درمان انزوا طلبی به همراه تست گوشه گیری

مردم معمولا از خجالتی بودن برای اشاره به انزوا و گوشه گیری دیگران اشاره می کنند. فردی که به انزوا و گوشه گیری گرایش دارد معمولا از کم رویی و خجالت نیز رنج می برد. ممکن است بخاطر شکست یا آسیب در یک رابطه یا دعوای زن و شوهر بوده است. این افراد از قرار گرفتن در اجتماعات تا حد امکان خودداری می کنند و تمایل دارند که به تنهایی، کار و فعالیت خود را پیش ببرند. همچنین در مورد نحوه ی گذراندن اوقات فراغت نیز ترجیح می دهند تنها یا نهایتا با یک دوست صمیمی همراه باشند. فرد منزوی معمولا در مدرسه یا محیط کار، صرفا یک دوست صمیمی دارد که به شدت نیز به او وابسته است. 

انزوا طلبی یک نوع اختلال اضطرابی است که در آن فرد احساس ترس می‌کند و اغلب از مکان‌ها یا موقعیت‌هایی که باعث وحشت او می‌شود و در او ایجاد حس به دام افتادن، درماندگی و یا خجالت زدگی می‌دهد، دوری می‌نماید. 

با ترس از مکان‌های شلوغ، شما از شرایط واقعی یا پیش بینی شده‌ای چون استفاده از وسایل نقلیه عمومی، حضور در فضاهای باز یا بسته، ایستادن در صف و یا بودن در شلوغی وحشت دارید. 

اضطراب از ترسی ناشی می‌شود که در حالت اضطراب پیشرفته راه آسانی برای رهایی از آن، وجود ندارد و نمی توان به دنبال کمک بود. 
اغلب افرادی که دچار ترس از مکان‌های شلوغ می‌باشند؛ بعد از چند حمله هراس آمیز، به ترس پیشرفته مبتلا می‌گردند، که منجر به ترس آن‌ها از حمله بعدی و خودداری از مکانی که حادثه رخ داده است، می‌شود. 

افراد مبتلا به انزوا طلبی اغلب در مکان‌های عمومی، به ویژه در جاهای شلوغ، به سختی احساس امنیت می‌کنند. 
ممکن است احساس کنند که به یک همدم از جمله یک دوست و یا یک نفر از بستگان نیاز دارند که همراه او به مکان‌های عمومی برود. 
این ترس زمانی طاقت فرسا می‌شود که شما قادر به ترک خانه نباشید. 

درمان انزوا طلبی چالش برانگیز است، به این دلیل که معمولا به معنای مبارزه با ترس خود می‌باشد. اما با صحبت درمانی (روان درمانی) و دارو می‌توانید از دام انزوا طلبی رها شوید و زندگی لدت بخش تری را تجربه نمایید. 

علائم متداول انزوا طلبی عبارتند از: 

• ترس از تنها بودن در هر وضعیت 

• ترس از حضور در مکان های شلوغ 

• ترس از دست دادن کنترل در یک محل عمومی 

اینجا بخوانید:

علائم اختلال هورمونی در بدن

• ترس از بودن در مکان های که ترک کردن آن ها ممکن است دشوار باشد، مانند آسانسور و یا قطار 

• عدم توانایی ترک خانه خود (خانه متصل) و یا تنها قادر به ترک آن اگر شخص دیگری همراه شما باشد. 

• حس درماندگی 

• وابستگی بیش از حد به دیگران 

علاوه بر این ممکن است علائم و نشانه های حملات اضطرابی را داشته باشید که عبارتند از: 

• ضربان قلب سریع 

• عرق کردن زیاد 

• مشکلات تنفسی 

• احساس لرزش، بی حسی یا سوزش 

• درد یا فشار قفسه سینه 

• سبکی سر یا سرگیجه 

• گرگرفتگی و لرز ناگهانی 

• ناراحتی معده و اسهال 

• احساس از دست دادن کنترل 

• ترس از مرگ 

برخی افراد علاوه بر انزوا طلبی به اختلالات اضطرابی هم مبتلا می‌باشند. اختلال اضطرابی نوعی از اختلالات هراسی هستند که در آن فرد حملات ناگهانی از ترس شدید را تجربه می‌کند که در عرض چند دقیقه به اوج خود می‌رسد و باعث تشدید علائم فیزیکی (حملات اضطرابی) می‌شوند. 

ممکن است تصور کند فرد مبتلا به این حمله کاملا کنترل خود را از دست داده و حمله قلبی و یا حتی مرگ به او دست داده است. ترس از حمله اضطرابی بعدی فرد را از قرار گرفتن در شرایط مشابه و یا مکانی که این اتفاق رخ داده است منع می‌کند تا از حملات پنیک بعدی جلوگیری نماید. 

انزوا طلبی می‌تواند به شدت توانایی شما را برای معاشرت، کار، شرکت در رویدادهای مهم و حتی مدیریت جزئیات زندگی روزمره از جمله کارهای در حال اجرا محدود نماید. 
اجازه ندهید انزوا طلبی جهان شما را کوچک‌تر کند. چنانچه این علائم را در خود مشاهده می‌کنید حتما با یک روانشناس مشورت نمایید. 

علل گوشه گیری و انزوا طلبی 

داشتن اختلال پنیک و یا سایر انواع فوبیا و یا تجربه حوادث استرس زا در زندگی، می‌تواند نقش مهمی در پیشرفت انزوا طلبی داشته باشد. 

فاکتورهای خطر: 

انزوا طلبی معمولا قبل از سن ۳۵ سالگی آغاز می‌شود، اما بزرگسالان مسن‌تر نیز می‌توانند آن را تجربه کنند. خانم‌ها اغلب بیشتر از آقایان با انزوا طلبی روبه‌رو می‌شوند. علاوه بر اختلال پنیک و یا سایر ترس‌ها، فاکتورهای خطر انزوا طلبی شامل موارد زیر می‌باشند: 

• داشتن زمینه عصبی یا اضطراب 

• تجربه حوادث پراسترس زندگی از جمله مورد تهمت واقع شدن، از دست دادن والدین و یا مورد حمله قرار گرفتن 

• داشتن بستگانی که مبتلا به بیماری انزوا طلبی باشند 

عوارض گوشه گیری و انزوا طلبی 

انزوا طلبی می‌تواند به طور اساسی فعالیت های زندگی شما را محدود کند. چنانچه انزوا طلبی شما حاد باشد، شما حتی قادر نخواهید بود خانه خود را ترک کنید. 
بدون درمان، بعضی از افراد برای سال ها خانه نشین می‌شوند. 
شما قادر به ملاقات خانواده و دوستان، رفتن به مدرسه یا محل کار، انجام کارهای در حال اجرا و یا شرکت در فعالیت های روزمره طبیعی، نخواهید بود. 
ممکن است برای کمک گرفتن به سایرین وابسته شوید. انزوا طلبی می‌تواند منجر به موراد زیر گردد یا با آن ها همراه باشد: 

• افسردگی 

• سایر اختلالات روانی، از جمله سایر ترس ها و دیگر اختلالات اضطرابی 

• سوء مصرف الکل و یا دارو را به منظور کنار آمدن با ترس، گناه، ناامیدی، انزوا و تنهائی 

اگر شما مبتلا به گوشه گیری و یا انزوا طلبی هستید،  ممکن است از مراجعه به روانشناس  یا روانپزشک  بسیار وحشت داشته باشید یا خجالت بکشید. مشاورانی که انزوا طلبی را درمان می‌کنند از این مشکل آگاه هستند. 

شاید یکی از راه‌های ممکن این باشد که برای اولین بار در منزل و یا هر مکان دیگری که شما احساس امنیت و راحتی داشته باشید شما را ببینند. 
حتی شاید بخواهید یکی از بستگان و یا دوستان مورد اعتماد خود را در ملاقات هایتان همراه با خود ببرید، کسی که بتواند در صورت نیاز به شما روحیه داده و یاریتان کند. 

اما ما در سایت درمانکده برای شما پیشنهاد بهتری داریم. شما می‌توانید بدون نیاز به مراجعه حضوری به راحتی با استفاده از سرویس مشاوره آنلاین سایت درمانکده با یک روانشناس تماس برقرار کنید. 

برخی از روانشناسان عضو سایت درمانکده به صورت ویژه ای در زمینه گوشه گیری و انزوا طلبی تخصص دارند و می‌توانند از طریق مشاوره آنلاین نگرانی شما بابت حضور در مطب را رفع کنند. 

کارهایی که در زمان مراجعه به مطب یا قبل از انجام مشاوره آنلاین باید انجام دهید 

در یک دفترچه لیستی شامل موارد زیر را یادداشت کنید: 

• هرگونه علائمی که تجربه کرده‌اید و مدت زمان طول کشیدن این نشانه‌ها. 

• اطلاعات کلیدی شخصی، به ویژه هرگونه استرس مهم و تغییراتی که در مدت زمان بروز اولیه این نشنانه‌ها تجربه کرده اید. 

• اطلاعات پزشکی، شامل سایر شرایط سلامت جسمانی و یا روانی که داشته‌اید. 

