کارگرانی که سال ۹۳ را بدون قرارداد آغاز کردند

به گزارش خبرنگار اقتصادیخبرگزاری تسنیم، " پدر که باشی، مهم نیست چقدر اذیت می شوی، خسته ای یا این که مشکلات زندگی کمرت را خم کرده است. پدر که باشی نگاه یک خانواده به توست، و باید در مقابل فرزاندانی که تو را کوه تصور می کنند مقاوم باشی " اینها صبحت های محمد، کارگر ۵۰ ساله ای است که روز اول عید مشغول کار است و سال جدید را نیز مانند سال گذشته بدون قرار داد کار و بیمه و امنیت شغلی آغاز کرده است.

ساک دستی خود را جابه جا می کند ودر پاسخ به اینکه ناراحت نیستید عید را سرکارید؟ می گوید: عیدتون مبارک. اگر مثل من باشی نمی گذاری دخترت متوجه شود که کارگری می کنی، الان دیگر مردم همه کارهای خود از جمله بنایی، اسباب کشی، تمیز کردن خانه را انجام داده اند، اما از آنجایی که اگر کار نکنم ۱۵روز بیکار هستم مجبورم حتی در روزهای عید سر چهارراه و میدان بیاستم تا شاید کسی به من کاری بدهد.

محمد با بغضی که در گلو دارد می گوید: سه سال پیش در شرکتی کار می کردم که تعدیل نیرو کرد و من هم بی کار شدم اما بچه هایم نمی دانند برای کار به سر میدان می آیم و کارگری می کنم. دخترها درباره پدرشان تعصب دارند و اگر دختر حس کند که پدرش دراین سن و سال کارگر ساختمانی است غصه می خورد.

*سرپرست خانواده باشی سختی کار معنایی ندارد

اسمش مرتضی است. کنار چهارراه در حالی که دستانش زیر چانه اش است، خیره به ماشینی است که در مقابلش نیش ترمز می کند. شتابان بلند می شود شاید در فضای کسادی عید کسی برایش کار در نظر داشته باشد، بیان می کند: اگر چند سال دیگر حق بیمه اش را پرداخت می کرد، بازنشسته می شود اما شرکت محل کارش عذرش را خواسته و مجبور است برای گذراندن زندگی و تامین مخارج زندگی اش کارگری کند.

وی می گوید: به هر دری زدم اما تمام درها بسته بود بهتر دیدم کارگری کنم تا شرمنده همسر و بچه هایم نباشم. وقتی از او سوال می کنم کار ساختمانی و تخریب ساختمان برای شما در این سن و سال مشکل نیست؟ جواب می دهد: ۵ نفر نگاهشان به دستان توست. اینجا دیگر کار معنایی ندارد بایدتلاش کنم تا شرمنده آنها نباشم. وقتی سرپرست خانواده باشی سختی کار معنایی ندارد.

*قراردادهای سفید امضای کارگران شهرداری

حاج صالح پیر مرد کرمانشاهی است که می گوید با چند عروس و داماد مجبورم کارگری کنم. کارگر شهرداری هستم. علاوه بر اینکه نگاه اکثر مردم به کارگران تحقیرآمیز است. کارگران شرایط بدی را دارند.

وی ادامه می دهد: به کارگیری کارگر شهرداری به صورت ساعتی، خلاف ماده ۱۵ فصل سوم قانون کار است. در این ماده اعلام شده با شغل هایی مثل منشی مطب های پزشکی، نگهبانی، تاسیسات، مشاوره و مانند اینها قرارداد ساعتی ببندند و چنانچه بخواهند با کارگر دیگری قرارداد ساعتی ببندند باید از وزارت کار مجوز بگیرند.

حاج صالح تاکید می کند: اکنون سوال اینجاست یک رفتگری که از این خیابان تا آن خیابان و از این کوچه تا آن کوچه را باید مستمر جارو کند و کاری که انجام می دهد، صد در صد مفید است، کجای شغل این رفتگر ساعتی است؟ اگر برای یک رفتگر دوربین بگذارید، از ساعت شروع تا ساعت پایان کار بدون هیچگونه توقفی کارش را انجام می دهد و صد در صد کار مفید آن هم در شب انجام می دهد، آنگاه متاسفانه با اینها قرارداد ساعتی می بندند!

پیرمرد می گوید: بدتر اینکه در پایان سال عیدی، پاداش، سنوات سالیانه و بسیاری از حقوق آنها که باید به صورت قانونی پرداخت بشود، پرداخت نمی شود. کاری به این نداریم که به آنها لباس کار یا وسایل بهداشتی نداده اند، اما تاسف آور این است که پیمانکاران از کارگران برگه های سفید امضا می گیرند تا اگر کارگر شکایت کرد، در اداره کار ارایه دهند تا ثابت کنند مزایای کارگر پرداخت شده است.

*قرارداد قانونی نداریم

با دیدن چهره اش یاد یکی از دوستان قدیمی می افتم. پیرمردی دوست داشتنی که با وجود سن زیاد و بیماری، برای تامین مخارج زندگ اش مجبور است نانوایی کند.

محمد که مشهدی است و مشتی محمد صدایش می کنند، می گوید: ساعت ۵ و نیم صبح از خواب بیدار می شیم و تا ۸.۳۰ شب برای ۱۰ هزار تومان جون می کنیم. محل خوابمون هم داخل نانوایی است.

این شاطر درباره ساعت کاری اش بیان می کند: ساعت ۵.۳۰ تا ۹ صبح پخت می کنیم و از ۹ تا ۱۱ استراحت است و دوباره از ۱۱ تا ۲ بعدازظهر، کار است و از ۲ تا ۵ استراحت می کنیم و از ساعت ۵ شروع به پخت می کنیم تا ۸.۳۰ شب، به شرط آنکه صاحب نانوایی سفارش نگرفته باشد که تازه برای اجرای سفارش باید تا ۱۱ شب کار کنیم.

