چگونه به سلامت روان خود پی ببریم

پزشک برای تشخیص ابتلای فرد به بیماری‌های روانی از روش‌های مختلف از جمله معاینه فیزیکی استفاده می‌کند، چون ممکن است علت بیماری روانی یک مشکل فیزیکی یا جسمی باشد، به طور مثال تومور مغزی می‌تواند در افراد باعث ایجاد توهم، سرگیجه و مشکلات روانی شود.  

 
روش دیگر پر کردن پرسشنامه و پرسیدن سوال در خصوص افکار و روحیات فرد است و اینکه به چه چیزهایی می‌اندیشد. 
 
از جمله سایر روش‌ها انجام آزمایشات طبی مانند بررسی عدم اعتیاد به مواد مخدر و توهم زا، عادت‌های غذایی و رفتاری غیر عادی، بررسی نوار مغزی و حجم اکسیژن موجود در خون فرد است. 
  

اینجا بخوانید:

خطراتی که زندگی زناشویی را تهدید می کند 

برخی از بیماری‌ها مانند اوتیسم، اختلال یادگیری و بیش فعالی از سال‌های نخستین تولد فرد، خود را نشان می‌دهند و به دلیل واضح بودن نشانه‌ها تشخیص آنها بسیار آسان است اما برخی بیماری‌های روانی مانند اسکیزوفرنی،جنون، شیدایی، اختلال دو قطبی، مانیاک و بیماری‌هایی از این دست در دوران بلوغ و جوانی رخ می‌دهند و البته علت زمینه‌ای دارند و فرد از بدو تولد مبتلا بوده اما همزمان با تغییرات هورمونی و نیازهای روحی و جسمی و مشکلات کاری و شخصی به طور ناگهانی بروز می‌کند. 

 
برخی دیگر از بیماری‌ها چون افسردگی حتی در افراد سالم نیز رخ می‌دهند و معمولا به دلیل یک حادثه یا اتفاق پیش می‌آیند و می‌توانند در صورت عدم درمان پیشرفت کرده و باعث تمایل به خودکشی یا مرگ در افراد شوند. 
 
از جمله دسته بندی‌های بیماری‌های روانی می‌توان موارد زیر را نام برد: 
بی‌اشتهایی یا پرخوری افراطی، وسواس کندن موی سر و سایر موها یا جوش‌های بدن، عادت به خوردن مواد غیر غذایی چون سنگ، خاک یا صابون، استرس بسیار شدید، بی خوابی و یا خواب بیش از حد، اجتماع گریزی، انواع ترس‌ها، توهم، مشکلات عاطفی مانند عشق‌های افراطی و یا سردی بیش از حد، تمایل به خودکشی و بیماری‌هایی از این دست که همگی می‌توانند در صورت عدم درمان و رسیدگی بسیار جدی و خطرناک باشند. 
 
کارشناسان توصیه می‌کنند افراد بویژه اگر در خانواده سابقه ابتلا به بیماری‌های روانی را دارند مراقب سلامت روان خود و فرزندانشان باشند و در صورت هرگونه احساس تغییر در حالات روانی خود سریعا به پزشک مراجعه کنند، خوشبختانه اکنون در دنیا روش‌های درمانی زیاد و موثری برای کمک به کنترل و حتی درمان اختلالات روانی وجود دارد و ابتلا به یک اختلال روانی به هیچ وجهه مایه شرمساری نیست و با مراقبت‌های پزشکی و حمایت اطرافیان به خوبی کنترل و درمان می‌شود. 
 
نکته مهم در خصوص درمان و کنترل بیماری‌های روانی تشخیص هر چه سریعتر آنها و مراجعه به متخصص و انجام اقدامات درمانی و مصرف داروها و شرکت در جلسات روانپزشکی و روانشناسی است تا بیماری پیشرفت نکند. 

تست سلامت روانی : 

به این ده سوال پاسخ دهید تا دریابید که چه اندازه با احساسات و عواطف خود در ارتباط هستید سپس امتیاز های خود را جمع کرده و نتیجه حاصل را مشاهده نمایید! 

