تاریخچه دوچرخه سواری

به گزارشگروه ورزشی باشگاه خبرنگاران،اولین فرد در تاریخ که سوار بر دوچرخه شد، یک فرانسوی به نام سیوراک(sivrac) بود. سیوراک، در سال ۱۶۹۰ میلادی دوچرخه ای چوبی ساخت که شاخه هایی عمودی بر روی چرخهای آن قرار داشت و هر دو چرخ به وسیله یک چوب افق به هم متصل می شد. این دستگاه، پنجه رکاب نداشت و حرکت آن به کمک فشار دادن پاها بر روی زمین صورت می گرفت. اهالی پاریس، دوچرخه سیوراک را اسب چوبی عنوان داده بودند.

اسب چوبی گرچه تعجب مردم پاریس را برانگیخته بود، چندان مورد استقبال قرار نگرفت و فقط فروشندگان دوره گرد بودند که برای حمل بار از آن استفاده می کردند.

در سال ۱۸۱۷، در شهر کارلسروهه آلمان شخصی به نام بارون فون دریاس دوچرخه پایی کاملتری ساخت و یک زین کوچک هم بر روی آن قرار داد. دوچرخه های فون دریاس به زودی در چند پایتخت اروپایی به مردم معرفی شد و شخصی به نام دنیس جانسون یکی از آنها را با خود به انگلستان برد تا از روی آن بسازد و بفروشد.

دنیس جانسون کلاسهایی برای آموزش فن دوچرخه سواری ترتیب داد و با این کار مشتاقان بسیاری برای کالای خود به وجود آورد. به این ترتیب، کار و بار دنیس جانسون به قدری گرفت که دوچرخه سواری تبدیل به یکی از تفریحات محبوب و متداول روز شد.

در سال ۱۸۱۸، شخصی به نام بارون ساوربرن در فرانسه دوچرخه ای ساخت که دارای چرخ بسیار بزرگی در جلو و چرخ کوچکی در عقب بود. به چرخ جلو این دوچرخه عجیب، طنابی دایره وار(به صورت حلقه) بسته می شد که راننده باید آن را با دست می کشید تا چرخ جلو به حرکت درآید و دستگاه را به جلو ببرد. چنین کاری فقط از عهده بندبازها و دوچرخه سوارهای بسیار ماهر بر می آمد. از روی این دستگاه عده زیادی افتادند و مجروح و مصدوم شدند.

در سال ۱۸۳۴، آهنگری اسکاتلندی به نام مک میلان برای دوچرخه پنجه رکاب اختراع کرد تا دیگر احتیاجی به فشار پا بر روی زمین نباشد. مک میلان دوچرخه خود را به تدریج و طی پنج سال چنان کامل کرد که می توانست تا ۲۲ کیلومتر در ساعت سرعت بگیرد. خود مک میلان نمایشهایی هم برپا می کرد تا به مردم ثابت کند که وسیله نقلیه او چه اندازه مطمئن و بی خطر است. دوچرخه مک میلان اکنون در موزه لندن نگهداری می شود.

در سال ۱۸۶۰ در فرانسه، کارخانه داری به نام میشو به دوچرخه علاقمند شد و تصمیم گرفت تغییراتی در آن به وجود بیاورد. برای این کار، میشو مهندس جوان و مبتکری به نام پی یر لالمنت را به استخدام کارخانه خود درآورد.

لالمنت، قسمتهایی از دوچرخه را که قبلاً از جنس چوب بود، با لوله های آهنی ساخت و سپس سطح خارجی چرخهای چوبی را با نوارهای لاستیکی پوشانید. در سال ۱۹۶۲ لالمنت دوچرخه ای ساخت که دارای رکاب بر روی چرخ جلو بود. وقتی لالمنت به آمریکا مهاجرت کرد، دوچرخه ابداعی خود را هم در آنجا ساخت و به بازار فرستاد. دوچرخه های لالمنت در ایالات متحده به بون شیکر معروف شدند.

در سال ۱۸۷۱ در انگلستان دوچرخه ای به بازار آمد که کم و بیش شبیه بون شیکر بود. این دوچرخه را شخصی به نام جیمز استانلی چنان ساخته بود که چرخی بزرگ در جلو و چرخی کوچک در عقب داشت و با یک پدال که در مرکز چرخ جلو کار گذاشته شده بود، حرکت می کرد.
در سال ۱۸۷۳ مهندسی به نام هاردی لاوسون برای نخستین بار زنجیر چرخ را به دوچرخه افزود. این زنجیر به چرخ عقب وصل می شد و با گردش آن توسط فشار پا، دوچرخه به حرکت در می آمد. با این همه، چون تایر دوچرخه سنگین بود و از لاستیک توپر ساخته می شد، سرعت دوچرخه چندان زیاد نبود. اما، در سال ۱۸۷۹ در مرکز چرخه بلبرینگ قرار گرفت و این ابداع که توسط شخصی به نام توماس صورت پذیرفته بود، بر سرعت دوچرخه بسیار افزود. در سال ۱۸۸۱ یک شرکت سازنده چرخ خیاطی دوچرخه هایی تولید کرد که هر دو چرخ جلو و عقب آن به یک اندازه بود.

