غرب و آمریکا نمی توانند جایگاه کنونی ایران در موضوع هسته ای را انکار کنند

به گزارشخبرگزاری تسنیم، علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی، در گفت وگویی با شبکه بین المللی پرس تی وی به تحلیل مسائل داخلی به ویژه پرونده هسته ای، مسائل روز منطقه و جهان اسلام پرداخت. متن این گفت وگو را می خوانید:

*در ۲۴ نوامبر ۲۰۱۳ ایران و گروه ۱ + ۵ به یک تفاهم نامه ای رسیدند، که یک نقشه ای را برای شرایط مذاکرات هسته ای ایجاد کرد، شما به عنوان فردی که رئیس پارلمان ایران هستید اولین احساس شما بعد از اینکه که شنیدید ایران و ۱ + ۵ به تفاهم رسیدند، چه بود؟

به طور طبیعی نسبت به این موضوع احساس خوبی داشتم چون ایران همیشه به دنبال این بود که مسئه را از طریق مذاکرات حل کند و قبل از اینکه محتوایش را متوجه شویم از رادیو و تلویزیون دیدم که گفت وگو ثمربخش بوده و یک توافق اولیه برای مدت ۶ ماه انجام شده و من خشنود بودم.

*چرا ما قبلا به این توافق نرسیده بودیم، ایران سال های سال با گروه ۱ + ۵ در حال مذاکره بود، حال فکر می کنید چرا این توافق و تفاهم در گذشته انجام نشده بود؟

عوامل مختلفی در این موضوع نقش داشت، بخشی از این موضوع به رفتار کشورهای غربی و قدرت های بزرگ مربوط می شد، زیرا این کشورها هنوز باور نداشتند که از طریق مذاکرات این مسئله باید حل شود، بیشتر با فشارهای روانی و تهدید نظامی و گاهی هم از سلاح تحریم استفاده کردند و تلقی این کشورها این بود که با این اقدامات ایران را از گام های بعدی در حوزه هسته ای منصرف می کنند، بنابر این این باعثمی شد که گاهی مذاکره کرده و گاهی میز مذاکره را ترک می کردند.

نکته بعدی این بود که حوادثی در منطقه رخ می داد که این کشورها از روی لجبازی برای ایران فشارهایی را تجویز می کردند چون من به طور جدی معتقد هستم که مسئله آن ها مسئله هسته ای ایران نیست، بلکه آن ها به دنبال مسائل دیگری در منطقه هستند، از این رو شاهد هستیم که روش هایی که نسبت به حوادثمنطقه رخ می دهد کاملا تأثیرگذار بود، به طور مثال زمانی که جنگ ۳۳ روزه رخ داد کسینجر در مقاله ای گفت که الان زمانی است که باید یک فشار به ایران بیاوریم و این کشورها ظرف ۴۸ ساعت یک قطعنامه علیه ایران صادر کردند، این در حالی است که جنگ ۳۳ روزه مربوط به حمله رژیم صهیونیستی به لبنان و دفاع حزب الله و مقاومت بود، از این رو اینکه به خاطر مسئله هسته ای فوری این اقدام را انجام دادند نشان دهنده این است که این کشورها موضوع دیگری را دنبال می کردند. همان موقع آقای سولانا با من تماس گرفت و گفت که من خیلی از شما عذر می خواهم چون ما قرار بود که هفته بعد با هم ملاقات داشته باشیم و وی گفت که خرابکارها کار خودشان را انجام دادند.

نکته سوم این است که گاهی اشتباهات در درون ما هم بود، یعنی گاهی افراد مذاکرات را دقیق دنبال نمی کردند و گاهی می گفتند که لازم نیست درباره مسئله هسته ای مذاکره کنیم.

