داستان یک دسیسه هسته ای

** داستان یک دسیسه هسته ای
حق غنی سازی ایران با خروج امریکا و حتی اروپا از برجام، لطمه نمی بیند-امریکا به دلیل مسائل منطقه ای و نه به دلیل هسته ای از برجام خارج شد-پس از خروج امریکا از برجام، ایران باید برای مدیریت صلح در بحران های منطقه ابتکارات جدیدی به خرج دهد.
«سید حسین موسویان» دیپلمات پیشین ایران و استاد کنونی دانشگاه پرینستون در گفت وگوی خود با اشاره به بدعهدی‌‌های قابل انتظار امریکا و خروج این کشور از برجام در عصر ترامپ تاکید کرده که این امر بیش از آنکه تهدیدی برای منافع ملی ایران باشد به مثابه فرصتی است که دولتمردان جمهوری اسلامی باید از آن برای منزوی کردن امریکا بهره ببرند.
وی معتقد است؛ سیاست تنش‌زدایی، اساس سیاست خارجی ایران پس از انقلاب بوده، منتهی رویکرد دولت‌ها در پیگیری آن متفاوت بود و برخی زمان ها این روش‌ها نتیجه عکس داشت اما دولت «حسن روحانی» این سیاست را به درستی اجرا کرد و در سطح بالایی هم موفق بود زیرا زمانی که ایشان قدرت را در دست گرفت، ایران به واسطه موضوع هسته‌ای در کانون تشنج و تنش با جهان قرار داشت.
به گفته موسویان در قالب موضوع هسته‌ای، پرونده ایران ذیل فصل هفت منشور سازمان ملل روی میز شورای امنیت قرار گرفته بود و از نظر قدرت‌های جهانی و شورای امنیت به عنوان کشور تهدید کننده صلح و امنیت بین‌الملل به رسمیت شناخته شده بود.
بنابراین وقتی کشوری از طرف عالی‌ترین مرجع سیاسی حقوقی و امنیتی جهان به عنوان تهدید صلح و امنیت بین‌الملل شناخته می‌شود، در عرصه رقابت خارجی هم عملاً تحت تشنج و فشاری زیادی قرار می‌گیرد.
با مدیریت عالی مجموعه نظام در مورد پرونده هسته‌ای، ایران از دستورکار شورای امنیت و فصل هفت منشور خارج شد و پس از شروع به کار دولت روحانی، دیگر جامعه بین‌الملل و شورای امنیت به ایران به عنوان یک کشور تهدیدکننده صلح نگاه نکرد.
اکنون تحریم‌های امریکا طبیعتاً باعث خواهد شد اروپایی‌ها مقداری در رابطه اقتصادی با ایران محتاط ‌تر شوند. یک دوره احتیاط را طی خواهیم کرد اما اگر بتوانیم اجماع 5 قدرت جهانی را تقویت کنیم و ایران هم به تعهدات خود در قالب برجام با قدرت ادامه دهد و ابتکارات جدید مدیریت صلح با قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی را به دست گیرد، هم می‌تواند برجام را حفظ کند و انزوای امریکا را بیشتر کند و هم توان منطقه‌ای‌اش را تقویت کند.
متن کامل این گفت وگو را در ایرنا مقاله بخوانید.

** مقصر کازرون؛ وزارت کشور یا مجلس
در روزهایی که هشتگ «کازرون» در فضای مجازی داغ و داغ تر می شد، تنها یک اسم به عنوان مقصر اصلی حوادث خونین این شهر مطرح شد؛ وزیر کشور. حالا قرار است این عضو کابینه راهی مجلس شود تا به نمایندگان بابت این اتفاقات توضیح دهد.
در این میان اما به نظر می‌رسد لازم بود مجلسی‌ها اول توضیحات یک مقام دیگر را می‌شنیدند. مقامی که از قضا همکار آنها و در میان خودشان است؛ «حسین رضازاده» نماینده کازرون. کسی که نه نمایندگان مجلس اشاره‌ای به نقش او در این اتفاقات داشتند و نه مقام های استان فارس که برخی از آنها و از جمله رئیس کل دادگستری استان ریشه این اتفاقات را به معاندین خارج از کشور ارتباط داده‌اند، درباره نقش او در زمینه‌سازی این اعتراضات سخنی گفته است.
اما چرا پیش از هر مقام و شهروند دیگری باید نماینده کازرون پاسخگوی اعتراضات اخیر این شهر و کشته و زخمی شدن برخی شهروندان باشد؟ پاسخ به این سؤال، تأکیدی است بر یک آسیب بسیار جدی در نظام سیاسی ما؛ جایی که وکلای مجلس ما بیشتر در قامت نمایندگانی محلی ایفای نقش می‌کنند تا ملی.

