پژمان از " پژمان " می گوید + عکس
از کاری که کرده ام، پشیمان نیستم.
به گزارشامید، پژمان جمشیدی را با سابقه ۲۰ ساله اش در عرصه فوتبال، خیلی ها می شناختند و خیلی ها هم که اهل فوتبال نبودند، به هیچ وجه نمی شناختند، اما از وقتی در مجموعه تلویزیونی «پژمان»، ایفاگر نقش فوتبالیستی به اسم پژمان شده، آنهایی هم که در گذشته او را نمی شناختند به شخصیت و کارش علاقمند شده اند و مجموعه «پژمان» را با علاقه دنبال می کنند و خیلی ها دوست دارند اطلاعات بیشتری در مورد دیدگاه های هنری و ورزشی پژمان جمشیدی و همین طور زندگی خصوصی او داشته باشند. به همین بهانه ها با او گفت و شنودی انجام شده که خواندنی هم از کار درآمده.
وجود دوربین را در صحنه های فیلمبرداری احساس نمی کنم
غیر از سکانس اول مجموعه که برایم سخت بود و سکانس دیگری که برای اولین بار باید به طور مصنوعی بخندم، بازی در بقیه سکانس ها برایم راحت، جذاب و دوست داشتنی بود و به هیچ وجه وجود دوربین را حس نمی کردم و خیلی راحت بودم با این حال، همیشه شعارم این بوده که انجام هر کار باید تخصصی باشد و اگر بخواهم بازیگری را ادامه بدهمف دوست دارم حتماً به کلاس یکی از اساتید بازیگری بروم و حتی از سروش صحت خواسته ام فرصتی فراهم بیاورد تا در کلاس های نویسندگی و فیلمنامه نویسی شرکت کنم.
شهرت بازیگری بیشتر از فوتبال است
شهرت فوتبالیست ها در جامعه خیلی فراگیر، اما پدیده تلویزیون بسیار عجیب است. معروف ترین آدم های ایران بازیگرانی هستند که در سریال های پربیننده بازی می کنند. آنها از همه بیشتر دیده می شوند.
از زمانی که قرار شد من مقابل دوربین بروم، حدود دو ماه طول کشید تا آماده بازیگری شدم و طی آن مدت فقط به بازیگری فکر می کردم. درست است که بعضی ها می گویند اگر بد بازی نکرده چون نقش خودش را بازی کرده، اما من فکر می کنم اگر کسی بخواهد نقش خودش را مقابل دوربین بازی کند، کارش سخت تر از بازی در یک رل عادی است، اما برای آنها هم که چنین حرف هایی را زده اند احترام قائل هستم و فکر می کنم در آینده متوجه می شوند شخصیتی که از پژمان جمشیدی در سریال می بینند کاملاً با شخصیت من فرق دارد و پژمان در مجموعه «پژمان»، فقط یک اسم است، مثل بقیه اسم ها و نقش او، زاییده تخیل نویسنده است.
معتقد نیستم که سریال باید پیام داشته باشد
من اعتقاد ندارم هر سریالی باید دارای پیام باشد، بلکه بیشتر معتقدم وظیفه بزرگ مجموعه های تلویزیونی سرگرم کردن مردم است. قرار نیست در یک کار تلویزیونی، همه چیز آموزنده باشد. در این سریال نگفتیم چرا یک چهره سرشناس ورزشی شهرت خودش را از دست می دهد و مردم دیگر او را نمی شناسند این یک روال طبیعی است، در همه جای دنیا چنین اتفاقی می افتد به قول معروف از دل برود هر آنکه از دیده رود، ما فقط گفته ایم وقتی فوتبالیست ها فراموش می شوند برای آنها اتفاقات جذابی می افتد که قبلاً یک جور دیگری بوده اند و حالا یک جور دیگری هستند. این بخش کمدی اثر است. از طرفی هم، متاسفانه وقتی ستاره ها فراموش می شوند طنز ما با غم و تلخی آمیخته می شود.