1)هنگامی که غمگین و ناراحت هستید, آیا می توانید علت نناراحتی خود را پیدا کنید؟ 

همیشه (4 امتیاز) 

بیشتر اوقات (3 امتیاز) 

برخی مواقع (2 امتیاز) 

به ندرت ( 1 امتیاز) 

2) هر چند وقت یک بار شما چیزهایی را خریداری می کنید, ولی واقعا نمی توانید از پس هزینه های آن ها برآیید؟ 

همیشه(1امتیاز) 

بیشتر اوقات(2 امتیاز) 

به ندرت (3 امتیاز) 

هرگز ( 4 امتیاز) 

3) آیا شده که حرفی بزنید و بعد از گفتن آن پشیمان شده باشید؟ 

اغلب (1 امتیاز) 

گاهی (2 امتیاز) 

خیلی کم (4 امتیاز) 

هیچ وقت ( 3 امتیاز) 

4) وقتی کسی شما را عصبانی کند, در این صورت شما: 

با عصبانیت در مقابل او می ایستید (2 امتیاز) 

به هیچ کس هیچ حرفی نمی زنید (1 امتیاز) 

همه جا از آن شخص گله و شکایت می کنید(3 امتیاز) 

به صورت آرام مساله را مطرح نمایید ( 4 امتیاز) 

5) معمولا چند مدت طول می کش که به خواب بروید؟ 

معمولا تا به رختخواب می روید می خوابید (3 امتیاز) 

20 دقیقه طول می کشد که بخوابی (4 امتیاز) 

خواب راختی ندارید و سرجایتان می غلتید(1 امتیاز) 

یک ساعت یا بیشتر( 2 امتیاز) 

6) معمولا در چه شرایطی به خود این اجازه را می دهید که گریه کنید؟ 

وقتی ناراحتم و فقط دوستان نزدیک یا خانواده ام حضور دارند (3 امتیاز) 

هر زمان که احساس کنم نیاز به گریه دارم (4 امتیاز) 

هر کاری می کنم تا گریه نکنم (1امتیاز) 

وقتی که تنها هستم ( 2 امتیاز) 

7) آیا احساس می کنید که دوستان خوبی دارید؟ 

جمع صمیمی از دوستان و اعضای خانواده دارم (4 امتیاز) 

افراد کمی در زندگی ام هستند (3 امتیاز) 

به سختی می توانم با دیگران ارتباط بر قرار کنم (2 امتیاز) 

تنها متکی به خودم هستم و نیاز به کسی ندارم ( 1 امتیاز) 

8) تا چه حد به توانایی ها و استعدادهایتان اطمینان دارید؟ 

خیلی زیاد (4 امتیاز) 

زیاد (3 امتیاز) 

کم (2 امتیاز) 

اصلا ( 1 امتیاز) 

9) چه چیزی باعث شادی و رضایت بیشتر در شما می شود یا به عبارتی باعث ایجاد انگیزه بیشتر در کارهایتان است؟ 

تحسین و تشویق دیگران (3 امتیاز) 

حس درونی خود (4 امتیاز) 

ترس از شکست (2 امتیاز) 

زنده ماندن و حفظ حیات( 1 امتیاز) 

10) از نظر من شادی و خوشبختی هر کس عمدتا بر پایه: 

راه و روشی است که هرشخص در زندگی پیش می گیرد (4 امتیاز) 

اقتصاد جامعه (3 امتیاز) 

اصولی است که هر کسی از هما کودکی با آن تربیت شده (2 امتیاز) 

شانس و اقبال فرد است ( 1 امتیاز) 

حالا امتیاز ها را با هم جمع کرده و نتیجه رو ببینید: 

امتیاز بین 32 تا 40 

در این صورت باید به شما تبریک گفت. چرا که شما از لحاظ روحی و عاطفی در سلامت کامل هستید و باید به وجود خودتان افتخار کنید. شما توانسته اید با احساسات خود ارتباط خوبی بر قرار کنید. 

امتیاز بین 24 تا 32 

لازم است تا شما در شیوه زندگی خود کمی تجدید نظر کنید, شرایط روحی شما به طرز نابسامانی در حالت نوسان است و اگر به همین منوال پیش بروید از لحاظ سلامت روحی دچار مشکل خواهید شد. شاید یافتن یک شغل جدید و یا حتی مشاوره کار مفید باشد. به هر حال شما گاهی به خودتان اطمینان کامل دارید و برخی مواقع قادر هستید تا با احساسات خود به خوبی کنار بیایید. 

امتیاز کمتر از 24 

به شما توصیه می شود که به طور جدی تری به فکر سلامت روحی خود باشید و از کمک های حرفه ای در این راه استفاده نمایید. ممکن است که مشکلی در زندگی خود داشته باشید و نیاز باشد تا برای دستیابی به آرامش و سلامت فکری خود آن مشکل را به نحوی تجزیه و تحلیل نمایید و راه حل مناسبی را برای آن بیابید. 

اینجا بخوانید:

20 راه تقویت هوش هیجانی 

علائم کسانی که از اختلالات روانی رنج می برند: 

بیماری‌های روانی می‌توانند مشکلاتی جدی برای سلامت ایجاد کنند که برای بهتر شدن نیاز به درمان دارند. 