در سال ۱۸۸۹ میلادی دانلپ از تایرهای هوادار برای دوچرخه استفاده کرد. نخستین تایری که دانلپ ساخت، اکنون در موزه «ادینبورد» در انگلستان نگهداری می شود. این تایر پیش از آنکه باز نشسته شود، حدود پنج هزار کیلومتر کار کرده بود. در اواخر سال ۱۸۸۸، گروهبان بلفست برای کمپانی دانلپ لاستیک تویی و رویی دوچرخه را ساخت و از آن تاریخ تاکنون دوچرخه را به صورتی که امروز معمول است می سازند. در سال ۱۸۹۶ با شروع نخستین دوره بازیهای المپیک نوین، مسابقات دوچرخه سواری به عنوان یک رشته ورزشی مستقل و پرطرفدار در برنامه بازیها گنجانده شد.

نخستین مسابقه دوچرخه سواری در سال ۱۸۶۸ در محلی به نام هندون در انگلستان انجام شد. در همین سال یک کارخانه سازنده دوچرخه در فرانسه، مسابقه ای نمایشی به مسافت ۱۲۰۰ کیلومتر(دور فرانسه) ترتیب داد تا برای محصولات خود تبلیغ کند.

در سال ۱۸۶۹ نخستین مسابقه بین المللی دوچرخه سواری در جاده بین دو شهر پاریس و روان برگزار شد. نقطه شروع این مسابقه طاق نصرت در پاریس بود و از میان ۳۲۳ شرکت کننده در این مسابقه تاریخی، یک انگلیسی به نام جیمز مور به مقام نخست رسید.

در سال ۱۸۷۶، شخصی به نام اف. ال. دادز در دانشگاه کمبریج لندن توانست ۲۵ کیلومتر را در زمانی کمتر از یک ساعت رکاب بزند و نخستین رکورددار سرعت در تاریخ دوچرخه سواری باشد.

در این سالها، دوچرخه سواری به صورت یک تفریح همگانی در ایالات متحده درآمده بود و این ورزش و سرگرمی جدید به قدری مورد استقبال مردم قرار گرفته بود که روزهای تعطیل و یکشنبه ها به جای حضور در مراسم دعا و نیایش کلیسا، پیر و جوان سوار بر دوچرخه رهسپار خارج از شهر می شدند. نوشته اند که کشیش یک کلیسا برای مقابله با این وضع، سوار بر کالسکه به میان جمع دوچرخه سواران می رفت و خطاب به آنها با اعتراض می گفت: ای غفلت زدگان! روی زین دوچرخه نشستن و رکاب زدن، شیوه ای درست برای رسیدن به خدا نیست!

در سال ۱۸۸۳، یک آمریکایی به نام کورتیس، نخستین رکورد دوچرخه سواری استقامت را برپا داشت. او به مدت یک شبانه روز کامل رکاب زد و در این مدت مسافتی معادل ۳۲۰ کیلومتر را پیمود. در همان سال، یک آمریکایی دیگر به نام توماس استیون تصمیم گرفت با دوچرخه خود دنیا را دور بزند. این دوچرخه سوار پس از دو سال به وطن خود بازگشت و ادعا کرد که هرجا بر روی کره زمین جاده ای بوده، آن را پیموده است.

در سال ۱۸۷۸، اولین اتحادیه ملی دوچرخه سواران در انگلستان تأسیس شد و این اتحادیه، مقررات خاصی برای مسابقات دوچرخه سواری در جاده و پیست برقرار کرد.

در سال ۱۸۹۱، دوچرخه سواری به نام پاگربیل موفق شد ۱۴۲ ساعت(حدود ۶ شبانه روز) پیوسته رکاب بزند. این رکوردگیری در مکانی که امروزه مجموعه بسیار بزرگ مدیسون اسکوئرگاردن نیویورک برپا شده است، صورت گرفت.

در سال ۱۸۹۵، لوتر. اچ. پورتر کتابی منتشر کرد با عنوان «دوچرخه سواری برای تندرستی و تفریح». پورتر در کتاب خود خاصیت دوچرخه سواری را در کم کردن وزن، افزایش قدرت بدن و بهبود تنفس شرح داده بود.

پایه های فدراسیون بین المللی دوچرخه سواری، در سال ۱۹۰۰ با تأسیس اتحادیه بین المللی دوچرخه سواری، ریخته شد. مرکز این اتحادیه در شهر پاریس بود. در حال حاضر فدراسیون بین المللی دوچرخه سواری که آن را به اختصار فیاک می نامند و از طرف کمیته بین المللی المپیک نیز به رسمیت شناخته شده است، به کار توسعه، هدایت و ایجاد مقررات جدید می پردازد.

فیاک عضو اصلی اتحادیه بین المللی دوچرخه سواری نیز هست. مقر فیاک در شهر رم قرار دارد. مشهورترین مسابقات دوچرخه سواری جاده در دنیا، تور دوفرانس است که مسافتی بالغ بر ۳۵۰۰ کیلومتر را در بر می گیرد. تور دوفرانس در سال ۱۹۰۳ به ابتکار هانری دگرانژ سردبیر مجله آتو در فرانسه پا گرفت و از آن تاریخ به بعد همه ساله به طور منظم و با شرکت بهترین دوچرخه سواران جهان برگزار می شود.

انتهای پیام /