" لیلة الرغایب " یلدای مومنان
تو خود بهتر می دانی که امشب سراسر شور و شعوریم و سپاس می گوییم تو را که رجب را به ما هدیه دادی، در این بهار عبادت قلبمان را چنان از آن خود کن که به غیر از تو نیاندیشیم.
به گزارش مشرق، شب آرزوها در راه است، بارت را ببند، گناهان و بدی ها را جای بگذار و فقط با دلی مملو از پاکی و دوستی به سوی معبود خویش برو.
آرام قدم بردار این جاده طیب و طاهر است، فرشتگان امشب از آسمان به زمین آمده اند تا آرزوهایت را بر دوش کشند و به خالقت برسانند.
چه چیزی برای آرزو کردن داری؟ حرف های پوچ دنیایی را کنار بگذار، دلت را محکم بتکان و نفسی عمیق بکش و با تمام وجودت بهترین ها را آرزو کن، چیزی که سربلندت کند و روحت را صیقل دهد.
به این بیاندیش، همیشه وقتی که در شب سیاه دلت به دنبال روزنه نور به این سو و آن سو می زنی به دنبال چه هستی؟
آری آرامش بخواه از معبودت، از او بخواه که با یادش آرامت گرداند و نعمت خودشناسی و خداشناسی ارزانیت کند.
به یاد بیاور که گاه چه کودکانه از او چیزی را می خواهی که انتهایش پاییزی ترین راه است و چه زود یادت می رود که روزی عاجزانه آرزویش را می کردی، پس این بار با خلوص نیت و صاف و زلال باش.
معرفت را از خدا بخواه تا مانند خیلی ها دلت را غرق عشقی ناب کند آنقدر که سیراب شوی و تنها عطشت گفت وگو با خالق خوبی ها باشد و بس.
*پیش به سوی دل های خدایی
دستهایشان رو به آسمان است، چشمهایشان خیس از اشک، بر لبهایشان نام خدا جاری است و آرام زیر لب زمزمه می کنند، «یا فاطمه اشفعی لی فی الجنه» و ادامه می دهند و در دلهایشان غوغایی به پاست که آن را می شود از نگاهشان فهمید.
یک نفر از گروه تسبیح ها را بینشان تقسیم می کند، ذکر می گویند و چشمانشان رو به آسمانی است که خالقش همه را می بیند و تقدیرمان به دست او رقم می خورد.
هفت دختر تقریبا جوان که در کنار درس و دانشگاه برنامه ای معنوی برای خود تدارک دیده اند و آنقدر جمعشان صمیمی و گرم است که دلت می خواهد بینشان بنشینی و حرف هایشان را بشنوی.
نماز خوانده اند و در گوشه شبستان امام خمینی(ره) حرم حضرت معصومه(س) مشغول نیایش با خدای خویش هستند.
روز بزرگی است امروز اول ماه رجب، و شب آرزوها، اما این ها از صبح میهمانی معنوی به پا کرده اند و فاطمه که به نوعی سبب خیر شده و این گروه را راه انداخته می گوید: از یک هفته پیش برنامه ریزی کردیم تا در روز اول ماه رجب به حرم حضرت معصومه(س) بیاییم.
وی ادامه می دهد: قرار گذاشته ایم تا از این جا به سمت مسجد مقدس جمکران برویم و شب آرزوها را در آنجا بگذرانیم و راس دعاهایمان ظهور برای حضرتش باشد.
فاطمه با بغضی که در گلویش پیچیده از حس و حال معنوی این روز می گوید و چشمانش پر از اشک می شود و شور و اشتیاق در گفته هایش موج می زند.
وی در ادامه می گوید: سال گذشته دقیقا چنین روزی دور هم جمع شدیم و عهد بستیم تا هر هفته برنامه معنوی و زیارت داشته باشیم و خوشبختانه تا به امسال سر قولمان بوده ایم و تغییر را در وجود خود احساس کرده ایم.
