ضرورت حمایت از کالای ایرانی بسیار زیاد است

مارین نیوز- آنهایی که با نشریه‌ های سرآمد و دانش بنیان همراه بوده اند، میدانند که حمایت از تولید داخلی همواره یکی از اصلیترین دغدغه ‌های ما چه در بنیاد ملی نخبگان و چه در معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری بوده است. ضمن اینکه به عنوان شهروندان ساده نیز وظیفه خود میدانیم از «ایران‌ساخت» حمایت کنیم و از این طریق اقتصاد و بازار کار و معیشت هموطنانمان را رونق بخشیم. در این میان اگرچه پیچیدگی ‌هایی هم در کار است، اما مناسبت های ساده و قابل فهمی حکم فرماست. مادامی که تولید کنندگان نتوانند برای محصولات خود بازار مطمئن و گرمی دست و پا کنند، کار کارخانه را هم نمی توانند پیش ببرند. به بیان ساده‌ تر آسمان یا دولت بر سر تولید کنندگان ایران زر فرو نمی فرستد و تصنعی و نمایشی چراغشان را روشن نگه نمی دارد. اینها اگر نتوانند اجناس خود را در بازار بفروشند، خیلی زود دچار رکود و ورشکستگی می شوند. احتیاجی ندارد متخصص اقتصاد باشیم تا بفهمیم ورشکستگی یک کارخانه متوقف در خود کارخانه نمی ‌ماند. مناسبات اقتصادی جامعه عین ظروف مرتبطه به هم وصلند و یک اتفاق مثبت یا منفی در یکجا در جاهای دیگر هم اثر میگذارد. ورشکستگی تولید کنندگان داخلی معضلات اجتماعی، فرهنگی بسیاری را نیز به دنبال دارد. کافی است پای درد دل کارگران بیکار شده و تولید کنندگان ورشکسته بنشینیم تا بفهمیم بی اعتنایی «ما» مصرف کنندگان به تولیدات داخلی چه ضربه ‌های مهلکی به بدنه جامعه میزند. از آنطرف حمایت هدفمند و هوشیارانه ما از تولیدات داخلی میتواند قدرت و قوت جامعه را افزون کند، همچنین اعتماد به‌ نفس عمومی ما را در مواجهه با دنیای امروز بالا ببرد و حتی قدرت سیاسی کشور را چند برابر کند. در زمینه‌ های دفاعی نیز آنجا که ما با اتکا به نیروی متخصصان ایرانی و با هنرمندی و درایت جوانان متعهد کشور سلاح می سازیم، واجد قدرتی می شویم که هم حس دفاع از وطن را در وجودمان قوت می بخشد و هم پیوند ما را با آرمانهای اصلی انقلاب محکمتر می کند.

البته ما برای بالا بردن توان دفاعی در مراجعه به بازارهای بین ‌المللی محذوریتی نداریم بلکه این استکبار جهانی است که جلوی مجهز شدن نظامی کشور را می گیرد و بر همین مبنا پر واضح است که اگر دستش برسد، جلوی دیگر معاملات اقتصادی ما را با دنیا می گیرد. اصلا معنی اصلی تحریم همین است که در چشم استکبار موشک و غذا و لباس فرق زیادی با هم ندارند و همانطوری که کشورها را از فروش سلاح منع میکند، از فروش کالای معمولی نیز منع میکند. اینجاست که خودکفایی به معنای اقتصادی - سیاسی لفظ ضرورت پیدا می کند و ما را بر آن میدارد تا از میزان وابستگیمان به دنیا کم کنیم. یادمان باشد که به خاطر حضور نابه جای نظام سلطه در همه عرصه ها، وابستگی اقتصادی ما به دنیا میتواند تبدیل به اهرم فشاری شود که آمریکاییها به توسط آن بر جمهوری اسلامی تنگ بگیرند و در امورش اخلال کنند. از اینجاست که معنی حمایت از تولید داخلی و ایران ساخت وسعت مییابد و میتواند جایگاه بین المللی ما را ارتقا دهد. به هر حال نگاه دنیا به کشوری مقتدر و متکی به خود متفاوت است با کشوری وابسته و متکی به بیگانه. منظور اینکه با همین یک کار، یعنی حمایت از تولید داخل میتوانیم به موفقیت های بیشماری نائل شویم. هم به اقتصاد و رفع بیکاری و شکستن رکود کمک میکنیم، هم وحدت ملی و میزان همبستگی و اقتدار مردمی را افزایش میدهیم و هم موقعیت سیاسی را چه در داخل و چه در عرصه های بین‌ المللی استحکام میبخشیم. موفقیت های فرهنگی و اجتماعی نیز بر این اقدام خیرخواهانه مترتب است که بر مبنای نگاه دینی - عقیدتی ما میتواند رضایت پروردگار را در پی داشته باشد و شایسته اجر اخروی.

