بچه های اوتیسم چه علائمی دارند ؟

علائم کودکان اوتیسم چیست؟ علت ابتلا به اوتیسم چیست؟ آیا این بیماری درمان دارد؟ چگونه می توانیم کودکان اوتیسمی را تشخیص دهیم؟ صفر تا صد اطلاعاتی که در رابطه با افراد اوتیمسی باید بدانید را در امیدنیوز بخوانید.

اوتیسم چیست ؟

اوتیسم، به زبان ساده، یک اختلال پیچیده عصبی-رفتاری است که به دسته‌ای از مشکلات اعصاب و روان تعلق دارد. این اختلال شامل مشکلاتی در تعامل اجتماعی، رشد زبان و مهارت‌های ارتباطی است و با رفتارهای تکراری و خاص همراه می‌شود. به دلیل تنوع علائم و شدت‌های مختلف آن، به این اختلال "اختلال طیف اوتیسم" می‌گویند.

اوتیسم می‌تواند در درجات مختلفی بروز کند؛ از مشکلات خفیفی که زندگی روزمره فرد را تا حدودی محدود می‌کند تا ناتوانی‌های شدید که نیاز به مراقبت‌های ویژه دارند. کودکان مبتلا به اوتیسم معمولاً در برقراری ارتباط دچار مشکل هستند و ممکن است نتوانند افکار و احساسات دیگران را به درستی درک کنند. به همین دلیل، بیان احساسات خود از طریق کلمات، رفتارها، حالات صورت یا لمس کردن برای آنها دشوار است.

علائم کودکان اوتیسم چیست ؟

مشکلات ارتباطی

• تاخیر در گفتار: ممکن است کودک در یادگیری زبان و گفتار تأخیر داشته باشد.
• مشکلات در استفاده از زبان: حتی اگر کودک صحبت کند، ممکن است از جملات کوتاه استفاده کند یا نتواند مکالمات طولانی برقرار کند.
• عدم توجه به صحبت‌های دیگران: ممکن است کودک نسبت به صحبت‌ها و پرسش‌های دیگران بی‌توجه باشد یا پاسخ ندهد.
• عدم استفاده از حرکات بدن: ممکن است از حرکات بدن برای برقراری ارتباط استفاده نکند، مانند اشاره کردن یا نگاه کردن.

مشکلات در تعامل اجتماعی

• عدم تعامل اجتماعی: ممکن است کودک در برقراری ارتباط با دیگران و ایجاد دوستی‌های متقابل مشکل داشته باشد.
• عدم نشان دادن احساسات: ممکن است کودک نتواند احساسات خود را به درستی نشان دهد یا نسبت به احساسات دیگران بی‌تفاوت باشد.
• مشکل در درک نشانه‌های اجتماعی: ممکن است کودک در درک رفتارها و احساسات دیگران مشکل داشته باشد.

رفتارهای تکراری و محدود

• حرکات تکراری: ممکن است کودک به حرکات تکراری مانند تکان دادن دست‌ها، پرش کردن، یا چرخاندن اشیاء بپردازد.
• علایق محدود: کودک ممکن است به فعالیت‌ها، اشیاء، یا موضوعات خاصی بسیار علاقه‌مند باشد و تمایل زیادی به انجام آنها داشته باشد.
• پافشاری بر روی روال‌های خاص: ممکن است کودک نیاز به انجام کارها به روش خاصی داشته باشد و تغییر در روال‌های روزمره باعث اضطراب او شود.

حساسیت‌های حسی

• حساسیت به صداها، نورها یا لمس: کودک ممکن است به صداهای بلند، نورهای شدید، یا انواع مختلف لمس حساسیت نشان دهد.
• عدم حساسیت به درد یا حساسیت کم به آن: برخی کودکان ممکن است نسبت به درد یا آسیب به طور غیرمعمولی حساسیت کمتری نشان دهند.

مشکلات در مهارت‌های حرکتی

تاخیر در مهارت‌های حرکتی: ممکن است کودک در یادگیری مهارت‌های حرکتی مانند راه رفتن، دویدن، یا استفاده از دست‌ها برای انجام فعالیت‌ها تأخیر داشته باشد.

علت جوش زبان و روش های درمان آن را در امیدنیوز بخوانید.