*به نظر شما آیا اشتباه بود که مسئله هسته ای در مذاکرات به عنوان یکی از مسائل مطرح می شد؟

اگر مسئله هسته ای به عنوان یکی از مسائل مطرح شود اشکالی ندارد اما اگر بگویند که در مذاکرات درباره مسائل هسته ای صبحت نمی کنیم این حرف غلط بود. البته این موضوع سهم کوچکی در ماجرا دارد و بیشتر ثقل موضوع مربوط به فشارهای کشورهای غربی در موضوعات دیگر و انگیزه های دیگر بود و یا می خواستند کاری بکنند که ایران منصرف شود.

در شرایط کنونی شرایط و وضعیت متفاوت شده است زیرا ایران از نظر موضوع هسته ای به جایگاهی رسیده که نمی شود آن را انکار کرد، یعنی زنجیره هسته ای در کشور به نتیجه رسیده، به طور مثال در مسئله غنی سازی ایران زودتر به نتیجه رسیده بود اما در یک حجم قابل توجه نبود که این میزان و حجم قابل توجه رخ داد، علاوه بر این کشورهای غربی فکر می کردند که ایران به تکنولوژی میله سوخت که یک تکنولوژی بسیار دقیق است، دست پیدا نمی کند، حتی به خود من گفتند که شما نمی توانید به این تکنولوژی برسید، اما خوشبختانه به این فناوری هم رسیدیم. یعنی زنجیره کار هسته ای کشور به نتیجه رسیده است.

*خیلی از کشورهای غربی معتقد هستند که فشارهای بر ایران بیشتر شده و نتیجه بیشتر شدن فشارها موجب شده که ایران به پای میز مذاکرات بیاید، نظر شما در این رابطه چگونه است؟

من هم این موضوع را شنیده ام، اما به نظر من مقامات آمریکایی برای این که افکار عمومی داخلی خود و رفتارهای غلط گذشته خود را توجیه کرده و برای بستن دهان بسیاری از صهیونیست هایی که لابی گر قوی هستند، مطرح و جعل می کنند. منتهی این موضوع دو حالت دارد نخست اینکه این مطالب برای تبلیغات مطرح می شود.

من فکر می کنم خیلی مطالب مطرح شده مصرف داخلی دارد و یا اینکه با این مطالب به دنبال حفظ شخصیت و پرستیژ خود هستند. زیرا می گویند چرا ما باید یکسری از عوامل مهم را که در گذشته منکر بودیم را بپذیریم. به هر حال در بحثتوافق مختصری که انجام دادند بحثغنی سازی را پذیرفتند، حال باید برای توجیه این موضوع یک جریانی را به راه بینندازد تا به موضوع اصلی سایه بیاندازد.

از طرف دیگر یک مقدار هم به این مسئله بر می گردد که شاید اشتباه محاسباتی هم داشته باشند، اگر این موضوع باشد قطعا برای این کشورها در آینده خسارت آور خواهد بود، ما کاری نمی توانیم در این رابطه انجام دهیم تنها می توانیم به این کشورها بگوییم که باید مراقب باشید تا در دام تخیل خودتان گرفتار نشوید.

همچنین کشورهای غربی یک دوره چنین اشتباه محاسباتی داشته اند که در آن دوره سه وزیر خارجه کشورهای اروپایی به ایران آمدند و به ایران تعهد دادند که ظرف مدت کوتاهی در صورت تعلیق فعالیت ها می پذیرند که ایران فعالیت صلح امیز هسته ای را داشته باشد. اما آن موقع یک اشتباه محاسباتی رخ داد آن ها تازه راه مشکلات خود را پیدا کرده بودند، در آن موقع یکی از رهبران اروپایی در جنوب بصره در موقع سان دیدن از نیروهای خود گفت که ما میوه اشغال عراق را در تهران چیدیم که این اظهارات کنایه به توافق نامه ایران با این کشورها بود، اما ایران از روی حسن نیت این موضوع را پذیرفت اما این کشورها یک محاسباتی در این رابطه انجام دادند.

بعد از یک مدتی اشتباه محاسباتی این کشورها روشن شد، زیرا ایران ترسی از آن ها نداشت و فکر می کرد که این کشورهای غربی صادقانه رفتار می کنند، لذا بعد از آن دوباره برگشت.

