دست از بزک کردن چهره آمریکا نمی کشند!

به گزارشخبرگزاری فارس، رهبر معظم انقلاب اسلامی چندی پیش به «برخی» توصیه کردند که دست از بزک کردن چهره آمریکا بردارند. این حکم ولایی معظم له متاسفانه از سوی برخی رسانه های وابسته به یک جریان خاص چندان جدی گرفته نشد و تلاش برای «جلوه دادن ایالات متحده به عنوان کشوری عادی در اذهان ایرانیان» و «قبح زدایی از چهره کاخ سفید» در برخی رسانه ها با تمام توان ادامه دارد.

در این بین، آلن ایر، سخنگوی فارسی زبان وزارت خارجه آمریکا که این روزها مصاحبه با وی به امری عادی در طیفی از رسانه ها تبدیل شده است، نقش ویژه ای را در «پروژه قبح زدایی» مزبور ایفا می کند. روزنامه اصلاح طلب «اعتماد» اخیرا در مصاحبه ای با وی گامی دیگر را در این مسیر برداشته است.

* مقدمه خبرنگار

«آلن ایر، حالا نامی شناخته شده برای ایرانی هاست؛ یک امریکایی که زبان فارسی را خیلی خوب حرف می زند و بهتر از آن به فارسی می نویسد. کمی هم بامزه است؛ برای نمونه یک روز در فیس بوکش درباره مفهوم «پ نه پ» می نویسد و از مخاطبان فارسی خود می خواهد که «فردین بازی» را توضیح دهد.» چنین عباراتی در خصوص نماینده فارسی زبان یک دولت متخاصم، تا چه حد قابل توجیه است؟

«انجام این گفت وگو به سبب تاخیرهایی که برخی از آنها برایم قابل فهم بود، بیش از سه ماه به درازا انجامید اما وقتی ایر با اشتیاق همه پرسش هایم را پاسخ داد، فهمیدم که به تاخیرش می ارزید.» به عبارت دیگر، آقای ایر روزنامه محترم مزبور را ۳ ماه بر سر کار گذاشته، اما از نظر این روزنامه به تاخیرش می ارزیده است!

وقتی اعتماد با چنین مقدمه ای به استقبال ایر می رود، یک هدف مشخص را دنبال می کند. این روزنامه ابتدا قصد دارد هرگونه «پیش فهم» تخاصم آلود و تبری جویانه را از ذهن مخاطب بزداید و سپس اورا با ذهنی خالی از بغض به استقبال پاسخ های آلن ایر بفرستد.

* سوالات طرح شده

خبرنگار اعتماد مصاحبه تفصیلی خود را با دو سوال در خصوص بهبود روابط ایران و آمریکا شروع می کند و سوال دوم به صراحت به «شکستن یخ روابط ایران و ایالات متحده» اختصاص دارد.

بخش دیگر مصاحبه به گفتگوی تلفنی روسای جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده و وقایعی اشاره می کند که در جریان سفر روحانی به نیویورک رخ داد؛ سفری که از نظر مقام معظم رهبری، برخی اتفاقات نابجا در آن رخ داده است.

سوالات دیگری به «توافق بزرگ ژنو» اختصاص یافته و تلاش شده نقش ایر در آنچه توافق بزرگ خوانده شده است مورد واکاوی قرار گیرد.

سوالات دیگرروزنامه اعتماد که «ماری هارف» را «ماری حرف» می نویسد، این موضوعات را در بر می گیرند: میزان موفقیت در اجرای توافق ژنو، سیاست رسمی دولت آمریکا در مساله هسته ای ایران، طرح بحثهای غیر هسته ای در مذاکرات هسته ای، فرو ریختن دیوار بی اعتمادی بین ایران و آمریکا، پیام نوروزی اوباما به ایرانیان، مواضع اسرائیل در قبال ایران، سیاست جمهوری خواهان کنگره و امیدواری به ایجاد روابطه پایدار بین ایران و آمریکا.

نکته اول در خصوص طرح سوال این است که بدوا با سوال از شکستن یخ روابط شروع می شود و در انتها با سوال از میزان امیدواری در خصوص ایجاد روابط پایدار به پایان می رسد. نکته دوم اینکه اثری از به چالش کشیدن رفتارهای هژمونیک ایالات متحده در آن نیست و نکته سوم اینکه از لحنی بسیار ارام در طرح سوال استفاده شده است.

* پاسخ های آلن ایر و شیوه مدیریت مصاحبه

آلن ایر هر پاسخی که دلش خواسته داده و هر وقت که خواسته چون ماهی از دست روزنامه اعتماد لیز خورده است اما نه با واکنش جدی مواجه شده و نه مدیریت شده است. سوالات، همه از قبل طرح شده اند و متناسب با جواب های ایر، سوال های واکنشی مناسب طراحی نگردیده است.

