اسناد مدفن حضرت زهرا(س) به روایت علامه عسکری(ره)
علامه عسکری می گوید: یکی از مورخان اهل سنت در کتاب «تاریخ المدینة المنوره» درباره محل دفن حضرت زهرا(س) آورده است: امام صادق(ع) مکرر می فرمودند فاطمه(س) در خانه اش دفن شد که عمر بن عبدالعزیز آن را در مسجدالنبی(ص) داخل کرد.
به گزارش مشرق- همزمان با فرا رسیدن ایام شهادت حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها، درباره مدفن پیکر مطهر این بانوی بزرگوار به روایت علامه سیدمرتضی عسکری از کتاب «دختر پیامبر(ص)» اشاره می شود که در ادامه می آید:
علامه عسکری(ره) می گوید: آخرین فرض و احتمال در مورد جایگاه دفن دختر بزرگوار پیامبر(ص)، خانه خود آن حضرت است، این احتمال از بهترین و معتبرترین اسناد ممکن برخوردار است؛ به این دلیل که همه روایات آن از بزرگان خاندان نبوت به دست ما رسیده است. امامان معصوم(ع) از خاندان نبوت، وارثان و حافظان اسرار مخفی این بیت بودند و تنها آن ها می دانستند که چگونه و در کجا مادر بزرگوارشان دختر پیامبر(ص) دفن شده است و در چه شرایطی این دفن اتفاق افتاده است. در واقع سند اصلی ما در اعتقاد به محل دفن دختر پیامبر(ص) گزارشات تاریخی و روایاتی است که از امامان اهل بیت(ع) به دست رسیده است. همچنین دلیل قاطع ما در برابر نقلیات مأخذ مکتب خلافت(که ما آن ها را به دلیل مشکل متون روایات و ضعف راویان آن ها ضعیف یا مردود می دانیم) همین اسناد است؛ زیرا معتقدیم ائمه اهل بیت(ع) افراد اصلی بیت نبوت بودند. آنها اهل آن خانه اند و فقط آن ها به درستی می دانند در آن خانه چه گذشته است.
اولین سندی که مسأله جایگاه قبر دختر پیامبر(ص) را به وضوح روشن می کند، کلماتی است که از امیرالمؤمنین(ع) در هنگام دفن دختر پیامبر(ص)، حضرت صدیقه طاهره(س)، به پیامبر اکرم(ص) خطاب شده است. البته این کلام برای ابراز شکوه و شکایت از امت به محضر حضرت رسول(ص) است نه تعیین مدفن دختر ایشان. اما در ضمن کلام، از دفن شدن ایشان در جوار پیامبر(ص) به صراحت سخن به میان می آید.
در نهج البلاغه و مآخذ درجه اول دیگر نقل شده است که امیرالمؤمنین(ع) عرضه داشت: «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ عَنِّی وَ عَنِ ابْنَتِکَ النَّازِلَةِ فِی جِوَارِکَ وَ السَّرِیعَةِ اللَّحَاقِ بِکَ»؛ سلام بر تو ای رسول خدا! از طرف من و از طرف دخترت که در همسایگی و جوار تو فرود آمده، دختری که زود به تو ملحق شده است. ابن شهر آشوب و علی بن عیسی اربلی نیز این نقل را معتبر دانسته، در کتاب «المناقب» خود آورده اند.
این عبارت در نقل کلینی روشن تر آمده است. ایشان از حضرت حسین(ع) نقل کرده است: آن گاه که دختر پیامبر(ص) رحلت کرد، امیرالمؤمنین(ع) ایشان را پنهانی دفن کرد و محل قبر را مخفی ساخت. سپس ایستاد و روی خود را به قبر پیامبر خدا(ص) گردانید و عرضه داشت: سلام بر تو باد ای رسول خدا(ص)! از جانب من و از جانب دخترت که به زیارت تو آمده و در بقعه تو در خاک آرمیده است.
در نقل شیخ اجل(مفید)، شیخ الطائفه طوسی، ابن جریر طبری و ابن فتال نیشابوری «البائتة فی الثری ببقعتک» یا «الثابتة فی الثری ببقعتک» آمده است که باید «در خاک خفته در بقعه تو» یا «در خاک جای گرفته در بقعه تو» ترجمه شود که همان مضمون بالا را با روشنی بیشتری در بر دارند.