• نام داروها یا مکمل‌های داوریی، میزان مصرف آن‌ها، حساسیت دارویی 

در صورت امکان، به منظور به خاطر سپردن اطلاعات پزشکی، از یک دوست یا یکی از اعضای خانوده که مورد اطمینان باشند تقاضا کنید تا همراه شما برای ملاقات با پزشک بیاید یا در زمان انجام مشاوره آنلاین حضور داشته باشید. 

سوالاتی که میخواهید بپرسید را هم بنویسید و همراه داشته باشید، این کار به شما کمک می‌کند از حداکثر زمان خود برای ملاقات استفاده نمایید. 
ما برای شما لیستی از سوالات اساسی در رابطه با گوشه گیری و انزوا طلبی را آماده کرده‌ایم: 

• تصور می‌کنید علت علائم من چه چیزی می‌تواند باشد؟ 

• آیا هرگونه علت احتمالی دیگری می‌تواند وجود داشته باشد؟ 

• چگونه بیماری من را تشخیص خواهید داد؟ 

• آیا لازم است من آزمایش خاصی انجام بدهم؟ 

• شرایط من به طور موقتی است یا به صورت بلندمدت (مزمن)؟ 

• چه نوع درمانی را توصیه می‌کنید؟ 

• من بیماری های دیگری نیز دارم. چگونه می‌توانم این‌ها را با هم مدیریت کنم؟ 

• آیا باید به یک روانپزشک هم مراجعه کنم؟ 

• چه‌قدر احتمال دارد که من سریع خوب شوم؟ 

• در صورتی که درمان پزشک شامل مصرف دارو بود حتما خطر عوارض جانبی ناشی از داروهایی که توصیه می کنید را بپرسید. 
  و یا می‌توانید از روانپزشک خود بپرسید که آیا گزینه های دیگری به غیر از مصرف داروها وجود دارد؟ 

• با درمان پیشنهادی شما آیا در نهایت می‌توانم از شرایطی که در حال حاضر موجب ترس من شده است خلاص شوم؟ 

• آیا انزوا طلبی خطر ابتلای من به سایر بیماری های سلامت روانی را افزایش می‌دهد؟ 

از پرسیدن هر گونه سوالی در طول قرار ملاقات خود اجتناب نکنید. 

آمادگی‌های لازم قبل از انجام مشاوره (آنلاین یا حضوری) 

آمادگی برای پاسخ‌گویی به سوالات مشاور می‌تواند به مدیریت زمان شما کمک زیادی کند. بهتر است برای پاسخگویی به سوالات زیر آماده باشید: 

• آیا اخیرا دچار یک حمله ناگهانی شده‌اید که احساس ترس، اضطراب و یا ناراحتی شدید کنید؟ 

• آیا اخیرا احساس اضطراب، عصبانیت کرده اید؟ 

• در طی این حملات ترس و اضطراب آیا هرگز احساسی شبیه به نفس‌تنگی و یا حمله‌قلبی داشته اید؟ 

• چه علائم دیگری دارید؟ 

• اولین بار چه زمانی متوجه این علائم شدید؟ 

• احتمال اینکه علائم در شما بروز کند بیشتر چه هنگامی است؟ 

• آیا به نظر می‌رسد که موردی وجود داشته باشد که منجر به بهبودی یا وخیم شدن علائم شما گردد؟ 

• آیا از مکان یا شرایط خاصی به این دلیل که ممکن است علائم شما را تحریک کند، دوری می‌جویید؟ 

• تصور می‌کنید چه چیزی سبب ظهور این علائم در شما شده است؟ 

• چگونه این علائم بر روی زندگی شما و افراد نزدیک شما تاثیر گذاشته اند؟ 

• آیا شرایط پزشکی دیگری برای شما تشخیص داده شده است؟ 

• آیا تحت درمان برای علائم دیگر روانی و یا بیماری های روانی در گذشته قرار گرفته اید؟ 
  اگر پاسخ مثبت است کدام روش درمانی بیشتری کمک را به شما کرده است؟ 

• آیا تا به حال به فکر آسیب رساندن به خود و یا دیگران بوده‌اید؟ 

• آیا شما از الکل و مواد مخدر غیر قانونی استفاده می‌کنید؟ هرچند وقت یک‌بار؟ 

آزمایش و تشخیص‌های لازم برای گوشه گیری و انزوا طلبی 

انزوا طلبی بر اساس نشانه ها و علائم و همچنین با توجه به مصاحبه عمیقی که با مشاور انجام می‌دهید تشخیص داده می‌شود. ممکن است همچنین شما یک معاینه فیزیکی نیز به منظور رد کردن سایر شرایطی که ممکن است باعث این وضعیت شده باشد انجام دهید. 

به منظور تشخیص انزوا طلبی شما باید با معیارهای ذکر شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) منتشر شده در انجمن روانپزشکی آمریکا منطبق باشید. این راهنما توسط مشاور به منظور تشخیص شرایط روانی و شرکت های بیمه برای بازپرداخت هزینه‌های درمان استفاده می‌شود. 

اینجا بخوانید:

7دمنوش برای تقویت اعصاب

معیارهای تشخیص برای انزوا طلبی شامل ترس و یا اضطراب شدید در مورد دو مورد یا بیشتر از شرایط زیر می‌باشد: 

• استفاده از وسایل نقلیه عمومی مانند اتوبوس یا هواپیما 

• بودن در فضای باز مانند پارکینگ، پل و یا فروشگاه های بزرگ 

• بودن در فضای بسته و محصور مانند سالن نمایش تئاتر، اتاق جلسه و یا فروشگاه های کوچک 

• منتظر ماندن در صف و یا بودن در یک مکان شلوغ 

• تنها ماندن در بیرون از خانه 

با توجه به این که چنانچه در معرض علائم شبه پنیک و یا سایر علائم ناتوان کننده و شرم آور قرار بگیرید، این شرایط منجر به اضطراب می‌شوند؛ شما قادر به رها کردن خود و یا کمک گرفتن نخواهید بود. علاوه بر این معیارهای تشخیص برای انزوا طلبی عبارتند از: 

• ترس یا اضطرابی که اغلب به دلیل قرار گیری در معرض یک موقعیت بروز می‌کند. 

• اجتناب از موقعیت، نیاز به یک همراه که با شما باشد و یا استقامت در برابر این موقعیت همراه با فشار شدید. 

• ترس یا نگرانی که خارج از اندازه خطر واقعی ناشی از وضعیت می‌باشد. 

• پریشانی قابل توجه و یا مشکلات در برابر موقعیت های اجتماعی، کار و یا سایر زمینه ها در زندگی که به دلیل ترس، اضطراب و یا اجتناب و دوری کردن ایجاد می‌شوند. 

• فوبیای مداوم و اجتناب معمولا ۶ ماه یا بیشتر به طول می‌انجامد. 

درمان و داروهای گوشه گیری و انزوا طلبی 

درمان انزوا طلبی معمولا شامل روان درمانی و دارو درمانی می‌باشد. ممکن است مدتی طول بکشد اما درمان به شما کمک می‌کند تا بهبود یابید. 

روان درمانی: 

اگرچه تحت عنوان صحبت درمانی یا مشاوره روانی شناخته می‌شود، اما روان درمانی شامل کار کردن با یک درمانگر به منظور کاهش علائم اضطراب شما می‌باشد. 
رفتار درمانی شناختی یکی از مهمترین روش‌‌های موثر روان درمانی برای اختلالات اضطرابی از جمله انزوا طلبی می‌باشد. 

اساسا یک درمان کوتاه مدت رفتار درمان شناختی، بر روی آموزش مهارت های خاص به شما تمرکز می‌کند تا به آرامی شما را به فعالیت هایی که به دلیل اضطراب از انجام آن ها دوری کرده اید، برگرداند. از طریق این فرایند علائم شما بهبود میابد که به عنوان موفقیت اولیه شما می‌باشد. 

آنچه شما خواهید آموخت عبارت است از: 

• ترس های شما به حقیقت نخواهند پیوست 

• کاهش تدریجی اضطراب و شما می‌توانید در جمع باقی بمانید و تا زمانی که بخواهید می‌توانید آن علائم را مدیریت کنید. 

• کدام فاکتورها یک حمله پنیک را تحریک کرده و یا علائم شبه پنیک ایجاد می‌کنند و چه فاکتورهایی این ها را تشدید می‌نمایند؟ 

• چگونه با این علائم کنار بیاید؟ 

• چگونه رفتارهای ناخواسته و یا ناسالم را از طریق حساسیت زدایی تغییر دهید. 
  این روش همچنین در معرض قرار گرفتن یا روبرو شدن با مکان ها و موقعیت های ترس آور و اضطرابی، به صورت ایمن نامیده می‌شود. 