همه آدم‌ها بعضی روزها احساس ناراحتی می‌کنند و این که هرازچندگاهی ناراحت باشیم غیرعادی نیست. اما وقتی احساس می‌کنید که اصلاً هیچ وقت خوشحال نیستید، داستان فرق می‌کند. اگر در حال زندگی هستید، اما آخرین باری را که خوش حال بودید به یاد نمی‌آورید، این نشانه خوبی نیست.

شما ممکن است درگیر نوعی بیماری روانی باشید و دریافت کمک، ممکن است بهترین راه یافتن دوباره خوش بختی باشد. 

گفته می‌شود که تقریباً از هر پنج بزرگسال در ایالات متحده، تقریباً یک نفر بیماری روانی دارد. اگر می‌خواهید خوشحال باشید، پس باید در نظر داشته باشید برای سلامت روان خود کمک بگیرید.

اگرچه ممکن است مطمئن نباشید که درگیر مشکلات روانی هستید یا نه. برای بررسی دلایل ناراحتیتان و چگونگی تشخیص این که آیا با مشکلات روحی روبرو هستید، ادامه مطلب را بخوانید.

اگر بین مواردی که اشاره و در موردشان بحث خواهد شد، شباهتی در خودتان مشاهده کردید، وقت آن است که برای کمک به یک متخصص بهداشت روان مراجعه کنید.

همیشه نگران هستید 

نگرانی بیش از حد قطعاً نشانه این است که شما ممکن است در حال دست و پنجه نرم کردن با یک بیماری روانی باشید. طبیعی است که کمی در مورد مسائل نگران باشید، اما این که همیشه نگران باشید و نتوانید این احساس را از بین ببرید، متفاوت است.

اگر دائما نگران هستید، ممکن است اختلال اضطراب یا چیزی مانند اختلال هراس داشته باشید. نگرانی با چندین بیماری روانی همراه است. کسانی که بدون هیچ دلیلی احساس نگرانی می‌کنند یا احساس ترس دارند، ممکن است به بیماری روانی مبتلا باشند.

تقریباً هر روز احساس ناراحتی می‌کنید 

غم و اندوه احساسی است که همه گاه به گاه تجربه می‌کنند. اشکالی ندارد که هر از گاهی روزهایی غم انگیز را تجربه کنید. با این حال، خوب نیست که هر روز خیلی ناراحت باشید. اگر بیشتر روزها بسیار غمگین از خواب بیدار می‌شوید، این می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری روانی باشد.

ممکن است نوعی افسردگی داشته باشید که باعث می‌شود غمگین‌تر از حالت عادی شوید. مقابله با یک بیماری روانی مانند این ممکن است دشوار باشد، اما می‌توانید با مراجعه به متخصصان، از آن‌ها کمک بگیرید.

اینجا بخوانید:

دلایلی که نشان میدهد باید به روان پزشک مراجعه کنید

تمرکز کردن روی کارها برای شما سخت است 

بیماری روانی هم چنین می‌تواند تمرکز روی کارها را برای شما سخت کند. ذهن شما ممکن است به هم ریخته و به دنبال مشکلاتی باشد که در حال حاضر با آن مواجه هستید. افرادی که از اختلالات اضطرابی رنج می‌برند معمولاً دارای مشکلات تمرکز هستند و شما هم اگر می‌خواهید بر این مشکل غلبه کنید، باید کمک بگیرید.

عدم توانایی تمرکز، یک نشانه قابل توجه است که شما یک بیماری روانی مبتنی بر اضطراب دارید و باید کمک بگیرید. شما مجبور نیستید که به خاطر مسائلی از این دست به تنهایی رنج ببرید؛ چرا که برای غلبه بر اضطراب، درمان‌هایی در دسترس است. 

دارای نوسانات خلقی هستید 

نوسانات خلقی را باید یکی دیگر از نشانه‌های بزرگ بیماری روانی دانست. بعضی از افراد ممکن است دچار نوسانات خلقی شوند، اما بیماری روانی نداشته باشند، اما تغییرات مکرر خلقی، مشکلی کاملاً متفاوت است.

اگر اعضای خانوادتان فکر می‌کنند که نوسانات خلقی شما رو به وخامت است، ممکن است زمان این باشد که به دنبال کمک بروید.

شما قطعا نمی‌خواهید نسبت به اعضای خانواده یا دوستان خود پرخاشگر باشید و اگر تحت درمان برای بیماری روانی خود باشید، احساس بهتری خواهید داشت.

