آناهیتا همتی: به تئاتر بیشتر بها بدهیم
گفتگوی ما را با این بازیگر محبوب به بهانه حضورش در سریال «باغ سرهنگ» بخوانید:
به گزارشافکارنیوز، آناهیتا همتی، بازیگر جوان و خوشفکر تلویزیون، تئاتر و سینمای کشور، با بازی های به یاد ماندنی اش خوش درخشیده و نقش های خوب و تکه کلام های شیرینش در ذهن و یاد مردم ماندگار شده است. گفتگوی ما را با این بازیگر محبوب به بهانه حضورش در سریال «باغ سرهنگ» بخوانید:
خودتان را بیشتر معرفی بفرمایید؟
اول مرداد ۱۳۵۲ در تهران متولد شدم. تحصیلاتم دیپلم تجربی است. در خانواده ای فرهنگی و اهل مطالعه بزرگ شدم. بازیگر را از شرکت در کلاس های آقای هادی مرزبان آغاز کردم و اولین کار جدی من سال ۷۲ در تئاتر روی صحنه رفت.
چطور شد بازیگر شدید؟
همان طور که اشاره کردم، پدر و مادر من بسیار اهل مطالعه بودند، من هم تقریباً پا به پای ایشان بسیار کتاب می خواندم و انواع نمایشنامه ها را مطالعه می کردم. خانواده ام بسیار حرفه ای تئاتر و فیلم تماشا می کردند و من هم با این عزیزان همراه می شدم و خیلی لذت می بردم. با گذر زمان و مطالعه بیشتر و تماشای فیلم و تئاتر بیشتر متوجه شدم که به بازیگری علاقمندم، بنابراین با راهنمایی پدر و مادرم در کلاس های بازیگری شرکت کردم. اولین سریالی که بازی کردم، «دبیرستان خضرا» به کارگردانی آقای اکبر خواجویی بود.
دوست دارید بیشتر چه نقش هایی بازی کنید؟
خودم دلم می خواهد همه نوع نقشی را تجربه کنم، ولی اولویت را برای نقش های طنز قائل می شوم، چرا که در جامعه فعلی با توجه به مشکلات روزمره زندگی گاهی اعصاب و روان بینندگان عزیزمان نارتاحت است و من ترجیح می دهم در این برهه زمانی طنز بازی کنم. وقتی بر لب مردم لبخند می نشیند، من یک دنیا خوشحال می شوم و برایم ارزشمند است.
خودتان بیشتر چه فیلم هایی تماشا می کنید؟
همه جور فیلمی تماشا می کنم، از طنز گرفته تا اکشن.
کدام یک از نقش هایی که تا به حال ایفا کرده اید، بیشتر دیده شده است؟
خوشبختانه مردم کارهای مرا پیگیری می کنند. وقتی در فیلم و سریال کمتر حضور دارم، زمانی که جایی مرا می بینند می پرسند که چرا نیستم، البته چون در تئاتر هم فعالیت دارم، می توانم بگویم که خیلی بیکار نمی مانم.
سریال «خانه به دوش» به دلیل قصه جذاب و زمان پخش مناسب و صد البته افرادی که در آن ایفای نقش کردند بسیار دیده شد. تکه کلام «من چی بپوشم؟» که من استفاده می کردم تا مدت ها بر سر زبان ها بود. حتی خودم هم گاهی استفاده می کردم!(با خنده)
سریال «باغ سرهنگ» هم تا به حال با اقبال خوبی مواجه بوده است. چون به خانم ها به زیبایی بها داده شده است و از انجا که سریال در ساعت های مختلف پخش می شود امتیازی است که به بیشتر دیده شدن آن کمک می کند.
شما از بین سینما، تلویزیون و تئاتر کدام را بیشتر دوست دارید؟
در مورد سینما که نظر خاصی ندارم، چون واقعاً برای بازی در سینما افراد خاصی انتخاب می شوند که من از آن دسته افراد نیستم، چند باری هم که در فیلم های سینمایی بازی کردم، واقعاً می توانم بگویم که اتفاقی بود. من فکر می کنم بازیگری مردمی هستم، بنابراین بازی در تلویزیون را دوست دارم، چون بیننده بیشتری دارد. البته بازی در تئاتر را بیشتر می پسندم، چرا که تئاتر برای من مانند دانش اندوزی می ماند، آنگاه من همه آموخته ها را در تلویزیون به نمایش می گذارم.