اغلب برای درمان علائم پنیک و انزوا طلبی که معمولا با ترس از شلوغی همراه است، داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب مورد مصرف قرار می‌گیرند. ممکن است روانپزشک از شما بخواهد داروهای متعدد متفاوتی را امتحان کنید تا دریابید کدام یک با شما سازگارتر می‌باشد و در مورد شما بهتر عمل می‌کند. عمده‌ترین داروهای تجویزی برای درمان گوشه گیری و انزوا طلبی عبارت است از: 

• داروهای ضد افسردگی 
  داروهای ضد افسردگی خاصی که مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)نامیده می‌شوند؛ همچون پاروکستین (پاکسیل، Pexeva) و فلوکستین (Prozac)، برای درمان اختلال پنیک همراه با اضطراب استفاده می‌شوند. 
  سایر انواع ضدافسردگی ها مانند ضد افسردگی های سه حلقه ای و یا مهارکننده های مونوآمین اکسیداز ممکن است به طور موثری به درمان انزوا طلبی بپردازند؛ هرچند عوارض جانبی بیشتری نسبت به SSRI ها دارند. 

• داروهای ضد اضطراب 
  همچنین بنزودیازپین‌ها نیز نامیده می‌شوند، داروهای ضد اضطراب آرام بخش هایی هستند که در شرایط محدود؛ پزشکتان ممکن است برای تسکین علائم اضطراب تجویز نماید. 
  داروهایی که در این دسته قرار می‌گیرند و برای درمان اختلال پنیک همراه با اضطراب استفاده می‌شوند عبارتند از آلپرازولام (Niravam، زاناکس) و کلونازپام (Klonopin). 
  بنزودیازپین ها به طور کلی فقط برای تسکین اضطراب حاد به صورت کوتاه مدت استفاده می‌شوند؛ به این دلیل که می‌توانند وابستگی ایجاد کنند. این داروها در صورتیکه شما مشکلات سوء مصرف الکل یا مواد مخدر داشته اید گزینه های مناسبی نیستند. 

هر دو بخش شروع و پایان دوره ضد افسردگی می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد که مانند یک حمله شبه پنیک به نظر می‌رسد. به این منظور مشاوری که با شما کار می‌کند دوز مصرفی داروها را به آرامی در طول دوره درمان افزایش می‌دهد و هنگامی که احساس کند شما آماده توقف مصرف دارو هستید، دوز مصرفی آن ها را به آرامی کاهش می‌دهد. 

طب جایگزین: 

ادعا می‌شود رژیم خاص و مکمل های گیاهی فوایند آرامش بخش و ضد اضطراب دارند. قبل از اینکه هرکدام از این گزینه‌ها را برای درمان انزوا طلبی استفاده کنید، حتما با مشاور خود مشورت نمایید. اگرچه این مکمل ها بدون تجویز پزشک در دسترس هستند، همچنان خطرات احتمالی سلامتی را در مورد برخی افراد ایجاد می‌کنند. 

برای مثال یک مکمل گیاهی که کاوا نامیده می‌شود به نظر یک داروی درمانی امیدوار کننده برای اضطراب و نگرانی می‌باشد، اما گزارشاتی از آسیب های مخرب شدید به کبد، حتی با مصرف کوتاه مدت آن، گزارش شده است، که بر همین مبنا کشورهای اروپایی متعدد و کشور کانادا، این دارو را از بازار خود جمع آوری کرده اند و سازمان غذا و دارو هم هشدارهایی را صادر کرده است؛ اما هنوز فروش آن در ایالات متحده ممنوع نشده است. 

از مصرف کاوا تا هنگامی که مطالعات اطمینان بخش دقیق‌تری صورت بگیرد پرهیز نمایید؛ به ویژه چنانچه دچار مشکلات کبدی هستید و یا داروهایی استفاده می‌کنید که بر روی کبدتان تاثیر می‌گذارند. 

سازگاری با گوشه گیری و انزوا طلبی 

زندگی با اضطراب می‌تواند زندگی شما را سخت کند. درمان حرفه ای به شما کمک می‌کند تا براین اختلال غلبه کرده و یا آن را به صورت موثر مدیریت نمایید، بنابراین شما به یک زندانی محصور در ترس های خود تبدیل نخواهید شد. شما همچنین می‌توانید این مراحل را برای سازگاری و مراقبت از خود انجام دهید. زمانی که به انزوا طلبی مبتلا می‌شوید: 

• برنامه درمانی خود را ترک نکنید. 
  داروها را طبق دستورالعمل مصرف نمایید. قرارهای درمانیتان را حفظ کنید. تداوم می‌تواند تغییر بزرگی ایجاد کند؛ به ویژه هنگامی که با مصرف داروهایتان همراه باشد. 

• سعی کنید از موقعیت‌های استرس زا اجتناب نکنید. 
  رفتن به مکان‌ها و یا قرار گرفتن در موقعیت هایی که در شما احساس ناراحتی ایجاد می‌کند و یا علائم اضطراب را به وجود می‌آورند دشوار است. اما تمرین رفتن به مکان های بیشتر و بیشتر می‌تواند از ترسناک و اضطراب آور بودن آن ها بکاهد. خانواده، دوستان و درمانگر شما می‌تواند به شما کم کند تا بر روی این مقوله کار کنید. 

• مهارت های آرام سازی را بیاموزید. با متخصص مراقبت های سلامتی خود کار کنید، شما می‌توانید بیاموزید چگونه آرام باشید و خودتان را تسکین دهید. شما می‌توانید این مهارت ها را به ویژه در اولین علائم اضطراب با خودتان تمرین کنید. 

• تکنیک های آرام سازی را تمرین کنید. مدیتیشن، یوگا و تجسم سازی روش های ساده آرام سازی می‌باشند که ممکن است به شما کمک نمایند و شما می‌توانید این ها را به راحتی انجام دهید. 
  این تکنیک هخا را هنگامی که مضطرب یا نگران نیستید تمرین نمایید و سپس در موقعیت های استرس زا آن ها را در مرحله عمل قرار دهید. 

• از مصرف الکل و مواد مخدر بپرهیزید. این مواد می‌توانند علائم استرس و اضطراب شما را بدتر نمایند. 

• مراقب خود باشید. خواب کافی داشته باشید، هر روز از نظر فیزیکی فعال بوده و رژیم غذایی سالم شامل سبزیجات و میوه جات متنوع داشته باشید. 

پیشگیری از گوشه گیری و انزوا طلبی 

هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از گوشه گیری و انزوا طلبی وجود ندارد. هرچند اضطراب زمانی تمایل به افزایش پیدا می‌کند که شما از موقعیت های استرس زا بیشتر اجتناب نمایید. 

اینجا بخوانید:

16روش برای ایجاد حس شادابی در صبح

اگر ترس‌های خفیف از رفتن به مکان‌های ایمن در شما شکل گرفت، سعی کنید پیش از آنکه ترستان غیر قابل کنترل گردد با تمرین رفتن به این مکان‌ها بر آن‌ها غلبه کنید. 

اگر انجام این کار به تنهایی برایتان بسیار دشوار است، از یکی از اعضای خانواده یا یک دوست بخواهید تا با شما بیاید و یا به دنبال کمک های تخصصی باشید. 

اگر شما در رفتن به مکان های مختلف استرس را تجربه کردید و یا دچار حملات پنیک شدید، هر چه سریع تر تحت درمان قرار بگیرید. 
درمان زودهنگام از وخیم تر شدن علائم جلوگیری می‌کند. استرس، همانند بسیاری از سایر بیماری های سلامت روان، اگر درمان آن ها به تاخیر بیفتد؛ می‌تواند نسبت به درمان مقاوم‌تر شود. 

انزواطلبی در هر دوره و هر سنی ممکن است رخ دهد. 

این تمایلات انزواطلبانه در دوره نوجوانی نیز با شیوع بیشتر و البته به صورت گذرا دیده می شوند. خیلی از افراد به تنهایی، با تلاش و مواجهه با ترس های خود سعی در افزایش تعاملات اجتماعی و درمان انزواطلبی خود دارند. درصورتی که فرد موفق به درمان این مسئله نشود می تواند به پیامدهای جدی در زندگی منجر گردد. از جمله پیامدها و مشکلات انزوا و گوشه گیری می توان به موارد زیر اشاره نمود: کاهش اعتماد به نفس، کاهش مهارت های برقراری ارتباط جمعی، عدم خود باوری، افسردگی، افکار مربوط به خودکشی، غرق شدن در تخیلات، خودخوری و نشخوار فکری زیاد. 

انزوا و گوشه گیری درکودکان و راهکارهای مقابله با آن 

اگرچه انزوا و گوشه گیری در دوره کودکی تا حدودی نشان دهنده ی خلق و خو و ویژگی های شخصیتی زیستی فرد است. اما تا حد زیادی نیز به محیط رشدی و نحوه تعامل والد با کودک بستگی دارد. خجالتی بودن و کم رویی یکی از ویژگی های شخصیتی بارز کودکان منزوی است. گوشه گیری و انزوا در کودکی را نباید در مقابل خود داری کودک در تعامل با بزرگسالان سنجید. ویژگی مهم کودک منزوی اجتناب و مقاومت او در بازی کردن و تعامل کردن با سایر کودکان و همسالان خود است. 

افسردگی و انزوای کودکی با هم رابطه ی دوسویه دارند. 

یعنی از یک طرف افسردگی می تواند علت تمایل به انزوا و از سوی دیگر پیامد این انزوا باشد. سرزنش و مقایسه کودک با بچه های فامیل یا آشنایان روش مطلوبی برای برانگیختن کودک جهت تغییر مثبت و افزایش رفتار مطلوب نیست. به عنوان مثال مادری که به فرزند خود می گوید: نگا کن چقدر دوستت خوب بلده با بقیه سلام و احوال پرسی کنه ولی تو آبروی منو میبری! 

