یادداشت رهبر انقلاب درباره شوق سفر حج
حتی در آن دوران سخت هم دلم از امید زیارت کعبه و بوسه زدن بر جای پای پیامبر(ص) در مکه و مدینه، خالی نمانده بود… و این امید، اگرچه با حج ده روزه ی سال ۵۸ که به فضل شهید محلاتی قسمتم شد، برآورده گشت، اما آتش آن شوق سوزنده تر و مشتعل تر شد…
به گزارشامیدبه نقل ازkhamenei. ir، رهبر معظم انقلاب اسلامی پس از مطالعه برخی کتاب ها یادداشتی در ابتدای آن می نویسند.
این یادداشت ها برخی در نقد و بیان اشکالات موجود در کتاب هاست. بعضی هم در تعریف و تحسین نویسنده و نوشته اش.
بیست سال پیش و بعد از مطالعه ی کتاب «سفر به قبله» که سفرنامه ی حج هدایت الله بهبودی است، حاشیه نوشته ی ایشان از جنس دیگری بود.
متن ذیل دستخط دل نوشته ای است که در حال و هوای دلتنگی زیارت خانه ی خدا نوشته شده و به همراه تصویری از حضور حضرت آیت الله خامنه ای در مراسم حج در سال ۱۳۵۸ منتشر می شود:
«این کتاب مرا باز در شور و حال حسرت آلود زیارت خانه ی خدا و حرم رسول الله(ص) فرو برد. شور و حال و اشتیاقی که دیگر امیدی هم با آن نیست.
تا به یاد دارم - از سالهای دور جوانی - هرگز دل خود را از آتش این اشتیاق، رها نیافته ام. اما حتی در دوران سیاه اختناق که هر روحانی بامعرفت و بی معرفتی، با رغبت و یا حتی از سر سیری، آسان می توانست در خط حج قرار بگیرد. و من نمی توانستم! یا بهتر بگویم: هیچ حمله دار و رئیس کاروانی از ترس ساواک شاه، نمی توانست و جرأت نمی کرد نام مرا در فهرست حاجی های خود - چه رسد به عنوان روحانی کاروان - بگذارد.
بله، حتی در آن دوران سخت هم دلم از امید زیارت کعبه و بوسه زدن بر جای پای پیامبر(ص) در مکه و مدینه، خالی نمانده بود… و این امید، اگرچه با حج ده روزه ی سال ۵۸ که به فضل شهید محلاتی قسمتم شد، برآورده گشت، اما آتش آن شوق سوزنده تر و مشتعل تر شد…
در سالهای ریاست جمهوری چشم امید به پس از آن دوران دوخته بودم.. اما امروز..؟ شور و اشتیاقی بی سکون و امیدی تقریبا فرو مرده… تنها تسلا به خواندن اینگونه سفرنامه ها یا شنیدن آنها است که خود بازافزاینده ی شوق نیز هست.
این کتاب، شیرین، موجز، با روح و هوشمندانه نوشته شده است. زیارت قبول؛ عزیز نویسنده!
زیارت قبول
۷۰/۱۲ / ۱۰»
این یادداشت ها برخی در نقد و بیان اشکالات موجود در کتاب هاست. بعضی هم در تعریف و تحسین نویسنده و نوشته اش.
بیست سال پیش و بعد از مطالعه ی کتاب «سفر به قبله» که سفرنامه ی حج هدایت الله بهبودی است، حاشیه نوشته ی ایشان از جنس دیگری بود.
متن ذیل دستخط دل نوشته ای است که در حال و هوای دلتنگی زیارت خانه ی خدا نوشته شده و به همراه تصویری از حضور حضرت آیت الله خامنه ای در مراسم حج در سال ۱۳۵۸ منتشر می شود:
«این کتاب مرا باز در شور و حال حسرت آلود زیارت خانه ی خدا و حرم رسول الله(ص) فرو برد. شور و حال و اشتیاقی که دیگر امیدی هم با آن نیست.
تا به یاد دارم - از سالهای دور جوانی - هرگز دل خود را از آتش این اشتیاق، رها نیافته ام. اما حتی در دوران سیاه اختناق که هر روحانی بامعرفت و بی معرفتی، با رغبت و یا حتی از سر سیری، آسان می توانست در خط حج قرار بگیرد. و من نمی توانستم! یا بهتر بگویم: هیچ حمله دار و رئیس کاروانی از ترس ساواک شاه، نمی توانست و جرأت نمی کرد نام مرا در فهرست حاجی های خود - چه رسد به عنوان روحانی کاروان - بگذارد.
بله، حتی در آن دوران سخت هم دلم از امید زیارت کعبه و بوسه زدن بر جای پای پیامبر(ص) در مکه و مدینه، خالی نمانده بود… و این امید، اگرچه با حج ده روزه ی سال ۵۸ که به فضل شهید محلاتی قسمتم شد، برآورده گشت، اما آتش آن شوق سوزنده تر و مشتعل تر شد…
در سالهای ریاست جمهوری چشم امید به پس از آن دوران دوخته بودم.. اما امروز..؟ شور و اشتیاقی بی سکون و امیدی تقریبا فرو مرده… تنها تسلا به خواندن اینگونه سفرنامه ها یا شنیدن آنها است که خود بازافزاینده ی شوق نیز هست.
این کتاب، شیرین، موجز، با روح و هوشمندانه نوشته شده است. زیارت قبول؛ عزیز نویسنده!
زیارت قبول
۷۰/۱۲ / ۱۰»