نوسانات خلقی می‌تواند نشانگر اختلال خلقی یا اختلال دو قطبی باشد. صحبت با یک پزشک به شما این امکان را می‌دهد تا از نوع بیماری خود کاملا مطلع شوید. 

از دوستان و اجتماعات اجتماعی خودداری می‌کنید 

برخی از افرادی که با بیماری روانی دست و پنجه نرم می‌کنند، از اجتماعات و معاشرت با دوستان یا اعضای خانواده خود جلوگیری می‌کنند.

شما ممکن است با دیگران برای انجام کارهای مختلف قرار بگذارید؛ اما پس از نزدیک شدن به تاریخ رویداد از این که مجبور شوید سر قرار بروید ترس خواهید داشت.

این حتی می‌تواند باعث شود شما اعضای خانواده یا دوستان خود را هنگامی که می‌خواهند فقط برای سلام کردن به شما سر بزنند، رد کنید.

بیماری روانی اغلب باعث می‌شود افراد بخواهند از جامعه کناره بگیرند و تنها باشند. ممکن است شما از افراد در زندگی و موقعیت‌های اجتماعی خود اجتناب کنید؛ زیرا از بیماری روانی رنج می‌برید. 

حتی ممکن است در فعالیت‌های خود به صورت آنلاین نیز متوجه تغییراتی شوید. برخی از افراد وقتی احساس افسردگی می‌کنند به طور کامل از پست گذاشتن در شبکه‌های اجتماعی خودداری می‌کنند؛ در حالی که برخی دیگر برای درخواست کمک، مطالب افسرده کننده در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کنند.

اقدامات شما در شبکه‌های اجتماعی می‌توانند تعیین کننده خوب یا بد بودن سلامت روانیتان باشد. اگر دوستان یا اعضای خانواده شما متوجه شده اند که شما مشکلی دارید، پس باید به آن‌ها توجه کنید؛ زیرا این می‌تواند به معنای این باشد که بیماری روانی در حال تغییر دادن زندگی شما به طرز منفی است. 

اینجا بخوانید:

نقطه جذاب چهره زنان از نگاه مردان کجاست؟

از چیزهایی که قبلا دوست داشتید لذت نمی‌برید 

آیا لذت بردن از چیزهایی که روزگاری دوستشان داشتید، برایتان سخت شده است؟ بیماری‌های روانی اغلب تمرکز روی چیزهایی را که افراد از آن لذت می‌برند دشوار می‌کند. ممکن است احساس کنید علاقه خود را به سرگرمی‌هایی که قبلاً شادی زیادی به زندگی شما می‌آوردند، از دست داده اید.

این می‌تواند کار بیماری روانی باشد که شادی شما را ازتان گرفته و احساس می‌کنید دیگر هیچ چیزی در زندگی اهمیت ندارد. این می‌تواند پاسخ سوال " چرا من هرگز خوشحال نیستم؟ " باشد.

اگر چیزهایی که معمولاً شما را خوشحال می‌کنند، دیگر تاثیری روی حال خوبتان ندارند، نشان دهنده آن است که بیماری روانی تاثیر مهمی در زندگی شما دارد. 

انجام فعالیت‌های ساده روزانه برایتان سخت است 

مبارزه با بیماری روانی سخت است و می‌تواند به شما این احساس را القا کند که اصلاً انرژی ندارید. اگر بیدارشدن در صبح برای شما خیلی سخت باشد، بعید به نظر می‌رسد در طول روز انرژی کافی داشته باشید تا مسئولیت‌های روزمره خود را به انجام برسانید.

این حتی می‌تواند شامل کارهایی باشد که در شرایط عادی برای شما ساده هستند. افرادی که با بیماری روانی دست و پنجه نرم می‌کنند، ممکن است انگیزه کافی حتی برای تمیز کردن خانه، شستن ظرف‌ها و تاکردن لباس‌ها را هم نداشته باشند و این کارها برایشان بسیار سخت به نظر برسد. 

مشکلاتی از این دست می‌تواند نشانه آن باشد که شما دچار افسردگی شده اید. افسردگی بر زندگی میلیون‌ها نفر در دنیا تأثیر می‌گذارد، بنابراین احساس تنهایی نکنید.

این یک بیماری روانی است که می‌تواند انرژی شما را بگیرد و این احساس را به شما القا کند که توانایی انجام کار زیادی را ندارید. این که بخواهید کارهایتان را انجام دهید، اما افسردگی مانع راهتان شود، واقعا کلافه کننده است.

برخی از افراد چنان افسردگی شدیدی دارند که حتی صبح ها، بلند شدن از رختخواب برایشان مشکل است. 