در شرایط کنونی دوباره نباید اشتباهات این کشورها تکرار شود، اگر تصور این کشورها این است که به خاطر تحریم ها، ایران به میز مذاکرات آمده است، حتما نگران باشند زیرا بعد از مدتی پاسخ این اشتباه را خواهند دید، ولی اگر در این رابطه و اینکه ایران به یک جایگاه هسته ای صلح آمیز رسیده واقع بین باشند، بنابر این می توانند در مذاکرات به نتیجه برسند.

*علی اکبر صالحی در گفت وگو با شبکه پرس. تی. وی گفت که در صورت نقض توافقنامه از سوی آمریکا و کشورهای مرتبط ایران فعالیت هسته ای خود را ظرف چند ساعت به حال قبل بر می گرداند، حال اگر ایالت متحده آمریکا و متحدان آن توافق نامه هسته ای را نقض کنند، رویکرد پارلمان ایران چه خواهد بود؟

نخست اینکه لزومی ندارد در این رابطه اینقدر منفی نگاه کنیم، از این رو در این موضوع اگر مثبت اندیش باشیم بهتر است. یعنی در شرایط کنونی مسیر نسبتا گام به گام به جلو می رود و مذاکرات کنونی مذاکرات نهایی است و تا چند وقت دیگر روشن می شود که آیا کشورهای غربی در این رابطه صادقانه عمل می کنند یا خیر. از این رو دلیلی ندارد در این مسئله نگاه منفی انتخاب کنیم.

از طرف دیگر ما در این رابطه فکر کرده ایم و قطعا از این رفتارهایشان پشیمان خواهند شد و ما چیزی را از دست نخواهیم داد و لزومی ندارد که الان ما بگوییم که در واکنش به آن اقدام چه می کنیم، زیرا سناریو آن طراحی شده است. بنابر این به نظر من باید تلاش کنیم که ملت ایران در گام بعدی به نتایج روشنی که می خواست دست پیدا کند.

*خیلی ها در غرب اعتقاد دارند که ایران به این نتیجه رسیده که برای حل مسئله هسته ای باید با آمریکا مذاکرات مستقیم داشته باشد، نظر شما در این رابطه چگونه است؟

واقعیت خلاف این موضوع و مطالب است، زیرا از دو سال پیش آمریکایی ها مستمرا برای انجام مذاکرات پیغام می دادند، در این رابطه حتی اسناد آن هم موجود است و موضوعی پنهانی نیست، حتی قبل از دولت یازدهم هم آن تقاضای مکرر برای مذاکره با ایران داشتند از این رو ما تقاضایی برای مذاکره با آن ها نکردیم.

این مطالب وقتی می تواند مبنا قرار گیرد که ایران تقاضای مذاکرات مستقیم با آمریکا داشته باشد، اما واقعیت عکس این موضوع است، یعنی این که از دو سال پیش مقامات این کشور مستمرا از کانال های مختلف به دنبال مذاکره بوده اند، البته ایران حرف های آن ها را شنید.

قطعا این مطالب یک نوع توهم است، از این رو باید قبول بکنند که ایران یک مبانی و استراتژی روشنی برای کارهای خود چه در مسئله هسته ای، چه در مسائل منطقه و چه در سطح بین المللی دارد و این اصول، اصول استقلال خواهانه ایران است و دلیلی نمی بینم که در این مسئله نوع دیگری دفتار کنیم.

حال اگر آن ها به صورت پنهانی تقاضای مذاکره می کنند و بعد به صورت علنی ژست دیگری می گیرند، باید مشکل خودشان را خودشان رفع کنند و ربطی به ما ندارد.

*فکر می کنید در پایان مسئله هسته ای، آیا فشارهای غرب بر ایران کاسته خواهد شد یا پرونده های دیگر مانند حقوق بشر یا پرونده ساختگی تروریسم برای استمرار فشارها ایجاد می شود؟

به نفع آن ها نیست که به دنبال حرکت های ایذایی باشند، مسائل منطقه آن قدر تحولات سریعی دارد که قدرت پیش بینی را از آمریکایی ها گرفته است، از این رو کدام یک از تحولات تونس، مصر و لیبی برای آمریکایی ها قابل پیش بینی بود، اینقدر این تحولات برای آن ها غیر قابل پیش بینی بود که درباره انقلاب مصر ظرف سه هفته، سه موضع متفاوت گرفتند.