این جملات صرفا باعث بدتر شدن اوضاع می شود. 

والدین می توانند با فراهم کردن محیطی امن و کاستن از ترس کودک نسبت به قضاوت و تحقیر دیگران، به فرزندشان در برداشتن یک قدم به جلو و تعامل کمک کنند. همچنین بیان خجالتی بودن کودک در حضور او صرفا باعث ایجاد تلقین پذیری و درونی سازی بیشتر این خصوصیت در او می شود. فراهم سازی محیطی برای تعامل بیشتر با سایر افراد و پذیرش بی قید و شرط کودک از دیگر موارد قابل توجه می باشد. 

انزوا و گوشه گیری در نوجوانی و راهکارهای مقابله با آن 

انزوا در نوجوانی معمولا یک ویژگی گذرا و موقتی این دوره است که با ادامه یافتن و درمان نشدن می تواند در آینده برای نوجوان دردسرساز شود. از دست دادن اعتماد به نفس، افسردگی، اضطراب، عدم رشد مهارت های ارتباطی، ناتوانی در ابراز وجود و بیان احساسات و مشکلات اجتماعی، تحصیلی و ارتباطی از جمله پیامدهای ادامه دادن به روند انزواطلبی در نوجوانان است. سوالات دوره بلوغ و سوالات ازدواج را از مشاوران باتجره سوال کنید و نوجوان را برای سوال پرسیدن سرزنش نکنید. 

عوامل زیادی در گرایش نوجوانان به انزواطلبی دخیل هستند: 

اعتیاد، دعوا و یا اختلاف والدین، جدایی و طلاق والدین، سخت گیری و بی مهری والدین، داشتن یک نقص عضو جسمانی، مشکلات تکلمی و خود زشت انگاری، مهاجرت و نقل مکان و تبعیض. برخلاف دوره ی کودکی که والدین با مقایسه و سرزنش کودک می توانند در کاهش اعتماد به نفس و افزایش انزواطلبی نقش دارند، در نوجوانی، این مقایسه به صورت درونی و در واقع با ندای یک والد سخت گیر توسط خود نوجوان صورت می گیرد. نوجوان با مقایسه ی شرایط ظاهری، تحصیلی و خانوادگی یا اقتصادی خود با دیگران به تزلزل اعتماد به نفس و انزواطلبی خود کمک می کند. 

تغییرات هورمونی و عدم تناسب ظاهری افراد منزوی و کم حرف 

این موضوع بخصوص با تغییرات هورمونی و عدم تناسب ظاهری تشدید می یابد. یکی دیگر از عواملی که در تشدید انزواطلبی نوجوان اهمیت دارد، فضای مجازی و وابستگی به بازی های کامپیوتری است. تقویت اعتماد به نفس و جرات ورزی توسط والدین و معلمان، فراهم نمودن فرصت بیشتر برای تعامل سازنده با دیگران از جمله رهبری گروه های تفریحی و علمی از جمله راه کارهای پیشنهادی می باشد. 

انزوا و گوشه گیری در سالمندان و راه کارهای مقابله با آن 

انزوا در دوره ی سالمندی برای خیلی از افراد شرایطی است که ناخواسته به آن ها متحمل شده است. در سال های اخیر انزوا و تنهایی سالمندان و همچنین پیامدهای این انزوا از جمله خودکشی افزایش یافته است. 

از جمله دلایل این افزایش می توان به موارد زیر اشاره نمود: 

برخلاف گذشته که سالمندان به عنوان بزرگ و برکت خانواده ها در خانه های بزرگ و شلوغ نقش پررنگی داشتند، اکنون با وجود زندگی شهری در آپارتمان های کوچک و کم شدن تعاملات محله ای، تنهایی و انزوا درد بزرگی برای قشر سالمند است. همچنین با افزایش امید به زندگی ( متوسط سال هایی که انتظار می رود فرد زنده بماند) سالمندان زیادی هستند که با از دست دادن همسر، ترک کردن فرزندان، مشکل سلامتی و از دست دادن کار و استقلال مواجه هستند. 

اما آیا انزوا در سالمندی غیرقابل اجتناب است؟ 

سالمندی به معنای واقعی مترادف با ناتوانی و انزوا نیست. بخش بزرگی از ناتوانی که سالمندان تجربه می کنند محصول باورپذیری فرهنگی است که جامعه نسبت به سالمندان القاء می کند. 

سالمندی می تواند دوره ای آرام اما همچنان پویا باشد. 

تحقیقات مختلف نشان داده اند سالمندانی که از نظر اجتماعی پویا هستند از سلامت بالاتری برخوردارند. قدم زدن، دنبال کردن یک فعالیت هنری یا تفریحی مورد علاقه و حتی ادامه دادن یک فعالیت اقتصادی آسان، داشتن باغچه یا گل و رسیدگی به آن ها، تماشای برنامه های تلویزیونی، همصحبتی روزانه با دوستان مسن و جوان می تواند در به چالش کشیدن مفهوم ناتوانی و انزوا در سالمندان مفید باشد. 

طبق مقاله‌ای که در سال ۲۰۱۷ توسط انجمن روانشناسی امریکا در واشنگتن دی سی منتشر شد، تنهایی و انزوا، می‌تواند برای سلامتی بسیار خطرناک‌تر از هر مسئله‌ای مانند چاقی باشد. این روز‌ها بسیاری از افراد هستند که احساس انزوا و تنهایی می‌کنند، چنین مسئله‌ای در ایالات متحده امریکا به عنوان " اپیدمی تنهایی " شناخته می‌شود. در واقع گوشه گیری اجتماعی و تنهایی، یکی از رکن‌های اساسی برای ورود به دوران افسردگی به شمار می‌رود، و همچنین انواع نگرانی‌های پزشکی را با خود به همراه دارد. 

در بخش آغازین باید بگویم، تنهایی سبب افزایش سطح هورمون‌های استرس و فشار خون می‌شود که می‌تواند تاثیر شگرفی بر هر یک از ارگان‌های حیاتی فرد داشته باشد مانند، قلب. 
 
احساس انزوا و تنهایی کردن برای مدتی کوتاه و موقت مسئله‌ای غیر عادی نمی‌باشد و دلیلی برای نگرانی وجود ندارد، اما به محض اینکه این مسئله برای مدت زمان طولانی باشد می‌تواند برای فرد منزوی، عواقب جدی را برای سلامتی جسمی و روانی وی به همراه داشته باشد. آیا این عجیب نیست که در حال حاضر در عصر دیجیتال و تکنولوژی، یک اپیدمی تنهایی به وجود آمده است. در حقیقت ارتباط با اطرافیان آن هم از طریق دنیای مجازی نمی‌تواند همان چیزی باشد که ما افراد را حضورا ملاقات می‌کنیم. امروزه، استفاده از این فناوری‌ها نه تن‌ها احساس تنهایی در افراد تقویت کرده است، بلکه سبب از دست رفتن مهارت‌های فردی شده. 
 
همه افراد در هر سنی ممکن است احساس انزوا و تنهایی کنند، اما این احساسات برای افراد سالخورده می‌تواند امری مرگبار باشد. گزارشاتی که در سال ۲۰۱۲ توسط آکادمی ملی علوم بیان شده بود نشان می‌داد که تنهایی و انزوا اجتماعی در مردان و زنان مسن با افزایش مرگ و میر ارتباطی نزدیک دارد. حال با صرف نظر کردن از سن شما، احتمالا شما نیز برای لحظاتی احساس تنهایی را تجربه کرده اید، اما خبر خوبی که در راه است، از درمان‌های طبیعی برای کنترل این مسئله می‌گویند که می‌توانید به خود کمک کنید تا احساس خوبی داشته باشید. 
 
انزوا دقیقا چیست؟ 
نورمن کازینز، نویسنده کتاب پر فروش " آناتومی یک بیماری " یکبار گفت:، " تلاش ابدی انسان، تنهایی را از بین می‌برد ". این تنها یکی از نقل قول‌های او در رابطه با انزوا و تنهایی است. همانطور که می‌دانید تعجب آور نیست که، اشعار فراوانی وجود دارند که در باب تنهایی سروده شده اند، زیرا انسان در هر سنی ممکن است این حس نا خوشایند را تجربه کند. 
 
تعریف دقیق انزوا چیست؟ انزوا، حالتی از احساس تنهایی است. در حقیقت انزوا به چندین طریق معنا شده است و دارای ویژگی‌های از جمله، دوری از روابط اجتماعی، اضطراب و نگرانی مداوم، اعتماد به نفس پایین، عدم بروز احساسات، ترس از تمسخر و نادیده گرفتن حقوق می‌باشد. 
 
۷ درمان طبیعی برای انزوا و تنهایی 
اگر فکر می‌کنید که این احساس تنهایی به صورت موقت است و پس از مدتی از بین می‌رود، پس مطمئنا جای نگرانی وجود نیست. یکی از روانشناس‌های دانشگاه شیکاگو می‌گوید، " تنهایی در واقع سازگاری تکاملی است که افراد را مجبور می‌کند تا به اجتماع باز گردند. " حال اجازه دهید به بهترین روش‌های طبیعی برای مقابله با احساس تنهایی بپردازیم و زندگی شادتری را تجربه کنیم. 
 

