ماجرای دفاع امام رضا(ع) از امامت جدش امیرالمومنین(ع)

به گزارشامیدنیوز، مقصود حضرت رضا(ع) این است که همراه بردن على(ع) در داستان مباهله، قرار دادن او به منزله خود پیامبر(ص) است و به منزله خود پیامبر(ص) بودن آن است که وى پیشواى مسلمانان است. آن گاه مأمون گفت: اگر قول خداى تعالى: «و نساءنا و نساءکم» نبود[حرف شما راست بود] امام(ع) در جواب فرمود: آرى اگر[پس از آن‏] این سخن خدا «و ابناءنا و ابناءکم» نمى‏ بود.

منظور مأمون این است که امکان دارد میان مسلمانان کسى در فضیلت همسان با على باشد و ممکن است همان شخص در نزد پیامبر به منزله نفس پیامبر(ص) بوده باشد. و لیکن پیامبر نخواسته است همه اشخاصى را که همانند خود مى ‏بیند، به همراه آورد، بلکه یکى از آنان را احضار کرده است و او على است. و دلیلى بر این مطلب کلمه «نساءنا» است که شایسته است تمام زنان منتسب به پیامبر(ص) از جهت نسبت و همسرى را مشمول آن بدانیم، و لیکن پیامبر(ص) یکى از آنان را که از جهت نسبت انتساب به او دارد احضار کرد، و او فاطمه(ع) بود به عنوان نمونه ‏اى از زنانى که انتساب به آن حضرت دارند.

حضرت رضا(ع) به او جواب داد که اگر زنان دیگر برابر با فاطمه بودند آنان را نیز با فاطمه(ع) همراه مى‏ برد چنان که پیامبر(ص)، حسن و حسین(ع) را با هم احضار فرمود چون آن دو برابرند. یکى از آنها را تنها به عنوان نمونه فرزندان احضار نکرد، و به همین دلیل همراه بردن على(ع) دلیل بر این است که على(ع) تنها مردى است که پیامبر او را همانند خود به حساب مى ‏آورد.

منبع: مشرق