هافبک پرسپولیس از خانواده می‌گوید
هر چند به لحاظ مالی مشکلی ندارد اما به داشتن یک فرزند اعتقاد دارد تا به گفته خودش تمام هم و غم خود را برای عاقبت به خیری او بگذارد غافل از اینکه بزرگترین سرمایه برای فرزندان، داشتن خواهر و برادر است تا، «خاله»، «دایی»، «عمو» و «عمه» به مفاهیمی انتزاعی برای فرزندان مان در آینده تبدیل نشوند.
به گزارشامید،متولد هفتم بهمن ۶۹، تهران است. یک خواهر متاهل و یک خواهرزاده به نام «یلدا» دارد و خودش مجرد است. محسن مسلمان، هافبک تهاجمی پرسپولیس که حدود دو ماه پیش همراه پیام صادقیان در معرض اتهام کشیدن «قلیان» قرار گرفت و همین موضوع تاثیر بدی بر زندگی اش گذاشت، معتقد است این انگ تا پایان فوتبالش برو وی باقی می ماند. او فوتبالش را از ذوب آهن اصفهان شروع کرد. سپس به ملوان بندر انزلی رفت تا پس از آن دوباره راهی دیار نصف جهان شود. مسلمان بعد از آن، حضور در جمع سرخپوشان پایتخت را تجربه کرد. وی خانواده را نهادی مقدس می داند که جوانان باید مسائل
خود را در آن مطرح کنند. او معتقد است هر زمان مورد مناسبی برای ازدواج پیدا کند به جرگه متاهلین می پیوندد. هر چند به لحاظ مالی مشکلی ندارد اما به داشتن یک فرزند اعتقاد دارد تا به گفته خودش تمام هم و غم خود را برای عاقبت به خیری او بگذارد غافل از اینکه بزرگترین سرمایه برای فرزندان، داشتن خواهر و برادر است تا، «خاله»، «دایی»، «عمو» و «عمه» به مفاهیمی انتزاعی برای فرزندان مان در آینده تبدیل نشوند. با او ساعتی به گفتگو نشستیم. لطفاً با ما همراه باشید.
اولین روزی که پا به توپ شدی را به یاد می آوری؟!
خیر، اما اولین روزها را به یاد می آورم. آن زمان کلاس اول ابتدایی بودم و به فوتبال خیلی علاقه داشتم. آن موقع ها تمام دنیایم فوتبال بود و توپ.
چه حس و حالی داشتی؟
همان طور که گفتم بسیار علاقمند بودم و فوتبال تمام دنیایم بود. این حس و حال را کسی که عاشق فوتبال باشد می فهمد. من عاشق فوتبال بودم و برای این عشق بود که بازی می کردم.
آن روزها، چنین آینده ای برای خود متصور بودی؟
خیر، اصلاً آن روزها اینقدر حرفه ای به فوتبال نگاه نمی کردم و بیشتر جنبه تفریحی برایم داشت.
استعدادت را چه کسی کشف کرد؟
معلم ورزش ابتدایی ام «جمشید رشید» که واقعاً از او ممنونم.
از اینکه در یکی از دو تیم پرطرفدار ایران بازی می کنی چه حسی داری؟
استرس در این دو تیم آنقدر زیاد است که فوتبال یادت می رود. پرسپولیس جزو تیم های پرطرفدار است و همین موضوع فشار را بیشتر می کند. کسانی که در این تیم بازی کرده اند این را تایید می کنند.
بخش زیادی از تلاش بازیکنان سرخابی برای شادی هواداران است. از طرفداران پرسپولیس چه انتظاری داری؟
شرایط برای بازیکنان سخت است. بازیکنان رشته های دیگر در صورت مصدومیت می توانند با وقفه یک ساله برگردند اما فوتبالیست ها خیر. برای همین فوتبالیست ها یک شغله هستند. امیدوارم هواداران بازیکنان را درک کنند و در هر شرایطی پشت بازیکنان باشند.
تعریف شما از لیگ و باشگاه حرفه ای چیست؟
اگر مثل خارج حساب کنیم که خیلی عقب هستیم. بیشتر مشکلات باشگاه ها به شرایط مالی بر می گردد. اگر می خواهیم لیگی حرفه ای داشته باشیم باید شرایط مالی باشگاه هایمان بهبود یابد.