خوشبختانه، بسیاری از خدمات بهداشتی می‌توانند به شما در زمینه سلامت روان کمک کنند. اولین قدم برای شروع کار، درخواست کمک و راهنمایی است. شما می‌توانید دوباره احساس خوشبختی کنید؛ اما ابتدا باید برای درمان بیماری روانی خود اقدام کنید. 

گزینه‌های درمان سلامت روان 

در مورد سلامت روان گزینه‌های درمانی مختلفی وجود دارد. می‌توانید با پزشک خود صحبت کنید تا بیماری روانی شما را تشخیص دهد و بفهمید با چه نوع مشکلی روبرو هستید. ممکن است شما یک اختلال اضطرابی داشته باشید، یا با افسردگی دست و پنجه نرم کنید.

تعداد زیادی از بیماری‌های مختلف روحی و روانی وجود دارد که افراد با آن دست و پنجه نرم می‌کنند؛ شما باید به پزشک مراجعه کنید تا بیماری را به درستی تشخیص دهید. پس از تشخیص می‌توانید برنامه درمانی مناسبی را تعیین کنید. 

اینجا بخوانید:

در اولین دیدار با خانواده همسر چگونه ظاهر شوم 

بسیاری از افرادی که با بیماری‌های روانی دست و پنجه نرم می‌کنند، برای حل مشکلات خود نیاز به مراجعه به روان شناس دارند. هم چنین بعضی از آن‌ها می‌توانند با مصرف برخی از داروهای تجویز شده تسکین پیدا کنند.

داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب وجود دارد که پزشکان در صورت احساس لزوم برای شما تجویز می‌کنند. غالباً از داروها همزمان با درمان روان شناس استفاده می‌شود تا مسائل بهداشت روانی شما تحت کنترل درآید. 

درمان آنلاین می‌تواند کمک کند 

بسیاری از مطالعات نشان می‌دهد که مشاوره آنلاین به عنوان ابزاری موثر در ارائه خدمات بهداشت روان به افرادی که احساسات پیچیده‌ای دارند، کمک می‌کند. در یک بررسی جامع، محققان اثرات آنلاین درمانی را بر روی طیف وسیعی از مسائل بهداشت روان، از جمله اضطراب، افسردگی و اختلال استرس پس از سانحه بررسی کردند.

آن‌ها بیش از ۹۰ مطالعه را جمع آوری کردند که تقریباً ۱۰ هزار شرکت کننده در آن شرکت داشتند و نتیجه گرفتند که درمان آنلاین - به ویژه درمان شناختی-رفتاری - به اندازه مشاوره حضوری موثر است.

درمان شناختی-رفتاری به افراد کمک می‌کند تا الگوهای فکری منفی را که ممکن است زمینه ساز رفتارها و احساسات ناخواسته باشد، تغییر دهند. 

۱- ضعف حافظه یا کوری چهره؟ 

ضعف حافظه درخصوص به خاطر آوردن چهره ها مسأله ی نادری نیست. گذشته از این، ما در طول زندگی مان با آدم های بسیار زیادی مواجه می شویم و به خاطر نیاوردن بعضی از آن ها کاملا طبیعی است.

به علاوه، توانایی شناسایی چهره ها به سن افراد بستگی دارد چون مغز ما به نیاز به زمان دارد تا توانایی به خاطر سپردن و شناسایی خصوصیات چهره ی دیگران در آن رشد کند.

این توانایی در سنین ۳۰ تا ۳۴ سال به اوج می رسد، بنابراین احتمالا هنوز این توانایی در مغز شما به طور کامل رشد نیافته است. 

کوری چهره یا پروسوپگنوزی (Prosopagnosia) نوعی اختلال است که در اثر آن فرد نه تنها قادر نیست چهره ی آشنایانش را به خاطر بیاورد، بلکه مغز او اصلا توانایی شناسایی آن ها را ندارد.

اینجا بخوانید:

سبک رفتاری دوران نامزدی 

افراد مبتلا به این اختلال از روش های دیگری برای شناسایی دیگران استفاده می کنند، مثلا از روی مدل موها، صدا، اکسسوری ها و غیره. با تغییر هر یک از این موارد، فرد مبتلا به کوری چهره دیگر شما را نمی شناسد. 

راه تشخیص بیماری: اگر از خصوصیات چهره ی دیگران (مثلا: پسر عینکی) برای توصیف کردن آن ها استفاده نمی کنید، اگر هنگام صحبت با دیگران اسم آن ها را به زبان نمی آورید، یا اگر نقش اول فیلم ها را با هم اشتباه می گیرید، احتمالا دچار کوری چهره هستید. 