بجز بازیگری کار خاص دیگری هم انجام می دهید؟
گاهی برای دل خودم، داستانکی می نویسم که از دو صفحه بیشتر نمی شود.
زمانی که سر صحنه فیلمبرداری و یا تئاتر نیستید، چه می کنید؟
وقتی کاری ندارم، بیشتر در خانه هستم، کار خانه انجام می دهم، به آشپزی و مطالعه خیلی علاقمندم و عاشق مسافرت هم هستم.
آیا در مورد خودتان با شایعه ای روبرو شده اید؟
فراوان. گاهی در اینترنت و فیس بوک آنقدر که در مورد من مطالب کذب و غیر واقعی وجود دارد که راجع به خود حقیقی من مسائل و مطالبی وجود ندارد. واقعاً متاسفم برای کسانی که خودشان را درگیر شایعات می کنند و به صحبت های بی خود و بی اساس گوش می دهند، البته به قول قدیمی ها شنونده باید عاقل باشد. نمی دانم چه اتفاقی افتاده که ما به اینجا رسیده ایم که شایعه پراکنی می کنیم. البته خدا را شکر همه افرادی که در مورد من اخبار کذب منتشر کرده بودند، شناسایی و مجازات شدند.
هدف نهایی شما در کارتان چیست؟
من دلم می خواهد همچنان در تئاتر حضور داشته باشم، متاسفم که گاهی به این هنر بزرگ بی اعتنایی می شود و بودجه ای برای آن در نظر گرفته نمی شود، گاهی احساس می کنم که این هنر تاریخی در حال زوال و نابودی است و واقعاً ناراحتم می کند، تمام فرهنگ و گذشته کشور عزیز ما در تئاتر نهفته است، کاش به این مقوله بیشتر بها دهیم و آنقدر فرهنگ سازی کنیم که مردم بیشتر برای تماشای تئاتر گرایش پیدا کنند و به آن بیشتر ترغیب شوند.
بعد از «باغ سرهنگ» به کجا می روید؟
در حال حاضر به بازی در تئاتر «تعبیر یک رویا» در تئاتر شهر مشغولم و برای تمرین تئاتر «شمعدانی ها» به کارگردانی آقای ایوب آقاخانی هم حاضر می شوم که قرار است در تئاتر حافظ روی صحنه برود.
چطور می توان در بازیگری موفق شد؟
هر کاری باید حساب شده باشد، گاهی دختران و پسران ما که ادعای علاقه به بازیگری می کنند عاشق تئاتر نمی شوند، بلکه شیفته هنرپیشگی در سینما می شوند و غافلند از اینکه اول باید از کلاس های معتبر و مطالعه آغاز کنند.
چطور می توان هنرپیشه محبوبی شد؟
به نظر من وقتی به اساتید و پیشکسوتان عزیزی مثل داوود رشیدی، عزت الله انتظامی و خیلی عزیزان دیگر نگاه می کنیم می بینیم که این عزیزان، به طور کلی با روش و منشی که در زندگی فردی و کاری داشته اند در قلب مردم ماندگار شده اند. اینکه یک هنرمند با اطرافیانش چطور برخورد می کند و چقدر برای دیگران ارزش و احترام قائل می شود و تا چه اندازه به عرف جامعه ارزش می گذارد در ماندگاری افراد بسیار موثر است.
نظرتان در مورد مراسم سنتی ما مثل هفت سین چیست؟
خیلی علاقه دارم و خودم سعی می کنم در چیدمان سفره هفت سین سهیم باشم. احساس می کنم خیلی به من حرارت و شادابی می بخشد و اصالت می دهد و از اینکه می بینم این سنت زیبا یعنی عید نوروز و هفت سین در حال جهانی شدن است بسیار لذت می برم.
روزهای زندگی شما چطور می گذرد؟
روزهای زندگی من خیلی پرکار و شلوغ است. در واقع سعی می کنم تمام لحظاتم را با انجام کارهای مفید پر کنم… از میزبان بودن خیلی خوشم می آید و هرازگاهی با دو سه نفر از دوستانم دور هم جمع می شویم و از کنار هم بودن لذت می بریم.
اگر حرف ناگفته ای دارید بفرمایید؟
امیدوارم شرایط زندگی برای همه مردم کشور عزیزم بهتر شود و امید به آینده در قلب همه ما جوانه کند. همین طور امیدوارم همواره اخباری خوب بشنویم و از صمیم قلب خوشحال شویم. آرزو می کنم که صداقت و مهربانی همه جا سایه داشته باشد و هیچ وقت شاهد دروغگویی و عدم صداقت نباشیم… برای شما و مجله خوب تان هم آرزوی موفقیت می کنم.
