چرا وزیر ورزش مقابل بی اخلاقی ها و بی قانونی های وزاتخانه اش سکوت کرده است؟

به گزارش خبرنگار ورزشیخبرگزاری تسنیم، ساختمان سئول مدتی است که با مشکلات زیادی مواجه است؛ مشکلاتی از جنس بداخلاقی و بی قانونی؛ بی قانونی در جایی که باید مهد قانونمداری باشد که اتفاقا رئیسش هم همواره بر این نکته تاکید کرده و می کند.

در این ساختمان عریض و طویل اما اتفاقاتی رخ داده که نشان از بی قانونی دارد؛ نشان از یک بی اخلاقی خطرناک؛ از طرف همان هایی که مدعی اند باسوادند و دانشگاهی و بر طبل بی سوادی دیگران می کوبند اما خود کاری می کنند که بی سوادترین ها آدم ها هم آن را انجام نمی دهند؛ همان هایی که در «کوله پشتی شان» ضبط صوت هست و در «وبلاگشان» حرف های محرمانه ای که طرف روحش هم از انتشار آنها باخبر نیست.

چندی پیش بود که متن کامل صحبت های دایی و پروین در جلسه ای که در دفتر خادم برگزار شد، منتشر شد و کاملا مشخص بود که این متن از روی یک فایل صوتی پیاده شده است. در این جلسه علی پروین، علی دایی، محمود گرشاسبی مدیرکل حوزه وزارتی وزارت ورزش و جوانان، حسین هدایتی، امیر خادم، عبدالحمید احمدی و مازیار ناظمی حضور داشتند. به جز دایی، پروین و هدایتی سایر افراد در وزارت ورزش و جوانان مسئولیت دارند و طبیعی است که انتشار فایل صوتی کار یکی از این افراد بوده است.

اگر چه حدس اینکه چه کسی این فایل را منتشر کرده - با توجه به سوابقی که دارد و همچنین نشریه ای که این مکالمه در آن چاپ شده - کار دشواری نیست اما سوال اصلی این است که آیا وزیر اخلاق گرای ورزش نمی داند در زیر مجموعه اش چه می گذرد؟ این البته نگاه خوش بینانه است که اگر بدبینانه قضاوت کنیم باید بگوییم او می داند و برخورد نمی کند و یا نمی تواند برخورد کند.

آیا وزیر ورزش که فردی دانشگاهی است و در صحبت هایش «فراموش» نمی کند از اخلاق حرف بزند، «فراموش» کرده حرفش را عملی کند؟ آیا وزیر ورزش فراموش کرده که در نشست هایی که با اهالی رسانه داشته حرف از قانونمداری و اخلاق گرایی می زد و می گفت باید با بی قانونی و بی اخلاقی برخورد کرد؟ آیا او گمان می کند وزارتخانه هم دانشگاه است که فقط باید پای تخته یا همان وایت برد امروزی بایستد و درس اخلاق بدهد و وقتی هم سر تکان دادن دو نفر را به نشانه تایید ببیند پیش خودش به تاثیرگذاری حرفی که زده فکر کند.

آیا محمود گودرزی یک بار از خودش سوال پرسیده که متن این مکالمه خصوصی و محرمانه چگونه سر از یک نشریه درآورده است؟ آیا ندیده آنجا کسی ضبط صوت را برداشته و همانطور که قبلا مکالمه دایی و حرف های خصوصی دیگران را رسانه ای کرده؛ این بار هم دست به چنین کاری زده است؟

آیا وزیر ورزش از خودش پرسیده چگونه لیست قرارداد بازیکنان لو رفته و پس از آن هم گفت وگوی خصوصی و محرمانه؟ اصلا آیا او فرصتی برای فکر کردن به این کارها دارد یا این موارد هم مانند میلیون ها هوادار پرسپولیس هستند که او درباره شان گفته بود: «مسائلی مهمتر از پرسپولیس و مدیریت این باشگاه دارد که به آنها فکر کند.»

آنچه امروز در وزارت ورزش می گذرد، نگران کننده است؛ خیلی نگران کننده. دیروز لیست قرارداد بازیکنان لو رفت و امروز فایل صوتی، چه تضمینی وجود دارد که فردا سایر اسناد محرمانه لو نرود؟ اصلا چه تضمینی وجود دارد که با استفاده از این اسناد محرمانه که امروز برای خیلی ها قابل دسترس شده، اتفاقات بدتر و سوءاستفاده های دیگر انجام نشود؟ سوال این است که چرا وزیر ورزش تا امروز در مقابل این مسائل سکوت کرده و حرفی نزده است؟ آیا سکوت او از سرِ رضایت است؟ و سوال مهمتر اینکه آیا وزیر ورزش در جریان آنچه در وزارتخانه اش می گذرد هست یا هنوز در فضای دانشگاه سیر می کند؟

انتهای پیام /