آیا یادگیری در خواب واقعیت دارد؟

اسپیندل‌های خواب نیم ثانیه تا دو ثانیه‌ای که باعث انفجار فعالیت مغزی می‌شوند، در محدوده‌ی ۱۰ تا ۱۶ هرتز در الکتروانسفالوگرام اندازه‌گیری شدند. این اسپیندل‌ها در طی مراحل خواب بدون حرکت سریع چشم، رخ می‌دهند. مطالعات قبلی نشان داده است که تعداد اسپیندل‌ها در طول شب می‌تواند حافظه فرد را در روز بعد پیش‌بینی کند. مطالعات در حیوانات نیز اسپیندل خواب را فرآیندی مرتبط می‌داند که در طی آن، مغز ارتباطات جدیدی را ایجاد می‌نماید. اما بسیاری از سوالات در مورد ارتباط بین اسپیندل خواب و خاطرات مجدداً فعال شده در طول خواب، هنوز در هاله‌ای از ابهام نهفته است. استارسینا همراه با «اسکات کیرنی» از دانشگاه یورک انگلستان، متقاعد شدند که تجدید تجربی خاطرات ممکن است منجر به افزایش اسپیندل خواب در مغز انسان شود. برای اثبات این موضوع، آن‌ها آزمایشی را انجام دادند که در آن به افراد آموزش داده شد که صفات خاص را با اهداف و صحنه‌های خاص مرتبط کنند. سپس به بعضی از شرکت‌کنندگان در این مطالعه، گفته شد تا ۹۰ دقیقه بخوابند، در حالی که دیگر افراد بیدار ماندند. درحالی‌که افراد در حال چرت‌زدن بودند، محققان خاطرات و صفات ناشناخته آن‌ها هدایت نمودند. همان‌طور که انتظار می‌رفت، محققان دریافتند که هدایت حافظه موجب افزایش اسپیندل خواب می‌شود و این امر حقیقتاً جالب توجه است، الگوهای الکتروانسفالوگرام در طول اسپیندل، محققان را قادر ساخت تا انواع خاطرات را پردازش کنند. محققان می‌گویند این یافته‌ها نقش مهم پردازش اطلاعات اسپیندل‌های خواب را در تثبیت حافظه نشان می‌دهند. استارسینا می‌گوید: «داده‌های ما نشان می‌دهد که اسپیندل‌ها، پردازش ویژگی‌های مربوط به حافظه را در طول خواب راحت‌تر می‌کنند و این روند موجب تقویت حافظه می‌شود.» به گفته‌ی محققان، این درک جدید از پروسه عملکرد مغز، حافظه را در طول خواب تقویت می‌کند و ممکن است برای توضیح این موضوع مفید باشد که چگونه حافظه در افراد مبتلا به مشکلات یادگیری دچار اخلال می‌شود. همچنین ممکن است منجر به طراحی روندهای موثری برای تقویت حافظه و به‌خاطر سپردن اطلاعات مهم‌تر شود.