آنچه از حضرت امام حسن(ع) و حضرت امام حسین(ع) نقل شده و در جریان وصیت و دفن حضرت مجتبی(ع) آمده است و در گزارش وصیت طبق نقل کتاب «کافی» چنین آمده که ایشان به برادر بزرگوارشان فرمودند: «آنگاه که از دنیا رفتم، مقدمات دفن مرا فراهم کن. بعد جنازه ام را برای تجدید عهد به نزد قبر رسول خدا(ص) و بعد به نزد مادرم ببر. از آنجا به سوی بقیع حرکت بده و در بقیع دفن کن». پس به روشنی دیده می شود که پیکر مطهر امام مجتبی(ع) به نزد قبر پیامبر(ص) و در کنار آن، قبر مادرشان فاطمه(س) برای تجدید عهد برده شده، سپس برای دفن به بقیع منتقل شده است. در گزارش دوم از همین کتاب آمده بود: از آن پس حضرت حسین(ع) ایشان را(برای تجدید عهد) به نزد قبر مادر برده، بعد از آن از مسجد خارج کرده و در بقیع مدفون ساخت.
حضرت جعفر بن محمد(ع) از پدرشان حضرت امام باقر(ع) نقل می کنند: «دفن علی فاطمه رضی الله عنها لیلاً فی منزل ها الذی دخل فی المسجد فَقُبِرها عند باب المسجد»؛ علی(ع)، فاطمه(س) را شبانه در منزل خودش - که بعدها به مسجد داخل شد - دفن کرد.
گزارش دیگری مستقیماً از امام صادق(ع) در کتاب «تاریخ المدینة المنوره» نقل شده است: «عن جعفر بن محمد کان یقول: قُبِرت فاطمه رضی الله عنها فی بیتها الذی ادخله عمر بن عبد العزیز فی المسجد؛ امام صادق(ع) مکرر می فرمود: فاطمه(س) در خانه اش دفن شد که عمر بن عبدالعزیز آن را در مسجدالنبی(ص) داخل کرد.
همچنین روایتی از امام ابوالحسن علی بن موسی الرضا(ع) است که با اسناد متعدد در معتبرترین مآخذ شیعی از جمله کافی کلینی، تهذیب طوسی، من لایحضره الفقیه، عیون الاخبار و معانی الاخبار صدوق آمده است؛ «احمد بن ابی نصر بزنطی» می گوید: من از امام ابوالحسن الرضا(ع) در مورد محل قبر حضرت صدیقه طاهره(ع) سؤال کردم؛ فرمودند: دفنت فی بیتها فلما زادت بنو امیه فی المسجد صارت فی المسجد؛ ایشان در خانه خودش دفن شد و آنگاه که بنی امیه، مسجدالنبی را توسعه دادند، در داخل مسجد قرار گرفت.
بنابراین در میان همه نقل هایی که در مآخذ مختلف شیعی و غیرشیعی در مورد محل دفن دختر پیامبر(ص) وجود دارد و ما بسیاری از آن ها را از نظر سند و متن ارزیابی کردیم، این نقل از معتبرترین اسناد برخوردار است و شارحان و محققان بزرگ به صحت و شهرت آن گواهی داده اند.
حمیری متوفی قرن سوم، صاحب «قرب الاسناد» و صحابی حضرت عسکری(ع) روایتی از بزنطی نقل می کند که در واقع صورت تفصیلی روایت مشهور قبلی است. در این روایت هم بزنطی از امام ابوالحسن الرضا(ع) پرسش می کند که فاطمه(س) دختر پیامبر(ص) در کجا دفن شده است؟ حضرت فرمودند: شخصی همین مسأله را در مجلسی که عیسی بن موسی(القریشی) نیز حضور داشت، از امام جعفر بن محمد(ع) سؤال کرد. عیسی ادب را رعایت نکرد و نسبت به امام(ع) پیش دستی کرد و پاسخ داد: در بقیع دفن شده است. آن شخص به امام صادق(ع) عرضه داشت: شما چه می فرمایید؟ امام(ع) فرمودند: عیسی به تو جواب داد. او عرضه داشت: خدا کار شما را اصلاح کند! من با عیسی بن موسی چه کار دارم؛ از پدرانت به من خبر بده، امام صادق(ع) فرمودند: ایشان در خانه خودشان دفن شده اند.
علی بن طاووس حسینی، عالم و محدثبزرگ قرن هفتم در یک روایت از امام هادی(ع) همین معنا را تأکید می کند؛ ایشان از کتاب «المسائل و أجوبتها عن الائمة» نقل می کند که ابراهیم بن محمد همدانی، وکیل ناحیه و صحابی امام رضا و امام جواد و امام هادی علیهم السلام می گوید: من به محضر حضرت هادی(ع) نامه نوشتم و از ایشان درخواست کردم: «اگر صلاح می دانید، مرا از محل دفن مادرتان آگاه سازید که آیا در داخل مدینه(مسجد) است یا آن طور که مردم می گویند، در بقیع قرار دارد؟ آن حضرت در جواب، مکتوب فرمود: «هی مع جدی صلوات الله علیه؛ ایشان در کنار جدم رسول خدا(ع) مدفون هستند.