یک از مشکلات ما با غرب این است که چرا از دیکتاتورها در منطقه حمایت می کند، رویکرد این کشورها با شعارها و حرف هایشان سازگار نیست، شما هر کدام یک پرونده این کشورها را ببینید مشاهده می کنید که دیکتاتورهای این کشورها مورد حمایت غرب و آمریکا بوده یا هستند، از حسنی مبارک یا بن علی چه کشورهایی حمایت می کرد، بنابر این این رویکرد وجهه خوبی برای این کشورهای غربی ندارد، از این رو باید بپذیرند که شرایط منطقه تغییر کرده است و اینکه این تغییرات را به برخی گروه ها وصل کنند، درست نیست، زیرا یک نوع بیداری و یک نوع حضور فعال نیروهای مختلف به ویژه جوانان در صحنه وجود دارد، البته در کل دنیا این تحولات ایجاد شده، اما در منطقه ما این موضوع بیشتر رخ داده است.

آقای برژنسکی در کتاب خود نوشته است که من در تحولات جامعه جهانی این را می بینم که نیروی فعال سیاسی در میدان زیاد شده و این یک مطلب مهمی در کل دنیا است، البته در منطقه ما به علت استبدادزدگی و استعمار این خروش بیشتر است که باید درک شود.

کنترل تحولات منطقه از سوی کشورهای غربی با ابزارهای گذشته اماکن پذیر نیست، به طور مثال هم اکنون این کشورهای دیگر نمی توانند در کشورهای نفت خیز بایستند، یا از طریق نظامی اهداف خود را دنبال کنند، از طرف دیگر به طور حتم این کشورها با این اقدامات خودشان را در گردابی قرار می دهند. این موضوع شبیه کاری است که آمریکایی ها در افغانستان کردند که با حمله به این کشور بدون حل مشکلاتش هم اکنون قصد ترک آن را دارند، حال آیا تروریسم به عنوان یکی از اهداف حمله آمریکا به افغانستان حل شده است.

یا اشغال عراق چه نفعی برای این کشورها داشت که در آخر با سرشکستگی از این کشور خارج شدند، بنابر این با اقدام نظامی نمی شود در منطقه کاری انجام داد، از این رو باید رویه های این کشورها و نگاه به منطقه خاورمیانه عوض شود که قطعا تحقق این موضوع به نفع خودشان هم است، یعنی اگر توجه جدی و بلند مدت داشته باشند نمی آیند خودشان را در گرداب های جدید خفه کنند.

*درباره تحولات منطقه، هم اکنون سوریه درگیر مسائل سیاسی و نظامی است، ایران از سوی برخی کشورهای غربی متهم است که در سوریه یکسری فعالیت هایی می کند و آن ها معتقد هستند که نقش ایران در این کشور نقش منفی است، نظر شما در این رابطه چگونه است؟

به نظر من مسئله سوریه در چهار سال اخیر که درگیری در آن وجود دارد، تا حدی سیما و چهره خودش را نشان داده است و احتیاجی به توضیح من هم ندارد، زیرا اگر فردی آنالیز دقیقی از صحنه داشته باشد و روندها را بررسی کند متوجه می شود که ایران یک استراتژی کاملا درستی را در این رابطه انتخاب کرده است.