کدام باشگاه ها در ایران به استانداردهای حرفه ای جهان نزدیکترند؟
نمی شود گفت کدام باشگاه ها، آنهایی که باید حرفه ای باشند هستند و درست نیست که بخواهیم نامی از باشگاهی ببریم.
سقف آرزوی فوتبالی ات چیست؟
بازی در لیگ های اروپایی و اینکه با تیم ملی به جام جهانی برزیل بروم. به هر حال پوشیدن پیراهن تیم ملی آرزوی هر بازیکنی است و من هم از این قاعده مستثنی نیستم.
برخی بازیکنان معتقدند ترانسفر به کشورهایی که در فوتبال صاحب سبک نیستند فایده ای ندارد. نظر شما چیست؟
فکر نمی کنم کشورهای عربی آنقدرها هم بد باشند. جواد نکونام از امارات به اوساسونا رفت. قطر قرار است میزبان جام جهانی ۲۰۲۲ باشد و این نشان می دهد این کشور توانایی برگزاری مهمترین رخداد فوتبال جهان را دارد.
با مربیان داخلی برای هدایت سکان تیم ها موافقی یا گزینه های خارجی؟
بعضی از مربیان خارجی خوب هستند و برخی هم خیر، اما در کل باید گفت مربی ایرانی به دلیل شناخت خوبی که از بازیکنان دارد برای هدایت باشگاه های ایرانی مناسب تر است.
نظرت راجع به علی دایی چیست؟
همه می دانند و نیاز به گفتن من نیست. مربی که فوتبال ایران را با نام او می شناسند و اسطوره فوتبال ما است. شخصیتی کوشا که با وجود دارایی هنوز هم تلاش می کند و به نظرم این ویژگی شخصیتی اوست.
اگر بخواهی روزی او را برای فرزندت توصیف کنی، درباره اش چه می گویی؟
علی دایی برند فوتبال ایران است!
نقش خانواده ات در موفقیت شما چقدر موثر بوده است؟
صددرصد موثر بوده است. آنها از کودکی با من بودند و آن زمان که باید سر تمرین می رفتم مرا همراهی می کردند و در تمام لحظه های زندگی ام تنهایم نگذاشتند. خانواده نهادی است که به معنی واقعی مقدس و قابل احترام است.
رابطه ات با آنها چگونه است؟
خیلی خوب. یک خواهر دارم که متاهل است و یک خواهرزاده به نام «یلدا» که خیلی دوستش دارم. راستی رابطه ام با خواهرم خیلی خوب است.
وقتی خیلی غمگینی با چه کسی درد و دل می کنی؟
نمی توانم به کسی اطمینان کنم و فقط با خدا درد و دل می کنم. ضمن اینکه اخلاقم جوری است که مسائل فوتبالی را در خانه نمی آورم.
آدم معتمدی در زندگی ات وجود دارد؟
فقط خانواده ام. توصیه ام به جوان ها نیز این است که مسائل خود را با خانواده شان مطرح کنند. به هر حال خانواده امین فرزندان است و کمتر اتفاق می افتد آدم از خانواده اش خیانت ببیند.
چطور به این مهم رسیدی؟
بر اثر تجربه. تجربه را با گوشت و پوست و استخوانت درک می کنی. البته برخی تجربیات اصلاً خوب نیستند اما به هر حال تجربه راهی است که با درس گرفتن از آن می توانی اشتباهات گذشته را تکرار نکنی.
چرا می گویند رفاقت ها در این دوره و زمانه رنگ و بوی قدیم را ندارد؟
رفاقت های امروز بیشتر براساس منفعت است. قبلاً براساس علاقه بود و مهربانی اما اکنون بیشتر افراد می بینند این رفاقت برایشان سود دارد یا خیر.
اگر جای رئیس فدراسیون یا وزیر ورزش و جوانان بودی، اولین مشکلی را که حل می کردی چه بود؟
باشگاه ها را خصوصی می کردم تا اختیار تام دست خودشان باشد. وقتی باشگاه دولتی است اداره آن سخت می شود.
مشکلات فوتبال ما چیست؟
اینکه بسیاری از بازیکنان سر جای خود نیستند و حساب و کتاب ندارد. وقتی بازیکنی ظرف یک هفته ۱۰ درجه الا می آید معلومه چه خبر است.
