غیبت طولانی مدت مادر از خانه باعثپیامدهای جبران ناپذیر در روح کودک می شود

به گزارشخبرگزاری تسنیمبه نقل از پایگاه اطلاع رسانی بسیج جامعه زنان(طنین یاس) طاها تهرانی کارشناس ارشد روانشناسی با اشاره به اینکه غیبت طولانی مدت مادر از خانه و جدای وی از فرزنداش، باعثپیامدهای جبران ناپذیری در روح و جسم کودک می شود، گفت: بانوان قبل از اینکه اقدام به فعالیت های خارج از خانه کنند از لازم است از خود بپرسند با فعالیت های بیرون از منزل چه چیزی را به دست آورده و چه مقدر متضرر می شوند.

وی با بیان اینکه دوران کودکی یکی از مهم ترین دوران زندگی انسان است که بسیاری از مهارت های زندگی را فراگرفته و هویت و شخصیتش شکل می گیرد، افزود: نقش مادر به دلیل توانایی هایی که خداوند در وجود او برای تربیت و پرورش کودک به ودیعه نهاده است در این مهم بسیار مؤثر است.

تهرانی با اشاره به تفاوت های ساختار مغزی مرد و زن، تصریح کرد: ساختار مغزی زنان برای پرداختن به بحثهای کلان و تربیتی ساخته شده است از این رو حتی پدر هم به تنهایی نمی تواند به خوبی مادر فرزند را پرورش و تربیت کند.

این کارشناس ارشد روانشناسی با تأکید بر نیاز بیشتر کودکان به حضور مادر در کنارشان، تأکید کرد: کاستی ها و عدم برآورده شدن نیاز کودک به مادر در سنین خردسالی پیامدهایی را به همراه دارد که در نوجوانی باعثبروز عوارضی چون منزوی بودن و پرخاشگری می شود.

وی ادامه داد: اکثر مادران شاغل در فرزندان خردسال خود حالاتی چون اضطراب، گریه، اسهال، استفراغ و لجبازی را مشاهده می کنند و علاوه بر این موارد با مقایسه فرزند خود با خردسالان دیگری که در کنار مادر پرورش می یابند در خود احساس گناه می کنند.

تهرانی گفت: این نگرانی و احساس گناه باعثمی شود یک خانم کارمند که مادر فرزندی خردسال است نتواند در محیط کار هم به خوبی انجام وظیفه کند و در این صورت در انجام دو وظیفه مادری و اداری خود موفق عمل نکرده است.

این کارشناس ارشد روانشناسی، تفاوت های تربیتی، بیش فعال بودن، ناسازگاری با محیط، پرخاشگری و عدم تمرکز بر درس در دوران مدرسه را از عوارض جدایی طولانی مدت مادر از فرزند در خردسالی عنوان کرد و گفت: این نوجوانان علاوه بر اینکه دارای مشکلات رفتاری هستند در کسب مهارت های زندگی، رفتار های مطابق با جنسیت خود و همچنین جسارت در انجام کارهای بزرگ ناموفق هستند.

وی نگهداری کودک توسط مادر بزرگ و پدربزرگ را به مراتب بهتر از سپردن او به مهدکودک دانست و افزود: علاوه بر اینکه کودک در نزد مادربزرگ در محیط امن خانه رشد کرده و احساس آرامش می کند، فراغ بال مادر بزرگ و پدربزرگ، مهربانی و هماهنگی فرهنگی و تربیتی، مانع بسیاری از آسیب ها می شود.

تهرانی در پایان خاطر نشان کرد: فرزند دختر بیش از فرزند پسر در دوران خردسالی نیازمند حضور مادر است در حالیکه فرزند پسر برای الگوبرداری نیاز بیشتری به پدر دارد، اما والدین می توانند با یک تقسیم کاری درست و انتخاب زمان های متفاوت برای خروج از منزل از بروز مشکلات در فرزند خود جلوگیری کنند.

انتهای پیام /