۲- ناله و شکایت یا خود بیمار انگاری؟ 

کسانی که دائما ناله و شکایت می کنند هدفی جز جلب توجه دیگران ندارند. به علاوه، آن ها همیشه به دنبال سوء استفاده از دیگران هستند و سعی می کنند بخشی از مشکلات شان را به گردن آن ها بیندازند. 

اما افراد خود بیمار انگار همیشه نگران هستند که بیمار شوند و بیش از حد به وضعیت جسمی شان توجه دارند. این افراد ممکن است بدانند که بیماری جدی ای ندارند اما کماکان و مصرانه دنبال نشانه های بیماری در خود هستند. 

راه تشخیص بیماری: اگر دوست یا یکی از اعضای خانواده ی شما دائما درباره ی وضعیت سلامتی اش ناله و شکایت می کند، به او پیشنهاد دهید که به یک پزشک مراجعه کند. احتمالا او از این کار طفره می رود (مثلا بهانه می آورد که بیماری اش جدی نیست و نیازی به دکتر رفتن ندارد)، اما افراد مبتلا به خود بیمار انگاری یا هایپوکوندریا (Hypochondria) این پیشنهاد را قبول می کنند.

به علاوه، یکی از نشانه های مهم خود بیمار انگاری این است که افراد مبتلا به این اختلال اغلب دست به خود درمانی می زنند (و حتی گاهی از داروهای تخصصی ای استفاده می کنند). 

۳- تمیز و مرتب بودن یا اختلال وسواس فکری عملی؟ 

آدم های تمیز و مرتب اعتقاد دارند هیچ کس بهتر از خودشان نمی تواند خانه شان را تمیز کند. برق انداختن وسایل خانه تبدیل به معنای زندگی در چنین افرادی می شود. این افراد به شدت دقیق و موشکاف هستند و اگر اعضای خانواده خانه را کثیف یا نامرتب کنند واقعا دلخور می شوند. 

در اختلال وسواس فکری عملی، عمل تمیز کردن یا انجام کارهای تکراری  راهی برای خلاص شدن از افکار و ایده های وسواس گونه و غیر ارادی است. این وسواس ها می توانند چیزهای ساده ای مثل ترس از آتش گرفتن چیزی یا حتی موارد عجیب تری هم باشند. در یکی از موارد ابتلا به این اختلال، بیمار ترس از آن داشت که یک روز دخترش را اشتباها با یک بسته پست کند. 

راه تشخیص بیماری: یکی از مشخصه های اختلال وسواس فکری عملی این است که افراد مبتلا به آن از نظر اطرافیان شان عجیب به نظر می رسند، در حالی که رفتار های این اشخاص از نظر خودشان بی معنی نیست. برای مثال، اگر شخصی ظرف های داخل کابینت را همیشه تمیز می کند، این کار را انجام می دهد تا حشرات در آنجا لانه نکنند اما اگر همان شخص همیشه ظرف ها را با یک نظم و ترتیب خاص، بر اساس رنگ ها، اشکال و غیره درون کابینت می چیند، این مسأله ممکن است از نشانه های اختلال وسواس فکری عملی باشد. 

۴- صرفه جویی یا اختلال انبار کردن؟ 

آدم های حریص دل کندن از داشته هایشان برایشان سخت است، حتی اگر وسایل بی ارزشی باشند. در نتیجه بالکن یا انباری خانه شان را پر از وسایل به درد نخوری می کنند که «ممکن است یک روز به کارشان بیایند». 

اینجا بخوانید:

چالش های دوران عقد 

اختلال انبار کردن بیمارگونه یا سیلوگومنیا (Syllogomania) نوعی بیماری است که در اثر آن فرد مبتلا وسایل غیر ضروری ای را جمع آوری می کند و آن ها را نگه می دارد. این وسایل به قدری زیاد هستند که فرد را از اشتن یک زندگی طبیعی محروم می کنند، مثلا جلوی راه رفت و آمد در خانه را می گیرند یا مانع بسته شدن درهای کمدها و اتاق ها می شوند. 

راه تشخیص بیماری: افراد حریص معمولا از وسایلی که جمع می کنند مراقبت می کنند، مثلا آن ها را تعمیر و درون کمد نگهداری می کنند. اما افراد مبتلا به اختلال سیلوگومنیا وسایل شان را روی هم تلنبار می کنند. این افراد به کسی اجازه ی کمک نمی دهند تا با این کار از داشته هایشان «محافظت کنند» حتی اگر آن وسایل شکسته یا غیر قابل تعمیر باشند. 

