معجزه گر

به گزارش امید نیوز به نقل از آی اسپورت قهرمانی غیرمنتظره پسران رانیه‌ری در فصل گذشته لیگ برتر، تلنگری جدی برای همه باشگاه‌های بزرگ انگلیسی بود تا بازار نقل و انتقالات تابستانی را جدی‌تر از همیشه دنبال کنند و برای فصل جدید تا دندان مسلح شوند. سیتزین‌ها قبل از پایان فصل، با گواردیولا به توافق رسیدند و با جذبِ پپ، برای رقبا خطونشان کشیدند. یونایتد به سراغ ژوزه مورینیو رفت تا قطب مخالف گواردیولا را در اختیار داشته باشد. لیورپول و آرسنال، به همکاری با سرمربیان بزرگ‌شان ادامه دادند و رومن آبراموویچ، نسخه‌ای ایتالیایی برای تیمش در نظر گرفت. ۱۲ سال قبل، پایان همکاری با سرمربی ایتالیایی، اولین تصمیم آبراموویچ در قامت رئیس جدید باشگاه چلسی بود. مالک روس اعتقاد داشت که یک سرمربی ایتالیایی نخواهد توانست پروژه جاهطلبانه او را در استمفوردبریج پیاده کند اما حالا همین مدیر امیدوار است دی. ان. ای ایتالیایی کونته، چلسی را به موفقیت‌های بزرگی برساند. نام‌های بزرگ روی نیمکت تیم‌های بزرگ، این فصل از فوتبال جزیره را صاحب اهمیت فوق‌العاده‌ای کرده‌اند و تا امروز، کونته صدرنشین این نبردِ دیوانه‌وار است. آنتونیو در همه سال‌های مربیگری، نتایجی درخشان به دست آورده اما علاقه هواداران فوتبال به ای مربی، هرگز در این نتیجه‌ها خلاصه نشده است. او همه ویژگی‌های لازم برای تبدیل‌شدن به یکی از بزرگ‌ترین مربیان تاریخ فوتبال را دارد. یک ایتالیاییِ تمام‌عیار که مثلِ شخصیت‌های فیلم‌های فلینی احساساتی است و مثل کاراکترهای خلق‌شده به دست دسیکا، امیدوار. مردی که وقتی شروع به حرف‌زدن می‌کند، هیچ بازیکنی جسارتِ لازم برای مخالفت با او را نخواهد داشت و لقبِ «پدرخوانده» از همین‌جا برایش ساخته شده است. چلسی قهرمان این فصل فوتبال انگلیس باشد یا نه، قرار است در همه هفته‌های فصل از نقشه‌های سرمربی جاه‌طلب چلسی برای رسیدن به پیروزی لذت ببریم.

متنفر از شکست

درست یک دهه از اولین روزهایی که کونته، مربیگری در فوتبال را با هدایت آرتزو آغاز کرد، سپری شده است. او همیشه یک هافبک باهوش و تاکتیک‌پذیر بود و شاید به همین خاطر موفقیت‌های‌اش در مربیگری غافلگیرکننده به نظر نمی‌رسیدند. روند پیشرفت تدریجی برای آنتونیو در باری، آتلانتا و سیه‌نا سپری شد تا پشنهاد جوزپه‌ماروتا در بهترین زمان ممکن از راه برسد و کونته را این بار به عنوان مربی به یوونتوس برگرداند. این مربی، یوونتوس را دوباره به ابرقدرت بی‌رقیب فوتبال ایتالیا تبدیل کرد و بعد از سه قهرمانی متوالی در سری‌آ، به تیم ملی ایتالیا رفت تا از یکی از کم‌ستاره‌ترین نسل‌های تاریخ آتزوری، دوست‌داشتنی‌ترین تیم یورو ۲۰۱۶ را بسازد. تیمی که با کونته، اسپانیا را تحقیر کرد و در نبرد فراموش‌نشدنی با آلمان، کمی‌ بدشانس بود. چلسی، اولین تجربه مربیگری کونته خارج از فوتبال ایتالیا است و به نظر می‌رسد او حالا دیگر به خوبی به این موضوع خو گرفته است. مهم‌ترین ویژگی این مربی، شاید تنفر بیش از حد او از شکست باشد. کونته یکی از آخرین بازمانده‌های نسل مربیانی است که شکست را حتی برای دیدارهای تدارکاتی و تشریفاتی نیز نمی‌پذیرند.

