنندگان)

یک دفعه ما صدای ایشان را از رادیو عراق شنیدیم(رادیو فارسی، نهضت روحانیت در ایران بود) خیلی خوب صحبت می کرد و بهترین بلندگوی ما بود. تا آن تاریخ ما فقط با اعلامیه و سخنرانی های محدود حرف هایمان را می زدیم ولی از آن به بعد دیگر رسانه بسیار وسیع داشتیم که شاید بسیاری از شما یادتان باشد ولی جوان ها اصلا آن را ندیدند.

فقط یک غصه داشت ایشان و خاطره شیرین من اینجاست. فقط یک غصه داشت. ایشان مادری در ایران داشتند مادر پیری که خوب هم مادر ناراحت بود که بچه اش فراری است و نیست هم ایشان ناراحت بود که مادرش را نمی بیند. حالا من باید این مادر را برسانم به آقای دعایی با آن شرایط سیاسی بدی هم که داشتیم بالاخره در قوم و خویش های ما که خیلی هاشون از عراق هستند چون از خانواده آیت الله صاحب عروة الوثقی زیادند در ایران. هویه داشتند، هویه عراقی و با همان هویه می آمدند و می رفتند. عکسی هم رویش نبود و ما هویه یک خانمی را از همین قوم و خویش هایمان گرفتیم و به مادر آقای دعایی دادیم و خودم ایشان را با اینکه تحت فشار بودم و شاید متواری هم بودم سوار ماشین خودم کردم و بردم در یک گاراژ با یک قالیچه دستباف ایرانی که هدیه برای ایشان بود ایشان را سوار ماشین کردیم رفت و یک چیزی را به نام کتاب درست کردیم مثلا کتاب مفاتیح جلدش و همه جایش را و آنجا چیزهای زیادی را که لازم داشتیم برای فلسطینی ها، اطلاعات داخل برای امام همه را دادیم. آن پیرزن نمی دانست شاید یک جا گیر بی افتد ولی برد، برد رسید و من از آن کاری که کردم همیشه مشعوف هستم. که آن مادر را به آن پسر خوب رساندم و الآن هم قبرشان در نزدیک قبر حاج آقا مصطفی هست ظاهرا. هان آقای دعایی؟ زیر ناودان طلاست. یکی از خوبی های آن زن به این پسر این بود که به آن سعادت ها رسید و خاطره ای است و از این خاطرات زیاد است.

اما بحثاصلی ما. من شروع می کنم آن جزوه ای که نوشتم به نام آزاداندیشی است و آزاداندیشی را من دو جور ترسیم کردم یکی اینکه آزاد اندیشی که کاملا مطلق ولی عده ای هستند نمی خواهند در چهارچوب خاصی فکر کنند و هرچه فهمیدند. آزاداندیشی ما باید در چهارچوب باشد و چهارچوب اسلام ما. در چهارچوب اسلام می خواهیم آزاداندیشی کنیم و فهم اسلام این دوتا را با هم مقایسه کردم امتیازهایی را به او دادم و امتیازهایی را به این دادم. رسیدم به اینکه مسئله اصلی اینجا عقل است همان حرف های مرحوم شیخ اعظم انصاری را نقل کردم که ایشان می گویند عقل را یکی از چیزهایی که همه فقها می گویند قطع حجت است، اگر به مسئله ای قطع پیدا کردید نمیتوانید عمل نکنید، این حجت است برای شما. فقها این را حجت می دانند. و این قطع عقلانی است.