اینجا بخوانید:

چند راهکار برای بالا بردن اعتماد بنفس

۱ – استفاده از رسانه‌های اجتماعی را کاهش دهید. 
ممکن است شما در استفاده از رسانه‌های اجتماعی آن هم در زمان‌های مختلف لذت ببرید، و حتی از اینترنت برای جستجوی مطلبی خاص، استفاده کنید. البته ممکن است در اینترنت جستجو کرده باشید که: آیا من برای چک کردن فیس بوک وسواس دارم؟ فناوری‌ها و رسانه‌های اجتماعی همگی می‌توانند کاملا اعتیاد آور و وقت گیر باشند. در حالت مثبت، شما قادر به بر قراری ارتباط هستید و حتی ممکن است با افراد گوناگونی در سراسر جهان ارتباط بر قرار کنید. در حالت منفی قضیه، ممکن است فکر کنید که در خارج از منزل زمان زیادی را صرف ارتباطات شخصی با افراد به صورت حضوری کرده اید و این در حالی است که این ارتباطات حضوری مداوم می‌تواند به کاهش احساس تنهایی و انزوا کمک فراوانی کنند. 
 
یک مطالعه منتشر شده در سال ۲۰۱۷ در مجله پزشکی امریکایی نشان می‌داد که استفاده بیش از حد از رسانه‌های اجتماعی، از جمله فیس بوک، اسنپ چت، تلگرام و اینستاگرام با حس انزوای اجتماعی افراد ارتباط دارد. این مطالعه که بر روی ۱. ۷۸۷ بزرگسال بین ۱۹ و ۳۲ سال امریکایی انجام شده بود، بیان می‌کرد افرادی که در روز تمایل دارند بیشتر از دو ساعت از رسانه‌های اجتماعی استفاده کنند، خطر ابتلا به افسردگی و احساس تنهایی در آن‌ها دو برابر بیشتر است. 
 
زمانی که صحبت از از انزوا و تنهایی می‌شود، مهم است که تاثیر رسانه‌های اجتماعی و استفاده از فناوری‌ها را بر روی کودکان در نظر بگیریم. یک مطالعه که توسط انجمن سلطتنی بهداشت عمومی بریتانیا منتشر کرده بود از تاثیر منفی شبکه‌های اجتماعی – که در صدر آن‌ها اینستاگرام بود – در بهداشت روانی جوانان پرداخته بود. در این گزارش آمده است که کاربران نوجوان اینستاگرام به صورت ناخواسته به مقایسه زندگی عادی خودشان با بدن‌های بی نقص مدل‌ها، سفر‌های رویایی و تصاویر غیر واقعی روتوش شده می‌پردازند که این به خودی خود سبب می‌شود تا آن‌ها دچار افسردگی، انزوا، تشویش و اضطراب شوند. در مرحله دوم، اسنپ چت و سپس فیس بوک، توئیتر و یوتیوب قرار داشتند. 
 
این مسئله کاملا مربوط به شما می‌شود که به فرزندانتان اجازه دهید تا در کدام شبکه‌های اجتماعی شرکت داشته باشند و یا کدام یک از آن‌ها را انتخاب کنند، اما کاهش زمان استفاده از تکنولوژی‌ها به طور کلی می‌تواند تاثیر فراوانی در زندگی شما داشته باشد و در واقع به کاهش احساس تنهایی کمک کند. یکی از بهترین شیوه‌ها برای کاستن این ارتباطات، قطع کردن اتصال اینترنت است، به ویژه در زمان هایی که شما در کنار عزیزانتان هستید و یا در حال انجام کاری لذت بخش می‌باشید. بهتر است در برخی مواقع گوشی‌های خود را خاموش کنید و زمان‌های کمی را به بررسی ایمیل‌ها و پیام‌های دریافتی اختصاص دهید، این مسئله را همیشه به خاطر داشته باشید که شما هرگز نمی‌توانید لحظات گران قیمتی که از دست رفته اند را به عقب بر گردانید تا دوباره آن‌ها را تکرار کنید و لذت ببرید. 

۲ – زمان بیشتری را در خارج از خانه بگذرانید. 
هنگامی که شما به دنبال پیدا کردن راه حلی برای غلبه به تنهای خود هستید، خارج شدن از خانه و گذراندن زمان در فضای بدون استرس می‌تواند ایده‌ای عالی باشد. همچنین شما می‌توانید فضایی را انتخاب کنید که در آن تعامل با دیگران امکان پذیر باشد، مانند پارک‌ها. اگر هم اکنون امکان ملاقات دوستی عزیز وجود ندارد و به دنبال رفع احساس تنهایی هستید، رفتن به طبیعت گزینه‌ای فوق العاده است. 
 
قرار گرفتن در معرض نور خورشید، هوای تازه و طبیعت از نظر علمی برای افزایش سطح سروتونین بسیار مناسب است. سروتونین چیست؟ سروتونین ماده‌ای شیمیایی شناخته شده در مغز است که به بهبود حالاتی مانند افسردگی، دلهره کمک فراوانی می‌کند. محققان دریافته اند، هنگامی سطح سروتونین افزایش می‌یابد مردم تمایل دارند خوشحال‌تر باشند و این " احساس مثبت و سازگاری باعث ایجاد روابط دوستانه با دیگران می‌شود. " داشتن روابط دوستانه با دیگر افراد می‌تواند به کاهش احساس انزوا و تنهایی کمک بسیاری کند. 
 
هوای تازه، سبب افزایش مصرف اکسیژن می‌شود که به نوبه خود می‌تواند به بهبود خلق و خو و انرژی کمک کند. زندگی در مناطق کوهستانی با میزان کمی از اکسیژن می‌تواند سبب افزایش میزان افسردگی و خودکشی در افراد آن منطقه شود. هوای تازه، قطعا یکی از ساده‌ترین و حیاتی‌ترین راه‌ها برای داشتن زندگی سالم است. 
 
۳ – با یک دوست و یا اعضای خانوادگی (به شیوه غیر دیجیتالی) تماس بگیرید. 
گاهی اوقات هنگامی که شما احساس تنهایی می‌کنید زمانی است از روزمرگی و ساعت‌های شغلی زیاد رنج می‌برید، ممکن است فکر کنید بهترین کاری که باید انجام دهید این است که تنها باشید، اما بهتر است دوباره فکر کنید. تنهایی در بعضی شرایط خوب است، اما به شرط اینکه این تنهایی سبب انزوا فردی نشود. به یاد داشته باشید که تنهایی دو حالت مثبت و منفی دارد. در زمان هایی که احساس می‌کنید، تن‌ها و افسرده شده اید سعی کنید با افرادی تماس بگیرید که به آن‌ها اعتماد دارید و از احساساتتان صحبت کنید؛ و یا حضورا آن‌ها را ملاقات کنید و به معاشرت بپردازید. 

۴ – فضای زندگی خود را به اشتراک گذارید. 
در زمان‌های که افراد احساس تنهایی می‌کنند، کنترل میزان استرس می‌تواند امری دشوار باشد. مشاهده شده است در افرادی که تنها زندگی می‌کنند خطر خودکشی، افزایش می‌یابد. اگر شما نیز در حال مبارزه با تنهایی هستید و تنها زندگی می‌کنید، شاید بهتر باشد که یک هم خانه برای خود در نظر بگیرید. 
 
۵ – بیش از حد کار نکنید. 
با توجه به مقاله‌ای که در سال ۲۰۱۷ در بازیابی کسب و کار هاروارد انجام شده بود از ارتباط نزدیک بین خستگی کار و احساس تنهایی گفته شده بود. بدین صورت که هرچه زمان کار بیشتر، خستگی نیز به همان میزان افزایش می‌یابد و احساس تنهایی نیز در فرد پر رنگ‌تر می‌شود و این امر می‌تواند زندگی بسیاری از افراد را تحت تاثیر قرار دهد. 
 
این به معنی است که وقتی ما خسته هستیم، احتمال کمتری وجود دارد که از لحاظ جسمی و روحی احساس خوشایندی داشته باشیم، بنابر این انرژی کمتری برای مشارکت‌های اجتماعی و حفظ روابط داریم. شغل هر فرد در زندگی، امری ضروری است، اما کاری که باید انجام دهید، این است که در روال روزمره خود تغییراتی را ایجاد کنیم. 

 
۶ – از تماشای تلویزیون اجتناب کنید. 
احتمالا شما نیز در تلویزیون تبلیغات دارو‌های درمانی برای افسردگی را مشاهده کرده اید. تنهایی و انزوا می‌تواند منجر به افسردگی شوند. تماشای یک برنامه مورد علاقه در روز برای مدتی کوتاه می‌تواند مفید و سر گرم کننده باشد، اما تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۵ انجام شده بود، بیان می‌کرد که بین تماشای تلویزیون و احساس تنهایی ارتباطاتی وجود دارد. 
 
بنا براین تماشای یک قسمت از سریال و یا فیلم مورد علاقه در روز می‌تواند سرگرم کننده باشد، اما تماشای چند قسمت از یک برنامه در یک روز و یا شب می‌تواند در نهایت منجر به انزوا و تنهایی فرد شود. 
 