بدین ترتیب با نفی تمام احتمالات قبل و دلائل محکمی که برای اثبات آخرین احتمال(یعنی دفن شدن در خانه) عرضه کردیم راهی جز قبول این فرض وجود نخواهد داشت.
علامه عسکری(ره) می گوید: آخرین فرض و احتمال در مورد جایگاه دفن دختر بزرگوار پیامبر(ص)، خانه خود آن حضرت است، این احتمال از بهترین و معتبرترین اسناد ممکن برخوردار است؛ به این دلیل که همه روایات آن از بزرگان خاندان نبوت به دست ما رسیده است. امامان معصوم(ع) از خاندان نبوت، وارثان و حافظان اسرار مخفی این بیت بودند و تنها آن ها می دانستند که چگونه و در کجا مادر بزرگوارشان دختر پیامبر(ص) دفن شده است و در چه شرایطی این دفن اتفاق افتاده است. در واقع سند اصلی ما در اعتقاد به محل دفن دختر پیامبر(ص) گزارشات تاریخی و روایاتی است که از امامان اهل بیت(ع) به دست رسیده است. همچنین دلیل قاطع ما در برابر نقلیات مأخذ مکتب خلافت(که ما آن ها را به دلیل مشکل متون روایات و ضعف راویان آن ها ضعیف یا مردود می دانیم) همین اسناد است؛ زیرا معتقدیم ائمه اهل بیت(ع) افراد اصلی بیت نبوت بودند. آنها اهل آن خانه اند و فقط آن ها به درستی می دانند در آن خانه چه گذشته است.
اولین سندی که مسأله جایگاه قبر دختر پیامبر(ص) را به وضوح روشن می کند، کلماتی است که از امیرالمؤمنین(ع) در هنگام دفن دختر پیامبر(ص)، حضرت صدیقه طاهره(س)، به پیامبر اکرم(ص) خطاب شده است. البته این کلام برای ابراز شکوه و شکایت از امت به محضر حضرت رسول(ص) است نه تعیین مدفن دختر ایشان. اما در ضمن کلام، از دفن شدن ایشان در جوار پیامبر(ص) به صراحت سخن به میان می آید.
در نهج البلاغه و مآخذ درجه اول دیگر نقل شده است که امیرالمؤمنین(ع) عرضه داشت: «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ عَنِّی وَ عَنِ ابْنَتِکَ النَّازِلَةِ فِی جِوَارِکَ وَ السَّرِیعَةِ اللَّحَاقِ بِکَ»؛ سلام بر تو ای رسول خدا! از طرف من و از طرف دخترت که در همسایگی و جوار تو فرود آمده، دختری که زود به تو ملحق شده است. ابن شهر آشوب و علی بن عیسی اربلی نیز این نقل را معتبر دانسته، در کتاب «المناقب» خود آورده اند.
این عبارت در نقل کلینی روشن تر آمده است. ایشان از حضرت حسین(ع) نقل کرده است: آن گاه که دختر پیامبر(ص) رحلت کرد، امیرالمؤمنین(ع) ایشان را پنهانی دفن کرد و محل قبر را مخفی ساخت. سپس ایستاد و روی خود را به قبر پیامبر خدا(ص) گردانید و عرضه داشت: سلام بر تو باد ای رسول خدا(ص)! از جانب من و از جانب دخترت که به زیارت تو آمده و در بقعه تو در خاک آرمیده است.
در نقل شیخ اجل(مفید)، شیخ الطائفه طوسی، ابن جریر طبری و ابن فتال نیشابوری «البائتة فی الثری ببقعتک» یا «الثابتة فی الثری ببقعتک» آمده است که باید «در خاک خفته در بقعه تو» یا «در خاک جای گرفته در بقعه تو» ترجمه شود که همان مضمون بالا را با روشنی بیشتری در بر دارند.
آنچه از حضرت امام حسن(ع) و حضرت امام حسین(ع) نقل شده و در جریان وصیت و دفن حضرت مجتبی(ع) آمده است و در گزارش وصیت طبق نقل کتاب «کافی» چنین آمده که ایشان به برادر بزرگوارشان فرمودند: «آنگاه که از دنیا رفتم، مقدمات دفن مرا فراهم کن. بعد جنازه ام را برای تجدید عهد به نزد قبر رسول خدا(ص) و بعد به نزد مادرم ببر. از آنجا به سوی بقیع حرکت بده و در بقیع دفن کن». پس به روشنی دیده می شود که پیکر مطهر امام مجتبی(ع) به نزد قبر پیامبر(ص) و در کنار آن، قبر مادرشان فاطمه(س) برای تجدید عهد برده شده، سپس برای دفن به بقیع منتقل شده است. در گزارش دوم از همین کتاب آمده بود: از آن پس حضرت حسین(ع) ایشان را(برای تجدید عهد) به نزد قبر مادر برده، بعد از آن از مسجد خارج کرده و در بقیع مدفون ساخت.