ممکن است از سند نقلی برسیم اما عقلانی است که آدم می رسد بحثها را از اینجا شروع کردم یک سند بزرگ معروف است احتمالا می دانید شاید شنیدید یا شاید نشنیدید. آوردم آنجا که این سند درتحف العقول - از کتاب های مهم ریشه دار و روایی ما - است خیلی قدیمی است اصلا اسمش را می فهمید تحف العقول؛ یعنی تحفه های عقلها؛ اسم کتاب است همش هم روایت است یک روایت نقل می کنند از امام هفتم امام کاظم(ع) که به شاگرداشان هشام من حکم وصایایی دارند این مهم است خیلی و من این را آنجا نقل کردم و می توانید بخوانید. این هشام از شخصیت های نادر روزگار است؛ قبلا مذهب انحرافی داشت مثلا مثل طالبانیسم حالا و خوارج و امثال اینها؛ امام صادق(ع) با استدلال و منطق او را قانع کردند و شد شاگرد مخلص امام صادق(ع) و بعد هم حواری حضرت موسی کاظم(ع) شد.

احتجاجات و مباحثات و آنچه که ما مناظره می گوییم مهمترین احتجاجات تاریخ است که این آقا در مسائل فکری و عقیدتی انجام داده است در مسائل فکری و عقیدتی.

امام کاظم(ع) ایشان را تقویت می کند. یک مکالمه ای یا توصیه هایی بسیار طولانی ۱۰ - ۱۵ صفحه مثلا بیش از ۱۰۰ توصیه امام می کنند. در قبل آن می گویند همانطور است که گفتم، در معارف اسلام دو حجت و دو نعمت برای انسان قرار داده شده، یکی دین یعنی شرع به عنوان افکاری که انبیاء با وحی آوردند، و عقل. هر دو اینها حجتند. حجت ظاهر و حجت باطن.

بعد از این مجموعه معارفی که امام کاظم(ع) به هشام می گوید ۹۵ درصد آن عقلی است و ۵ درصد آن نقلی است. واقعا خواندنی است.

آخر که می رسد نکته ای دارد که آن نکته با این بحثفرهنگی امروز ما و شعار سال ما که رهبری گفته اند کاملا مربوط می شود و من آرزو دارم که بتوانم اقدامی بکنم که نجات بدهم این پیشنهاد رهبری را از این تلقی که از فرهنگ در کشور هست.

الآن شما دارید می بیند. بحثفرهنگی که می شود، قشر زیادی از جامعه سنتی ما مثلاً همین زن، موی زن، آرایش زن یا فیلم یا موسیقی، مسائل شان اینها است. هر جایی که این چیزها را می بینند حساس می شوند، دعوا می کنند و جلسه را به هم می زنند. خیال می کنند فرهنگ همین است. فرهنگ این نیست. این اگر باشد یک از هزارم مسائل فرهنگی است.

حالا من می خواهم این را عرض کنم. امام کاظم(ع) در آخر می فرمایند این نکته ای که مطرح می کنند می گویند محور همه اینها عقل است. در مقابل عقل، جهل را می گذارند که همه رذایل اخلاقی جهل است و همه فضایل اخلاقی و مکارم اخلاقی از لشکریان عقل است. می شمارند، ۷۵ مورد را امام می شمارند که لشکریان عقل چه هستند و لشکریان جهل چه هستند.

این رذایل اخلاقی که همه قبول داریم، یعنی شما منکری برای آن در جامعه پیدا نمی کنید، منتهی فراموش شده فرهنگ ما اینهاست، یعنی اگر این مکارم اخلاقی را ما بتوانیم در جامعه مان شکل دهیم آن جامعه موعود الهی است. آن مدینه فاضله است که انجام شده است.

فضائل اخلاقی ۷۵ مورد است و در مقابلش هم ۷۵ مورد رذیله اخلاقی است. مثلا فرض کنید امانت، در مقابلش خیانت. فرض کنید صداقت، در مقابلش ریا و خودنمایی. فرض کنید شجاعت، در مقابلش ترس از وارد شدن به حقیقت. همه اینها ۷۵ تاست. همه آنها را در اینجا آوردیم و ترجمه هم کردیم، می بینید.

