بهشت بعد از «قالیباف»

به گزارش امید نیوز ، شهرداری تهران که بیش از یک قرن از تاسیس آن می گذرد و تا امروز بیش از 60 نفر با عناوین مختلف بر روی کرسی ریاست آن تکیه داده اند و اتفاقات تلخ و شیرین بسیاری را تجربه کرده و چه فراز و فرودهایی را گذرانده و نتیجه این تلاش ها و برنامه ها تهران فعلی را به ارمغان داشته است.

بیشترین حضور در سمت شهردار در ساختمان بهشت مربوط به محمدباقر قالیباف در سال های 84 تا 86 می باشد.

از زمان ترک بهشت توسط قالیباف آرامش نیز آنجا را ترک کرد به طوری که در طی پانزده ماه گذشته 5 شهردار و سرپرست بر این مسند تکیه زدند، اما نتیجه این تغییر و تحولات چه شد؟

دوازده سال ریاست قالیباف بر کلان شهر تهران پر از مزیت و اقدامات چشمگیر بوده و هست که قصد شمردن آن ها را نداشته و در این مقال هم نمی گنجد اما همین کلان شهر تهران با مشکلات متعدد امروز و به گفته شهردار جدیدش با نبود مدیر لایق جهت اداره شهر، در برهه ای از زمان یک نماد و نمونه مثال زدنی در دنیا به حساب می آمد، در سال 2008 شهر تهران در جمع هشت شهر برتر در حوزه تحولات شهری از سوی بنیاد سیتی مایور(city mayor) از میان بیش از 800 شهردار جهان قرار گرفت، یا انتخاب پل طبیعت و دریاچه چیتگر به عنوان 10 پروژه برتر جهان در سال 2015 و یا احداث و پیشرفت خطوط مترو و BRT تنها گوشه ای از 12 سال خدمت جهادی یک شهردار در کلان شهری مثل تهران بوده است.

حال این سؤال پیش می آید آیا مدیر در کشور وجود ندارد یا مدیر لایقی بر این کرسی های پر زرق و برق شهرداری ننشسته است؟

به راستی بعد از گذشت 15 ماه از تحویل ساختمان بهشت چه اتفاق چشمگیری در شهرداری تهران و شهر تهران افتاده است؟

آیا مدیران شهرداری با بحث خدمت و کارجهادی آشنایی دارند؟

بعد گذشت 15 ماه نه تنها پروژه جدیدی راه اندازی نشده است بلکه پروژه های قبلی نیز متوقف و یا به فراموشی سپرده شده است، چرایی این مسئله می تواند دو علت داشته باشد: 1- عدم توانایی مدیران فعلی در افتتاح پروژه 2- ترس از یادآوری خدمات شهردار سابق در ذهن مردم.

وضعیت شهرداری تهران به گونه ای شده است که مردم توقع افتتاح پروژه جدید ندارند و همین که بحرانی نظیر آمدن برف و باران در تهران بوجود نیاید خرسند و راضی هستند، شاید بی انصاف ترین قسمت مقاله همین بحرانی خواندن برف و باران این نعمت های بزرگ و حیاتی خداوند باشد اما خوب وقتی به قول شهردار جدید مدیر کارآمد نباشد نعمت به معضل تبدیل می شود، البته باید گفت که این بحران ها و معضلات مقطعی هستند برای مثال برف بعد از چند روز آب می شود و مشکل خود به خود حل می شود و نباید برای مشکلی که خود به خود حل می شود وقت نیروی انسانی و بیت المال را خرج کرد، اما حیف مشکلات و معضلاتی چون ترافیک و آلودگی هوا و امثالهم با انتظار حل نمی شود، کاش به دوستانمان در شهرداری یادآور شویم این مشکلات تنها با کار،کار،کار حل می شود، با مدیریت جهادی و سپردن پست های مدیریتی به جوانان لایق و انقلابی، همان جوانانی که دیروز در جبهه های حق علیه باطل در صف فرماندهی و ایثار بودند امروز در عرصه خدمت و جهادی دیگر می توانند کشور و شهر را "پیروز" کنند و نیازی نیز به مدیر و جوان خارجی نباشد.

مورد دیگر که می تواند به بهبود وضعیت فعلی کمک کند استفاده از مشاوره و تجربه ی قبلی مدیران شهرداری است، حتی اگر از نظر نوع نگاه اتفاق نظر وجود نداشته باشد اما به جهت توانمندی آنها می توان از علم و توانایی آن های بهره برد، همانگونه که از پیشینیان آموخته ایم که ندانستن عیب نیست نپرسیدن عیب است، این که ما ندانیم چگونه شهر را مدیریت کنیم شاید بد باشد اما اینکه نخواهیم از علم و دانش دیگران استفاده کنیم قطعا بدتر است البته بد نیست نگاهی نیز به صحبت زیبای شهید چمران در این زمینه بیاندازیم که از ایشان پرسیدند تقوا مهم تر است یا تخصص و ایشان فرمود: تقوا از تخصص لازم تر است، آنرا می پذیرم، اما می گویم: آنکس که تخصص ندارد و کاری را می پذیرد، بی تقواست.

راهکار بعدی برون رفت از شرایط فعلی شهر و حل مشکلات پیش رو اتحاد و همدلی بدون نگاه حزبی و متعصبانه است، بسیار دیده شده است نیروهای کارآمد و انقلابی با آمدن مدیران جدید از سمت خود کنار گذاشته می شوند تا افراد نزدیک تر به مدیر جدید جایگزین این افراد شود که این کار خود آغازگر مشکلات و نابسامانی است.

اما عاقبت این کلان شهر چه خواهد شد؟

پاسخ به این سوال بسیار دشوار است ولی هرچه که هست امیدواریم با یک رویکرد جدید و با تکیه بر نیروی داخلی و دانش ملی از این مقطع حساس نیز گذر کرده و موفق شویم. البته همانطور که امام خامنه ای فرمودند وضعیت را سیاه نمی بینیم و به آینده این شهر و کشور بسیار امیدواریم و قطعا وضعیت فردای ایران از امروز آن بهتر خواهد بود ان شاالله.

محمد بابایی