۵- مراقبت افراطی یا سندروم مونچاوزن؟ 

 
مراجعه ی افراطی به پزشک برای معاینه ی کودک به هر دلیل جزئی ای احتمالا یکی از نشانه های مراقبت افراطی Hypercare)) است. تشویش والدین می تواند برای کودک آن ها هم خطرناک باشد چون ممکن است فرزندشان بعدها در سنین بالاتر اعتماد به نفس پایینی داشته و فاقد مهارت های مفید برای زندگی باشند. 

سندروم مونچاوزن (Munchausen Syndrome) بیشتر درمیان زنان شایع است. افراد مبتلا به این اختلال، نشانه های بیماری را به طور ساختگی در کودک خود یا هر کس دیگری که مسئول مراقبت از آن هستند به وجود می آورند. مادران از این روش برای جلب توجه و محبت دیگران استفاده می کنند. 

اینجا بخوانید:

مزایای برونگرایی

راه تشخیص بیماری: تشخیص این سندروم بسیار سخت است چون مادرها اعتراف نمی کنند که خودشان به طور ساختگی علائم بیماری را در کودک شان به وجود آوردند. فرزندان چنین مادرانی اغلب به دلیل ابتلا به بیماری های مختلفی در بیمارستان بستری می شوند و عامل بیماری معلوم نمی شود چون نشانه هایی که مادر توضیح می دهد با نتایج آزمایش ها همخوانی ندارد. 

۶- حواس پرتی یا گمشدگی مکانی؟ 

اگر معمولا در شهر خودتان گم می شوید، احتمالا در تفکر فضایی ضعف دارید. افراد زیادی این مشکل را دارند، با این حال، «ضعف در جهت یابی» (Topographical Cretinism) بیشتر در میان زنان شایع است. در اغلب موارد، این ناتوانی یک ویژگی ژنتیکی است. 

گمشدگی مکانی (Topographical disorientation) نوعی اختلال عصبی است که در اثر آن فرد مبتلا در شرایط خاصی قادر به جهت یابی نیست. 

راه تشخیص بیماری: افراد مبتلا به کمشدگی مکانی نمی توانند جهت مسیرشان را در محیط اطراف خود تشخیص دهند. آن ها علائم راهنما را به خاطر می آورند اما نمی دانند که به کدام جهت باید بروند. در موارد پیشرفته ی این بیماری، فرد مبتلا حتی ممکن است در خانه ی خود هم گم شود. در اغلب موارد، این مشکل در اثر اختلالات مغزی ای مثل سکته یا خونریزی مغزی به وجود می آید. 

۷- احساس اشمئزاز یا سندروم مثانه ی خجالتی؟ 

در اغلب موارد عدم تمایل به استفاده از توالت های عمومی به دلیل احساس اشمئزاز است. در این حالت، ترس از سرایت میکروب ها به میل خالی کردن مثانه غلبه می کند. 

سندروم مثانه ی خجالتی یا پاروریسس (Paruresis) به ترس از ادرار کردن در توالت های عمومی اطلاق می شود. وقتی اشخاص دیگری هم در توالت عمومی حضور داشته باشند، افراد مبتلا به این سندروم با تجربه ی حالتی مانند دریافت هشدار، سطح آدرنالین در خون شان بالا می رود که نتیجه ی آن اسپاسم مجرای ادرار است.

این مشکل بیشتر در میان مردانی شایع است که قادر نیستند خود را با محیط های مختلف انطباق دهند و همینطور مردانی که در دوران جوانی مشکل برقراری ارتباط با جنس مخالف داشتند. 

راه تشخیص بیماری: پاروریسس با احساس خجالت یا چندش متفاوت است چون این بیماری می تواند پیشرفت کند. در مراحل اولیه ی بیماری، استفاده از توالت های عمومی در حضور دیگران برای بیمار دشوار است، و در مراحل پیشرفته ی آن، شخص حتی در خانه هم به سختی ادرار می کند. این فوبیا بسیار شایع است و نزدیک ۲۲۰ میلیون نفر در سراسر دنیا از مشکلات مشابهی رنج می برند. 

۸- تغذیه ی سالم یا وسواس سالم خوری؟ 

کسانی که رژیم غذایی سالمی را در پیش می گیرند، میزان کالری و ارزش غذایی همه ی مواد غذایی را می دانند و می توانند محصولات مختلفی را که براترسی سلامتی مفید هستند با یکدیگر ترکیب و مصرف کنند. به علاوه، آن ها توانایی بسیار زیادی در حفظ تناسب اندام شان دارند. 

وسواس سالم خوری یا اورتورکسیا (Orthorexia) نوعی اختلال غذایی است که نشانه ی آن تمایل دیوانه وار به خوردن تنها و تنها غذاهای «سالم» است. افراد مبتلا به این اختلال بیشتر اوقات فراغت شان را صرف فکر کردن درباره ی رژیم های غذایی سالم می کنند و نسبت به سلامت دیگران و منوهای غذایی به شدت کنجکاو هستند. 