در اینجا ما اخلاق مان اینهاست. من می خواهم به آقای دکتر صالحی بگویم اگر بناست واقعا امسال اقدام فرهنگی بکنید و بیان این اسمی که رهبری بر روی امسال گذاشتند خدمتی که می توانیم بکنیم این است که فرهنگ اسلامی را تعریف کنیم. چیست این فرهنگ؟ فرهنگ را نگاه کنید؛ این را اگر تعریف کنیم و به جای خودش انجام دهیم جامعه ما را اینها تقویت می کنند. همه این کارهای ضداخلاقی که دارد در جامعه انجام می شود.خیانت؛ در مقابلش یک اصل بزرگی است که می تواند آن جامعه را حفظ کند.

ما اگر آن اخلاق را مراعات بکنیم هیچ وقت دست درازی به مال مردم نمی کنیم. هیچ وقت فساد در جامعه ما نمی شود. انجام وظیفه. کسی که غیرمسئولانه درباره انجام وظیفه برخورد کند این نقطه مقابلش است. تمام نیازهای یک جامعه سالم در همین یک روایت آمده و اینها چیزهایی نیست که کسی نداند.

جدا جدا کتاب های اخلاقی را می بینید. کتاب های اخلاقی که همه علما می نویسند هر یک از اینها یک بابی دارد. حسد، یک باب خاص خودش را دارد و یک رذیله اخلاقی است. در مقابل دروغ گویی چیست؟ وفای به عهد در مقابلش چیست؟ چه کسی منکر است وفای به عهد به عنوان یک فضیلت است؟ چه کسی منکر امانت است؟ چه کسی منکر عمق سخن چینی است که دو بهم زنی است؟ چه کسی منکر عمق تهمت است؟ که این همه دارد جامعه را به فساد و تشنج می کشاند. سوءظن؛ یکی از بدترین ها است. سوء ظن الآن دارد مثل خوره جامعه را می خورد و هر کس به هر کسی سوء ظن دارد. اینها همه مولفه های یک فرهنگ اسلامی است.

البته یک فرهنگ ملی هم هست و خیلی از آنها را ملت ما از قدیم قبول داشتند و این می تواند فرهنگ را معرفی کند که آن فرهنگ در نهایت مصداق خاص رهبری باشد و می دانم رهبری راضی نیستند از اینکه ایشان بگویند سال فرهنگ ولی عساکری پیدا شوند که فقط دنبال این باشند که مثلا اگر کسی خوب می خواند او را از میدان در کنند. اگر کسی که قیافه زیبایی دارد، خانمی، او را نگذارند پیدا شود و امثال اینجور چیزها. این حالت پیش می آید.مناظر خوب را از دست مردم بیرون کنند.

این تصورات، تصورات منفی در اصل دین ما آمده است وگرنه اینها چیزهایی نیست که ما فکر می کنیم حالا مثلا امروز داریم می گوییم. اینها چیزهایی است که در زمان پیغمبر و از زبان خود پیغمبر بیان شده است. تجسس از بدترین رویه های ضداخلاقی است. ما حق نداریم به زندگی مردم وارد شویم و تجسس کنیم. حق نداریم به عقاید مردم وارد شویم و ببینیم فکرشان چیست. ما حق نداریم اسرار مردم را حتی برویم بفهمیم، چه برسد به اینکه افشاء کنیم. بزر گ ترین گناه را به اسم امنیت مرتکب می شویم.

شنود بگذاریم در خانه های مردم و روی موبایل های مردم و در ماشین های مردم. در هرگوشه زندگی مردم. اینها همه ضداخلاقی است. غیبت کردن؛ این آثار که در غیبت وجود دارد، اینها همه گناه است و نقطه مقابلش هم ثواب دارد. جامعه را باید با اخلاقیات اسلام که شیره کشیده اخلاقیات همه ادیان است، چون دین خاتم است، باید اینجوری دربیاریم.

انشاءالله من کمک میکنم، آقایون شروع کنند، یک مبنای اساسی برای معنا و مصداق فرهنگی که رهبری الان میخواهند انشاءالله انجام بدهند.

