آقای گزارشگر؛ مسابقه ای بدون شناسنامه با داورانی سختگیر!

به گزارشخبرگزاری فارس، «آقای گزارشگر» مسابقه ای که نوروز ۹۳ از شبکه سه سیما پخش شد. مسابقه ای که بینندگان زیادی داشت و ظاهرا جایگزین مسابقه قوی ترین مردان شده بود. این مسابقه ظاهرا در بخش جذب مخاطب موفق عمل کرد اما ایرادها و انتقادهای فراوانی نسبت به این مسابقه ورزشی با موضوع گزارشگری فوتبال مطرح شد.

اولین ایراد به این مسابقه نداشتن تیتراژ بود. تیتراژ حکم شناسنامه یک برنامه تلویزیونی را دارد و نشانگر هویت آن است اما آقای گزارشگر این شناسامه را نداشت!

مهدی محمدی تهیه کننده برنامه در پاسخ به این ایراد و حرف و حدیثهایی که در مورد بدون تیتراژ بودن مسابقه عنوان شد به فارس گفت: هیچکدام از این حرف ها درست نیست. من هیچ اختلافی با حسین ذکایی ندارم و او دوست صمیمی من است. علت نداشتن تیتراژ هم این بود که نمی خواستیم تکرار سریال به نیمه شب بیافتد!

اگر این موضوع را قبول کنیم که به دلیل کمبود وقت تلویزیون، آقای گزاشگر تیتراژ نداشته اما انتقاد اصلی به انتخاب چهار داور اصلی این مسابقه مربوط می شود.

جواد خیابانی، مزدک میرزایی، هوشنگ نصیرزاده و هادی طباطبایی داوران اولین مسابقه گزارشگری تلویزیون ایران بودند.

انتخاب نصیرزاده و طباطبایی برای همه عجیب و مورد سوال بود اینکه چرا یک ملی پوش سابق و یک کارشناس داوری باید داور مسابقه گزارشگری شوند موردی است که سازندگان برنامه نتوانستند مخاطبان خود را مجاب کنند.

محمدی در این مورد می گوید: «هر فرد دیگری به جز این نفرات داور بودند باز هم تغییری در نتیجه مسابقه رخ نمی داد. ما بهترین ها و متخصص ترین نفرات را برای داوری انتخاب کردیم. خیابانی استاد مسلم گزارشگری است. نصیرزاده هم اطلاعات خوبی از قوانین و مقررات فوتبال دارد و با توجه به نزدیکی به جام جهانی برخی اطلاعات روز فوتبال را به مخاطبان تلویزیونی هم ارائه می کرد. شاید داوران ما کمی تند و تیز انتقادهایشان را نسبت به شرکت کنندگان مطرح می کردند اما واقعیت ها را بیان کردند. قبول کنید که ما متخصصی در زمینه داوری برای گزارشگری فوتبال نداریم.»

این در حالی است که همه انتظار داشتند فردی مثل عادل فردوسی پور در این برنامه حداقل به عنوان داور میهمان در فینال حاضر می شد اما فردوسی پور که محبوب ترین گزارشگر فوتبال ایران است در این برنامه حاضر نشد با این حال تهیه کننده برنامه می گوید «او مشغله کاری داشت ولی از ما خواست که شماره فردی که در برنامه گریه کرده بود و از او تعریف کرده را در اختیارش بگذاریم! ضمن اینکه برنامه ما یک برنامه تخصصی صرف نبود و با توجه به پخش این برنامه در عید نوروز بسیاری از افراد علاقمند به فوتبال هم این مسابقه را دیدند.»

نکته ای که در مسابقه آقای گزارشگر خیلی توی ذوق می زد و بینندگان تلویزیونی را آزار داد این بود که جواد خیابانی و مزدک میرزایی برخوردی ناخوشایند با شرکت کنندگان این مسابقه داشتند برخوردی که گاهی اوقات زننده و تحقیرآمیز بود. آن هم در حالیکه همین گزارشگران پیشکسوت فوتبال بارها و بارها در گزارش های خود گاف های بزرگی داده اند که حتی تبدیل به ضرب المثل در گزارشگری فوتبال شده است؛ گاف هایی نظیر اینکه باران وزیدن گرفت! بازیکن ساعتش را به داور نشان می دهد!