به عنوان مثال، به این پرسش و پاسخ دقت کنید:

سوال: شما نمی ترسید که یک روز صبح بیدار شوید و خبر حماقت اسراییلی ها را در حمله یک جانبه به ایران بشنوید؟ آیا مطمئن هستید که اسراییل بدون اجازه امریکا دست به چنین کاری نخواهد زد؟

پاسخ آلن ایر: دولت اوباما و همکارانمان در چارچوب گروه P۵ + ۱ بر رسیدن به توافق جامع از راه مسالمت آمیز، یعنی دیپلماسی پویا، تمرکز می کنند. سند برنامه اقدام مشترک نشانه این است که با تعامل سازنده می شود به نتیجه برد – برد رسید که منافع همه طرفین را پیش ببرد و آرزو و امید ما این است که این پیشرفت دوام پیدا کند!!

قضاوت اینکه پاسخ آلن ایر چه اندازه به سوال خبرنگار اعتماد مرتبط است، برعهده مخاطبین گرامی فارس اما نکته مهم این است این جواب بی ربط و خنده آور، با واکنشی مواجه نشده است!

حالا به این پرسش و پاسخ دقت فرمایید:

سوال: با جمهوریخواهان کنگره چه خواهید کرد؟ به نظر می رسد که آنها چندان با پرزیدنت اوباما در زمینه ایران هم عقیده نیستند؟ آیا ممکن است که آنها با مصوبه های خود ریل مذاکرات را منهدم سازند؟

پاسخ آلن ایر: تا به امروز کنگره خیلی به این پروسه کمک کرده است و بدون کار کنگره این نظام فراگیر تحریم ها بر پا نمی شد. دولت اوباما همیشه در حال مشورت و رایزنی با قوه مقننه است و در حال حاضر هم از خویشتنداری و خودداری کنگره در وضع تحریم های جدید سپاسگزاریم. موضوع برنامه هسته یی ایران در امریکا تا حد زیاد فراجناحی شده است، چون همه، چه دموکرات چه جمهوریخواه مصمم هستند که ایران نباید به بمب هسته یی دست یابد؛ پس مشورت و رایزنی بر سر بهترین رویکرد، عمل صحیح و منطقی است.

این پاسخ تحقیرآمیز آلن ایر هم با هیچ واکنشی از سوی اعتماد مواجه نمی شود. اعتماد حتی تاکید نمی کند که ایران به دنبال سلاح هسته ای نیست چه رسد به اینکه بخواهد به تحریم ها اعتراض کند.

اعتماد حتی نمی تواند این واقعیت بین المللی را اثبات کند که لابی های صهیونیستی دولت آمریکا را علیه ایران تحت فشار قرار داده اند. به این پرسش و پاسخ توجه کنید:

سوال: با نابردباری اسراییل چه خواهید کرد؟ در روزهایی که دولت امریکا به سختی در حال تلاش برای ارتباط هر چه بیشتر و مستقیم تر با تهران است، تل آویو با سخنان و مواضع خود به شدت این ارتباط را زیر فشار قرار داده است. نمونه آخر آن، سخنان تند وزیر دفاع اسراییل علیه سیاست های امریکا بود. آیا دیدگاه های دولت دست راستی نتانیاهو، تخریب کننده ریل گفت وگوها نیست!؟

پاسخ آلن ایر: پوزش می خواهم اما این بارهم با ادعای ضمنی سوال شما موافق نیستم. این فشار نیست، فقط پدیده مشورت و تبادل نظر است. اسراییل هم پیمان و متحد امریکا است و امریکا همیشه در حال هماهنگی و مشورت با متحدانش است. برخی وقت ها اختلاف نظر، درباره بهترین راهبرد و رویکرد برای هر کشوری وجود دارد اما در مورد هدف نهایی هیچ اختلاف نظری نیست: ایران نباید به بمب هسته یی دسترسی پیدا کند.

به این ترتیب آلن ایر آب پاکی را بر دست کسانی ریخته که معتقد به شکاف بین اسرائیل و ایالات متحده هستند و مدام جار می زنند که اوباما در حال ایستادگی در برابر صهیونیست هاست. وجود اختلافات تاکتیکی بین دو طرف محتمل است اما هیچ اختلافی در مبنا وجود ندارد.

* پتوی خیس!

آمریکایی ها اصطلاحی دارند تحت عنوان «Wet Blanket» که به صورت تحت اللفظی به معنای «پتوی خیس» است اما در واقع یک اصطلاح کوچه بازاری و معادل همان چیزی است که در گفتگوی عامیانه فارسی «ضد حال» یا «حال گیری» خوانده می شود.

در بخش پایانی مصاحبه، آلن ایر در برابر سوال التماس گونه اعتماد، پتوی خیس خود را بر سر خبرنگار این روزنامه افکنده است:

سوال: وزرای خارجه دو کشور، ۳۰ سال پس از اشغال سفارت امریکا، دست های یکدیگر را فشردند. چه زمانی ممکن است که این اتفاق برای روسای جمهور دو کشور بیفتد؟

پاسخ آلن ایر: والله اصلا نمی دانم، یک سیب را بالا بیندازی تا پایین بیاید هزارتا چرخ می خورد.

اعتماد تلاش بسیاری برای بزک کردن چهره واشنگتن کرده است اما به نظر می رسد آلن ایر خود این تلاش ها را نقش بر آب کرده باشد.

انتهای پیام /