روزهای زندگی / شماره ۴۳۹ / نیمه اول اسفند ماه ۹۲ / گفتگو از: سهیلا محمدی نیا / صفحه ۴۷
خودتان را بیشتر معرفی بفرمایید؟
اول مرداد ۱۳۵۲ در تهران متولد شدم. تحصیلاتم دیپلم تجربی است. در خانواده ای فرهنگی و اهل مطالعه بزرگ شدم. بازیگر را از شرکت در کلاس های آقای هادی مرزبان آغاز کردم و اولین کار جدی من سال ۷۲ در تئاتر روی صحنه رفت.
چطور شد بازیگر شدید؟
همان طور که اشاره کردم، پدر و مادر من بسیار اهل مطالعه بودند، من هم تقریباً پا به پای ایشان بسیار کتاب می خواندم و انواع نمایشنامه ها را مطالعه می کردم. خانواده ام بسیار حرفه ای تئاتر و فیلم تماشا می کردند و من هم با این عزیزان همراه می شدم و خیلی لذت می بردم. با گذر زمان و مطالعه بیشتر و تماشای فیلم و تئاتر بیشتر متوجه شدم که به بازیگری علاقمندم، بنابراین با راهنمایی پدر و مادرم در کلاس های بازیگری شرکت کردم. اولین سریالی که بازی کردم، «دبیرستان خضرا» به کارگردانی آقای اکبر خواجویی بود.
دوست دارید بیشتر چه نقش هایی بازی کنید؟
خودم دلم می خواهد همه نوع نقشی را تجربه کنم، ولی اولویت را برای نقش های طنز قائل می شوم، چرا که در جامعه فعلی با توجه به مشکلات روزمره زندگی گاهی اعصاب و روان بینندگان عزیزمان نارتاحت است و من ترجیح می دهم در این برهه زمانی طنز بازی کنم. وقتی بر لب مردم لبخند می نشیند، من یک دنیا خوشحال می شوم و برایم ارزشمند است.
خودتان بیشتر چه فیلم هایی تماشا می کنید؟
همه جور فیلمی تماشا می کنم، از طنز گرفته تا اکشن.
کدام یک از نقش هایی که تا به حال ایفا کرده اید، بیشتر دیده شده است؟
خوشبختانه مردم کارهای مرا پیگیری می کنند. وقتی در فیلم و سریال کمتر حضور دارم، زمانی که جایی مرا می بینند می پرسند که چرا نیستم، البته چون در تئاتر هم فعالیت دارم، می توانم بگویم که خیلی بیکار نمی مانم.
سریال «خانه به دوش» به دلیل قصه جذاب و زمان پخش مناسب و صد البته افرادی که در آن ایفای نقش کردند بسیار دیده شد. تکه کلام «من چی بپوشم؟» که من استفاده می کردم تا مدت ها بر سر زبان ها بود. حتی خودم هم گاهی استفاده می کردم!(با خنده)
سریال «باغ سرهنگ» هم تا به حال با اقبال خوبی مواجه بوده است. چون به خانم ها به زیبایی بها داده شده است و از انجا که سریال در ساعت های مختلف پخش می شود امتیازی است که به بیشتر دیده شدن آن کمک می کند.
شما از بین سینما، تلویزیون و تئاتر کدام را بیشتر دوست دارید؟
در مورد سینما که نظر خاصی ندارم، چون واقعاً برای بازی در سینما افراد خاصی انتخاب می شوند که من از آن دسته افراد نیستم، چند باری هم که در فیلم های سینمایی بازی کردم، واقعاً می توانم بگویم که اتفاقی بود. من فکر می کنم بازیگری مردمی هستم، بنابراین بازی در تلویزیون را دوست دارم، چون بیننده بیشتری دارد. البته بازی در تئاتر را بیشتر می پسندم، چرا که تئاتر برای من مانند دانش اندوزی می ماند، آنگاه من همه آموخته ها را در تلویزیون به نمایش می گذارم.
بجز بازیگری کار خاص دیگری هم انجام می دهید؟
گاهی برای دل خودم، داستانکی می نویسم که از دو صفحه بیشتر نمی شود.
زمانی که سر صحنه فیلمبرداری و یا تئاتر نیستید، چه می کنید؟
وقتی کاری ندارم، بیشتر در خانه هستم، کار خانه انجام می دهم، به آشپزی و مطالعه خیلی علاقمندم و عاشق مسافرت هم هستم.