حضرت جعفر بن محمد(ع) از پدرشان حضرت امام باقر(ع) نقل می کنند: «دفن علی فاطمه رضی الله عنها لیلاً فی منزل ها الذی دخل فی المسجد فَقُبِرها عند باب المسجد»؛ علی(ع)، فاطمه(س) را شبانه در منزل خودش - که بعدها به مسجد داخل شد - دفن کرد.
گزارش دیگری مستقیماً از امام صادق(ع) در کتاب «تاریخ المدینة المنوره» نقل شده است: «عن جعفر بن محمد کان یقول: قُبِرت فاطمه رضی الله عنها فی بیتها الذی ادخله عمر بن عبد العزیز فی المسجد؛ امام صادق(ع) مکرر می فرمود: فاطمه(س) در خانه اش دفن شد که عمر بن عبدالعزیز آن را در مسجدالنبی(ص) داخل کرد.
همچنین روایتی از امام ابوالحسن علی بن موسی الرضا(ع) است که با اسناد متعدد در معتبرترین مآخذ شیعی از جمله کافی کلینی، تهذیب طوسی، من لایحضره الفقیه، عیون الاخبار و معانی الاخبار صدوق آمده است؛ «احمد بن ابی نصر بزنطی» می گوید: من از امام ابوالحسن الرضا(ع) در مورد محل قبر حضرت صدیقه طاهره(ع) سؤال کردم؛ فرمودند: دفنت فی بیتها فلما زادت بنو امیه فی المسجد صارت فی المسجد؛ ایشان در خانه خودش دفن شد و آنگاه که بنی امیه، مسجدالنبی را توسعه دادند، در داخل مسجد قرار گرفت.
بنابراین در میان همه نقل هایی که در مآخذ مختلف شیعی و غیرشیعی در مورد محل دفن دختر پیامبر(ص) وجود دارد و ما بسیاری از آن ها را از نظر سند و متن ارزیابی کردیم، این نقل از معتبرترین اسناد برخوردار است و شارحان و محققان بزرگ به صحت و شهرت آن گواهی داده اند.
حمیری متوفی قرن سوم، صاحب «قرب الاسناد» و صحابی حضرت عسکری(ع) روایتی از بزنطی نقل می کند که در واقع صورت تفصیلی روایت مشهور قبلی است. در این روایت هم بزنطی از امام ابوالحسن الرضا(ع) پرسش می کند که فاطمه(س) دختر پیامبر(ص) در کجا دفن شده است؟ حضرت فرمودند: شخصی همین مسأله را در مجلسی که عیسی بن موسی(القریشی) نیز حضور داشت، از امام جعفر بن محمد(ع) سؤال کرد. عیسی ادب را رعایت نکرد و نسبت به امام(ع) پیش دستی کرد و پاسخ داد: در بقیع دفن شده است. آن شخص به امام صادق(ع) عرضه داشت: شما چه می فرمایید؟ امام(ع) فرمودند: عیسی به تو جواب داد. او عرضه داشت: خدا کار شما را اصلاح کند! من با عیسی بن موسی چه کار دارم؛ از پدرانت به من خبر بده، امام صادق(ع) فرمودند: ایشان در خانه خودشان دفن شده اند.
علی بن طاووس حسینی، عالم و محدثبزرگ قرن هفتم در یک روایت از امام هادی(ع) همین معنا را تأکید می کند؛ ایشان از کتاب «المسائل و أجوبتها عن الائمة» نقل می کند که ابراهیم بن محمد همدانی، وکیل ناحیه و صحابی امام رضا و امام جواد و امام هادی علیهم السلام می گوید: من به محضر حضرت هادی(ع) نامه نوشتم و از ایشان درخواست کردم: «اگر صلاح می دانید، مرا از محل دفن مادرتان آگاه سازید که آیا در داخل مدینه(مسجد) است یا آن طور که مردم می گویند، در بقیع قرار دارد؟ آن حضرت در جواب، مکتوب فرمود: «هی مع جدی صلوات الله علیه؛ ایشان در کنار جدم رسول خدا(ع) مدفون هستند.
بدین ترتیب با نفی تمام احتمالات قبل و دلائل محکمی که برای اثبات آخرین احتمال(یعنی دفن شدن در خانه) عرضه کردیم راهی جز قبول این فرض وجود نخواهد داشت.
ارسال نظر