بازی های محلی فراموش شده ابرکوه

*سه پایه بازی

این ورزش نیم قرن است که به دست فراموشی سپرده شده است.

برای شروع این بازی به ۱۲ نفر افراد بالای ۲۰ سال نیاز بود و از بین این افراد ۲ نفری که قدرتمند بودند را بام استاد انتخاب می کردند.

۵ نفر در وسط زمین بازی در کنار هم می ایستادند و دست برگردن هم می انداختند و سرهایشان را به سمت پایین خم می کردند و یک حلقه به نام سه پایه تشکیل می دادند. ۲ استاد هم در اطراف این سه پایه می ایستادند و از آنها مواظبت می کردند. ۵ نفر دیگر هم اطراف این سه پایه می چرخیدند و هرگاه هر کدام از این پنج نفر می توانستند جلو بیایند و از موانع عبور کنند و بر روی سه پایه سوار شوند پیروز و برنده این بازی بودند و اگر استاد هنگام سوار شدن آنها را غافلگیر می کرد، این گروه بازنده بود و باید جای خود را با گروه سه پایه عوض می کردند و بازی را به آنها می سپردند، ولی اگر پیروز می شدند بازی به همین منوال پیش می رفت تا اینکه یکی از آنها تعداد دفعات بیشتری در این مسابقه برنده شود.

*خرقطارک

در این بازی یک نفر دست خود را بر روی پنجه های خود می گذاشت و حالت خمیده به خود می گرفت و ۹ نفر دیگر از روی وی می پریدند و هر کس که موفق به انجام این عمل نمی شد بازنده بود و باید جای خود را با آن فرد عوض می کرد و اگر تمام افراد موفق به پریدن از روی او می شدند، برای پرش دوم وی دست ها را به زانو می گذاشت و خمیدگی او کم تر می شد و به همین ترتیب ادامه پیدا می کرد تا به گردن می رسید و در این حالت هیچ کس نمی توانست از روی او بپرد و با اطلاعاتی که موجود است " یوسف سعیدی " قهرمان این بازی بوده است.

*شیرتوپک

یکی دیگر از بازی های سنتی فراموش شده شیرتوپک است.

۴ نفر بازیکن در این بازی شرکت می کردند و انجام بازی به این صورت بود که ۲ نفر از بازیکنان پاهای خود را به صورت جفت کنار هم می گذاشتند و ۲ نفر دیگر بایستی به صورت لی لی از این پاهای کنار هم قرار گرفته عبور می کردند و نباید با آنها برخورد می کردند و اگر این مرحله را با موفقیت می گذراندند، آن ۲ نفر باید پاهای خود را روی هم می گذاشتند و ۲ نفر دیگر به صورت لی لی از روی آن عبور می کردند و اگر نمی توانستند این کار را انجام بدهند بازنده محسوب می شدند و در این بازی جریمه ای را برای بازنده در نظر گرفته بودند از این قرار بود که آن ۲ نفر پاهای خود را به عرض شانه باز می کردند و پلی را به وجود می آوردند و دو نفر بازنده باید از این پل عبور می کردند و هنگام عبور، آن و نفر پاهای خود را چنان به هم می فشاردند که عبور از بین پاهایشان مشکل شود و بازیکنان نیز تلاش می کردند به هر زحمتی که شده عبور کنند تا پیروزی نصیبشان شود.