تابستان آرام

وقتی با ماموریت قهرمان‌کردن تیمی که فصل گذشته در رده دهم جدول رده‌بندی لیگ قرار گرفته مواجه می‌شوید، پشت سرگذاشتن یک تابستان شلوغ و پرتغییر اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد اما این تصمیمی نبود که کونته برای چلسی گرفت. او به خوبی می‌دانست که همان تیم ناکام ژوزه مورینیو، پتانسیل کسب نتایج درخشانی را دارد و در این باشگاه هیچ نیازی به رقم‌زدن یک انقلاب وجود نخواهد داشت. آنتونیو همه ستاره‌های اصلی چلسی را حفظ کرد و انگولو کانته، میچی باتشوایی، مارکوس آلونسو و داویید لوییز را نیز به تیمش برد. مهره‌هایی که مبلغ خرید همه آن‌ها روی هم، چیزی در حدود مبلغ پرداختی منچستریونایتد برای خرید پاول پوگبا از یوونتوس بود!

در آستانه اخراج

لیگ جزیره با کونته برای چلسی با سه پیروزی متوالی آغاز شد اما حتی در همین دوره زمانی نیز نمایش این تیم در برابر وستهم و واتفورد، انتقادآمیز به نظر می‌رسید. سپتامبر ماه نگران‌کننده‌ای برای هواداران چلسی بود. آن‌ها سه هفته کابوس‌وار را با کسب تنها یک امتیاز پشت سر گذاشتند. تساوی خارج از خانه با سوانزی، شکست در خانه برابر لیورپول و باختن به آرسنال در دربی لندن، شایعه کنارگذاشته‌شدن کونته از چلسی را بر سر زبان‌ها انداخت. کونته که تیمش علیرغم نتایج ضعیف در خلق موقعیت‌های گلزنی موفق عمل کرده بود، در یکی از کنفرانس‌های مطبوعاتی روبروی خبرنگاری که از اخراجش از باشگاه سوال کرده بود، فقط لبخند زد. لبخندی که شاید حالا می‌شود مفهوم‌اش را درک کرد.

تاپ فور؟ هرگز!

با وجود امضای قرارداد با سرمربی ایتالیا در یورو ۲۰۱۶، دورنمای فصل چلسی چندان جذاب به نظر نمی‌رسید. باور عمومی در انگلستان، رقابتِ نزدیک تیم‌های منچستری بر سر عنوان قهرمانی و حضور آرسنال و لیورپول در جایگا مدعیان درجه دو بود. گری نویل و جیمی ردنپ در شبکه تلویزیونی اسکای حتی چلسی را به جمع ۴ تیم برتر پایان فصل در پیش‌بینی‌های‌شان قرار نداده بودند اما حالا بعد از سپری‌شدن چند ماه از فصل جدید، چلسی از نگاه بیشتر کارشناس‌ها شانس اول قهرمانی در جزیره است. تغییر باورهای منفی به نگاه‌های مثبت، کار بزرگ کونته تا این نقطه از فصل بوده است.

سه چهار سه

تولدِ چلسیِ واقعی آنتونیو کونته، در اولین روز از اکتبر ۲۰۱۶ اتفاق افتاد. ستاره‌های چلسی در تمام طول هفته با سیستم جدید کونته تمرین کرده بودند و این سیستم بالاخره در مسابقه با هال سیتی در هفته هفتم در یک میزانسن باشکوه چیده شد. سرمربی ایتالیایی در یوونتوس و تیم ملی از سیستم سه دفاعه استفاده می‌کرد اما این اولین بار بود که سیستم ۳-۴ - ۳ را برای تیمش برگزیده بود. سیستمی که در آن ویکتور موزس و مارکوس آلونسو به عنوان وینگ بازی می‌کردند و داوید لوییز به یکی از مدافعان وسط آن تبدیل شده بود. همین تغییر بنیادی، مسیر فصل آبی‌های لندن را عوض کرد. آنتونیو کونته نظر جالبی در مورد این تغییر داشت: «کاملا نگران بودم. تیم من گل‌های زیادی دریافت می‌کرد و موقعیت‌های زیادی به حریف می‌داد. وقتی که شکست می‌خورید باید یک چیزهایی را تغییر بدهید و برای من، این تغییر در سیستم جدید خودشان را نشان داد».