اما توضیح چند نکته و یادآوری وظیفه هر کدام از ارکان دخیل در امر تولید ملی و حمایت از کالای ایرانی ضروری است. باید بدانیم که سه رکن در این مهم دخالت مستقیم دارند و حضور موثرشان می تواند سطح حمایت را تغییر دهد. اول اینکه حاکمیت و دولت موظف است به لحاظ اقتصادی، قانونی و فرهنگی زمینه را برای حضور تولید کنندگان داخلی و کالا و خدمات ایران فراهم آورد. در اینجا همه قوا باید تلاش کنند تا موانع حقوقی و قانونی را از سر راه تولید کنندگان بردارند و دولت نیز باید با محدود کردن واردات خود و جلوگیری از قاچاق کالا عرصه را برای بازاریابی کالای ایرانی باز کند. طبیعی است که در شرایطی که تولید داخل هنوز به آن قوام و دوام جهانی نرسیده توان رقابت با تولید کنندگان دنیا را ندارد و چه بسا در همان بدو امر بازی را واگذار کند. لذا دولت و حاکمیت باید از او به قدر وسع حمایت کند و نسبت به تقویت او بکوشد. دومین رکنی که میتواند اعتبار تولید داخلی را افزون کند، خود تولید کننده است. او با بالا بردن کیفیت و پایین آوردن قیمت میتواند وارد رقابت سالم شده و موازنه بازار را به نفع خود تغییر دهد. همچنین تولید کنندگان نباید از زیر بار مسئولیتی سنگینی که دارند شانه خالی کنند و با اندک ناملایمتی که میبینند میدان را به نفع رقیب خارجی واگذار کنند. همچنین تولید کنندگان باید در امر تبلیغات و تکریم مصرف کننده و خدمات پس از فروش و مشتریمداری هم بکوشند و در جریان فرهنگ سازی هم به مردم و هم به رسانه های ملی کمک کنند. طبیعی است که بار اصلی فرهنگ سازی به عهده رسانه های رسمی است اما این مهم را دیگر ارکان نیز میتوانند مدد برسانند. از این دو رکن مهم که بگذریم مردم، چنانکه در ابتدای یادداشت عرض کردم مهمترین رکن حمایت از تولید داخل به حساب میآیند. این مردمند که با تقویت عرق ملی و تعصب ایرانی میتوانند جلوی عرض اندام کالای خارجی به خصوص کالای قاچاق خارجی را بگیرند. ضمن اینکه میتوانند با مطالبات به حق خود تولید کننده ها را وادارند تا کیفیت محصولات خود را ارتقا بخشند. همچنین این مردمند که میتوانند از حاکمیت و گردانندگان اقتصادی بخواهند جایگاه تولید داخل را بالا ببرند. مردم میتوانند حمایت از تولید داخلی را به فرهنگی بومی بدل کنند و آن را به مثابه غیرت ملی به نسل های بعد منتقل نمایند. آنها در بومی سازی کالای مورد نظرشان میتوانند تولید کنندگان را دنبال خود بکشند. اضافه میکنم که رکن مصرف کننده های مردمی مهمتر و موثرتر از دو رکن قبلی است زیرا هم حاکمان مسئولان از میان مردم سربلند میکنند و هم تولیدکننده ها و فعالان اقتصادی بخشی از بدنه مردمند.