چرا فرزندم ناخن هایش را می جود؟
بسیاری از والدین زمانی که می بینند فرزندشان در حال جویدن ناخن هایش است ناراحت، آزرده و خشمگین می شوند و مدام به او تذکر می دهند که «ما نگران سلامتی و بهداشت تو هستیم و نمی خواهیم در آینده انگشتانی زشت داشته باشی.
جویدن ناخن یک اختلال و واکنش روانی است که در کودکان معمولا در سنین خردسالی آغاز می شود. ناخن جویدن ممکن است از سنین پایین(حتی یک سالگی) شروع شود و میزان بروز آن تا ۱۲ سالگی افزایش یابد. معمولا تمام ناخن ها به یک نسبت جویده می شوند. در موارد شدید صدمه ناخن ها جدی است و ممکن است منجر به عفونت انگشتان و بستر ناخن ها شود.
علت ناخن جویدن در این سنین، اغلب ناشی از هیجانات و اضطراب هاست. ناخن جویدن همین طور می تواند روشی برای ابراز دلگیری ها، دلخوری ها، دلواپسی ها یا جلب توجه باشد. معمولاً کودکان مضطرب به ناخن جویدن مبتلا می شوند که گاهی تا مجروح کردن انگشتان نیز پیش می رود زیرا ناخن جویدن در کودکان منقلب و هراسان، تسکین ایجاد می کند و باعثآرامش شان می شود. این بچه ها به محض رهاکردن این کار، دچار اضطراب می شوند و دوباره شروع به ناخن جوی می کنند.
عواملی که باعثناخن جوی در کودک می شود عبارتند از:
ناخن جویدن در موقعیت های اضطراب آور و ناکامی ها تشدید می یابد.
الف) چند توصیه به والدین:
۱. تا آن جا که ممکن است این رفتار را نادیده بگیرند. ۲ - کودک را تنبیه نکنند. ۳ - محیط امنی برای کودک فراهم آورند تا نیاز او به این گونه رفتارها کاهش یابد. ۴ - توجه کودک را به رفتارش جلب نکنند. ۵ - کودک را به ویژه هنگام خواب سرگرم نگه دارند(مثلا با اسباب بازی) تا حواسش از این عادت به فعالیت دیگری منحرف شود.
- فشار محیط بر کودک؛ کودکی که تحت انضباط شدید قرار گیرد وقتی نمی تواند بر موانع پیروز شود به خود فشار می آورد و این فشار باعثاضطراب می شود و در نتیجه برای رهایی از اضطراب، به ناخن جوی روی می آورد.
- گاهی ناخن جویدن بر اثر تقلید به وجود می آید. گاهی کودکان این عمل را از والدین یاد می گیرند. کودک ابتدا تقلید می کند و کم کم به صورت عادت در می آید.
- گاهی به علت اضطراب و استرس به ناخن جویدن روی می آورند.
- کودکان خجالتی و کم رو، اغلب دچار این عادت ناپسند می شوند.
- گاهی هنگام دندان در آوردن و التهاب لثه ها، این عادت در کودکان ایجاد می شود.
ب)دارودرمانی: در موارد بسیار شدید و در کودکان بالای ۷ سال
در زیر توصیه هایی برای جلوگیری از این عمل آورده شده است:والدین و اعضای موثر خانواده کودک برای درمان و کمک به کودکانی که عادت به جویدن ناخن هایشان دارند، روش های گوناگونی برمی گزینند. گروهی از آنها با ساده ترین عادت ناخوشایند فرزندشان چنان عصبانی و خشمگین می شوند که با شدیدترین شیوه های تربیتی درصدد مقابله با آن برمی آیند. در حالی که گروهی دیگر صبورانه و با ملایمت آرامش خود را حفظ می کنند و سعی دارند روند تشخیص، درمان و بهبودی فرزندشان را پی بگیرند و با همکاری ها و حمایت های خود مانع از تشدید اوضاع شوند. در بسیاری از موارد اگر والدین و اعضای موثر خانواده عادت ناپسند فرزندشان را تا مدتی نادیده بگیرند، پس از مدتی آن عادت به کلی از بین خواهد رفت زیرا یا کودک نیازی به تکرار و استمرار آن ندارد یا اینکه به تدریج بر اثر آن رشد و تحول کودک کاهش خواهد یافت و به کلی از یاد خواهد رفت. به طور کلی چنانچه کودک عادتی دارد که مادر و پدر درصدد کاهش آن هستند، می توانند با استفاده از روش های ساده زیر موجب کاهش و قطع آن شوند.
در زمان التهاب لثه ها، وسیله ای در اختیار کودک قرار دهید تا کودک مجبور نشود برای رفع التهاب از انگشتانش استفاده کند.
کوتاه کردن ناخن ها: ناخن های کوتاه شده لزوم کمتری دارند که جویده شوند. سعی کنید هر چند روز یک بار ناخن هایش را بگیرید و سوهان بزنید که حتی نتواند تکه های کوچک ناخن را به دندان بگیرد.
منحرف کردن حواس در هنگام ناخن جویدن:
سعی کنید حواس کودک را هنگام این عمل پرت کنید. زمانی که درمی یابید کودک مترصد جویدن ناخنش شده است، با او صحبت کنید(بازی های کلامی بهترین روش به حرف گرفتن کودک است)، از او کارهایی بخواهید که مجبور شود از انگشتانش استفاده کند، مثل درست کردن یک کاردستی یا کشیدن یک نقاشی.
اسباب بازی به دست های او بدهید تا دست هایش درگیر بازی با آن شود و فکر ناخن جویدن به سرش نزند. در مواردی این روش ها موثر واقع می شوند و در مواردی نیز کارایی چندانی ندارند؛ در این صورت بهتر است با کمی دقت و توجه محرک های گوناگونی را که می تواند مانع از عمل جویدن ناخن در کودک شود، پیدا کنید و آنها را به کار ببرید.
ارسال نظر