بازیِ ویژه، آمار ویژه‌تر

نبرد با منچستریونایتد مورینیو، اولین آزمون بزرگ برای تیم کونته بعد از انتخابِ سیستم جدید بود. آبی‌ها از همان اولین ثانیه‌های مسابقه تشنه پیروزی نشان دادند و با یکی از بهترین نمایش‌های تاریخ باشگاه، ۴ بار دروازه شیاطین سرخ را باز کردند. چلسی به این پیروزی بزرگ نیاز داشت تا اعتماد به نفس از دست رفته را بعد از مدت‌ها به دست بیاورد. حالا دیگر آخرین ردپاهای مورینیو در باشگاه نیز پاک شده بود و در استمفوردبریج، همه از کونته حرف می‌زدند. تماشای شادی دسته‌جمعی مرد ایتالیایی با هواداران چلسی، برای ژوزه پذیرفتنی نبود و آقای خاص در پایان مسابقه تا مرز درگیرشدن با سرمربی تیم رقیب نیز پیش رفت. شرایط شیرهای لندن روز به روز برای هواداران باشگاه استثنایی‌تر به نظر می‌رسید. پسران کونته در هفت مسابقه متوالی به پیروزی دست پیدا کردند، ۲۰ بار به تیم‌های رقیب گل زدند و تنها یک گل خوردند. دژ دفاعی چلسی زیرنظر کونته نفوذناپذیر شده و خط حمله این تیم، باطروات‌تر از همیشه در زمین ظاهر می‌شود. برای اولین بار در تاریخ لیگ برتر، چلسی در پنج مسابقه پیاپی از یک ترکیب مشابه استفاده کرده است. حالا همه رکوردها برای شکسته‌شدن به مرد اول نیمکت چلسی مراجعه می‌کنند.

اعتماد به نفس

در ترازوی مربیگری آنتونیو کونته، وزنِ شرایط روحی یک بازیکن همانقدر مهم است که نقش تاکتیکی او در تیم اهمیت دارد. این مربی در کنار همه آورده‌های فنی، شرایط روحی و روانی ستاره‌های تیمش را نیز متحول کرده و همین موضوع موجب تفاوت ۱۸۰ درجه‌ای مهره‌های مهم چلسی نسبت به فصل گذشته شده است. ادن آزار حالا بهترین بازیکن چلسی زیر نظر کونته به شمار می‌رود. ستاره بلژیکی در فصل گذشته فاصله بسیار زیادی از استاندارهای بازی‌اش داشت. تنزل او، یکی از دلایل کلیدی تنزل چلسی بود و حالا بازگشت ادن به روزهای خوب، جذابیت زیادی به بازی چلسی بخشیده است. دیگو کاستا نیز شرایط مشابهی را تجربه می‌کند. او در فصل گذشته به جز حاشیه و مصدومیت، چیز زیادی برای عرضه در لندن نداشت. مهاجم زهردار اسپانیایی اما در این فصل هیچ فرصتی را برای باز کردن دروازه رقبا از دست نمی‌دهد. کونته مردان کلیدی‌اش در چلسی را انتخاب کرده وآن‎ها را به بهترین سطح اعتماد به نفس رسانده است.

در جستجوی آرمش

در همه مصاحبه‌های بعد از این هفت پیروزی شگفت‌انگیز، کونته هرگز نپذیرفته که چلسی را به عنوان جدی‌ترین مدعی قهرمانی این فصل فوتبال جزیره بپذیرد. او بر این باور است که قرارگرفتن در نقش شانس اول قهرمانی، آرامش این روزهای چلسی را از بین خواهد بود. حالا همه چلسی را صاحب شانس اول تصاحب جام قهرمانی می‌دانند اما کونته در پایان هر مسابقه به بازیکنان و هواداران تیمش توصیه می‌کند که تنها از جریان هر ۹۰ دقیقه لذت ببرند و در جستجوی آینده نباشند. او به خوبی می‌داند که فصلی سخت و پیچیده در انتظار تیمش خواهد بود و در راه بودن زمستان، همه چیز را تحت تاثیر قرار خواهد داد. در اولین ثانیه‌های بعد از پیروزی نزدیک و دشوار در زمین میدلزبورو، تنها سه کلمه بین کونته و شاگردها رد و بدل می‌شود. سه کلمه که شاید مهم‌ترین درس نابغه ایتالیایی برای ادامه فصل باشد: «باید آرام باشیم!».