** مسئولیت مدیران، پدیده کودکان خیابانی
اطفال و کودکان در قانون داخلی و بین‌ المللی به افرادی اطلاق می‌شود که کمتر از سن رشد و یا 18 سال دارند. به دلیل آسیب پذیری بالقوه از قدیم الایام، حکومت‌ها و ادیان ضوابط خاصی برای مراقبت و حمایت از آنان چه در زندگی اجتماعی و حتی در رابطه با حوادثی مانند جنگ و شرایط قهری به منظور مراقبت و جلوگیری از آسیب پذیری آنان مقرر داشته‌ اند.
این سبک و سیاق در دوران معاصر هم نه تنها در قوانین داخلی بلکه در اسناد بین‌المللی رعایت شده است.
براساس قوانین کنونی، سازمان هایی مانند شهرداری، بهزیستی، وزارت بهداشت، نیروهای انتظامی و انجمن های حمایت از کودکان به تدریج متولیان رسمی و یا غیررسمی حل و فصل مشکلات این کودکانند.
متاسفانه این قربانیان بالقوه تحت عناوین مختلف چون نمی‌توانند از خود دفاع نمایند، به شدت مورد استثمار اعم از جسمی، جنسی، اخلاقی، تربیتی، فرهنگی، اقتصادی قرار می‌گیرند. با وصف ممنوعیت کار کودکان و یا استفاده از آنان در جنگ‌ ها بعضی از سازمان‌ های مافیایی و یا برخی حکومت‌ها از این کودکان خردسال برای کار، گدایی، توزیع مواد مخدر، سوءاستفاده جنسی و یا در جنگ‌ها مورد سوءاستفاده قرار می‌دهند.
مسلما پرداختن به هر یک از این موارد خود در چارچوب حقوق کودک مستلزم آسیب شناسی و توضیح و تحلیل خاصی است. اما با این مقدمه وقتی در ایران، کشوری که مدیران آن ادعای حمایت از حقوق کارگران، زنان، کودکان و مستضعفان را دارند، ملاحظه صحنه‌های زننده و غیر قابل قبولی در شهرها به‌ ویژه در شهر تهران به هیچ وجه قابل توجیه نیست.

** سرمایه اجتماعی روحانی
می توان گفت بازسازی امید به دگرگونی و اصلاح و تقویت آن ضرورتی اساسی در شرایط کنونی جامعه ما است. سرمایه عظیم سیاسی-اجتماعی اصلاح طلبان، دستمایه پر ارزشی برای دوره دوم دولت روحانی بوده که باید جایگاه خود را باز یابد. دولت باید با تقویت نهادهای مدنی و سیاسی، زمینه را برای افزایش امید و تقویت نگرش مثبت به روند پیشبرد سیاست ها و برنامه ها فراهم سازد.
دولت دوم روحانی در شرایطی دشوار تصدی قدرت اجرایی کشور را عهده‌دار شد؛ شرایطی که در سطح منطقه و جهان، برآورده کردن خواسته‌های مردم را سخت‌تر ساخته است.
با شکل‌گیری مثلث واشنگتن، تل‌ آویو و ریاض شرایط برآورده کردن مطالبات مردم دشوارتر شد و دولت دوازدهم با وضعیت پیچیده‌تری در مسیر ایفای وظایف خود رو‌به‌رو شد.
بی‌تردید موانع پیش پای دولت به سادگی قابل برطرف شدن نیست، اما تجربه‌های پیشین در کشور ما نشان داده با استفاده از ظرفیت‌ های اجرایی کشور، می‌توان مردم را به تغییر‌های مثبت و اصلاح از درون امیدوار کرد و راه را بر دشمنان این ملت و آب و خاک بست. این امکان عظیم امروز همچنان در اختیار دولت روحانی است که با استفاده از سرمایه‌های عظیم اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه، راه را برای رشد و توسعه همه‌جانبه و ارتقای جایگاه ایرانیان هموار کند.

** راستی آزمایی تضمین های عملی
اکنون یکی از مهم ترین پرسش ها اما نه الزاما مبهم ترین آنها در تهران و بروکسل این است که آیا اتحادیه اروپا می تواند پس از خروج آمریکا از برجام به ایران تضمین های عینی لازم برای ماندن در برجام را بدهد؟
اما پاسخ به این پرسش به یک مقدمه نظری شبه‌ فلسفی احتیاج دارد. حداقل اینکه باید روی دو عبارت اتحادیه اروپا و تضمین‌های عینی تامل کرد. اتحادیه اروپایی که اکنون با آن مواجهیم از جهات متعددی با اتحادیه اروپای سال 2003میلادی که ایران با آن توافق سعدآباد و بروکسل را امضا کرد و توانست برای مدتی بحران هسته‌ای را آرام کند، فرق دارد.
در آن سال‌ها اتحادیه اروپا با بحران مالی 2008 و ورشکستگی اقتصادی یونان، خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، بحران مهاجرت آوارگان سوری، خیزش راست افراطی، تقویت جریانات ضد اسلامی و جنگ داخلی لیبی در جنوب مدیترانه و در مرزهای آبی اتحادیه اروپا مواجه نبود.
اتحادیه‌ای بود امیدوار به آینده و درصدد تبدیل شدن به یک بازیگر اصلی معادلات جهانی به موازات آمریکا یا حداقل یک مرتبه پایین‌تر از آمریکا.
امروز اولویت یک اتحادیه اروپا این است که از تبدیل شدن برجام پساآمریکایی به یک تهدید امنیتی جدی برای اروپا جلوگیری کند و رهبران آلمان و فرانسه در دیدارهای خود با ترامپ صراحتا اشاره کردند که اتحادیه اروپا و آمریکا درباره پیامدهای خروج از برجام اختلاف نظر دارند و دلیل این امر همانا نگرانی‌های امنیتی اروپاست.

متن کامل مطالب بالا را می توانید در تارنمای ایرنامقاله بخوانید.
**تارنمای 'ایرنا مقاله' به نشانی http://article.irna.ir با هدف اطلاع رسانی و انعکاس مقالات؛ گزارش ها؛ تحلیل های متنوع در موضوعات داخلی و خارجی ؛ به بازنشر مقالات و مطالب مهم روز ایران و جهان می پردازد.
پژوهشم**1194**2040