۷ – حیوان خانگی. 
برای برخی افراد، حیوانات چهار پا می‌توانند سر گرم کننده باشند و به آن‌ها کمک کنند تا احساس تنهایی نکنند. حیوانات خانگی نه تن‌ها موجوداتی دوست داشتنی و با مزه هستند بلکه می‌توانند به کاهش تنش و بهبود احساسات صاحبان خود کمک فراوانی کنند. درست است که حیوانات به اندازه ارتباطات انسانی تاثیر گذار نیستند، اما آن‌ها قطعا همراهان خوبی در سفر و خانه هستند. علاوه بر این‌ها، داشتن یک حیوان خانگی می‌تواند دلیل مناسبی برای رفتن به پارک باشد و صاحبان آن‌ها می‌توانند با یکدیگر ارتباط بر قرار کنند. حیوانات خانگی آغاز گر مکالمه‌های جدیدی هستند و می‌توانند سبب به وجود آمدن دوستی‌های جدیدی باشند. 
 

اختلال شخصیت اسکیزوئید 

اختلال شخصیت اسکیزوئید SPD) Schizoid personality disorder) اختلالی است که در آن افراد از فعالیت‌های اجتماعی و معاشرت با افراد دوری می‌کنند و همچنین در بیان و ابراز احساسات خود مشکل دارند. این افراد، از نظر دیگران افرادی منزوی و تنها دیده می‌شوند که توانایی برقراری ارتباط را ندارند و به دلیل اینکه در بیان احساسات خود مشکل دارند، معمولا افرادی سرد بی‌احساس دیده می‌شوند که اصلا برایشان اهمیت ندارد در دنیای اطراف‌شان چه اتفاقاتی می‌افتد. برای درمان این اختلال شخصیت، از روان درمانی و در بعضی موارد از دارو درمانی نیز استفاده می‌شود. 

علائم و نشانه‌های اختلال شخصیت اسکیزوئید 
 

• اغلب دوست دارند تنها باشند. 

• فعالیت‌های تک نفره را به فعالیت‌های گروهی ترجیح می‌دهند (اگر شاغل شوند، معمولا شغلی را انتخاب می‌کنند که گروهی و تیمی نباشد و کمتر مجبور باشند با دیگران همکاری کرده و ارتباط برقرار کنند) 

• رابطه نزدیک و صمیمی با دیگران برقرار نمی‌کنند. 

• تمایل کمی به قراری رابطه جنسی دارند. 

• احساس می‌کنند که نمی‌توانند لذت را تجربه کنند. 

• معمولا اغلب فعالیت‌ها برایشان لذت‌بخش نیست. 

• در موقعیت‌های مختلف، ابراز احساسات برایشان سخت است. 

• به نظر می‌رسند که فاقد انگیزه و هدف در زندگی هستند. 

• در برابر تعریف و تمجیدها یا انتقادات دیگران، واکنش خاصی نشان نمی‌دهند و بی اعتنا هستند. 

• بی تفاوت و از لحاظ عاطفی، سرد به نظر می‌رسند. 

• به جز همسر و خانواده، دوستان صمیمی دیگری ندارند. 

اختلال شخصیت اسکیزوئید معمولا از اوایل بزرگسالی شروع می‌شود، اگرچه ممکن است برخی از نشانه‌ها مثل منزوی بودن و برقرار نکردن ارتباط صمیمانه با دوستان و هم سالان، از دوران کودکی هم در شخص دیده شوند. این نشانه‌ها و ویژگی‌ها ممکن است بر شغل، تحصیل، ازدواج و سایر جنبه‌های زندگی شخص تاثیر منفی بگذارند. 

اگرچه اختلال شخصیت اسکیزوئید یک اختلال متفاوت است اما می‌تواند علائمی مشابه با اختلال شخصیت اسکیزوتایپال و اسکیزوفرنی داشته باشد، مانند توانایی بسیار محدود در ایجاد ارتباطات اجتماعی و عدم بیان عاطفی و ابراز احساسات. افراد مبتلا به این اختلالات ممکن است به عنوان یک فرد عجیب و غریب یا غیر عادی دیده شوند. البته تفاوت بین اختلال شخصیت اسکیزوئید و اسکیزوفرنی در این است که افرادی که دچار اسکیزوفرنی هستند، معمولا توهمات شنوایی و ذهنی دارند اما اسکیزوئیدها این گونه نیستند. 

دلایل ایجاد اختلال شخصیت اسکیزوئید 

عوامل ژنتیکی 

اگر از اعضای خانواده، شخصی این اختلال یا اسکیزوفرنی را داشته باشد، احتمال اینکه افراد دیگر خانواده از آن شخص این اختلالات را به ارث برده باشند، زیاد است. 

والدین سرد و بی‌عاطفه 

اگر والدین در برخورد با کودک، سرد و بی‌عاطفه باشند و کودک مورد بی‎مهری و بی‌محبتی والدین قرار گرفته باشد، ممکن است در بزرگسالی منزوی شده و اختلال اسکیزوئید در او ایجاد شود. 

افراد اسکیزوئید در معرض خطر چه اختلالات دیگری قرار دارند؟ 

• سایر اختلالات شخصیتی 

• اسکیزوفرنی 

• افسردگی 

• اختلالات اضطرابی 

درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید 

روان درمانی 

روان درمانی موثرترین روش برای درمان این اختلال شخصیت است. روان درمانگر به درمانجو کمک می‌کند تا مهارت‌های ارتباطی خود را تقویت کند، اعتماد به نفس خود را تقویت کند تا بتواند با دیگران ارتباط بیشتری برقرار کند و زندگی اجتماعی خوبی داشته باشد. همچنین روان درمانی به کاهش و درمان افسردگی، استرس و اضطراب ایجاد شده ناشی از اختلال شخصیت اسکیزوئید نیز کمک می‌کند. اسکیزوئیدها با اینکه شاید با درمانگر خود ارتباط زیادی برقرار نکنند اما معمولا پیگیر روند درمان هستند و مشکل و اختلال خود را می‌پذیرند. 

دارو درمانی 

دارو درمانی نقش غیرمستقیم در درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید دارد. اسکیزوئیدها در ارتباط با افراد دیگر دچار استرس و اضطراب می‌شوند. داروهایی که روان پزشک تجویز می‌کند، به مراجعه‌کننده کمک می‌کند تا علائم استرس و اضطراب او کاهش پیدا کند. 

اینجا بخوانید:

ترفندهایی برای خواب راحت

مشکلاتی که در رابطه با شخص اسکیزوئید خواهید داشت 

سردی رابطه را فقط شما احساس می‌کنید 

به دلیل اینکه شخص اسکیزوئید تنهایی و صمیمی نشدن را دوست دارد، با سرد شدن رابطه هم مشکلی ندارد. بنابراین اگر همسرتان یک شخص اسکیزوئید باشد، هرگز از سردی رابطه و کاهش صمیمیت بین‌تان شکایتی نخواهد داشت و هیچ تلاشی هم برای رفع مشکل نخواهد کرد چون او اصلا مشکلی را نمی‌بیند. 

احساس تنهایی خواهید کرد 

در رابطه با شخص اسکیزوئید شما به شدت احساس تنهایی خواهید کرد، چرا که طرف مقابل‌تان از تنهایی لذت می‌برد و تمایلی به برقراری ارتباط صمیمی با شما ندارد. درواقع به نظر او، میزان صمیمیت و نزدیکی رابطه‌تان به اندازه کافی خوب است. حتی اگر شما پیشنهاد بدهید که فعالیت‌هایی را با هم انجام دهید، به احتمال زیاد اغلب اوقات از او جواب منفی خواهید شنید. 

معاشرت با دوستان و آشنایان کم خواهد شد 

اگر همسرتان دچار اختلال شخصیت اسکیزوئید باشد، دوست نخواهد داشت با دوستان، آشنایان و حتی فامیل و بستگان شما زیاد معاشرت کند و به احتمال زیاد شما و همسرتان با هم در مهمانی‌های خانوادگی و در جمع‌ها حضور نخواهید داشت. 

سکوت، بخشی از زندگی‌تان خواهد شد 

حالا که تا اینجای مقاله با علائم، نشانه‌ها و رفتار شخص اسکیزوئید آشنا شدید، باید بدانید که سکوت بخش اجتناب‌ناپذیر زندگی‌تان خواهد بود. بنابراین نباید از سکوت بین‌تان خسته شوید یا اعتراض کنید چون موثر نخواهد بود. بهتر است زمانی که خسته شدید، به فعالیت‌های مورد علاقه‌تان بپردازید یا گاهی با دوستان خود بیرون بروید اما هرگز رفتاری نشان ندهید که همسرتان فکر کند او را فراموش کرده یا کنار گذاشته‌اید. حتی اگر او نسبت به ابراز علاقه‌های شما بی اعتناست، باز هم شما به او عشق بورزید و احساس ارزشمند بودن را به او بدهید. 

