همه چیز درباره دعواهای زن و شوهری
به قول بزرگترها هر چیزی قانون خودش را دارد حتی دعوا کردن و آشتی کنان بعدش!
به گزارشامید،وقتی درباره مشکلم فکر می کنم نمی دانم بخندم یا گریه کنم؟! ما تازه یک سال است که ازدواج کرده ایم و زیر یک سقف زندگی می کنیم، مشکل اصلی من و همسرم این است که هنوز بلد نیستیم با هم آشتی کنیم. گاهی اوقات بر سر یک مسئله خیلی جزئی با هم جروبحثمی کنیم و بعد بدون اینکه بخواهیم تا سه چهار روز با هم حرف نمی زنیم. دل مان برای هم تنگ می شود اما هیچ کدام پیش قدم نمی شویم انگار از حرف زدن خجالت می کشیم.
من چند باری تصمیم گرفتم که کوتاه بیایم و این قائله تکراری را ختم کنم اما وقتی من کوتاه می آمدم، تازه همسرم قیافه حق به جانب می گرفت و احساس می کرد که حتماً از همان اول حق با او بوده! یک بار هم با خنده گفت «دیدی کم آوردی!!!» الان نزدیک شش ماه است که تصمیم گرفته ام دیگر کم نیاورم و نتیجه اش این شده که یک روز با هم حرف می زنیم و سه روز با هم قهریم! اوایل این کم نیاوردن و منت کشی نکردن برایم مثل یک بازی بود اما حالا دیگر زندگی مشترک مان تلخ شده! گاهی اوقات می ترسم مبادا این بازی بچه گانه تیشه به ریشه زندگی ام بزند.
به قول بزرگترها هر چیزی قانون خودش را دارد حتی دعوا کردن و آشتی کنان بعدش! اگر قرار باشد هر دعوایی آنقدر طولانی شود که دو طرف کم کم دلیل قهرشان هم فراموش شان شود دیگر پیدا کردن یک زندگی پایدار کار سختی می شود، معمولاً قهر و دعوا بی اراده و از سر ناراحتی اتفاق می افتد اما آشتی کردن امری ارادی و خودخواسته است. این مشکل بسیاری از زوج های جوان است که یاد نگرفته اند به همان سادگی که قهر می کنند، آشتی کنند! اگر دعوا نمک زندگی باشد پس باید راه و رسم آشتی کنانش را هم یاد گرفت.
اجازه ندهید دوران قهر طولانی شود: وقتی این دوران طولانی می شود افکار نادرست به مغز شما هجوم می آورد، افکاری مثل اینکه «او باید عذرخواهی کند»، «باید قهر باشم تا او را دب کنم»، «مگر من چه کم دارم که کوتاه بیایم!» و… سبب می شود همسرتان نیز حالت دفاعی بگیرد، در نتیجه فاصله ها بیشتر شده و آشتی کردن هم سخت تر شود.
از نظر روحی خود را برای آشتی آماده کنید و بعد پیش قدم شوید. اگر احساس می کنید، هنوز آمادگی لازم را برای آشتی کردن ندارید، لطفاً دست نگه دارید؛ چرا که ممکن است صحبتی پیش بیاید که شما را عصبانی و اوضاع را از آنچه اکنون هست، بدتر کند.
دروغ نگویید:
اگر می خواهید این رابطه شکسته را بند بزنید، باز هم این هدف خوب، دلیلی برای دروغ گفتن نیست. لطفاً صادق و بی ریا تمام آنچه سبب قهر شده را بیان کنید، حتی اگر قصور از شماست باز هم نگران نباشید بالاخره طرف مقابل کسی نیست جز همسرتان که عاشقانه همدیگر را دوست دارید، در صورت راستگویی می توانید روی گذشت و بخشش او هم حساب باز کنید.
نیاز نیست دعوا برنده داشته باشد:
اگر صبر کرده اید تا طرف مقابل تان اقرار کند که بازنده شده و به اصطلاح کم اورده، پس بدانید روزهای خوش زندگی تان را، فدای یک لجبازی کودکانه می کنید. قرار نیست تمام دعواها برنده و بازنده داشته باشد، بپذیرید که برخی از نظرات و عقاید شما با یکدیگر متفاوت است؛ و باید به این تفاوت ها احترام گذاشت.
اشتباهات را تکرار نکنید:
آشتی کردن در مواردی که فرد اشتباه قدیمی اش را برای بار دوم یا چندم تکرار می کند، خیلی سخت تر می شود. شما یک بار چیزی را نمی دانید و با ندانستن تان سبب دلخوری همسرتان می شوید اما برای بار دوم و سوم دیگر نمی توانید بگویید از حساسیت موضوع خبر نداشته اید.
همیشه حق با شما نیست:
به قول بزرگترها وسط دعوا نقل و نبات پخش نمی کنند؛ پس با خودتان صادق باشید، بعید نیست که شما هم در میانه دعوا چیزی گفته باشید که دیگری را رنجیده خاطر کرده است، گاهی با یک اقرار کوچک، می توان رنجش ها را برطرف کرد.
گذشت و بخشش برای همین وقت هاست:
بعضی وقت ها، نوشتن خیلی بهتر از گفتن است، اگر سر صحبت را باز کردن، با کسی که دوستش دارید اما از او دلخورید، خیلی سخت است، خوب می توانید حرف هایتان را بنویسید یا اینکه برایش پیامک بزنید، یا نامه ای به ایمیلش بفرستید، به این ترتیب هم دلیل ناراحتی تان را بیان کنید، و هم برای آشتی پیش قدم شوید. یکی از محاسن نوشتن این است که وقتی حرف هایتان را می زنید کسی نمی تواند وسط آنها بپرد! کسی هم از کوره در نمی رود. ضمن اینکه نوشته ها بلد نیستند داد بزنند یا با لحن بدی چیزی را بگویند. خلاصه اینکه نامه نوشتن معمولاً سوء تفاهمات را حل می کند. هم نویسنده و هم خواننده نامه فرصت بیشتری
برای فکر کردن به خود و اتفاق پیش آمده دارند، ضمن اینکه طرف مقابل را هم به سوی نوشتن ترغیب می کند.
دنبال واسطه نباشید:
یادتان باشد وقتی کسی واسطه می شود تا شما را با هم آشتی دهد، خواه ناخواه علاوه بر جریان دعوا، از باقی مسائل خصوصی زندگی شما نیز آگاه می شود و همین آگاهی ها، می تواند زمینه دلخوری های بعدی را فراهم کند. پس به جای واسطه تراشی، به خودتان اعتماد کنید و مشکلات را شخصاً مدیریت کنید. در صورتی که وجود یک واسطه ضروری به نظر می رسد، چه واسطه ای بهتر از مشاور، که هم با شما نسبت فامیلی ندارد و هم راهکارهای درست مهارت های ارتباطی را می شناسد.
ضمناً یادتان نرود که قهر کردن، فقط برای کسانی که با هم دوست هستند و همدیگر را دوست دارند، معنا دارد، قهر کردن دو دشمن بی معنی است! وقتی با کسی قهر می کنید نه تنها آرامش خودتان از دست می رود بلکه طرف مقابل تان هم از این فاصله و سکوت، آرام ندارد. پس دست به کار شوید، قائله قهرها را خاتمه دهید.
خانواده سبز / شماره ۳۸۳ و ۳۸۴ / شیما نادری، کارشناس روانشناسی / صفحه ۵۲
ارسال نظر