یک چیز ظاهری هم که حالا فرهنگ، وسائل فرهنگی می موند الان، همین مجموعه است. این کتابخانه ملی چون با سن من هم همراهی کرده یک سال پیش از تولد من کلنگ این کتابخانه زده شده؛ در رژیم قبلی. یعنی سال ۱۳۱۲. سه سال بعد از تولد من، سال ۱۳۱۶، این کتابخانه شروع کرد. ولی پیشرفت خوبی نکرد. باز که انقلاب پیروز شد رفتیم دنبال مسائل کتابخانه دیدیم کتابخانه همینطور بصورت انبار است، یک کتابهایی جمع شده است. اداره کوچکی هم بود. در موزه ملی و امثال اینها متفرق است. انبارهایی است که استفاده ای نمیشود. قانونی در مجلس گذراندیم که، قانون قانون خوبی است برای کتابخانه. بعد در ریاست جمهوری اولین کسی که متصدی کتابخانه شد بعد از او آقای محمد رجبی بود از فرزندان مرحوم آقای دوانی؛ آدم فاضل و خوش فکری بود. وقتی که جناب آقای خاتمی از وزارت ارشاد دولت من استعفا داد؛ یعنی اذیتش کردند تا استعفا بدهد؛ وقتی ایشان استعفا داد، آن آقای رجبی آمد گفت آقای خاتمی اولویت دارد و من به اندازه ایشان این صلاحیت را ندارم؛ اینجا جای خیلی مهمی است؛ خودشان آمدند گفتند، کم از این چیزها پیدا می شود، خودشان تحویل دادند و گفتند که من خواهش می کنم آقای خاتمی بیاید.

آقای خاتمی که آمدند دستمان خالی بود. یعنی جایی نداشتیم، نه اداره درستی داشتیم و نه انباری نه کتابخانه درستی. ما طراحی کردیم اینجا را به عنوان میدان فرهنگ که آقای دکتر احمدی، خداوند رحمتشان کند، در اینجا پیشتاز بودند، خب ایشان اصلا هویتشان فرهنگی بودند. آمدیم اینجا میدان عظیمی طراحی کردیم، اینجا ساختمانی نبود، بیابان عباس آباد و ارتفاعات تپه ماهوری ها بود. یک میدان عظیمی طراحی کردیم ۴ ساختمان بزرگ؛ یکی کتابخانه، دو تا فرهنگستان و یکی اسناد ملی و چیزهای دیگر. بنا شد این زیباترین میدان ایران شود تا فرهنگ را اینجا نمایش دهد. و با مناظری که همه شان فرهنگ را ارائه دهد. کتابخانه زودتر شروع شد. همه ی طرحها را می آوردند ما در دولت بررسی و تصویب میکردیم. طرحهای خیلی خوبی هم بود. اسناد را هم باز به این دلیل اولویت دادم؛ خب کتابخانه شروع شد، البته یکی از بهترین طراحان و مهندسان کار اینجا را به عهده گرفت و کارهایی کرده که خود ایشون باید تعریف کند. اکثر مصالحی که اینجا می بینیم نسوز است. برای اینکه کتابخانه یک جایی نیست که این اسناد آسیب ببیند. و چیزهای زیادی که اینها را باید خود آقای دکترصالحی و دیگران توضیح دهند. خیلی زیاد است. طراحی کتابخانه ملی انجام شد. اسناد ملی، ما وقتی که احتیاج به اسناد قدیمی داشتیم دیدیم که بایگانی های متروک، یعنی ادارات، وقتی به اسنادشان نیاز نداشتند اینها را عمدتا بایگانیهایی میکردند که فقط میتواند انباری باشد. یک ساختمان چند طبقه در نازی آباد تهران بود که اینها مثل گونی آنجا جمع شده بود، انبار پر شده بود. در زیرزمین همه ساختمان ادارات اینها بود. شروع کردیم اینها را جمع کردیم. خیلی از اینها داشت فاسد می شد. دانش ترمیم را آوردیم و شروع کردیم. کم کم منجر شد به همین مرکز اسناد ملی که بعد با کتابخانه ملی ادغام شد و الان مجموعه خوبی هستند. اسناد ما خیلی با ارزش است و خیلی هم سند داریم ما. ما یک کشور تازه به دوران رسیده نیستیم. ما یک کشوری هستیم که هزاران سال سابقه تمدن دارد. درست است این تمدن در یک جایی جمع نشده است ولی خرده خرده در خیلی جاها پیدا می شود. اسناد زیادی پیدا می شود.