سازندگان مجموعه «پژمان» به من حال دادند
از کودکی به بازی فوتبال علاقمند بودم و وقتی بزرگ شدم در تیم های کشاورز، سایپا، پرسپولیس، پاس، فولاد و تیم ملی بازی کردم و بعد از ۲۰ سال فعالیت ورزشی، حدود سه سال پیش فوتبال حرفه ای را کنار گذاشتم و به عنوان سرمربی در تیم بزرگسالان پاراک در آسیا ویژن و تیمی در لیگ باشگاه های تهران فعالیت می کنم. از سال ها قبل با محراب و پیمان قاسم خانی و همین طور سروش صحت دوست بودم و دیده ها، شنیده ها و خاطراتم از فوتبال را برای آنها تعریف می کردم. تا اینکه آنها به فکر افتادند از آنچه برایشان تعریف کرده بودم، یک سریال بسازند.
اول قرار نبود که من هم در آن سریال بازی کنم، اما دوستان پیشنهاد دادند خودم هم در آن بازی کنم و وقتی موافقت کردم، از من خواسته شد اجازه بدهم اسمم را روی سریال بگذارند. ابتدا همه گفتند سازندگان سریال خیلی به من حال داده اند که اسمم را روی سریال گذاشتند، اما وقتی سریال پخش شد، خیلی ها گله کردند که چرا اجازه داده ام اسم چنان شخصیت ابلهی را پژمان جمشیدی بگذارند، اما من از کاری که کرده ام پشیمان نیستم، به نظر من این تابو باید در کشور شکسته شود که از شوخی کردن دیگران با خودمان ناراحت می شویم. باید آنقدر فضا باز باشد که بتوان با تمام چهره های شناخته شده جامعه شوخی کرد.
«پژمان»، قصه زندگی من نیست
ماجراهای مجموعه «پژمان» قصه زندگی من نیست. من یک خواهر و برادر دارم، پدرم با شخصیتی که در سریال مطرح می شود، خیلی فاصله دارد. مادرم هم خدا را شکر در قید حیات است. در حالی که در سریال مادر پژمان فوت کرده است. فکر می کنم اکثر تماشاگرانی که کار را دیده اند آن را پسندیده اند. راستش را بخواهید وقتی شروع به کار کردیم نه فقط من که این کاره نیستم، بلکه حتی تهیه کننده و کارگردان مجموعه هم که در گذشته پربیننده ترین مجموعه ها را ساخته اند فکر نمی کردند کار تا این حد مورد استقبال مردم قرار بگیرد.
آدم تا سختی نکشد به موفقیت نمی رسد
حالا که من بازیگر شده ام، خیلی ها می پرسند بازیگری سخت تر است یا فوتبال؟ من چون عاشق فوتبال بودم، سختی های آن را لمس نکرده ام. اما می دانم آدم تا سختی نکشد به موفقیت نمی رسد. به اضافه اینکه من حدود ۲۰ سال فوتبال بازی کرده ام و این فرق می کند با شش هفت ماه فعالیت در عرصه بازیگری. در کار تصویری زمان بندی خیلی مهم است و همین آدم را اذیت می کند که البته آن هم الان دیگر برایم عادی شده است.
من هیچ آموزشی در زمینه بازیگری ندیده ام دوستانم سروش صحت و محراب قاسم خانی و به خصوص پیمان قاسم خانی، برای ارائه نقش خیلی به من کمک کردند تا بتوانم مقابل دوربین راحت باشم، من نمی گویم خوب بازی کرده ام، اما حداقل کار دیگر بازیگران را هم خراب نکرده ام.
هر چیزی که آدم عاشق آن باشد برایش شیرین و لذت بخش است. من به خاطر اینکه استرس دیده شدن یا نشدن و دغدغه پسندیده شدن یا نشدن کار را دارم هنوز لذت کار تصویری را احساس نکرده ام، اما فکر می کنم مجموعه «پژمان» بسیار پرمخاطب است و توانسته با مخاطب ارتباط خوبی برقرار کند.
