موفقیت دانشمندان در انتقال انسان به گذشته
محققان فقط با تحریک بخشی هایی از مغز یک مرد، موفق به انتقال مجازی وی به زمان گذشته شدند.
به گزارشافکارنیوز، یک مرد ۲۲ ساله در این تجربه، تماشای صحنه هایی از خانواده اش و همچنین ایستگاه قطار محلی را حین نشستن در اتاق پزشکی گزارش کرد.
محققان امیدوارند این دستاورد بتواند به آن ها در درک بهتر نواحی مغزی که برای بازیابی اطلاعات درباره مکان ها به کار می رود، کمک کند.
این توهمات، زمانی که «پیر مگه وند» از «موسسه فاینستاین» در نیویورک الکترودهایی را در درون مغز یک مرد جوان با هدف جستجوی منشا صرع وی کاشت، ظاهر شدند. این امر شامل حفاری روزنه های ریز در جمجمه وی بود که از طریق آن، پزشکان دو الکترود پنج سانتی متری را وارد کرده و آن ها را به نقاط خاصی از بافت مغز هدایت کردند.
دکتر مگه وند نخست با استفاده از ام آر آی کاربردی و زمانی که بیمار به تصاویری از اشیا و صحنه های مختلف نگاه می کرد، از مغز وی اسکن گرفت. سپس فعالیت الکترودهای کاشت شده زمانی که وی به مجموعه ای مشابه از تصاویر نگاه می کرد، ضبط شد.
تیم علمی دریافت ناحیه ای از قشر مغزی در اطراف هیپوکامپ زمانی که سوژه به تصاویری از مکان ها نگاه می کرد، فعال می شد. این نقاط ریز بافت هایی بودند که به نظر می رسید به خانه ها و مکان ها بیش از دیگر اشیا اهمیت می دهند. الکترودهای کاشته شده برای تحریک مغز در این ناحیه به کار رفتند و مجموعه ای از توهمات بصری تولید شدند.
مرد جوان در ابتدا تماشای یک ایستگاه راه آهن آشنا و سپس بخشی از منزلش را گزارش کرد، اما هیچ بو یا صدایی با این صحنه ها مرتبط نبود. زمانی که تحریک این نواحی مغزی تکرار شد، همان توهمات اتفاق افتاد. هنگامی که محققان الکترودها را در بخشی اندکی متفاوت و در شکنج گیجگاهی تحتانی تحریک کردند، داوطلب عنوان کرد که چهره ها به ناگاه از ریخت افتادند.
آشش مهتا، یکی از اعضای تیم علمی، در این باره گفت: شاید گروه خاصی از عصب ها، خاطره فردی که پیش بند به تن دارد را کدبندی کرده و گروه دیگر اجاق یا یک خیابان را رمزگذاری می کنند و زمانی که آن ها به همراه یکدیگر تحریک می شوند، خاطره آشنایی از آن مکان را به همراه تمامی اشیا در آنجا تداعی می کنند.
مهتا معتقد است این آزمایش ها شاید در نهایت به افرادی کمک کند که از شرایطی مانند اوتیسم یا بیماری آلزایمر رنج می برند.
محققان امیدوارند این دستاورد بتواند به آن ها در درک بهتر نواحی مغزی که برای بازیابی اطلاعات درباره مکان ها به کار می رود، کمک کند.
این توهمات، زمانی که «پیر مگه وند» از «موسسه فاینستاین» در نیویورک الکترودهایی را در درون مغز یک مرد جوان با هدف جستجوی منشا صرع وی کاشت، ظاهر شدند. این امر شامل حفاری روزنه های ریز در جمجمه وی بود که از طریق آن، پزشکان دو الکترود پنج سانتی متری را وارد کرده و آن ها را به نقاط خاصی از بافت مغز هدایت کردند.
دکتر مگه وند نخست با استفاده از ام آر آی کاربردی و زمانی که بیمار به تصاویری از اشیا و صحنه های مختلف نگاه می کرد، از مغز وی اسکن گرفت. سپس فعالیت الکترودهای کاشت شده زمانی که وی به مجموعه ای مشابه از تصاویر نگاه می کرد، ضبط شد.
تیم علمی دریافت ناحیه ای از قشر مغزی در اطراف هیپوکامپ زمانی که سوژه به تصاویری از مکان ها نگاه می کرد، فعال می شد. این نقاط ریز بافت هایی بودند که به نظر می رسید به خانه ها و مکان ها بیش از دیگر اشیا اهمیت می دهند. الکترودهای کاشته شده برای تحریک مغز در این ناحیه به کار رفتند و مجموعه ای از توهمات بصری تولید شدند.
مرد جوان در ابتدا تماشای یک ایستگاه راه آهن آشنا و سپس بخشی از منزلش را گزارش کرد، اما هیچ بو یا صدایی با این صحنه ها مرتبط نبود. زمانی که تحریک این نواحی مغزی تکرار شد، همان توهمات اتفاق افتاد. هنگامی که محققان الکترودها را در بخشی اندکی متفاوت و در شکنج گیجگاهی تحتانی تحریک کردند، داوطلب عنوان کرد که چهره ها به ناگاه از ریخت افتادند.
آشش مهتا، یکی از اعضای تیم علمی، در این باره گفت: شاید گروه خاصی از عصب ها، خاطره فردی که پیش بند به تن دارد را کدبندی کرده و گروه دیگر اجاق یا یک خیابان را رمزگذاری می کنند و زمانی که آن ها به همراه یکدیگر تحریک می شوند، خاطره آشنایی از آن مکان را به همراه تمامی اشیا در آنجا تداعی می کنند.
مهتا معتقد است این آزمایش ها شاید در نهایت به افرادی کمک کند که از شرایطی مانند اوتیسم یا بیماری آلزایمر رنج می برند.
ارسال نظر