در مسئله سوریه چند عامل مهم و تأثیرگذار وجود دارد، بدون تردید اگر کسی منصف باشد به این مسئله اذعان می کند که سوریه یکی از کشورهای مهم و خط مقدم مقاومت علیه رژیم صهیونیستی است و هیچ یک از کشورهای عربی این نقش را نداشتند، حتی سوریه در جنگ ۳۳ روزه و حمایت از مقاومت لبنان و حزب الله نقش داشت و بقیه کشورها یا سکوت می کردند و یا حتی دستگاه های اطلاعاتی این کشورهای عربی، اطلاعات مورد نظر را به رژیم صهیونیستی می دادند، از این رو این موضوع یک امتیاز برای سوریه بود زیرا این کشور همیشه نقش پیش رو در مبارزات ملت فلسطین داشت، همچنین سوریه چون یک زخمی در تصرف منطقه جولان از سوی رژیم صهیونیستی دیده بود، همیشه انگیزه برای مبارزه و مقابله با این رژیم را داشت.

بنابراین با انجام هجمه ای به دنبال تخریب نقش مثبت سوریه بودند و چون رژیم صهیونیستی در جنگ ۳۳ روزه دو سیلی محکم از مقاومت خورده بود به دنبال این موضوع بود که این فشار را بیاورد، حتی از طریق ترور مرحوم مغنیه هم نتوانست کاری مهمی انجام دهد، زیرا نیروهای ورزیده جدید جایگزین این افراد شدند.

حال بعد از چهار سال گذشته که می گفتند رژیم صهیونیستی در بحران سوریه هیچ نقشی ندارد، شاهد هستیم با ورود برخی از افراد مبارز و تروریست در سوریه، انتصاب این افراد به این رژیم بسیار روشن تر شده است، از این رو پیش بینی ایران در این رابطه دقیق بود.

از طرف دیگر قطعا باید برخی اصلاحات سیاسی در سوریه انجام شود و دموکراسی در این کشور باید عمیق شود و ما به این موضوع باور داریم و کسی نمی تواند منکر این تفکر شود، زیرا ایران از همه انقلاب های منطقه ای مانند انقلاب مصر، لیبی، تونس و بحرین حمایت کرده است و هیچ زمانی ایران از دیکتاتورها حمایت نکرده و در سوریه هم قطعا همین موضوع است و ما رفتار سوریه را به سمت دموکراتیک تر شدن حتما قبول داریم و این موضوع را با آن ها در میان گذاشته ایم تا پروسه عمیق شدن دموکراسی در سوریه انجام شود.

ازطرف دیگر این سؤال پیش می آید که آیا دموکراسی باید مبتنی بر رأی مردم باشد یا اینکه یک عده ای دموکراسی سازی کنند. ما هم اکنون با دو جریان مواجه هستیم. یک جریان بین المللی که به بهانه دموکراسی سازی به دنبال منافع خودشان بوده و کاری با نظامات بین المللی ندارند، به طور مثال در حوادثی که در اوکراین رخ داده است، اگر غرب شورش های صورت گرفته در این کشور را دموکراسی می داند، پس باید همه پرسی کریمه را هم بر پایه همین دموکراسی قبول کند.

یکی از موضوعات مربوطه به سوریه درباره نیروهای تروریستی است، این منافاتی ندارد که یک عده ای در داخل سوریه معترض باشند، اما نیروهای معترض هیچ زمانی اقدام به سر بریدن، شکافتن بدن اجساد و خوردن اعضای بدن این افراد را نمی کند. ما با معارضان ارتباط داریم و می دانیم که این گروه اهل این اقدامات نبودند.

به طور مثال داعش برای کشور سوریه نیست، زیرا بسیاری از اعضای داعش، بعثی هستند و از عراق به این گروه تروریستی پیوسته اند، از این رو وقتی رهبران این گروه را می بینیم، می فهمیم که آن ها سابقه بعثی دارند و دولت اسلامی شام و عراق ریشه اصلی به بعثی ها بر می گردد اما در فضاسازی های انجام شده با عنوان دولت اسلامی به اقدامات دیگری مشغول است، به طوری که حتی القاعده هم ارتباط با این گروه را نفی کرد، پس افراد این گروه همان آدم کش های عراق بودند که با حضور در سوریه تلفات ایجاد کرده اند.

این گروه ها جزو جریانی هستند که توفیق پیدا کردند تا در سوریه، زنجیره منافع غرب و رژیم صهیونیستی را تکمیل کنند.