سرگرمی های شما
یکی از سرگرمی های من دیدن تئاتر است. با وجود آنکه در دیدن فیلم خیلی حرفه ای نیستم، اما سعی می کنم مثل بقیه آدم ها در هفته یکی دو تا فیلم ببینم. وقتی کاری نداشته باشم، به طور معمول در خانه هستم و فوتبال می بینم یا با دوستانم صحبت می کنم. هفته ای یکی دو بار هم به دیدن پدر و مادرم می روم و خانه را خودم تمیز و مرتب می کنم و آشپزی هم بلدم. گاهی نیز به صورت تفننی با دوستانم فوتبال سالنی بازی می کنم. من مجرد هستم و معتقدم ازدواج یک اتفاق است، اگر برایش معیار انتخاب کنیم، هیچ موقع به معیار مورد نظر نمی رسیم، تمام آدم ها ایده آل را در نظر می گیرند و هیچ کس هم به آرامش و ایده آل خودش نمی رسد، با این وجود دوست دارم با دختری ازدواج کنم که شاغل و از دانش و معلومات برخوردار باشد و هر دو وقتی در خانه هستیم فقط از مسائل زندگی مشترک و علایق و خواسته های خودمان حرف بزنیم.
فکر بازیگری
تا قبل از اینکه مقابل دوربین بروم فقط به فوتبال فکر می کردم با توجه به اینکه برای اولین بار بازیگری را تجربه کرده ام، اگر در آینده پیشنهاد کار خوبی دریافت کنم، شاید باز هم ایفای نقش در فیلم و یا سریالی را بپذیرم البته تا قبل از اینکه در مجموعه «پژمان» بازی کنم، خیلی ها مرا نمی شناختند، اما از زمانی که سریال پخش می شود، خیلی ها از طریق سایت های مختلف برایم نوشته اند که چون فوتبال نگاه نمی کردیمشما را نمی شناختیم، اما از موقعی که شما در این سریال بازی کرده ای علاقمند به دیدن سریال شده ایم و یا خیلی ها گفته اند با پخش سریال «پژمان» از ماهواره جذب تلویزیون خودمان شده اند.
ما، در محله گوهردشت کرج زندگی می کردیم با برادرم همیشه فوتبال بازی می کردم. پدر و مادرم فرهنگی بودند و الان بازنشسته شده اند و برادرم در دانشگاه صنعتی شریف مهندسی صنایع خوانده و خواهرم که از من کوچکتر است تا مقطع لیسانس ادبیات تحصیل کرده.
مجله خانواده / شماره ۴۹۵ / نیمه اول آبان ماه ۹۲ / گفتگو: محمد تهرانی / صفحه ۴۴
وجود دوربین را در صحنه های فیلمبرداری احساس نمی کنم
غیر از سکانس اول مجموعه که برایم سخت بود و سکانس دیگری که برای اولین بار باید به طور مصنوعی بخندم، بازی در بقیه سکانس ها برایم راحت، جذاب و دوست داشتنی بود و به هیچ وجه وجود دوربین را حس نمی کردم و خیلی راحت بودم با این حال، همیشه شعارم این بوده که انجام هر کار باید تخصصی باشد و اگر بخواهم بازیگری را ادامه بدهمف دوست دارم حتماً به کلاس یکی از اساتید بازیگری بروم و حتی از سروش صحت خواسته ام فرصتی فراهم بیاورد تا در کلاس های نویسندگی و فیلمنامه نویسی شرکت کنم.
شهرت بازیگری بیشتر از فوتبال است
شهرت فوتبالیست ها در جامعه خیلی فراگیر، اما پدیده تلویزیون بسیار عجیب است. معروف ترین آدم های ایران بازیگرانی هستند که در سریال های پربیننده بازی می کنند. آنها از همه بیشتر دیده می شوند.
از زمانی که قرار شد من مقابل دوربین بروم، حدود دو ماه طول کشید تا آماده بازیگری شدم و طی آن مدت فقط به بازیگری فکر می کردم. درست است که بعضی ها می گویند اگر بد بازی نکرده چون نقش خودش را بازی کرده، اما من فکر می کنم اگر کسی بخواهد نقش خودش را مقابل دوربین بازی کند، کارش سخت تر از بازی در یک رل عادی است، اما برای آنها هم که چنین حرف هایی را زده اند احترام قائل هستم و فکر می کنم در آینده متوجه می شوند شخصیتی که از پژمان جمشیدی در سریال می بینند کاملاً با شخصیت من فرق دارد و پژمان در مجموعه «پژمان»، فقط یک اسم است، مثل بقیه اسم ها و نقش او، زاییده تخیل نویسنده است.