نحوه برخورد با شریک عاطفی اسکیزوئید 

در حالی که درمان اختلال شخصیت اسکیزوئید دشوار است، برخی از اقدامات شما به عنوان شریک عاطفی شخصی که دارای این اختلال است، می‌تواند کمک زیادی به او بکند تا با موفقیت، روند درمان را طی کند. 

به حرف‌هایش گوش دهید 

اگر او درد و دل می‌کند که نمی‌تواند با دیگران به خوبی ارتباط بگیرد یا هنگام قرار گرفتن در اجتماع بسیار مضطرب و آشفته می‌شود، احساساتش را انکار نکنید یا سعی نکنید مدام به او راه حل بدهید. بهتر است گوش شنوا برای شریک عاطفی‌تان باشید، احساساتش را درک کنید و با او همدلی کنید. 

اجازه ندهید شخص دیگری از شریک عاطفی‌تان بدگویی کند 

ممکن است پس از ازدواج، برخی از دوستان و آشنایان و حتی اعضای خانواده‌تان با طعنه و کنایه به شما بگویند:«دیگه کس دیگه‌ای نبود؟ حتما باید یک شخص بیمار و گوشه‌گیر رو برای ازدواج انتخاب می‌کردی؟» یا «رابطه‌تون چطوره؟ من که فکر نمی‌کنم رابطه با شخص گوشه‌گیر و ساکت، خیلی خوب و لذت‌بخش باشه؟» اجازه ندهید دیگران در رابطه و زندگی مشترک‌تان که یک فضای خصوصی است دخالت کنند یا با قضاوت‌ها و حرف‌هایشان، شما و همسرتان را ناراحت کنند. شما باید به عنوان همسر یک شخص اسکیزوئید، بتوانید از او حمایت کنید و به دیگران اجازه دخالت ندهید. 

به او آرامش بدهید 

طبیعی است که اگر شریک عاطفی‌تان در جمع یا مهمانی حضور پیدا کند، دچار اضطراب و استرس شود. سعی کنید با ارتباط فیزیکی و از طریق دل گرمی‌های کلامی، از اضطراب و استرس همسرتان کم کنید. 

سرزنش یا مسخره نکنید 

اگر شریک عاطفی‌تان به دلیل ناتوانی در برقراری ارتباط با دیگران، منزوی شده، دیگر سر کار نمی‌رود، به دانشگاه نمی‌رود و کلا دوست ندارد در اجتماع دیده شود، او را مسخره یا سرزنش نکنید. شما به عنوان شریک عاطفی او باید در کنارش باشید و به او کمک کنید تا بتواند بهتر با دیگران ارتباط بگیرد، سر کار برود، تحصیل کند و…. اگر شما او را مسخره یا سرزنش کنید، او بیشتر منزوی می‌شود و احساس می‌کند شما که یکی از نزدیک‌ترین فرد زندگی‌اش هستید، او را مسخره می‌کنید، پس قطعا دیگران بیشتر او را مسخره می‌کنند. در پی تجربه این احساسات منفی، او از شما بیشتر فاصله خواهد گرفت، دیگر حرف‌های دلش را به شما نخواهد زد و گوشه‌گیری و اضطرابش بیشتر خواهد شد. 

آگاهی‌تان را افزایش دهید 

درباره اختلال شخصیت اسکیزوئید آگاهی بیشتری کسب کنید. هرچقدر بیشتر درباره علائم، احساسات، افکار و مشکلات اسکیزوئیدها بدانید، بیشتر می‌توانید به شریک عاطفی‌تان کمک کنید. 

صبور باشید 

حتی اگر شریک عاطفی‌تان درمان خود را آغاز کرده باشد، زمان می‌برد تا اختلالش درمان شود. صبور باشید، عجله نکنید و منتظر معجزه نباشید. او را تشویق کنید تا بیشتر پیگیر درمان باشد و به راهکارها و صحبت‌های روانشناس عمل کند. 

درک شرایط، گوش دادن به حرف‌هایش، صبوری و تشویق شریک عاطفی‌تان برای پیگیری درمان، برای او بسیار ارزشمند و تاثیرگذار خواهد بود. بنابراین نقش خود را در روند بهبود او، دست کم نگیرید. 

با گوشه گیری فرزندان نوجوانمان چه کنیم؟ 

گوشه گیری و انزوا از جمله معضلات دوران نوجوانی است که با درمان نشدن، مشکلات بزرگتری را در آینده برای فرد ایجاد می کند. 

درمان گوشه گیری نوجوان 

نوجوانی مرحله ای از زندگی است و دارای ویژگی هایی از جمله افزایش هیجان و عواطف، ترس، محبت، خشم، تغییرات جسمی، استقلال و زود رنجی است و اطرافیان، به ویژه والدین نقش موثری در کنترل این رفتار در نوجوانان دارند. 
 
گرایش به انزواطلبی در دوران نوجوانی 
یکی از مهم ترین ویژگی های دوره نوجوانی گرایش به انزواطلبی است، گرچه نوجوان بیشتر وقت خود را در کنار همسالان و گروه دوستان می گذراند، اما تمایل به گوشه گیری و غرق شدن در افکار و آرزوها در او وجود دارد. 
 
کم رویی و انزواطلبی از رفتارهای شایعی است که فرد را به شدت آزار می دهد و اگر درمان نشود، موجب بروز مشکلات دیگری مانند نبود اعتماد به نفس، افسردگی، اضطراب و زود رنجی می شود، همچنین نداشتن احساس توانمندی، پایین بودن عزت نفس و ناتوانی در بروز احساسات، بیان افکار و نظریات باعث جدایی فرد از فعالیت های گروهی می شود. 
 

عوامل متعددی از جمله غم و اندوه شدید و مداوم، فقر و تنگدستی، ضعف و نقص جسمانی، احساس حقارت شدید، عقب ماندگی درسی، پذیرفته نشدن در خانه و مدرسه، احساس ترس و ناامنی، نابسامانی های خانوادگی، جدایی والدین، بی پاسخ ماندن پرسش های کنجکاوانه، بی حوصلگی در برقراری ارتباط سالم با نوجوان، نبود الگوی اجتماعی مطلوب در خانه، محرومیت از محبت مادر، حضور نداشتن پدر در خانواده، اعتیاد والدین، اختلال در غدد فوق کلیوی، بیماری های طولانی مدت نوجوان، انتقال فرد به مدرسه و مکان جدید، تبعیض، انتقادها و بهانه گیری های مستمر و بی مورد برخی والدین و معلمان در بروز گوشه گیری نقش مهمی دارند. 

رفع معضل گوشه گیری با روان درمانی و مشاوره فردی و گروهی 
بدین وسیله نوجوان می خواهد به چراهای درونی و کنجکاوی های ذهنش پاسخ دهد، در نتیجه باید عوامل زمینه ساز گوشه گیری نظیر تحقیر و احساس گناه در نوجوان از بین برود که در این زمینه، روان درمانی و مشاوره فردی و گروهی می تواند در رفع گوشه گیری موثر باشد. 
 
ناتوانی در برقراری رابطه با دوستان و معلمان، فرار از فعالیت های اجتماعی و به تعویق انداختن کارها، بی حوصلگی و احساس خستگی و نگرانی از آینده، کمک نخواستن از دیگران هنگام نیاز، سازش با وضع موجود و اعتراض نکردن به آن حتی در صورت احساس ناراحتی و نگرانی، ابراز وجود نکردن، تسلیم نشدن در برابر خواسته های دیگران، اجتناب از رقابت، درون گرایی و در خود فرو رفتن، زود گریستن، غیبت از مدرسه، نداشتن تمرکز حواس، اختلال در خواب و خوراک، نادیده و نشنیده گرفتن پرسش های اطرافیان، مطرح نکردن اشکالات درسی در کلاس و عقب ماندگی درسی در بین دانش آموزان گوشه گیر از نشانه های گوشه گیری و منزوی بودن فرد است. 
 
گردش های علمی، تشویق به سخن گفتن در حضور والدین، دوستان و بستگان و همچنین جرأت دادن به نوجوان بدین معنی که بتواند در برابر جمع سخن بگوید و در فعالیت های هنری و در نمایشنامه ها مشارکت کند، از جمله کارهایی است که مهارت های اجتماعی نوجوان را افزایش می دهد. 

درمان انزوا طلبی مردان 

امین حق وردی روان شناس و مشاور اظهارداشت: گاهی زوجین با وجود زندگی در کنار یکدیگر مانند دو بیگانه هستند و روابط عاطفی سردی دارند زیرا هر یک در طول روز سرگرم کار و مشغله روزمره خود بوده و فرصت کافی برای با هم بودن را ندارند. 

وی ادامه داد: مورد توجه قرار گرفتن و دوست داشته شدن برای مردان مهم است، و از این رو خانم ها باید سعی کنند تا وقت بیشتری را به همسرشان اختصاص دهند حتی اگرچه در یک تایم 30 دقیقه ای با او به گفت و گو بپردازند.  

حق وردی افزود: برخی از مردان بعد از بازگشت از محل کار به منزل منزوی و گوشه گیر می شوند که معمولا به علت وجود مشکل یا شکستی در محل کار، این رفتار را از خود بروز می دهند زیرا صحبت کردن درباره مشکلاتشان با دیگران کار سختی است. 