نکته بعدی در این رابطه، افراد و مردم واقعی سوریه است که برخلاف گروه های تروریستی که پایگاه های کمی دارند، این مردم جزء مسیحیان، علویان، اهل تسنن با تمام گرایش ها و گروه های کرد هستند، که قطعا خواسته های این افراد به جای اقدامات خشونت بار و تروریستی، تقاضاهای مسالمت آمیز سیاسی است، زیرا ما با این گروه ها و این افراد ارتباط داریم و می دانیم خواسته آن ها چیست، از این رو مسیحیان از این موضوع ناراحت هستند که چرا کلیساهایشان در حال نابودی است.

در شرایط کنونی پیشنهاد ما این بود که در یک فضای سیاسی، سوریه با معارضه در داخل کشور به توافق برسد و نمایندگان تمام گروه ها شامل مسیحیان، علویان، سنی ها، کردها، دروز برای تصمیم گیری حضور داشته باشند و ایران قطعا پشتیبان یک وفاق ملی در سوریه بوده و هست اما به شدت مخالف این هستیم که با ایجاد هرج و مرج و با بهانه دموکراسی سازی اهداف دیگر را دنبال کنند.

ما به دوستانمان در منطقه گفته بودیم که ما لشگر کشی در بحرین را غلط می دانیم، زیرا با این اقدامات نمی توان در این کشور و سوریه دموکراسی ایجاد کرد، دموکراسی باید با رأی مردم باشد و این موضوع با لوله تفنگ محقق نمی شود. حال بعد از مدتی به عقلشان رسیده که به دنبال راه حل سیاسی بروند.

قطعا موضوع سوریه راه حل سیاسی دارد، اما متأسفانه کسی این موضوع را دنبال نکرد، هم اکنون هم که برخی کشورها مذاکراتی را مانند ژنو ۲ برگزار می کنند بیشتر به علت رفع مشکلات ایجاد شده در جریان عملیات های نظامی است تا با این اقدام یک پرستیژ سیاسی برای خود ایجاد کنند و قطعا این مسئله را نمی توان با چیزهای دست ساز حل کرد و رفع آن نیازمند اقدامات اصولی است.

هم اکنون این سؤال پیش می آید که بعد از سه سال بحران افرینی در سوریه چه سودی عاید این کشورها شد، البته در جریان این مسئله، سوریه را تخریب کردند، اما در این مدت یک جریان تروریستی را در آنجا پرورش دادند و به مردم سوریه لطمه زدند.

بنابر این استراتژی جمهوری اسلامی کاملا دقیق بود که سوریه را نباید به عنوان محور مقاومت به بهانه دموکراسی تضعیف کنند، اما دموکراسی در سوریه باید عمیق شود و تحقق این موضوع در جریان مذاکرات سیاسی امکان پذیر است، از این رو متأسفانه این موضوع را نپذیرفتند و امروز متوجه شدند که بحران سوریه برایشان دستاوردی نداشته است.

*با توجه این که رژیم صهیونیستی به علت تصرف اراضی و کشتن مردم، دشمن اصلی مسلمانان است، چرا جریان های تروریستی به ویژه القاعده خود را مسلمان می دادند به رژیم صهیونیستی حمله نکرده اند؟

این مسئله بسیاری مهمی است، زیرا در کارنامه این گروه ها و جریان ها یک حمله به این رژیم را ندیده ایم، اما به نظر من در مسئله تروریست ها چند عامل باید بررسی شود، نخست اینکه نقطعه شروع این جریان تروریستی در دهه قبل از سوی سرویس های غربی بوده، به طوری که در زمان حمله شوروی سابق به افغانستان یک جریانی با اسم و عنوان مجاهدت شکل گرفت ولی برای مبارزه با شوروی در این کشور پایه گذاری شد.