نکات اضافی:

• تفاوت فردی: علائم اوتیسم می‌توانند در هر کودک به شکل متفاوتی بروز کنند و شدت آنها می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.
• تشخیص زودهنگام: تشخیص زودهنگام و مداخله به موقع می‌تواند به بهبود مهارت‌های اجتماعی، ارتباطی و رفتاری کودک کمک کند.

اگر شما نگران علائم اوتیسم در کودک خود هستید، مشاوره با یک متخصص پزشکی یا متخصص رفتارشناسی می‌تواند به ارزیابی و تشخیص دقیق کمک کند.

علائم اوتیسم در بزرگسالان چیست ؟

۱. مشکلات در تعاملات اجتماعی از علائم کودکان اوتیسم

• مشکل در درک نشانه‌های اجتماعی: بزرگسالان مبتلا به اوتیسم ممکن است در درک زبان بدن، حالات چهره، و سایر نشانه‌های غیرکلامی مشکل داشته باشند.
• تردید در ایجاد و حفظ روابط: ممکن است در ایجاد یا حفظ دوستی‌ها و روابط عاطفی مشکل داشته باشند، و احساس کنند که ارتباطات اجتماعی برایشان دشوار است.
• محدودیت در موضوعات گفت‌وگو: ممکن است گفتگوها را محدود به موضوعات خاصی کنند و از تغییر موضوعات یا تعاملات جدید اجتناب کنند.

۲. مشکلات در ارتباطات کلامی و غیرکلامی

• زبان غیرمعمول: ممکن است از جملات غیرمتعارف یا صداهای خاص استفاده کنند و نتوانند مکالمات را به طور طبیعی پیش ببرند.
• مشکل در درک کنایه‌ها و شوخی‌ها: ممکن است به راحتی کنایه‌ها یا شوخی‌ها را درک نکنند و به صورت مستقیم و تحت‌اللفظی پاسخ دهند.

۳. رفتارهای تکراری و علایق محدود از علائم کودکان اوتیسم

• رفتارهای تکراری: ممکن است رفتارهایی مانند تکان دادن دست‌ها، چرخاندن اشیاء یا تکرار فعالیت‌های خاص را انجام دهند.
• علاقه‌های خاص و محدود: ممکن است به موضوعات خاصی علاقه زیادی داشته باشند و زمان زیادی را صرف فعالیت‌های مرتبط با آن‌ها کنند.

۴. حساسیت‌های حسی از علائم کودکان اوتیسم

• حساسیت به محرک‌های حسی: ممکن است به صداها، نورها، یا لمس‌ها حساسیت داشته باشند و این محرک‌ها برایشان آزاردهنده باشند.
• عدم حساسیت به درد: ممکن است نسبت به درد یا احساسات فیزیکی حساسیت کمتری نشان دهند.

۵. مشکلات در تنظیم احساسات و استرس

• کنترل احساسات: ممکن است در مدیریت و ابراز احساسات خود مشکل داشته باشند و در مواجهه با موقعیت‌های استرس‌زا به شدت واکنش نشان دهند.
• پافشاری بر روی روال‌های خاص: ممکن است به شدت به روال‌های خاصی وابسته باشند و تغییرات در این روال‌ها باعث اضطراب و ناراحتی آن‌ها شود.

۶. مشکلات در مهارت‌های روزمره از علائم کودکان اوتیسم

• مدیریت زمان و برنامه‌ریزی: ممکن است در سازمان‌دهی و برنامه‌ریزی فعالیت‌ها و وظایف روزمره مشکل داشته باشند.
• مشکل در تطابق با تغییرات: ممکن است تطابق با تغییرات غیرمنتظره در برنامه‌های روزانه یا محیط اطراف برایشان دشوار باشد.

علت اوتیسم چیست ؟

۱. عوامل ژنتیکی

• تأثیرات ژنتیکی: مطالعات نشان داده‌اند که اوتیسم می‌تواند در خانواده‌ها به‌طور موروثی بروز کند. برخی از ژن‌ها و تغییرات ژنتیکی ممکن است خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهند. تحقیقات نشان داده‌اند که وجود سابقه خانوادگی اوتیسم ممکن است به عنوان یک عامل خطر عمل کند.
• جهش‌های ژنتیکی: در برخی موارد، تغییرات یا جهش‌های خاص در DNA می‌توانند به بروز اوتیسم کمک کنند. این تغییرات ممکن است به‌طور طبیعی در فرآیند رشد مغز تأثیر بگذارند.