با مدیران غیر فوتبالی موافقی؟
به نظرم ربطی ندارد. باشگاه پاس زمانی بهترین باشگاه ایران بود که قراردادهای سنگین می بست و پاداش های خوبی می داد. در حالی که مدیریت آن را سردار آجرلو که نظامی بود بر عهده داشت. از طرفی واعظ آشتیانی بهترین مدیر عامل باشگاه استقلال بود که همه می گفتند دوچرخه سوار است.
«فوتبال ایران و حاشیه» شما را یاد چه چیزی می اندازد؟
حاشیه در ایران وحشتناک است. خود من یک ماه است که سر قلیان بیچاره شده ام. آن هم برای کاری که مقصر نبوده ام. آن شب که آن اتفاق کذایی افتاد، من و پیام صادقیان به تهران بازگشتیم. اگر بر نمی گشتیم علی آقا اخراج مان می کرد. اما نمی دانم یکهو چه شد که همه کاسه کوزه ها سر ماه که اتفاقاً بی گناه بودیم شکست. الان یک ماه است که آسایش نداریم. هر جا می رویم ما را با عنوان «قلیانی» صدا می زنند. کافی است در بازی یا تمرین توپ را از دست بدهیم آن وقت است که ما را با عنوان «قلیانی» خطاب می کنند. به نظرم این انگ تا پایان با من می ماند. نمی دانم چرا وقتی ملوان بندر انزلی بودم این اتفاق برایم
نیفتاد. چرا الان که پرسپولیس هستم این ماجرا برایم پیش آمده است.
در حواشی که برای بازیکنان پیش می آید خودشان چقدر مقصرند؟
بستگی دارد چه حاشیه ای باشد. حاشیه در مورد بازیکنان مختلف متفاوت است.
نیمکت نشینی جزو مواردی است که موجب انجام مصاحبه های جنجالی از سوی بازیکن و ایجاد حاشیه برای او می شود نظر شما چیست؟
فوتبالیستی که از نیمکت نشینی ناراحت نباشد فوتبالیست نیست. شرایط داریم تا شرایط. من ۱۵ ساله بودم که مربی خارجی ذوب آهن گفت تو شماره ۱۰ من هستی. بزرگترهای تیم مانند حسن اشجاری جزو ۱۸ نفر نبودند اما مرا تشویق می کردند. وقتی آنها را می دیدم که مرا تشویق می کنند و موفقیت تیم برایشان مهمتر است، من هم از نیمکت نشینی ام ناراحت نمی شدم.
بسیاری از فوتبالیست ها معتقدند که نیمکت نشین ها موجب انزوا و افسردگی بازیکن می شود به نظر شما راه کار فرار از این انزوا چیست؟
در ایران یک سری مربیان هستند که ۱۱ بازیکن دارند که همیشه با همین تعداد کار می کنند. برخی مربیان هم تمرین برایشان مهم است. به هر حال سلیقه مهم است. یکی از من خوشش می آید و مرا جزو ۱۸ نفر قرار می دهد و یکی هم خیر. برای ثابت بودن باید با مربی ات راحت باشی. البته باید گفت یکسری از بازیکنان نباید توقع زیادی داشته باشند. برخی سطح A و برخی سطح B هستند. جواد نکونام وقتی کاپیتان تیم ملی است، باید در تیمش ثابت باشد و بازیکن ذخیره اش نباید ناراضی باشد.
و صحبت پایانی.
امیدوارم با پرسپولیس حداقل یک جام و سهمیه در آسیا بگیریم تا قلب هواداران را شاد کنیم. آنها حق زیادی بر گردن ما دارند و این حق آنها است که تیم مورد علاقه شان را در آسیا ببینند. البته حضور در آسیا کافی نیست و کسب نتایج قابل قبول موجب می شود تا خستگی رفت و آمد هواداران به ورزشگاه ها از تن شان بیرون بیاید. پرسپولیس تیم بزرگی است که هواداران آن از شهرهای دور و نزدیک برای تماشای تمرینات و بازی های این تیم به ورزشگاه می آیند و خدا را خوش نمی آید با ناراحتی از آن خارج شوند.
راه زندگی / شماره ۳۹۴ / نیمه دوم بهمن ماه ۹۲ / گفتگو: سپهر درخشان / صفحه ۶۶