معتقد نیستم که سریال باید پیام داشته باشد
من اعتقاد ندارم هر سریالی باید دارای پیام باشد، بلکه بیشتر معتقدم وظیفه بزرگ مجموعه های تلویزیونی سرگرم کردن مردم است. قرار نیست در یک کار تلویزیونی، همه چیز آموزنده باشد. در این سریال نگفتیم چرا یک چهره سرشناس ورزشی شهرت خودش را از دست می دهد و مردم دیگر او را نمی شناسند این یک روال طبیعی است، در همه جای دنیا چنین اتفاقی می افتد به قول معروف از دل برود هر آنکه از دیده رود، ما فقط گفته ایم وقتی فوتبالیست ها فراموش می شوند برای آنها اتفاقات جذابی می افتد که قبلاً یک جور دیگری بوده اند و حالا یک جور دیگری هستند. این بخش کمدی اثر است. از طرفی هم، متاسفانه وقتی ستاره ها فراموش می شوند طنز ما با غم و تلخی آمیخته می شود.
سازندگان مجموعه «پژمان» به من حال دادند
از کودکی به بازی فوتبال علاقمند بودم و وقتی بزرگ شدم در تیم های کشاورز، سایپا، پرسپولیس، پاس، فولاد و تیم ملی بازی کردم و بعد از ۲۰ سال فعالیت ورزشی، حدود سه سال پیش فوتبال حرفه ای را کنار گذاشتم و به عنوان سرمربی در تیم بزرگسالان پاراک در آسیا ویژن و تیمی در لیگ باشگاه های تهران فعالیت می کنم. از سال ها قبل با محراب و پیمان قاسم خانی و همین طور سروش صحت دوست بودم و دیده ها، شنیده ها و خاطراتم از فوتبال را برای آنها تعریف می کردم. تا اینکه آنها به فکر افتادند از آنچه برایشان تعریف کرده بودم، یک سریال بسازند.
اول قرار نبود که من هم در آن سریال بازی کنم، اما دوستان پیشنهاد دادند خودم هم در آن بازی کنم و وقتی موافقت کردم، از من خواسته شد اجازه بدهم اسمم را روی سریال بگذارند. ابتدا همه گفتند سازندگان سریال خیلی به من حال داده اند که اسمم را روی سریال گذاشتند، اما وقتی سریال پخش شد، خیلی ها گله کردند که چرا اجازه داده ام اسم چنان شخصیت ابلهی را پژمان جمشیدی بگذارند، اما من از کاری که کرده ام پشیمان نیستم، به نظر من این تابو باید در کشور شکسته شود که از شوخی کردن دیگران با خودمان ناراحت می شویم. باید آنقدر فضا باز باشد که بتوان با تمام چهره های شناخته شده جامعه شوخی کرد.
«پژمان»، قصه زندگی من نیست
ماجراهای مجموعه «پژمان» قصه زندگی من نیست. من یک خواهر و برادر دارم، پدرم با شخصیتی که در سریال مطرح می شود، خیلی فاصله دارد. مادرم هم خدا را شکر در قید حیات است. در حالی که در سریال مادر پژمان فوت کرده است. فکر می کنم اکثر تماشاگرانی که کار را دیده اند آن را پسندیده اند. راستش را بخواهید وقتی شروع به کار کردیم نه فقط من که این کاره نیستم، بلکه حتی تهیه کننده و کارگردان مجموعه هم که در گذشته پربیننده ترین مجموعه ها را ساخته اند فکر نمی کردند کار تا این حد مورد استقبال مردم قرار بگیرد.