شاید همه به این سئوال پاسخی ندهند ولی از فاطمه می پرسم که چه آرزویی داری؟ بغضش می شکند و اشک از چشمانش سرازیر می شود و می گوید: اول ظهور آقا امام زمان(عج) و در کنارش شفای همه بیماران به ویژه دختر پنج ساله خواهرم که از بیماری سرطان رنج می برد.
بیاید دستهایمان را رو به آسمان بلند کنیم، عاجزانه و ملتمسانه شفای بیماران را آرزو کنیم، کسانی که مدتهاست بر تخت های بیمارستان ها بوده و دلشان به دعای ما خوش است.
بیایید لحظه ای چشم هایمان را روی هم بگذاریم و با معبود خویش از آرزوهایمان بگوییم.
پروردگارا! در شب آرزوها راه تنگ و تاریک گناه را بر ما ببند و راه منیر و و روشنی که هدایت تو در آن است بر ما بگشای.
خدایا! ما را از ظلمات راه های ذلالت نجات بخش و به روشنای طریق هدایت خویش راهنمایی کن.
معبودا! در مقام کسی ایستاده ایم که تمام نعمت های تو را لمس کرده ولی شاکر نبوده ایم، تویی آن بخشنده مهربان و تویی آن که بال فضل بر کائنات گشوده ای و سایه لطف بر بندگان گسترده ای.
خدایا تو که ما را فراخوانده ای، تو که ما را به درون پذیرفته ای در این شب آرزوها ما را در کنار خویش بنشان و جرعه ای از دریای رحمتت بر ما بنوشان.
تو خود بهتر می دانی که امشب سراسر شور و شعوریم و سپاس می گوییم تو را که رجب را به ما هدیه دادی، در این بهار عبادت قلبمان را چنان از آن خود کن که به غیر از تو نیندیشیم.
آخر چگونه تو را نخوانیم در شب هایی که از آن توست در فصلی که به نام توست و در ماهی که خود بندگان را به عاشقانه گریستن بر آستانت فرا خوانده ای.
یا رب! پرده غفلت از جانمان بردار و یاس حقیقت را بر سطور جانمان حک نما، ما را که با تو شادیم پریشان مگردان.
آمین یا رب العالمین
آرام قدم بردار این جاده طیب و طاهر است، فرشتگان امشب از آسمان به زمین آمده اند تا آرزوهایت را بر دوش کشند و به خالقت برسانند.
چه چیزی برای آرزو کردن داری؟ حرف های پوچ دنیایی را کنار بگذار، دلت را محکم بتکان و نفسی عمیق بکش و با تمام وجودت بهترین ها را آرزو کن، چیزی که سربلندت کند و روحت را صیقل دهد.
به این بیاندیش، همیشه وقتی که در شب سیاه دلت به دنبال روزنه نور به این سو و آن سو می زنی به دنبال چه هستی؟
آری آرامش بخواه از معبودت، از او بخواه که با یادش آرامت گرداند و نعمت خودشناسی و خداشناسی ارزانیت کند.
به یاد بیاور که گاه چه کودکانه از او چیزی را می خواهی که انتهایش پاییزی ترین راه است و چه زود یادت می رود که روزی عاجزانه آرزویش را می کردی، پس این بار با خلوص نیت و صاف و زلال باش.
معرفت را از خدا بخواه تا مانند خیلی ها دلت را غرق عشقی ناب کند آنقدر که سیراب شوی و تنها عطشت گفت وگو با خالق خوبی ها باشد و بس.
*پیش به سوی دل های خدایی
دستهایشان رو به آسمان است، چشمهایشان خیس از اشک، بر لبهایشان نام خدا جاری است و آرام زیر لب زمزمه می کنند، «یا فاطمه اشفعی لی فی الجنه» و ادامه می دهند و در دلهایشان غوغایی به پاست که آن را می شود از نگاهشان فهمید.