۲. عوامل محیطی

• عوامل بارداری و زایمان: برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که عوامل محیطی در دوران بارداری و زایمان می‌توانند بر بروز اوتیسم تأثیر بگذارند. این شامل عوامل مانند عفونت‌های دوران بارداری، مصرف داروها یا مواد مخدر، مشکلات مربوط به وزن تولد، و زایمان زودرس است.
• تنش‌های محیطی: عواملی مانند آلاینده‌های محیطی، مصرف الکل یا نیکوتین توسط مادر، و سایر استرس‌های محیطی ممکن است نقش داشته باشند.

۳. عوامل عصبی و تکاملی

• تغییرات در ساختار و عملکرد مغز: تغییرات در نحوه رشد و عملکرد مغز نیز ممکن است به بروز اوتیسم کمک کنند. تحقیقات نشان داده‌اند که در مغز افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است تفاوت‌هایی در ساختار مغز، اتصالات عصبی، و فعالیت‌های مغزی وجود داشته باشد.
• اختلالات تکاملی مغز: ممکن است مشکلاتی در روند رشد و تکامل مغز در دوران جنینی یا اوایل کودکی به بروز اوتیسم کمک کنند.

۴. مجموعه‌ای از عوامل

• تعامل بین ژن و محیط: بسیاری از محققان معتقدند که اوتیسم نتیجه تعامل پیچیده‌ای بین عوامل ژنتیکی و محیطی است. به عبارت دیگر، ممکن است ترکیبی از استعداد ژنتیکی و عوامل محیطی به بروز این اختلال کمک کنند.

نکات اضافی:

• عدم وجود یک عامل واحد: هیچ‌یک از عوامل فوق به‌تنهایی نمی‌توانند علت اصلی اوتیسم را توضیح دهند. این اختلال به احتمال زیاد نتیجه ترکیبی از عوامل مختلف است.
• عدم اثبات تأثیرات نادرست: برخی از نظریات و باورهای غیرعلمی مانند رابطه اوتیسم با واکسن‌ها یا مصرف مواد غذایی خاص به‌طور علمی تایید نشده‌اند و باید با دقت و بر اساس شواهد علمی معتبر بررسی شوند.

روش های تشخیص اوتیسم چیست ؟

۱. مراجعه به پزشک و ارزیابی اولیه

• مشاوره با پزشک عمومی: اولین قدم معمولاً مراجعه به پزشک عمومی یا متخصص کودکان است که می‌تواند علائم اولیه را بررسی کند و در صورت لزوم، ارجاع به متخصصان دیگر را ترتیب دهد.
• بررسی تاریخچه پزشکی: پزشک تاریخچه پزشکی، رشد و رفتار کودک را بررسی می‌کند و ممکن است سوالاتی درباره‌ نوزادی، رفتارها، و مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی کودک بپرسد.

۲. ارزیابی‌های تخصصی

• معاینه توسط متخصص روانشناسی یا روانپزشکی: متخصصان در زمینه روانشناسی یا روانپزشکی که تجربه‌ای در تشخیص اوتیسم دارند، می‌توانند ارزیابی‌های جامع‌تری انجام دهند.
• آزمون‌های استاندارد: شامل استفاده از ابزارهای ارزیابی استاندارد و پرسشنامه‌های معتبر برای اندازه‌گیری ویژگی‌های رفتاری، ارتباطی و اجتماعی است.

۳. ارزیابی‌های توسعه‌ای و رفتاری

• آزمون‌های رفتاری: ابزارهایی مانند آزمون‌های توسعه‌ای و ارزیابی‌های رفتاری می‌توانند برای شناسایی الگوهای خاص رفتار، تعامل اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی استفاده شوند.
• بررسی مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی: ارزیابی توانایی‌های اجتماعی، زبان و مهارت‌های ارتباطی کودک برای تعیین نحوه تعامل او با دیگران و ارتباطاتش استفاده می‌شود.

