وضعیت کارگران، وخیم تر از گذشته است

فرامرز توفیقی در گفت‌و‌گو با «امید نیوز» اظهار کرد: همه می‌دانیم که وضع معیشتی طبقه فرودست جامعه خوب نیست، و بخش گسترده‌ای از این طبقه را کارگران و یا بازنشستگان کارگری تشکیل می‌دهند. طبق محاسبه آمار‌های دولتی هم بیش از ٦٨ درصد جامعه را کارگران و یا بازنشستگان کارگری شامل می‌شوند، بنابراین می‌توان از اصطلاح «اکثریت جامعه» استفاده کرد. سال گذشته برای این گروه سال خوبی نبود و متاسفانه نابسامانی‌های اقتصادی و عوامل تاثیرگذار داخلی و خارجی روز‌های بدی را برای این قشر زحمتکش رقم زد، خطری که امسال نیز کارگران را تهدید می‌کند.  

این فعال کارگری افزود: طی سه سال گذشته، به‌اندازه این چهل و اندی سال، فشار اقتصادی بر طبقه کارگر تحمیل شده و متاسفانه مسئولان تاکنون وقعی بر این فشار‌ها و نگرانی‌ها ننهاده‌اند. گفتاردرمانی و وعده‌های نمایندگان مجلس و مسئولان مشکلی را حل نمی‌کند و باید به‌جای وعده و وعید پایه‌های اقتصادی را مستحکم کرد تا به این طریق تولید ناخالص ملی افزایش پیدا کند اما متاسفانه اقدام درخوری صورت نپذیرفته و مجموعه این عوامل، باعث شده مشکلات اقتصادی بر سر خانوار‌های کارگری آوار شود. سال گذشته با دلار ۵٢ هزار تومانی آغاز و با دلار ٩١ هزار تومانی به‌پایان رسید و این یعنی در حدود ٨۵ تا ٩٠ درصد بر مردم فشار اقتصادی تحمیل شده است. سال گذشته در روزی که در شورای عالی کار، حقوق را مصوب کردند، دلار ٩٠ هزار تومان بود و امروز نرخ دلار حواله‌ای، بین ١٠۵ تا ١٠٨ هزار تومان است، بنابراین با آغاز سال جدید که هنوز کارگران حقوق اول ماه را دریافت نکرده‌اند، ١٦ درصد از افزایش دستمزدشان از‌دست‌رفته است. مادامی‌که مشکلات اقتصادی را حل نکرده و افراد تاثیرگذار بر این نابسامانی که هیچ سهمی در تولید ناخالص ملی و اقتصاد ندارند، اما بر سر سفره مردم نشسته‌اند را حذف نکرده و بودجه‌هایشان را قطع نکنیم، بدون تردید روز‌به‌روز وضع معیشتی کارگران بد‌ و بدتر می‌شود.

توفیقی افزود: ما باید اقتصاد کشور را از نو بسازیم، چون اقتصاد به‌ویژه در سالیای اخیر براساس کانون‌های قدرت اقتصادی ناسالم و رانت‌های ارتباطی و اعتباری شکل گرفته که حاصل آن وضعیت کنونی اقتصاد است و اخیرا در توصیف این شرایط از اصطلاح نا‌ترازی استفاده می‌شود. اگر همین روند ادامه یابد، کارگران ما روز‌های بسیار سختی را پیش‌رو خواهند داشت. در حال حاضر اغلب کارگران به حاشیه‌نشینی روی آورده‌اند. چون خانه خریدن سال‌هاست که برای جامعه کارگری به رویا بدل شده، بنابراین سیاست‌گذاری و ناکارآمدی برنامه‌های اقتصادی کارگران را به آستانه فقر کشانده و حق سرپناه را نیز از آن‌ها سلب و بسیاری از آن‌ها را حاشیه‌نشین کرده است.

این فعال حوزه کارگری با بیان اینکه ناکارآمدی برنامه‌های اقتصادی، کارگران را با بحران معیشت مواجه کرده است، گفت: وضعیت کارگران، وخیم تر از گذشته است و شرایط نامطلوب اقتصادی و افزایش نرخ تورم، روز به روز دست کارگران را از اقلام سبد معیشتی کوتاه‌تر می‌کند و علاوه بر کالاهایی چون گوشت قرمز، اقلام اساسی دیگر نیز امسال در خطر حذف از سبد غذایی کارگران قرار دارد. وقتی کارگران نمی‌توانند گوشت کیلویی ٧٠٠ هزار تومان و مرغ کیلویی ١٢٠ هزار تومان و برنج کیلویی ٢٠٠ هزار تومانی تهیه کنند، به ارزان خری روی می‌آورند و حتی ممکن است مواد غذایی تاریخ گذشته بخرند تا به هر ترتیبی شکم خود و خانواده را سیر کنند. طبیعتا مواد غذایی فاسد، باعث بیماری می‌شود. این درحالی است که بسیاری از کارگران به خود درمانی روی آورده‌اند، تامین اجتماعی در درمان کارگران حضوری بسیار کم‌رنگ دارد و بیمه پایه به‌شدت کم‌ارزش شده و کار خاصی برای بیمه‌شدگان نمی‌کند. کمتر کارگری به سراغ پزشک می‌رود و معمولا اگر درد امانشان را ببرد به داروخانه مراجعه و مسکنی دریافت می‌کنند. به دلیل اقتصاد معیوب و بیمار ما، تفریح و مسافرت هم از سبد خانوار‌های کارگری حذف شده است و باتوجه به اینکه اغلب کارگران از شهر‌ها و روستا‌ها به تهران کوچ کرده‌اند، در تعطیلات برای دیدار اقوام به شهر و روستای خود بازمی گردند و این به معنای رفتن به مسافرت نیست.

 توفیقی در خاتمه با اشاره به فرزندان طبقه کارگری و محرومیت آنان از تحرک اجتماعی خاطرنشان کرد: طبقه کارگری نه فقط در بُعد تامین معیشت که از نظر تحرک اجتماعی هم فرزندانشان در وضعیت بغرنجی به سر می برند. به اذعان مسئولان کسب رتبه‌های برتر در کنکور و راه یافتگان به دانشگاه‌های ممتاز از میان طبقات بالادست جامعه‌اند، لذا از این نظر هم کارگران تحت‌فشار هستند، حتی احتمال دارد کودکان و نوجوانان خانواده‌های کارگری وارد چرخه اشتغال زودهنگام ‌شوند، که عموما مشاغل کم‌درآمد است. با تداوم و تشدید فقر طبعا راه‌های تحرک اجتماعی از طریق تحصیل و کار و رهایی از فقر مسدود می‌شود و کودکان در آینده هم مجبور به تحمل شرایط فقری هستند که نسل قبل از آنها تحمل کرده است.