آیا واقعا امکان زندگی در مریخ وجود دارد؟!
دانشمندان دانشگاه پرینستون با بررسی صدها دهانه در مریخ مدعی شده اند که به دلیل سردی بیش از حد هوا، هیچ گاه در این سیاره حیات وجود نداشته است.
به گزارشافکارنیوز، آنها بر این باورند که بسترهای رود باستانی بر روی سیاره سرخ با دوره های کوتاه گرم پس از فورانهای آتشفشانی، برخورد شهاب سنگها و تغییرات در مدار بوجود آمده بودند. اما این دوره ها به اندازه کافی طولانی نبودند تا به موجودات اجازه رشد بدهند.
محققان به بررسی ده ها دهانه در منطقه ۳.۶ میلیارد ساله Aeolis Dorsa در نزدیکی محل فرود کاوشگر کنجکاوی پرداختند.
یافته های این دانشمندان نشان می دهد که فشار جوی بر مریخ برای گرم کردن سطح آن در دماهای بالاتر از انجماد در زمان جریان یافتن آب بر روی سیاره کافی نبوده است.
آنها توضیحات دانشمندان در مورد برخورداری سیاره سرخ از آب مایع که در اثر جو متراکم غنی از گازهای گلخانه ای آن بوجود آمده، به چالش کشیده اند.
کارشناسان سیاره ای، تصاویر دیجیتال وضوح بالای ۳۱۶ دهانه کوچک را که توسط مدارگرد اکتشافی مریخ ثبت شده بودند، برای بررسی فشار جوی در زمان شکل گیری این دهانه ها تحلیل کردند.
به گفته محققان، حرارت و تنش زیاد بر جسمی که در یک جو ضخیم نفوذ می کند، باعثاز هم پاشیدن آن می شود. اما اگر جو رقیقتر باشد، اجسام کوچک می توانند به سطح برسند.
دکتر ادوین کایت از دانشگاه پرینستون در نیوجرسی اظهار کرد، اینکه یک شهاب سنگ در زمان عبور از جو مریخ سالم مانده و یک دهانه را تشکیل دهد، به تراکم هوایی که باید به آن نفوذ کند، بستگی دارد.
از این رو اندازه کوچکترین دهانه های موجود در رسوبات رودخانه مریخ، اطلاعاتی را در مورد فشار جوی سیاره در زمان جریان داشتن یک رود بر روی آن در اختیار قرار می دهند.
محققان اندازه دهانه ها را با چندین شبیه سازی رایانه ای برای طیف وسیعی از فشارهای جوی مقایسه کردند و به این نتیجه رسیدند که فشار جوی مریخ احتمالا بسیار بیشتر از امروز، اما باز هم کمتر از میزان لازم برای گرم نگهداشتن سطح در دمای بالاتر از انجماد بوده است.
در عوض جریان مایع در سطح مریخ باید در یک دوره زمانی نسبتا کوتاه شکل گرفته باشد که زمان کافی برای شرایط گرم و مرطوب طولانی مدت مورد نیاز به منظور شکل گیری حیات محسوب نمی شود.
به گفته دکتر کایت، در صورت صحت این یافته ها، احتمال یک جو غنی از گازهای گلخانه ای و آب، رد شده و میانگین درجه حرارت مریخ در بلند مدت احتمالا زیر نقطه انجماد بوده است.
محققان به بررسی ده ها دهانه در منطقه ۳.۶ میلیارد ساله Aeolis Dorsa در نزدیکی محل فرود کاوشگر کنجکاوی پرداختند.
یافته های این دانشمندان نشان می دهد که فشار جوی بر مریخ برای گرم کردن سطح آن در دماهای بالاتر از انجماد در زمان جریان یافتن آب بر روی سیاره کافی نبوده است.
آنها توضیحات دانشمندان در مورد برخورداری سیاره سرخ از آب مایع که در اثر جو متراکم غنی از گازهای گلخانه ای آن بوجود آمده، به چالش کشیده اند.
کارشناسان سیاره ای، تصاویر دیجیتال وضوح بالای ۳۱۶ دهانه کوچک را که توسط مدارگرد اکتشافی مریخ ثبت شده بودند، برای بررسی فشار جوی در زمان شکل گیری این دهانه ها تحلیل کردند.
به گفته محققان، حرارت و تنش زیاد بر جسمی که در یک جو ضخیم نفوذ می کند، باعثاز هم پاشیدن آن می شود. اما اگر جو رقیقتر باشد، اجسام کوچک می توانند به سطح برسند.
دکتر ادوین کایت از دانشگاه پرینستون در نیوجرسی اظهار کرد، اینکه یک شهاب سنگ در زمان عبور از جو مریخ سالم مانده و یک دهانه را تشکیل دهد، به تراکم هوایی که باید به آن نفوذ کند، بستگی دارد.
از این رو اندازه کوچکترین دهانه های موجود در رسوبات رودخانه مریخ، اطلاعاتی را در مورد فشار جوی سیاره در زمان جریان داشتن یک رود بر روی آن در اختیار قرار می دهند.
محققان اندازه دهانه ها را با چندین شبیه سازی رایانه ای برای طیف وسیعی از فشارهای جوی مقایسه کردند و به این نتیجه رسیدند که فشار جوی مریخ احتمالا بسیار بیشتر از امروز، اما باز هم کمتر از میزان لازم برای گرم نگهداشتن سطح در دمای بالاتر از انجماد بوده است.
در عوض جریان مایع در سطح مریخ باید در یک دوره زمانی نسبتا کوتاه شکل گرفته باشد که زمان کافی برای شرایط گرم و مرطوب طولانی مدت مورد نیاز به منظور شکل گیری حیات محسوب نمی شود.
به گفته دکتر کایت، در صورت صحت این یافته ها، احتمال یک جو غنی از گازهای گلخانه ای و آب، رد شده و میانگین درجه حرارت مریخ در بلند مدت احتمالا زیر نقطه انجماد بوده است.
ارسال نظر