آدم تا سختی نکشد به موفقیت نمی رسد
حالا که من بازیگر شده ام، خیلی ها می پرسند بازیگری سخت تر است یا فوتبال؟ من چون عاشق فوتبال بودم، سختی های آن را لمس نکرده ام. اما می دانم آدم تا سختی نکشد به موفقیت نمی رسد. به اضافه اینکه من حدود ۲۰ سال فوتبال بازی کرده ام و این فرق می کند با شش هفت ماه فعالیت در عرصه بازیگری. در کار تصویری زمان بندی خیلی مهم است و همین آدم را اذیت می کند که البته آن هم الان دیگر برایم عادی شده است.
من هیچ آموزشی در زمینه بازیگری ندیده ام دوستانم سروش صحت و محراب قاسم خانی و به خصوص پیمان قاسم خانی، برای ارائه نقش خیلی به من کمک کردند تا بتوانم مقابل دوربین راحت باشم، من نمی گویم خوب بازی کرده ام، اما حداقل کار دیگر بازیگران را هم خراب نکرده ام.
هر چیزی که آدم عاشق آن باشد برایش شیرین و لذت بخش است. من به خاطر اینکه استرس دیده شدن یا نشدن و دغدغه پسندیده شدن یا نشدن کار را دارم هنوز لذت کار تصویری را احساس نکرده ام، اما فکر می کنم مجموعه «پژمان» بسیار پرمخاطب است و توانسته با مخاطب ارتباط خوبی برقرار کند.
سرگرمی های شما
یکی از سرگرمی های من دیدن تئاتر است. با وجود آنکه در دیدن فیلم خیلی حرفه ای نیستم، اما سعی می کنم مثل بقیه آدم ها در هفته یکی دو تا فیلم ببینم. وقتی کاری نداشته باشم، به طور معمول در خانه هستم و فوتبال می بینم یا با دوستانم صحبت می کنم. هفته ای یکی دو بار هم به دیدن پدر و مادرم می روم و خانه را خودم تمیز و مرتب می کنم و آشپزی هم بلدم. گاهی نیز به صورت تفننی با دوستانم فوتبال سالنی بازی می کنم. من مجرد هستم و معتقدم ازدواج یک اتفاق است، اگر برایش معیار انتخاب کنیم، هیچ موقع به معیار مورد نظر نمی رسیم، تمام آدم ها ایده آل را در نظر می گیرند و هیچ کس هم به آرامش و ایده آل خودش نمی رسد، با این وجود دوست دارم با دختری ازدواج کنم که شاغل و از دانش و معلومات برخوردار باشد و هر دو وقتی در خانه هستیم فقط از مسائل زندگی مشترک و علایق و خواسته های خودمان حرف بزنیم.
فکر بازیگری
تا قبل از اینکه مقابل دوربین بروم فقط به فوتبال فکر می کردم با توجه به اینکه برای اولین بار بازیگری را تجربه کرده ام، اگر در آینده پیشنهاد کار خوبی دریافت کنم، شاید باز هم ایفای نقش در فیلم و یا سریالی را بپذیرم البته تا قبل از اینکه در مجموعه «پژمان» بازی کنم، خیلی ها مرا نمی شناختند، اما از زمانی که سریال پخش می شود، خیلی ها از طریق سایت های مختلف برایم نوشته اند که چون فوتبال نگاه نمی کردیمشما را نمی شناختیم، اما از موقعی که شما در این سریال بازی کرده ای علاقمند به دیدن سریال شده ایم و یا خیلی ها گفته اند با پخش سریال «پژمان» از ماهواره جذب تلویزیون خودمان شده اند.
ما، در محله گوهردشت کرج زندگی می کردیم با برادرم همیشه فوتبال بازی می کردم. پدر و مادرم فرهنگی بودند و الان بازنشسته شده اند و برادرم در دانشگاه صنعتی شریف مهندسی صنایع خوانده و خواهرم که از من کوچکتر است تا مقطع لیسانس ادبیات تحصیل کرده.
مجله خانواده / شماره ۴۹۵ / نیمه اول آبان ماه ۹۲ / گفتگو: محمد تهرانی / صفحه ۴۴
ارسال نظر