در این رابطه خانم بی نظیر بوتو پس از فشارهای وارد شده مبنی بر اینکه پاکستان علت اصلی تشکیل جریان تروریستی بوده گفت که تشکیل این جریان در نتیجه یک مثلثی ایجاد شده که یک ضلع آن آمریکا و انگلیس بودند که این جربان را طراحی و هدایت کردند، یک ضلع دیگر آن دو کشور عربی منطقه بودند که هزینه های مالی تشکیل این جریان را پرداخت کردند و ضلع سوم این مثلثهم پاکستان بود که اجرای آن را برعهده داشت از این رو این اظهارات از سوی یک عنصر با تجربه و سیاسی پاکستان مطرح شده بود و به نظر می رسد روند تشکیل این جریان همان گونه بوده است، از طرف دیگر ما در مسئله عراق همین حادثه را مشاهده کردیم که در پشت صحنه سرویس های غربی و برخی کشورهای عربی به این جریان ها کمک می کردند.

از طرف دیگر در گروه های تروریستی همه جریان های اسلامی نیستند، به طور مثال رهبران گروه داعش همه بعثی هستند و چون در جهان امروز مسئله مجاهدت در کشورهای اسلامی مهم شده، این گروه با این ابزار به دنبال جذب افراد است.

در این رابطه برخی جریان های اسلامی تندرو هم به دنبال کارهای تروریستی هستند و این موضوع را نمی توان نفی کرد. متأسفانه در تاریخ اسلامی همیشه چنین گرفتاری هایی وجود داشته و یک جریان معاویه مانندی بود که با جریان های خوارج متحد شده و امور را به هم پاسکاری می کنند، هم اکنون هم جریان های بین المللی صهیونیستی آمریکایی با دست افراد متحجر به دنبال کسب فایده هستند. حال اگر جریان های اسلامی به دنبال مبارزه هستند چرا با دشمن اول عالم اسلام مبارزه نمی کنند، چرا به جای برخورد با این موضوع، به جان مسلمانان با تفکرات و عقاید مختلف یک بار شیعه و یک بار علوی و یا صوفی می افتند.

حال این موضوع مطرح می شود که آیا تمام شعارهای آمریکا از زمان بوش برای مبارزه با تروریسم واقعیت داشته یا تحت این عنوان به دنبال امور دیگری بوده است، در این رابطه من معتقد هستم که آمریکایی ها علم مبارزه با تروریسم را برافراشتند اما پشت صحنه این اقدام از جریان های تروریستی استفاده ابزاری کردند، به طور مثال ما در عراق اسناد و فکت داریم که مقامات آمریکایی در این کشورها با تروریست ها جلسه گذاشتند، که این موضوع نشان دهنده این است که امریکا قصد مبارزه با این جریان ها را ندارد که نتیجه این موضوع این شد که آمریکایی ها فکر می کردند که می توانند از تروریست ها استفاده ابزاری و تاکتیکی کنند، که قطعا این اقدام اشتباه استراتژیک و تاکتیکی است زیرا وقتی تفکری ایجاد و رشد پیدا کرد نمی توان با نیروی نظامی با آن مبارزه کرد.

در سفر اخیر من به یکی از کشورهای عربی منطقه به مقامات آن کشور گفتم که چرا شما در جریان جنگ عراق با ایران به صدام کمک کردید که آن ها گفتند که یکی از اشتباهات ما کمک ۴۰ میلیارد دلاری به صدام بود، همچنین این مقام عربی گفت که البته یکی دیگر از اشتباهات ما کمک به جریان های تروریستی در افغانستان بوده است. از این رو باید به این موضوع کرد که اگر کشورهای جهان فکر می کنند که با تروریزم می توانند برخورد تاکتیکی کنند، باید قبول کنند که دیگران هم می توانند با این جریان همین برخورد را داشته باشند.

*در جنگ سه ساله سوریه شاهد کشته شدن افرادی بسیاری بوده ایم، سؤالی که مطرح می شود این است که چه کسی هزینه های این جنگ را دارد پرداخت می کند؟

این موضوع مسئله پنهانی نیست، زیرا برخی از مقامات کشورهای بزرگ غربی اعلام کرده اند که به معارضه چه میزان کمک کرده اند، البته آن ها می گویند که ما به معارضه کمک می کنیم و نمی گویند که به تروریست ها کمک می شود، اما کمک های ارائه شده به معارضه از سوی همان گروه های تروریستی جذب می شود.