همین کتابهای دست نویس و امثال اینها را شما نگاه کنید می بینید مال قرون سابق است ولی به قدری زیباست که. کاغذی که آن موقع در سمرقند ایرانی ها از چوب می ساختند و تبدیل میکردند به چوب خاصی. اینها اسنادش اینجا هست. ابریشم هایی که درست می کردند. چیزهایی که با ابریشم می نوشتند و کارهای تزئیناتی که داشتند. ما واقعا یکی از مجموعه های عظیم دنیا هستیم در اسناد. همانطور که در آثار باستانی اکثر موزه های مهم دنیا یکی از نقاط مثبتشان آثار باستانی ایران است که در این حفاری ها و باستانشناسی ها و اینها پیدا کردند. چون آنها می آمدند، ما که بلد نبودیم، در ایران می بردند هرچه می خواستند. و قراردادشان همین بوده. من یادم است که آقای دکتر حبیبی برای اینکه شاهنامه شاه طهماسب را از وین به ایران بیاورد چه تلاش مهمی کرد تا آن اثر تاریخی مهم را در مقابل یک تابلوی البته نفیس ولی خب در جمهوری اسلامی قابل عرضه نبود. از این تابلوهای عجیب و غریب عریان بود. با او عوض کرد و آن را آورد؛ خیلی دقت میکرد اینجور برای کار.

من فکر میکنم الان هم لازم است آقای صالحی را حمایت کنیم هم اسناد راتقویت کنیم، هم اسناد خوبمان را از دنیا بگیریم. قرارداده؛ میتونیم بگیریم ما از اونها. اونها هم نهایتا بخشیش رو میتونیم از اونها بگیریم. بعلاوه توی خانه ها، توی خیلی چیزها بعضا از این چیزها هست. یک وقتی یهودی ها یکی از کارهای مهمشان و پولسازترین چیزشان این بوده که در ایران می رفتند اسنادی از این قبیل و کتابهای خطی را پیدا میکردند و می رفتند و به موزه های دنیا به قیمت گزاف می فروختند و هنوز هم همین چیزها هست و داره انجام می شه.

من فکر میکنم یک وظیفه بسیار مهمی هست برای این مرکز که اسناد را بیشتر کنه و به مردم هم معرفی کنه. الان اینجا برای مطالعه خیلی می آیند. نزدیک ۲ هزار نفر در روز به سالن اینجا برای مطالعه می آیند. در سالن ها جا نمیشود. چون هر کتابی را هر چیزی را بخواهند. وقتی نقصی دارند مرتبط نیستند با کتابخانه های بزرگ دنیا. قانون داریم و باید بشود. ما باید به گونه ای باشیم که محقق که اینجا نشسته باید بتواند وصل شود مثلا به کتابخانه کنگره آمریکا؛ هر کتاب و هر اثری را از همین جا مطالعه کند. باید بتوانیم مبادله کنیم.