یک نفر از گروه تسبیح ها را بینشان تقسیم می کند، ذکر می گویند و چشمانشان رو به آسمانی است که خالقش همه را می بیند و تقدیرمان به دست او رقم می خورد.
هفت دختر تقریبا جوان که در کنار درس و دانشگاه برنامه ای معنوی برای خود تدارک دیده اند و آنقدر جمعشان صمیمی و گرم است که دلت می خواهد بینشان بنشینی و حرف هایشان را بشنوی.
نماز خوانده اند و در گوشه شبستان امام خمینی(ره) حرم حضرت معصومه(س) مشغول نیایش با خدای خویش هستند.
روز بزرگی است امروز اول ماه رجب، و شب آرزوها، اما این ها از صبح میهمانی معنوی به پا کرده اند و فاطمه که به نوعی سبب خیر شده و این گروه را راه انداخته می گوید: از یک هفته پیش برنامه ریزی کردیم تا در روز اول ماه رجب به حرم حضرت معصومه(س) بیاییم.
وی ادامه می دهد: قرار گذاشته ایم تا از این جا به سمت مسجد مقدس جمکران برویم و شب آرزوها را در آنجا بگذرانیم و راس دعاهایمان ظهور برای حضرتش باشد.
فاطمه با بغضی که در گلویش پیچیده از حس و حال معنوی این روز می گوید و چشمانش پر از اشک می شود و شور و اشتیاق در گفته هایش موج می زند.
وی در ادامه می گوید: سال گذشته دقیقا چنین روزی دور هم جمع شدیم و عهد بستیم تا هر هفته برنامه معنوی و زیارت داشته باشیم و خوشبختانه تا به امسال سر قولمان بوده ایم و تغییر را در وجود خود احساس کرده ایم.
شاید همه به این سئوال پاسخی ندهند ولی از فاطمه می پرسم که چه آرزویی داری؟ بغضش می شکند و اشک از چشمانش سرازیر می شود و می گوید: اول ظهور آقا امام زمان(عج) و در کنارش شفای همه بیماران به ویژه دختر پنج ساله خواهرم که از بیماری سرطان رنج می برد.
بیاید دستهایمان را رو به آسمان بلند کنیم، عاجزانه و ملتمسانه شفای بیماران را آرزو کنیم، کسانی که مدتهاست بر تخت های بیمارستان ها بوده و دلشان به دعای ما خوش است.
بیایید لحظه ای چشم هایمان را روی هم بگذاریم و با معبود خویش از آرزوهایمان بگوییم.
پروردگارا! در شب آرزوها راه تنگ و تاریک گناه را بر ما ببند و راه منیر و و روشنی که هدایت تو در آن است بر ما بگشای.
خدایا! ما را از ظلمات راه های ذلالت نجات بخش و به روشنای طریق هدایت خویش راهنمایی کن.
معبودا! در مقام کسی ایستاده ایم که تمام نعمت های تو را لمس کرده ولی شاکر نبوده ایم، تویی آن بخشنده مهربان و تویی آن که بال فضل بر کائنات گشوده ای و سایه لطف بر بندگان گسترده ای.
خدایا تو که ما را فراخوانده ای، تو که ما را به درون پذیرفته ای در این شب آرزوها ما را در کنار خویش بنشان و جرعه ای از دریای رحمتت بر ما بنوشان.
تو خود بهتر می دانی که امشب سراسر شور و شعوریم و سپاس می گوییم تو را که رجب را به ما هدیه دادی، در این بهار عبادت قلبمان را چنان از آن خود کن که به غیر از تو نیندیشیم.
آخر چگونه تو را نخوانیم در شب هایی که از آن توست در فصلی که به نام توست و در ماهی که خود بندگان را به عاشقانه گریستن بر آستانت فرا خوانده ای.
یا رب! پرده غفلت از جانمان بردار و یاس حقیقت را بر سطور جانمان حک نما، ما را که با تو شادیم پریشان مگردان.
آمین یا رب العالمین
ارسال نظر