این روان شناس در پایان گفت: تغییراتی مانند سکوت، انزوا یا عصبی شدن در مردان نشانه هایی است که باید جدی گرفته شوند و در این شرایط خانم باید بدون سرزنش و نصیحت در یک فرصت و موقعیت مناسب از نظر زمان و مکان، به آرامی سر صحبت را با او باز کند و از مشکلش جویا شود. 

تست انزوا طلبی 

اضطراب از ترسی ناشی می شود که در حالت اضطراب پیشرفته راه آسانی برای رهایی از آن، وجود ندارد و نمی توان به دنبال کمک بود. 
اغلب افرادی که دچار ترس از مکان های شلوغ می باشند؛ بعد از چند حمله هراس آمیز، به ترس پیشرفته مبتلا می گردند، که منجر به ترس آن ها از حمله بعدی و خودداری از مکانی که حادثه رخ داده است، می شود. 

انزوا طلبی 

افراد مبتلا به انزوا طلبی اغلب در مکان های عمومی، به ویژه در جاهای شلوغ، به سختی احساس امنیت می کنند. 
ممکن است احساس کنند که به یک همدم از جمله یک دوست و یا یک نفر از بستگان نیاز دارند که همراه او به مکان های عمومی برود. 
این ترس زمانی طاقت فرسا می شود که شما قادر به ترک خانه نباشید. 

درمان انزوا طلبی چالش برانگیز است، به این دلیل که معمولا به معنای مبارزه با ترس خود می باشد. اما با صحبت درمانی (روان درمانی) و دارو می توانید از دام انزوا طلبی رها شوید و زندگی لدت بخش تری را تجربه نمایید. 

انزوا شخصیت افراد را ضعیف و روح آن ها را علیل مى سازد. اما برای اینکه متوجه شوید که آیا فرد منزوی هستید بدون مقدمه سؤال های زیر را بخوانید و امتیازات منظور شده در جواب ها را جمع بندی کنید. 

۱ـ وقتی شما در میان یک جمع شلوغ قرار می گیرید، چه رفتاری از خود نشان می دهید؟ 

• معمولاً ساکت می مانید. (۲۰ امتیاز) 

• معمولاً پرحرفی می کنید. (۵ امتیاز) 

• همیشه حرفی برای گفتن پیدا می کنید. (۱۵ امتیاز) 

• نظرات مختصر، اما خاصی را بیان می کنید. (۱۰ امتیاز) 

۲ـ وقتی در کلاس درس هستید: 

• در ردیف عقب می نشینید تا پرحرفی کنید. (۵ امتیاز) 

• در گوشه ای از کلاس می نشینید. (۲۰ امتیاز) 

• آن قدر حرف می زنیم تا معلم عصبانی شود. (۱۰ امتیاز) 

• فقط زمانی که نیاز به کمک دارید صحبت می کنید. (۱۵ امتیاز) 

۳ـ معمولاً وقت خود را در منزل چگونه می گذرانید؟ 

• معمولاً با تلفن صحبت می کنید. (۱۰ امتیاز) 

• با اینترنت مشغول می شوید. (۱۵ امتیاز) 

• موسیقی گوش می کنید. (۲۵ امتیاز) 

• در خصوص مشکلات و مسایلی که پیش آمده صحبت می کنید. (۵ امتیاز) 

۴ـ در انتخاب مدل لباس، کدام مورد دربارهٔ شما صدق می کند؟ 

• از میان مدل های قدیم و جدید هرچه دوست دارید انتخاب می کنید. (۱۰ امتیاز) 

• هرچیزی که پوشش محسوب می شود، کافی است. (۲۰ امتیاز) 

• آخرین مدل روز را انتخاب می خرید. (۱۰ امتیاز) 

• معمولاً از آنچه در جامعه مد است بی خبر هستید. (۱۵ امتیاز) 

۵ـ اگر به یک میهمانی دعوت شوید که عدهٔ زیادی غریبه حضور دارند: 

• حتماً به آنجا می روید تا با افراد جدید آشنا شوید. (۱۰ امتیاز) 

• با حضور آن همه غریبه، هرگز به میهمانی نخواهید رفت. (۲۵ امتیاز) 

• شاید بروید، چون بهتر از ماندن در خانه است. (۱۰ امتیاز) 

۶ ـ در کدام یک از موقعیت های زیر احساس راحتی بیشتری می کنید؟ 

• مکان شلوغ و پر جمعیت. (۱۰ امتیاز) 

• مکان ها خلوت. (۲۰امتیاز) 

• مکان هایی که فقط آشنایان در آنجا باشند. (۱۵ امتیاز) 

• جایی که کاملاً تنها باشید. (۲۵ امتیاز) 

۷ـ کدام رنگ را از میان رنگهای زیر بیشتر دوست دارید؟ 

• مشکی (۲۰امتیاز) 

• خاکستری (۲۵ امتیاز) 

• قرمز (۱۵ امتیاز) 

• آبی (۱۰ امتیاز) 

۸ ـ معمولاً هرچند وقت یک بار با خانواده تان بیرون می روید؟ 

• خیلی به ندرت (۲۵ امتیاز) 

• فقط وقتی قرار باشد به رستوران بروید (۲۰ امتیاز) 

• همیشه (۵ امتیاز) 

• گاهی اوقات (۱۰ امتیاز) 

۹ـ در میان حیوانات زیر کدام یک را بیشتر دوست دارید؟ 

• گربه (۲۵ ماتیاز) 

• سگ (۱۰ ماتیلز) 

• میمون (۱۰ امتیاز) 

• پرندگان (۵ امتیاز) 

۱۰ـ شما معمولاً در برخورد با دیگران با چه مشخصه هایی شناخته می شوید؟ 

• مهربان و صمیمی (۵ ماتیلز) 

• خنده رو و بشاش (۱۰ ماتیاز) 

• سرد و بی تفاوت (۲۰ امتیاز) 

• عبوس و گرفته (۲۵ امتیاز) 

نحوه امتیاز دهی 

ـ اگر امتیاز شما از. تا ۴۰ باشد: 

زندگی شما کاملاً شکل اجتماعی دارد و بدون دیگران و رابطهٔ با آن ها تقریباً مریض خواهید شد! برای شما گذراندن وقت با دیگران یک امر حیاتی محسوب می شود و به هبچ وجه دوست ندارید تنها باشد. شما در برابر افسردگی کاملاً مصونیت دارید و این یک خبر خوب برای شماست. 

ـ اگر امتیاز شما از ۴۵ تا ۱۰۵ باشد: 

به نظر می رسد زندگی اجتماعی برای شما در درجه اول اهمیت قرار ندارد. البته به این معنی نیست که شما از مردم متنفرید، فقط دوست ندارید همیشه و همه جا در اطرافتان پر از افراد غریبه باشد و ترجیح می دهید حتی در شرایطی که این غریبه ها حضور دارند فاصله تان با آن ها حفظ شود. در مجموع، بودن با دیگران را به تنهایی ترجیح می دهید. 

ـ اگر امتیاز شما از ۱۰۵ تا ۱۷۵ باشد: 

شما علاقه چندانی به دیگران و ارتباط داشتن با آن ها ندارید و هنوز به مرحلهٔ جامعه گریزی نرسیده اید. ولی به نظر می رسد فاصله چندان زیادی با این موضوع ندارید. شما علاقه زیادی به جمع نشان نمی دهید. و بودن با دیگران برایتان کسالت بار است. اگر این روش ادامه پیدا کند می تواند در نهایت منجر به انزوای کامل اجتماعی برای شما شود که به هیچ وجه وضعیت مناسبی نیست. 

ـ اگر امتیاز شما از ۱۷۵ تا۳۳۵ باشد: 

به شما تسلیت می گوییم! 

شما به طور کامل از جامعه و رفتارهای جمعی و بودن با دیگران بیزار هستید. اغلب اوقات در اتاق در بسته خودتان مشغول و با تخیلات خود سرگرم گفت و گوهای بی حاصل هستید. 

مفاهیمی چون میهمانی، گردش و تفریح با دوستان و خانواده برای شما مفاهیمی غریب و نامفهوم هستند. تنهایی، یگانه دل مشغولی عزیز شماست. پس زود بجنبید که فردا بسیار دیر است. 

عوارض گوشه گیری و انزوا طلبی 

انزوا طلبی می تواند به طور اساسی فعالیت های زندگی شما را محدود کند. چنانچه انزوا طلبی شما حاد باشد، شما حتی قادر نخواهید بود خانه خود را ترک کنید. 
بدون درمان، بعضی از افراد برای سال ها خانه نشین می شوند. 
شما قادر به ملاقات خانواده و دوستان، رفتن به مدرسه یا محل کار، انجام کارهای در حال اجرا و یا شرکت در فعالیت های روزمره طبیعی، نخواهید بود. 
ممکن است برای کمک گرفتن به سایرین وابسته شوید. انزوا طلبی می تواند منجر به موراد زیر گردد یا با آن ها همراه باشد: 

• افسردگی 

• سایر اختلالات روانی، از جمله سایر ترس ها و دیگر اختلالات اضطرابی 

• سوء مصرف الکل و یا دارو را به منظور کنار آمدن با ترس، گناه، ناامیدی، انزوا و تنهائی