آیا در مورد خودتان با شایعه ای روبرو شده اید؟
فراوان. گاهی در اینترنت و فیس بوک آنقدر که در مورد من مطالب کذب و غیر واقعی وجود دارد که راجع به خود حقیقی من مسائل و مطالبی وجود ندارد. واقعاً متاسفم برای کسانی که خودشان را درگیر شایعات می کنند و به صحبت های بی خود و بی اساس گوش می دهند، البته به قول قدیمی ها شنونده باید عاقل باشد. نمی دانم چه اتفاقی افتاده که ما به اینجا رسیده ایم که شایعه پراکنی می کنیم. البته خدا را شکر همه افرادی که در مورد من اخبار کذب منتشر کرده بودند، شناسایی و مجازات شدند.
هدف نهایی شما در کارتان چیست؟
من دلم می خواهد همچنان در تئاتر حضور داشته باشم، متاسفم که گاهی به این هنر بزرگ بی اعتنایی می شود و بودجه ای برای آن در نظر گرفته نمی شود، گاهی احساس می کنم که این هنر تاریخی در حال زوال و نابودی است و واقعاً ناراحتم می کند، تمام فرهنگ و گذشته کشور عزیز ما در تئاتر نهفته است، کاش به این مقوله بیشتر بها دهیم و آنقدر فرهنگ سازی کنیم که مردم بیشتر برای تماشای تئاتر گرایش پیدا کنند و به آن بیشتر ترغیب شوند.
بعد از «باغ سرهنگ» به کجا می روید؟
در حال حاضر به بازی در تئاتر «تعبیر یک رویا» در تئاتر شهر مشغولم و برای تمرین تئاتر «شمعدانی ها» به کارگردانی آقای ایوب آقاخانی هم حاضر می شوم که قرار است در تئاتر حافظ روی صحنه برود.
چطور می توان در بازیگری موفق شد؟
هر کاری باید حساب شده باشد، گاهی دختران و پسران ما که ادعای علاقه به بازیگری می کنند عاشق تئاتر نمی شوند، بلکه شیفته هنرپیشگی در سینما می شوند و غافلند از اینکه اول باید از کلاس های معتبر و مطالعه آغاز کنند.
چطور می توان هنرپیشه محبوبی شد؟
به نظر من وقتی به اساتید و پیشکسوتان عزیزی مثل داوود رشیدی، عزت الله انتظامی و خیلی عزیزان دیگر نگاه می کنیم می بینیم که این عزیزان، به طور کلی با روش و منشی که در زندگی فردی و کاری داشته اند در قلب مردم ماندگار شده اند. اینکه یک هنرمند با اطرافیانش چطور برخورد می کند و چقدر برای دیگران ارزش و احترام قائل می شود و تا چه اندازه به عرف جامعه ارزش می گذارد در ماندگاری افراد بسیار موثر است.
نظرتان در مورد مراسم سنتی ما مثل هفت سین چیست؟
خیلی علاقه دارم و خودم سعی می کنم در چیدمان سفره هفت سین سهیم باشم. احساس می کنم خیلی به من حرارت و شادابی می بخشد و اصالت می دهد و از اینکه می بینم این سنت زیبا یعنی عید نوروز و هفت سین در حال جهانی شدن است بسیار لذت می برم.
روزهای زندگی شما چطور می گذرد؟
روزهای زندگی من خیلی پرکار و شلوغ است. در واقع سعی می کنم تمام لحظاتم را با انجام کارهای مفید پر کنم… از میزبان بودن خیلی خوشم می آید و هرازگاهی با دو سه نفر از دوستانم دور هم جمع می شویم و از کنار هم بودن لذت می بریم.
اگر حرف ناگفته ای دارید بفرمایید؟
امیدوارم شرایط زندگی برای همه مردم کشور عزیزم بهتر شود و امید به آینده در قلب همه ما جوانه کند. همین طور امیدوارم همواره اخباری خوب بشنویم و از صمیم قلب خوشحال شویم. آرزو می کنم که صداقت و مهربانی همه جا سایه داشته باشد و هیچ وقت شاهد دروغگویی و عدم صداقت نباشیم… برای شما و مجله خوب تان هم آرزوی موفقیت می کنم.
روزهای زندگی / شماره ۴۳۹ / نیمه اول اسفند ماه ۹۲ / گفتگو از: سهیلا محمدی نیا / صفحه ۴۷