آشپزی به سبک جواد عزتی

به گزارشافکارنیوز، بعضی استعدادها یک بار شکوفا می شوند و «جواد عزتی» یکی از آنهاست. اگرچه سال ها در کارهای مختلف تئاتر و تلویزیون زحمت کشید اما یک باره و با نقش یکی از چند پیرمردی که بازی کرد، در «قهوه تلخ» به شهرت قابل توجهی رسید. این جوان آینده دار اگرچه به اعتقاد بسیاری، یک بازیگر مستعد کمدی است اما آثار جدی بسیاری را در کارنامه خود دارد که در آنها هم بسیار موفق و قابل توجه ظاهر شده است. جواد عزتی از آن دست مردهایی است که استعداد خوبی هم در زمینه غذا و آشپزی دارد و البته گویا قرار است به زودی فست فود خود را راه اندازی کند. می خواهیم حالا که به ایام نوروز و روزهای آجیل و شیرینی نزدیک هستیم شما را به دنیای غذایی این چهره محبوب ببریم.

ذائقه تسلیم تغذیه یا…

غذا همیشه اهمیت خودش را دارد اما بیشتر اوقات خیلی از آدم ها به آن بی توجه هستند. شاید اگر به غذا تنها به عنوان یک عامل سیر کننده نگاه نمی کردیم، بهتر بود. متاسفانه بیشتر اوقات ذائقه ما برنده است و ما مغلوب انتخاب می شویم، طوری که اهمیت تغذیه را از دست می دهیم.

امتحان کردن غذاهای جدید

در مورد غذا خوردن خیلی محتاط هستم؛ مثلاً به سختی سمت امتحان کردن غذای جدیدی می روم. نمی دانم چرا آن حس اطمینان به غذا، اول کار سراغم نمی آید و شاید بعد از یکی دو بار امتحان کردن هر غذای جدیدی، حس می کنم آن طور که فکر می کردم بد نبوده. اصلاً همیشه انگار غذای جدیدی برای من بد است تا این که خلافش ثابت شود به خصوص در مورد غذاهای ملل مختلف که دید خوبی نسبت به آنها ندارم هر چند بعضی هایشان را که امتحان کرده ام، مانند سوشی چینی خیلی خوب هستند.

اختراع های بدمزه

بعضی وقت ها سعی می کنم غذاهای عجیبی اختراع کنم که موفق نبودم، البته ماحصل آنها گاهی منجر به کشف نوعی غذای کلاسیک شده؛ مثلاً با دستکاری مواد به غذایی با طعم و رنگ تازه تر رسیده ام که خیلی وقت ها این نوع جدید خیلی خوشایند و خوب نبود، البته مدت هاست دیگر این کار را نمی کنم.

انعطاف سر صحنه

در مورد غذای سر صحنه، آدم منعطفی هستم چون به هر حال شما انتخاب دیگری ندارید. گاهی غذاها کیفیت خوبی ندارند یا جداً از رژیم شما هستند به همین علت رعایت برنامه غذایی برای بازیگرها سخت است به خصوص که زمان دادن غذا همیشه یک ساعت معین نیست، اتفاقاً گاهی شما آن قدر درگیر گرفتن یک سکانس هستید که گاهی چند ساعت از زمان غذا خوردن می گذرد.

داستان دست پخت های بهتر

آشپزی یک هنر است. در واقع اگر چه آموختنی است و همه می توانند آشپزی کنند اما همه در آن به مهارت کافی نمی رسند، برای همین بعضی ها دست پخت بهتری دارند، البته این خودش یک تنوع است و اگر همه یک غذا را مثل هم درست کنند، شما متوجه تفاوت سلیقه ها و حتی کیفیت غذاها نمی شوید. آدمی نیستم که اگر دست پخت کسی بد بود، آن را همانجا بگویم اما نمی توانم غذا را هم با میل بخورم. به هر حال اگر این اتفاق در یک رستوران بیفتد، دوباره به آنجا نخواهم رفت.

شیک به شرط بهداشت و کمیت

فکر نمی کنم غذای خوب تنها متعلق به جاهای خاص باشد. اگر چه محیطی که در آن غذا می خورید، اهمیت زیادی دارد اما هر جای شیکی تضمین کننده این نیست که غذای خوبی هم به شما بدهند، هر چند غذای زیادی هم مقابل شما بگذارند. گاهی شما وارد یک فضای غذاخوری بسیار شیک می شوید و کلی هم پول غذا می دهید اما مقدار غذا، شما را سیر نمی کند. شما هزینه نکرده اید که فقط در یک محیط جذاب باشید، شما به هدف اصلی دیگری که همان غذا خوردن است، آمده اید و باید رضایت تان جلب شود. ضمن آنکه باز به نظرم شیک بودن یک محیط نشانه رعایت بهداشت نیست.

آشپزی مهارتی برای مردان و زنان

خیلی پیش آمده که آشپزی کرده ام و دوستانی هم که دست پخت مرا خورده اند، راضی بوده اند. من یک سری توانایی ها را دارم، مثلاً می توانم به نسبت زیاد و به اصطلاح هیاتی غذا تدارک ببینم؛ اینها به مرور به دست می آید اما مهم این است که شما اصول اولیه را بلد باشید. خیلی هم قایل به این مسئله نیستم که آشپزی یک کار زنانه است؛ کما اینکه در این چند سال آقایانی را دیده ایم که در رستوران ها کار کرده اند و اتفاقاً خیلی خوب و موفق هم بوده اند اما این را هم که آقایان دست پخت بهتری دارند، قبول ندارم. این امر به نسبت در هر دو جنس است.

هدر دادن ارزش های غذایی

در حال حاضر کتاب ها و نشریه های زیادی وجود دارند که انواع دستورهای آشپزی را در اختیار افراد می گذارند و شما می توانید با مخلوط کردن چند عنصر تکراری، تعداد قابل توجهی غذا تهیه کنید. به نظرم آشپزی واقعاً یک هنر و علم است و نباید به آن خیلی سطحی نگاه کرد. گاهی یک درصد تغییر کوچک در چاشنی یا یک ماده غذایی طعم غذا را زیر و رو می کند. گاهی هم شما غذایی را به نظر خودتان عالی تهیه کرده اید اما این غذا فاقد ارزش لازم غذایی است؛ یعنی شما اگر چه غذای خوشمزه ای درست کرده اید اما در واقع همه ارزش پنهان در آن را هدر داده اید. از این نظر چگونگی طبخ یک غذا علم است.

برکت سفره های پر جمیعت

به نظرم اینکه بعضی غذاها فقط برای مناسبت های خاص تهیه می شوند، جالب است اما چون مدت هاست شما هر غذایی را هر وقتی می توانید در سفره داشته باشید، دیگر آن حس و حال قدیم ها را ندارد. یک زمانی شما فقط در فصل خاصی موز می خورید اما حالا دیگر همیشه در دسترس است اما خوب است این سنت را حفظ کنیم که مثلاً در فلان عید یا مراسم، فلان غذا را استفاده کنیم. هر چند به نظرم مهمتر از خود آن غذا، صمیمیت جمع دور سفره است. چیزی که به سفره برکت می دهد، دور هم بودن است.

۷ روز زندگی / شماره ۱۸۹ / ویژه نوروز ۹۳ / مصطفی رفعت / صفحه ۸۰