مهد کودک یا مهد خانه

با بهبود جایگاه خانواده در نظام زندگی امروزی و افزوده شدن بر جمعیت خانواده جایگاه خانواده در بستر جامعه استوارتر شده و پرورش برای جامعه و جامعه پذیری در کودکان و فرزندارن ساده تر میشود.

در پی این موضوع آقای پارسا یوسفی کروئی دانش آموز فقه و مبانی حقوق اسلامی یاد داشتی را ارائه کرده است. 

درخشندگی خانواده های تبارمند برخی از خانواده‌هایی که تبارمند نیستند ولی علاقه مندند به سمت و سوی فرهنگ و شیوه زندگی خانواده های تبارمند کشیده شوند و برای تحقق این ایده آل فرزندان خود رابرای آموزش ریشه ای به مراکز آموزشی مهد کودک فرستاده تا فرهنگ های ریشه ای و غالب منطقه خود را به آنان آموزش داده تا پله پله به خانواده‌های تبارمند نزدیک شوند.  

با توجه به مشاهده‌های آزمونی نشانه هایی از این دو سیستم تربیتی به چشم میخورد که قابل توجه است و بسیار مهم که شاید والدین از آن بی خبر باشند که به شرح ذیل میباشد: 

برهه زمانی بین 3-6 سال مهم‌ترین زمان برای کودک است تا کانون گرم خانواده را احساس کند و زمان شکل گیری و پرورش دوره اول شخصیت کودک است و در این برهه مادر نقشی صد در صدی در این شکل گیری دارد و همین نکته باعث شده است تا خانواده های تبارمند و ریشه دار بچه هایی با فرهنگ تر و دلبسته و چه بسا وابسته به خانواده را به جامعه تحویل می دهند ولی خانواده‌هایی که فرزندان خویش را به مهد کودک میفرستند این تربیت ریشه‌ای را به صورت کم رنگ دریافت میکنند و در سنین بالا دل بستگی کمتر و چه بسا از خانواده خود میگذرند که به قول معروف در کنار مهد کودک نیز باید خانه سالمندان هم ساخته شود. 

برای جلوگیری از این بحران فرهنگی و جدا سازی فرزندان از خانواد های خود میتوان شیوه های ذیل را به کار گرفت: 

1-مهد کودک تنها برای کودک نباشد 

2-در کنار برنامه های تفریحی برای کودک حتما باید برای مادر بسته های آموزشی بازی با کودک و تربیت کودک بوده باشد تا مادر برای تربیت کودک خود به مهد متکی نباشد خودش نیز در تربیت کودک دخیل باشد. 

3-مهد کودک محلی برای نگهداری نیست بلکه محلی برای آموزش دادن و آموزش دیدن است پس مهد را مکان های نگهداری کودک اشتباه گرفته نشود. 

4-بهترین زمان برای فرستادن کودک به مهد 5سالگی است و هفته ای دوبار برای آموزش هایی مانند آماده سازی برای پیش دبستانی و اخلاق دانش آموزی. 

با توجه به رویکرد و نحوه زندگی خانواده امروزی و همچنین ورود بی قید و بند فرهنگ تربیتی غرب رفته رفته تربیت و فرهنگ اصیل خانواده ها از بین رفته و فرهنگ هایی ضد ارزش های جامعه الان و خانواده به وجود می آید و محکم ترین بنیان جامعه که خانواده است را از بین میبرد و برای جلوگیری از این پاشیدگی فرهنگی باید از ریشه این رسوخ فرهنگی را نادید گرفته و یا حداقل برای پیشبرد سطح اطلاعات و آموزه های خانواده استفاده کرد.