زندگیمان در همین چاردیواری است، نه مرخصی داریم، نه از عیدی و پاداش خبری است، هر روز هم که کار نکنی، مزد نداری، بیمه هم که نیستیم، ۲۰ سال است که در نانوایی کار می کنم و فقط ۲ سال سابقه بیمه دارم که پول آن را هم خودم ریخته ام.

حسین نیز در همین نانوایی کار می کند و بچه خرم آباد است از ۱۸ سال قبل کار نانوایی را شروع کرده است. با ناراحتی می گوید: نتیجه این همه جان کندن ۲ میلیون تومان پس انداز است که پول پیش اجاره خانه داده ام. ۳ روز است که زنم در بیمارستان بستری است. فرصت نمی شود برای عیادت به بیمارستان بروم. اما زن صاحبخانه که می داند در تهران کسی را ندارم، به زنم سر می زند و یک شب هم به عنوان همراه در بیمارستان مانده است.

این کارگر نانوایی می گوید: بیمه نیستم، عیدی وقرار داد کار و سایر حقوق قانونی را هم نمی گیریم، هیچ کس هم که به فریادمان نمی رسد، فقط خدا مانده که چقدر کارمان دشوار است تنها از خدا مدد می خواهیم.

*پدر و پسر گل فروش

مرد گلفروش با پسرش سال هاست که بین ماشین ها گل می فروشند. خودش می گوید زودتر از شما به سرکار می آیم و تا پاسی از شب هنوز با دسته های گل در دست بین ماشین ها به دنبال مشتری برای گل هایم هستم. برادرشهید هستم اما هیچ گام برای رسیدن به موفقیتی از اسمش استفاده نکرده اند. هیچ گونه امنیت شغلی ندارم.

*خدارا شکر فعلا بیکار نیستم

غلامرضا کارگر ساختمانی است می گوید: تا آخرین روزهای سال در یک پروژه ساختمانی کارمی کردم و با وجود دائم نبودن کارش اما خدا را شکر می کردم که بیکار نبودم. اکنون آن پروژه تمام شده و من از ترس اینکه نتوانم از عهده خرج زندگی برآیم مجبورم در ایام عید هم سرچهارراه بیایم و منتظر باشم شاید کاری برایم پیدا شود. کارگران ساختمانی از هر گونه قرار داد کار محروم هستند.

*پاسخ مسئولان

فتح الله بیات، رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی کشور، با تاکید براینکه از حدود ۱۲سال قبل طرحی در مجلس با نام «بهسازی قراردادهای کار» دنبال می شود گفت: این طرح بارها در مجلس بررسی شده است و نمایندگان پیرامون لزوم تغییر روند انعقاد قراردادهای کار در کشور گفت وگو شده اما مجلس به آن رای نداده است.

وی ادامه داد: امروز کارگرانی در کشور داریم که با وجود اشتغال در بنگاه ها با ماهیت دائم کاری، دارای قراردادهای موقت، غیررسمی و خارج از قانون کار هستند در صورتی که وقتی شغلی دارای ماهیت دائم است چرا باید نیروی شاغل در آن با سابقه ۱۰تا ۲۰ سال، قرارداد موقت باشد؟

بیات با تاکید بر شکست بهسازی قراردادهای کار اظهار داشت: دولت به عنوان کارفرمای بزرگ، مهم ترین عامل بر سر راه اجرای درست قوانین در انعقاد قراردادهای کار است. اگر طرح بهسازی قراردادهای کار نهایی و به اجرا در می آمد، می توانستیم امیدوار باشیم که مسئله قراردادها نیز حل شود.

رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی کشور مهم ترین پیام و هدف طرح بهسازی قراردادهای موقت را داشتن قرارداد دائم در کارهای دائم دانست و گفت: افراد شاغل در کارهای با ماهیت دائم، باید دارای قراردادهای دائم نیز باشند و دلیلی ندارد تا یک بنگاهی که می خواهد چندین دهه فعالیت داشته باشد، نیروی موقت جذب کند.

این مقام مسئول کارگری کشور تصریح کرد: متاسفانه در حال حاضر، مرز و فاصله ای بین قراردادهای موقت و دائم وجود ندارد و به دلیل عدم عرضه و تقاضای نیروی کار، افراد مورد سوء استفاده کارفرمایان قرار می گیرند.

وی درباره مهم ترین دلایل مطرح شده از سوی مجلس و دولت برای مخالفت با طرح بهسازی قراردادهای کار، گفت: یک دلیل اصلی مطرح شده در این خصوص، بار مالی ناشی از تغییر قراردادها بوده است که از سوی دولت و مجلس مطرح شد.

رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی کشور اظهار داشت: اگر این موضوع بتواند به سرانجام برسد برای کارگران و مشمولان قانون کار بالای ۱۰ سال سابقه نوعی امنیت شغلی ایجاد خواهد شد و دیگر به نفع کارفرما نیست که بخواهد افراد را به راحتی اخراج کند چون در اینصورت باید افراد را با آخرین حقوق دریافتی اخراج نمایند.

*روز از نو، روزی از نو

گزارش که به پایان رسید اما این روزها برای همه بوی عید با بوی عیدی و توپ همراه نیست، این کارگران حتی در روزهای عید هم سرکار مشغولند و سال نو را باز هم بدون قرار داد کار آغاز کرده اند و به قول خودشان در شب عید به دلیل عدم دریافت حداقل حقوق، پیش زن و بچه خود شرمنده اند؛ چرا کسی پاسخ ‏گوی مشکلات آنان نیست؟

انتهای پیام /