امور زنان و دولتها

معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری از جمله نهادهای جدید در ساختار سیاسی جمهوری اسلامی است.

در پی این موضوع خانم فاطمه کول یاد داشتی را ارائه کرده است.

اولین جرقه‌های تاسیس معاونت امور زنان و خانواده به شکلی که ما امروز می‌شناسیم در سال۱۳۶۶ با تاسیس شورای فرهنگی و اجتماعی زنان ذیل شورای عالی انقلاب فرهنگی کلید خورد. پس از آن و در سال۱۳۶۸ و در پی ایجاد کمیسیون‌ امور بانوان در استانداری قم، به صورت آزمایشی،احساس نیاز به وجود دفتر امور زنان به عنوان بخشی مستقل تحت نظر دولت با هدف رسیدگی به مسائل زنان به وجود آمد. این دفتر حدودا از سال۱۳۷۰ در دوران ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی و به ریاست شهلا حبیبی آغاز به کار کرد و در سال های ابتدایی فعالیت خود با همراهی معصومه ابتکار حمایت خاص و ویژه‌ای از سمت‌هایی که با مشارکت زنان مشغول به فعالیت بودند، به عمل آورد. 

پس از آن با پایان یافتن دولت سازندگی و روی کار آمدن دولت اصلاحات، براساس اهداف دولت در مسائل زنان این دفتر به مرکز امور مشارکت زنان ارتقای سازمانی یافت و زهرا شجاعی به مدت هشت سال ریاست این مرکز را برعهده گرفت. پس از آن در سال ۱۳۸۴ این مرکز توسط رییس جمهور وقت، دکتر احمدی نژاد، به مرکز امور زنان و خانواده تغییر نام یافت و در سال ۱۳۹۲ و در آخرین روزهای کار دولت دهم مرکز امور زنان و خانواده به معاونت امور زنان و خانواده ارتقا یافته و ریاست آن از مشاور رییس جمهور به معاون او ارتقای تشکیلاتی یافت. 

ریاست مرکز امور زنان و خانواده در دولت نهم و دهم با نسرین سلطانخواه بود و اندکی پیش از پایان یافتن دولت این مقام به مریم مجتهدزاده داده شد. تا به امروز و از شروع دولت تدبیر و امید، شهیندخت مولاوردی و پس از آن تا امروز معصومه ابتکار در سمت معاون رییس جمهور در امور زنان و خانواده قرار گرفتند. 

جامعه زنان به عنوان نیمی از جمعیت کشور، متاسفانه در طول دوران گذشته مورد غفلت و بی توجهی واقع شده است، حتی بعد از انقلاب هم آن‌طور که شایسته آنان بوده مسائل امور آنان مورد توجه نگرفته است. تا جایی که مقام معظم رهبری نیز به این نکته اذعان داشته‌اند و ضمن درخواست از زنان برای ایجاد تحول و کسب آگاهی بیشتر از مسئولین ذی ربط خواستار رسیدگی به مسائل را داشتند. 

 در ادامه به تعدادی از مشکلات و مسائل زنان که لازم است در دستور کار قرار بگیرد، می‌پردازیم. 

۱_جمعیت به عنوان بحران قرن جدید نه تنها بر آمار سرشماری کشور بلکه در کیفیت و کمیت مسائل اقتصادی، فرهنگی،‌سیاسی و امنیتی نیز اثر دارد، بحرانی که حل آن نیازمند زمان زیادی است و تعلل بیشتر جایز نمی‌باشد. 

۲_کاهش تمایل جوانان به تشکیل خانواده و در پی آن افرایش سن ازدواج مسئله دیگری است که علاوه بر تشدید این بحران، آسیب های فرهنگی، اجتماعی بسیاری را به همراه دارد، شرایط نابسامان اقتصادی در کنار فرهنگ نادرست شکل گرفته در این امر نیازمند به کارگیری تمام ارکان‌های دولتی است. 

۳_مسائل زنان همواره دستخوش بازی‌های سیاسی و جناحی قرار گرفته است. کنوانسیون‌های بین‌المللی با اهداف کاملا سیاسی در جهت تغییر سبک زندگی و بیگانگی از هویت ایرانی_اسلامی، با شعارهای عوام‌پسندی نظیر برابری جنسیتی و مبارزه با تبعیض جنسیتی به تمام کشورهای جهان دیکته شده و با انواع فشارهای بین‌المللی لازم‌الاجرا می‌گردند. معاونت زنان ریاست جمهوری در راستای کنش فعالانه در مقابل این کنوانسیون‌ها احتیاج به برنامه‌ای جامع دارد. شناختن مسائل حقیقی زنان و تدوین برنامه‌ای متناسب با نیازهای فرهنگی و بومی زنان ایرانی جهت اقدام به موقع و موثر در راستای بهبود شرایط زنان از هر طبقه و قومیت می‌تواند بهترین راه مقابله با این کنوانسیون‌ها باشد. 

۴_پرداختن به خلأهای حقوقی و اصلاح قوانین ناصحیح و ناکافی این حوزه می‌تواند گام موثری برای زنان آسیب دیده باشد. 

 توجه به بیمه‌ی زنان خانوار، زنان بدسرپرست، بی‌پرست، مجردان قطعی از اقدامات موثر برای توانمند سازی آنان است، هم چنین توجه به سلامت زنان در الویت قرار گرفتن درمان و پیشگیری از بعضی از بیماری رایج زنان در ایجاد سلامت جامعه‌ی زنان نقش بسزایی دارد. 

 در پایان میتوان گفت دیگر وظیفه ی مهم معاونت زنان اقدام به شبکه سازی از میان دختران جوان متخصص، مصمم و دغدغه‌مند نسبت به مسائل گوناگون کشور است که این امر نیز باید در راس اقدامات این معاونت قرار گیرد.