مذاکرات هسته ای، امتحانی برای آمریکا، درسی برای ما

سرویس سیاسیامید- پس از روی کار آمدن دولت جدید و در اولویت قرار گرفتن مذاکره با غرب و در راس آن آمریکا، چند دور مذاکرات فشرده صورت گرفت تا در نهایت با حضور وزرای خارجه ی ایران و شش کشور طرف مذاکره، توافق نامه ی ژنو به امضا رسید. این توافقنامه مفادی داشت که هرچند مهم، اما بحثاین نوشته نیست. آن چه موضوع بحثاست زمان توافق ژنو بود. بر طبق معاهده ی ژنو، دو طرف توافق کردند که ظرف مدت شش ماه، " گام نهایی " را به سوی لغو تحریم های ظالمانه علیه کشورمان بردارند.

مدت شش ماهه به پایان رسید، اما توافق نهایی حاصل نشد. قرار بر این شد که این زمان ۴ ماه دیگر تمدید شود. اکنون زمان زیادی به پایان مهلت تمدید یافته نمانده، زمانی که ۲۳ دسامبر یا ۴ آذر به پایان می رسد.

به نظر می رسد که امید به مذاکرات، آن طور که در ابتدا به نظر می رسید رو به کاهش است. مذاکره ای که یک طرف آن را منوط به " توافق بر سر همه یا هیچ " می کند معاهده ای برای نشدن است. البته این عادت غربی هاست که در ابتدای مذاکرات برای جلب نظر طرف مقابل و به پای میز کشاندن او به اصطلاح در باغ سبز نشان می دهند. این همان اتفاقی است که با امضای توافق نامه ی ژنو روی داد و طرف داخلی را چنان امیدوار کرد که از آن به " زانو زدن قدرت های بزرگ در برابر ایران " یاد کرد. اگرچه در همان زمان هم خیلی ها معتقد بودند که مفاد این توافق نامه دست بالا را برای غرب گذاشته و عملا طرف مقابل و به ویژه آمریکا، اگر دندان نشان نداده باشد، قطعا در برابر ما زانو هم نزده است.

مذاکره ایران با شش کشور اکنون به مرحله حساسی رسیده است. اکنون اگر در طرف مقابل حسن نیتی وجود داشته باشد احتمال توافق هست و اگر طرف مقابل صرفا بخواهد با زبان دیپلماتیک جنگ علیه منافع ما به راه بیندازد احتمال هیچ چیز نیست. این مرحله از مذاکرات، یک آزمون بزرگ برای آمریکا و متحدان غربی اوست، آزمونی که سی و پنج سال است در آن رفوزه شده اند و این بار مهلتی دوباره یافته اند، فرصتی که به نظر می رسد برای طرف آمریکایی و متحدان غربی اش تکرار ناپذیر باشد.

اما در این سوی میدان هم حساسیت کم نیست، اگرچه کسی در ایران این مذاکرات را آزمونی برای دولت نمی داند، زیرا دولت تمام تلاش خود را کرده است، اما درسی برای دولت و ملت ایران است که اگر مذاکرات به سرانجام مطلوب نرسید، یک تجربه ی سی و پنج ساله دوباره تکرار شده است و آزموده را آزمودن خطاست.