اما توضیح تهیه کننده برنامه شاید توجیه مناسب و خوبی برای این برخورد نامناسب با شرکت کنندگان مسابقه بود. اینکه «برخی از افراد ثبت نام کننده با وجود اینکه توانایی زیادی در گزارشگری نداشتند حتی جواد خیابانی را در گزارشگری قبول نداشتند!»

به نظر می رسد که خیابانی هم با روش خود از آنها مقابل دوربین انتقام گرفته است!

مسابقه آقای گزارشگر برخلاف تصور بسیاری به دنبال کشف استعداد در گزارشگری فوتبال نبوده و فقط یک مسابقه تلویزیونی بوده با این حال اولین مسابقه در این سبک بوده و مورد توجه هم قرار گرفته است.

محمدی می گوید ای کاش برنامه ها و مسابقه های دیگری در این زمینه در عرصه های مختلف در تلویزیون ساخته شود. ولی این برنامه نشان داد که کار گزارشگری کار بسیار دشواری است و برخلاف تصور عموم که فکر می کنند گزارشگری فوتبال امری سهل است اینگونه نیست.

البته در پشت صحنه این برنامه نیز اتفاق های زیادی رخ داده مثل اینکه فردی چون وهاب محمدی با وجود قبول شدن در آزمون های ورودی تماسی با او گرفته نمی شود تا در برنامه شرکت کند.

محمدی در توضیح این مسئله می گوید «به دلیل محدودیت زمانی نتوانستیم از همه قبول شدگان آزمون بگیریم. ما ۱۷ گروه ۶ نفره را اعلام کردیم و در نهایت توانستیم ۱۰ گروه را جلوی دوربین بفرستیم، از گروه های دیگر در برنامه بعدی گزارشگر که شاید قبل از جام جهانی باشد یا نوروز سال بعد استفاده خواهیم کرد!»

تهیه کننده برنامه از صحبت هایی که مبنی بر لابی گری در این مسابقه برای برنده شدن برخی مطرح شد هم دفاع کرد و به فارس گفت: «ما سالم ترین مسابقه را در صدا و سیما برگزار کردیم چون ریالی از شرکت کنندگان برای شرکت در مسابقه دریافت نکردیم و جوایز نفیسی هم قرار نبود بدهیم که کسی بخواهد لابی کند! خواهش می کنم از این برنامه که اولین برنامه در این سبک بود دفاع کنید تا برنامه ها و مسابقه های مشابه دیگر ساخته شود. ما ادعای بی نقص بودن نداریم اما شما رسانه ها باید کمک کنید تا این برنامه گزارشگر بهتر و بهتر ساخته شود حتی اگر من تهیه کننده آن نباشم.»

به گزارش فارس، ثبت نام ۲۰ هزار نفر برای یک مسابقه گزارشگری در فوتبال نشانگر این واقعیت است که این رشته هم علاقمندان زیادی در سراسر ایران دارد. باید به این شور و اشتیاق پاسخ مثبت داد و این پتانسیل عظیم را به طور صحیح در جهتی سالم و درست هدایت کرد.

آقای گزارشگر اگرچه در این زمینه پیشگام بود اما نتوانست به دلیل برخی ضعف های ساختاری مخاطبان متخصص خود را راضی کند.

داورانی که خودشان بیش از همه در گزارش هایشان گاف می دهند بی رحمانه از جوانان و علاقمندان به گزارشگری بابت دو دقیقه گزارش انتقاد کردند و شاید بهتر باشد بگوییم که انتقام گرفتند! تا ثابت کنند کار آنها هم دشوار است و فقط حرف زدن کار یک گزارشگر نیست و باید اطلاعات کافی از فوتبال داشت اما سوال این است چقدر این داوران خودشان را در خلوت شان قضاوت می کنند؟! آقای گزارشگر که رنجنامه ای هم بابت انتقادها منتشر کردی آیا گریه انداختن یک نوجوان علاقمند داوری است یا…؟ آقای گزارشگر در آفساید قرار داری…

انتهای پیام / ن