از طرف دیگر مقدار زیادی سلاح به ویژه سلاح های پیشرفته در دست تروریست های سوری است که این موضوع نشان دهنده کمک های کشورهای پیشرفته در مسئله سلاح سازی به گروه ها است، البته شاید این کمک با یک واسطه داده شود اما معلوم است که این سیکل حمایتی از کجا تأمین می شود.

در منطقه هم برخی کشورها به کمک مالی و تسلیحاتی به این تروریست ها مشهور هستند، اما مهم این است که کشورهای غربی وقتی کمک می کنند یک آتشی را می افروزند، بعد چون خود قادر به کنترل آن نیستند آن را رها می کنند که در مسئله عراق هم همین روند رخ داد.

یکی از دوستان ما با آقای طالبانی رئیس جمهور عراق صحبتی داشت و وی در این دیدار می گفت وقتی که پاول لیست مراکز سلاح هسته ای عراق را به شورای امنیت داد، ما بعد از مدتی آن را بررسی کردیم و دیدم که از نقاط مطرح شده در آن لیست، یک گاوداری و طویله بود.

آمریکایی در این موضوع پروفسور هستند که بیایند منطقه را آشوب کنند و بعد به علت عجز در مدیریت امور بروند و این امور و مشکلات به گردن کشورهای منطقه می افتد.

در شرایط کنونی برخی اقدامات، دلایل و اظهارات برخی کشورهای منطقه برای حمایت معارضان سوری و تحقق دموکراسی در سوریه بسیار خنده آور است، زیرا خود این کشورها بویی از دموکراسی نبرده اند و این جوک قرن آخیر است که خود کشورهایی که به صورت امیری و پادشاهی مدیریت می شوند، این ها نگران سوریه شده اند، که این موضوع نشان دهنده اهداف پنهان این اظهارات و اقدامات است.

*۵ سرباز ایرانی از سوی یک گروه تروریستی در پاکستان ربوده شده، افکار عمومی هم اکنون مطالبه می کند که ایران تلاش بیشتری برای آزادی این افراد انجام دهد، مجلس چه طرحی برای تحقق این موضوع دارد؟

جنس این موضوع بیشتر جنبه امنیتی و سیاسی دارد و باید از دیپلماسی بیشتر استفاده کرد، ما تماس های بسیاری با مسئولان پاکستان داشته ایم و حتی را رئیس سنای پاکستان هم به صورت مفصل صحبت کردیم. از طرف دیگر تماس هایی با گروهک تروریستی برای آزادی این عزیزان برقرار شده و من به صراحت می گویم که ایران رابطه بسیار دوستانه ای با کشور مسلمان پاکستان داریم و با وجود تغییرات سیاسی همیشه روابط اقتصادی و سیاسی دو کشور وجود داشته اما همیشه به مقامات این کشور گفته ایم که نیروی امنیتی پاکستان نیروی قوی در منطقه است نباید طوری شود که جریان های تروریستی و اغتشاش گر بتوانند از سرزمین پاکستان استفاده کنند و روابط دو کشور را تحت الشعاع قرار دهد.

به هر حال این حادثه و حادثه های قبلی نگرانی هایی در ایران به وجود آورده و به صورت مرتبط مسئولان پاکستانی توضیح می دهند که این ها گروه های اشرار هستند و ما برخورد می کنیم اما انتظار ایران این است که نیروی امنیتی این کشور برخورد روشنی با این گروه ها بکند.

اخیرا به من گزارشی دادند که صحبت های مثبتی برای آزادی ۵ مرزبان انجام شده و من امیدوارم که در چند روز آینده این به نتیجه برسد و ما حتما فشارهایمان را برای حل این موضوع به پاکستان می آوریم.

انتهای پیام /