۴. تست‌های پزشکی و آزمایش‌های تکمیلی

• آزمایش‌های پزشکی: برای رد کردن سایر مشکلات پزشکی که ممکن است علائم مشابه اوتیسم را ایجاد کنند، ممکن است آزمایش‌های خون، بررسی‌های شنوایی و بینایی، و سایر تست‌های پزشکی انجام شود.
• تصویربرداری مغزی: در برخی موارد، تصویربرداری مغزی مانند MRI برای بررسی ساختار مغز و فعالیت‌های عصبی ممکن است مورد استفاده قرار گیرد، اگرچه این کار معمولاً در تشخیص اوتیسم ضروری نیست.

۵. مشاوره و ارزیابی چندجانبه

• تیم چندرشته‌ای: اغلب تیمی از متخصصان شامل روانشناس، روانپزشک، متخصص گفتار و زبان، و کاردرمانگر به ارزیابی کودک پرداخته و نتایج را بررسی می‌کنند.
• گفتگو با والدین و معلمان: جمع‌آوری اطلاعات از والدین و معلمان درباره رفتارهای کودک در خانه و محیط‌های آموزشی برای به دست آوردن تصویری کامل‌تر از وضعیت کودک اهمیت دارد.

۶. بررسی معیارهای تشخیصی

• راهنماهای تشخیصی: برای تشخیص اوتیسم، متخصصان به معیارهای تشخیصی موجود در راهنماهای معتبر مانند DSM-5 (راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی) و ICD-10 (طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌ها) مراجعه می‌کنند.

آیا اوتیسم درمان دارد ؟

۱. درمان‌های رفتاری ؛ علائم کودکان اوتیسم

• تحلیل رفتار کاربردی (ABA): یکی از روش‌های رایج در درمان اوتیسم است که بر تقویت رفتارهای مثبت و کاهش رفتارهای مشکل‌ساز تمرکز دارد. این روش شامل استفاده از پاداش‌ها و تقویت مثبت برای یادگیری مهارت‌های جدید است.
• درمان‌های مبتنی بر تعامل و ارتباط: روش‌هایی مانند درمان DIR/Floortime به بهبود تعاملات اجتماعی و ارتباطی کمک می‌کند و تمرکز آن بر ایجاد روابط عاطفی و تعاملات مثبت است.

۲. درمان‌های گفتاری و زبان

• درمان گفتار و زبان: متخصصان گفتار و زبان می‌توانند به بهبود مهارت‌های کلامی و غیرکلامی کمک کنند. این درمان شامل تقویت مهارت‌های گفتاری، شنیداری، و فهم زبان است.
• کمک به بیان احساسات: تکنیک‌هایی برای کمک به بیان احساسات و ارتباط با دیگران به‌طور مؤثرتر نیز در این حوزه گنجانده می‌شود.

۳. درمان‌های آموزشی

• آموزش ویژه: برنامه‌های آموزشی ویژه طراحی‌شده برای کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم می‌توانند به بهبود مهارت‌های تحصیلی و اجتماعی کمک کنند. این برنامه‌ها معمولاً بر اساس نیازهای فردی طراحی می‌شوند.
• آموزش مهارت‌های زندگی: آموزش مهارت‌های روزمره مانند مدیریت زمان، سازمان‌دهی، و مهارت‌های خودمراقبتی می‌تواند به افزایش استقلال فرد کمک کند.

۴. درمان‌های شغلی و حرکتی

• درمان شغلی: این نوع درمان به بهبود مهارت‌های حرکتی و روزمره مانند نوشتن، استفاده از ابزارها، و مهارت‌های خودمراقبتی کمک می‌کند.
• درمان حرکتی: بهبود هماهنگی حرکتی و توانایی‌های فیزیکی از طریق فعالیت‌های خاص و تمرینات فیزیکی.

۵. درمان‌های دارویی

• داروهای درمانی: در برخی موارد، داروها ممکن است برای مدیریت علائم خاصی مانند اضطراب، افسردگی، یا مشکلات خواب تجویز شوند. داروها معمولاً به عنوان مکملی برای درمان‌های غیر دارویی استفاده می‌شوند و نمی‌توانند اختلال را به‌طور کامل درمان کنند.