راه تشخیص بیماری: در اختلال اورتورکسیا، مزه ی غذا و ترجیح شخص در کار انتخاب مواد غذایی جایی ندارد. افراد مبتلا به این اختلال می توانند بد مزه ترین یا بی مزه ترین غذاها را بخورند تنها به خاطر آنکه غذای سالمی هستند. افکار وسواس گونه ی این افراد درباره ی غذا به ترکیب مواد غذایی با یکدیگر محدود نمی شود. این اشخاص حتی هنگام پخت غذا هم مقررات سفت و سختی دارند، مثلا وسایل آشپزی آن ها (قابلمه ها، چاقوها و غیره) همگی باید با محیط زیست سازگار باشند. 

اینجا بخوانید:

آسیب هایی که مهربانی زیاد به انسان وارد می کند 

۹- حال بد روحی یا افسردگی؟ 

 
همه ی ما گاهی احساس غم، تنهایی یا نداشتن اعتماد به نفس را تجربه می کنیم. معمولا این حال بد روحی واکنشی به وقایع زندگی بوده و کاملا گذرا است. 

افسردگی یک اختلال روانی جدی است. نشانه های اصلی آن حال بد روحی یا ناتوانی در لذت بردن از زندگی است. 

راه تشخیص بیماری: افراد مبتلا به افسردگی توانایی تمرکز کردن را از دست می دهند و سعی می کنند از ارتباط با دوستان و نزدیکان شان خودداری کنند. این افراد روی جنبه های منفی زندگی تمرکز می کنند و از کمبود عزت نفس رنج می برند. به علاوه، افسردگی علائم فیزیکی هم دارد، مثل بی خوابی، احساس درد در قلب و معده و کاهش وزن. 

۱۰- ترس یا فوبیا؟ 

ترس یک مکانیزم تکاملی است که ما برای بقا به آن نیاز داریم. وقتی از چیزی می ترسیم، مجموعه ای از واکنش های شیمیایی در بدن ما رخ می دهد که در اثر  هورمون های آدرنالین، نروپینفرین و تستوسترون وارد خون می شوند. این عناصر هستند که ما را وادار به دویدن، فریاد زدن و بسیاری از دیگری واکنش ها می کنند. 

فوبیا یک ترس بیمارگونه ی غیر قابل کنترل است که از فکر یک موقعیت یا چیز ترسناکی ناشی می شود. برخلاف ترس های طبیعی، فوبیا تأثیری منفی بر روان فرد دارد چون می تواند منجر به بروز اختلالات روانی، تیک های عصبی و افسردگی شود. 

راه تشخیص بیماری: ترس در موقعیت هایی به وجود می آید که زندگی یا سلامت شخص به خطر می افتد، اما فوبیا دلیل منطقی ندارد، مثل دورافوبیا (Doraphobia) که ترس از دادن و گرفتن هدیه است یا وربوفوبیا Verbophobia)) که ترس از بعضی کلمات خاص است. برخلاف ترس، فوبیا می تواند علائم فیزیکی ناخوشایندی هم داشته باشد، مثل نفس نفس زدن، تعریق و تپش قلب. 

۱۱- تشویش بیهوده یا اختلال پارانویا؟ 
 

بعضی افراد به راحتی و برای هر مسأله ای نگران می شوند و شخصیت درونی شان به گونه ای است که آن ها را دائما درگیر نگرانی می کند. این افراد نگران قضاوت دیگران درباره ی خودشان هستند و تصور می کنند هرگز آنقدری که باید خوب نیستند. این تشویش بیهوده در مجموع در نتیجه ی عدم اعتماد به نفس، بدگمانی و فکر کردن به اتفاقات بد است. 

پارانویا نوعی بیماری روانی است که نشانه ی آن توهم است. این توهمات با واقعیت در تناقض هستند و تنها در تخیل شخص مبتلا وجود دارند. به همین دلیل افراد مبتلا به پارانویا همیشه به دنبال آن هستند که معنای توهمات شان را پیدا کنند درحالی که چنین چیزی بعید است. 

راه تشخیص بیماری: در اختلال پارانویا، فرد دست از فعالیت اجتماعی می کشد، مثلا فرد کارش را کنار می گذارد و شروع به گوش دادن به صداهایی می کند که از یک اتاق خالی می شنود. با این حال، اغلب این توهمات بیشتر بر اساس حدس و گمان و احساسات شخص هستند، نه واقعیت.