واقعا باید حرکت بزرگی انجام شود، این میدان حیف است، الان بیش از ۲۰ سال از دولت من گذشته است، ما خیال می کردیم تا آخر دولتمان این میدان را می سازیم، خب نتوانستیم، این میدان باید آماده باشد، توریست های دنیا که می آیند یکی از مهمترین جاهایی که عرض کردم اینجا را ببینند، خیلی دیدنی می شود اگر به همان طرحی که درست کرده بودیم این تکمیل شود، البته ممکن است امروز بهتر از آن را مهندس ها درست کنند. ولی به هر حال این میدان نا تمام مانده است و مجموعه زیبایی که درست شده بود، آن مجمو. عه ظاهراً یک مقدار بهم خورده است و این خوب نیست، ما خیلی امید داریم به اینکه اینجا را تبدیل کنیم به جایی که سند واقعی تمدن ایران باشد، البته یک نکته ای هم خدمت آقای دکتر مهدوی بگم، چون ایشان یکی از حرف هایشان این بود که گفتند اکتفا شد به ترجمه؛ بله ما مرحله اول دنیای اسلام این بود که ترجمه کردیم و بیت العترت که درست کرده بودند، دو سه قرن ترجمه کرده بودند، ترجمه فرهنگی هم بیشتر از جندی شاپور ما رفته بودند و ترجمه می کردند ولی بعد از ترجمه دوران تحقیق رسید، آن تحقیق هایی که براساس آنها شد این تمدن اسلامی را ساخت.

تمدن اسلامی خیلی هاش ازترجمه ها استفاده شد ولی تحقیقات؛ مثلا ابو علی سینا از آن ترجمه ها استفاده کرد؛ خودش می گوید من وقتی کتاب ماوراءالطبعیه ارسطو را می خواستم بخوانم ۴۰ بار خواندم تا بفهمم ارسطو چه می گه؟ انقدر دقت می کردم تا بفهمم که قضایا چیست. ولی آنچه بعدا به صورت فلسفه ابو علی سینا ایجاد کرد اگر ارسطو هم زنده شود نمی فهمد، آنقدر عمیق تر از آن و بالاتر از آن است. در پزشکی ما با تحقیقاتمان بسیار پیشرفت کردیم. اونی که اروپایی ها در جنگ های صلیبی از ما گرفتند و بردند اون ثروتی بود که اون ثروت توانست اروپا را مثل امروز در بیاورد، اروپایی که خب قرون وسطا بود. اروپایی ها حقیقتاً در جاهلیت مطلق بودند زمانی که اسلام داشت به تدریج می آمد بالا.

گفتم این حرف درستی است که ما از ترجمه شروع کردیم ولی حق محققین ما که دوره تحقیق این را من خواهش می کنم یک جوری در درس ها و کتاب ها مندرج کنید و یه وقت فکر نشود که اسلام فقط ترجمه کرده؛ بله اول آنکار شده ولی تحقیقاتمان خیلی مهمتر است؛ رازی ها، ابوعلی سیناها، ابن رشد ها، ابوریحان ها و فارابی ها اینها دیگر مترجم نبودند اینها محققانی بودند که آثارشان دنیا را روشن کرده است و باید روی این هم واقعاً حسابی باز کنیم؛ ولی مهمتر از همه این است که جامعه مان را عقلانی بکنیم و جلوی این دگماتیسمی که داره رنج می دهد حتی دانشگاه های ما را باید یک جوری به عقلانیت برسیم و این هم تعریف فرهنگ را می توانیم درست کنیم؛ فرهنگ را درست تعریف کنیم، تا آقا می گن فرهنگ، یه بار آقا به من گفتن، همان دوره ریاست جمهوری من، ایشان تهاجم فرهنگی را مطرح کردند بعد دیدند در نماز جمعه ها و اینها همه رفتند سراغ اینکه اون مثلا روسری اش اینطوریه اون مانتوش اینطوریه اون اینطوریه، آقا گفتن ما چی گفتیم به اینها و اینها دارن چی می گن. بله عفت یکی از همان وجوه فرهنگی ماست اما خیلی چیزها باید اضافه شود، صلابت، راستگویی، مال مردم نخوریم، انفاق، کمک، امداد، همه اینها چیزهایی است که جز فرهنگ باید دیده شود و البته احکام هم دارد. ما شما را به خدا می سپاریم و امیدواریم که ازاین اجلاس یک حرکت خوب فرهنگ شناسی اسلامی عمیقی با کمک جامعه شناسان و اساتید دانشگاه و محققان ما آغاز شود.

والسلام علیکم و رحمه الله برکاته

انتهای پیام /