۶. پشتیبانی روانی و مشاوره

• مشاوره خانواده: حمایت و مشاوره به خانواده‌ها می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا با چالش‌های مرتبط با اوتیسم کنار بیایند و استراتژی‌های مؤثری برای مدیریت شرایط پیدا کنند.
• پشتیبانی اجتماعی و گروهی: پیوستن به گروه‌های حمایتی و اجتماعی برای والدین و افراد مبتلا به اوتیسم می‌تواند به تبادل تجربیات و دریافت حمایت‌های عاطفی کمک کند.

۷. مداخلات ویژه

• درمان‌های مکمل: برخی از درمان‌های مکمل و جایگزین مانند رژیم‌های غذایی خاص، و تکنیک‌های آرام‌سازی ممکن است به برخی از افراد کمک کنند، اما این روش‌ها نیاز به تحقیقات بیشتر دارند تا اثربخشی آن‌ها به‌طور علمی تایید شود.

انواع اوتیسم

۱. اوتیسم کلاسیک (Autistic Disorder)

• تعریف: این نوع که معمولاً به عنوان اوتیسم "کلاسیک" شناخته می‌شود، شامل علائم اصلی اوتیسم است، از جمله مشکلات شدید در تعامل اجتماعی، مشکلات عمده در گفتار و زبان، و رفتارهای تکراری و محدود.
• ویژگی‌ها: کودکان مبتلا به اوتیسم کلاسیک ممکن است مشکلات قابل توجهی در مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی داشته باشند و نیاز به مراقبت‌های ویژه داشته باشند.

۲. اختلال ارتباط اجتماعی (Pervasive Developmental Disorder – Not Otherwise Specified (PDD-NOS))

• تعریف: PDD-NOS به اختلالات طیف اوتیسم اطلاق می‌شود که علائم آن‌ها به اندازه کافی مشخص و واضح نیستند تا به یکی از دسته‌های دیگر اوتیسم تعلق بگیرند.
• ویژگی‌ها: این نوع شامل برخی علائم اوتیسم است، اما ممکن است شدت کمتری داشته باشد یا ویژگی‌های آن متفاوت از اوتیسم کلاسیک باشد. به عنوان مثال، ممکن است مشکلات ارتباطی و اجتماعی وجود داشته باشد، اما نه به شدت اوتیسم کلاسیک.

۳. سندرم آسپرگر (Asperger Syndrome)

• تعریف: سندرم آسپرگر به اختلالی اطلاق می‌شود که در آن فرد مشکلاتی در تعاملات اجتماعی و الگوهای رفتاری تکراری دارد، اما معمولاً توانایی‌های گفتاری و شناختی او در سطح طبیعی است.
• ویژگی‌ها: افراد مبتلا به سندرم آسپرگر ممکن است در ارتباطات اجتماعی و درک قواعد اجتماعی دچار مشکل باشند، اما توانایی‌های کلامی و هوش آن‌ها به طور معمول در حد طبیعی یا بالاتر از حد متوسط است.

۴. سندرم رت (Rett Syndrome)

• تعریف: سندرم رت یک اختلال نادر است که معمولاً در دختران بروز می‌کند و با رشد عادی در دوران نوزادی و سپس کاهش شدید مهارت‌های حرکتی و گفتاری مشخص می‌شود.
• ویژگی‌ها: این سندرم شامل اختلالات حرکتی، از دست دادن مهارت‌های حرکتی هدف‌مند، و اختلالات عاطفی و رفتاری است.

۵. اختلال رشد فراگیر (Childhood Disintegrative Disorder)

• تعریف: اختلال رشد فراگیر یک اختلال نادر است که با توسعه عادی در دوران کودکی همراه است، اما به طور ناگهانی و در حدود سن ۲ تا ۴ سالگی، مهارت‌های اجتماعی، گفتاری، و حرکتی به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.
• ویژگی‌ها: این اختلال معمولاً با از دست دادن مهارت‌های زبانی و اجتماعی، مشکلات حرکتی، و رفتارهای تکراری همراه است.

تغییرات در سیستم‌های تشخیصی

• DSM-5: با انتشار DSM-5 (راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، نسخه پنجم) در سال ۲۰۱۳، دسته‌بندی‌های مختلف اوتیسم به یک اختلال واحد به نام "اختلال طیف اوتیسم" (ASD) تجمیع شدند. این تغییر به‌منظور ساده‌سازی تشخیص و تمرکز بر طیف وسیع علائم و شدت‌های مختلف اوتیسم صورت گرفت.