چرا نخ کردن سوزن بسیار دشوار است؟
دانشمندان دلیل دشواربودن نخ کردن سوزن را توضیح دادند.
به گزارشافکارنیوز، دانشمندان دریافته اند نخ کردن سوزن می تواند بسیار چالش برانگیز باشد زیرا محرک های بصری زمانی که در نزدیکی دست عمل می کنند، بسیار متفاوت پردازش می شوند.
دکتر استفانی گرودهو از مدرسه تحقیقاتی روانشناسی دانشگاه ملی استرالیا، رهبر ارشد این مطالعه است.
به گفته وی، چنانچه فردی در تلاش برای شناسایی اهداف برق زننده روی یک صفحه رایانه باشد، اگر دستانش نزدیک صفحه باشد، بهتر عمل می کند. با این حال، انجام مسئولیت هایی مانند مطالعه که پردازش دقیق را می طلبد، زمانی که دست ها نیز وارد عمل شوند، به طور ظریفی کمتر کارآمد است.
نظریه های مختلفی در تلاش برای توضیح «فضای نزدیک دست» یا میدان بصری اطراف دست ها وجود دارند. «نظریه توجه» بر این باور است در این میدان، مغز منابع شناختی بیشتری را به توجه اختصاص می دهد اما بر اساس تئوری دیگر، این نظریه توضیح نمی دهد که چرا فعالیت هایی مانند خواندن زمانی که دست ها نزدیک هستند، خوب انجام نمی شوند.
بر اساس این نظریه رقیب، دو نوع سلول بر سیستم بصری حکمرانی می کنند: سلول های P که در پردازش جزئیات فضایی کوچک مانند خواندن خوب عمل می کنند و سلول های M که در گزینش جزئیات یا رنگ عملکرد خوبی ندارند اما سرعت واکنش آن ها بسیار بالاست.
بر اساس این نظریه، فضای نزدیک به دست تحت غلبه سلول های M است که در شکار اشیای متحرک خوب عمل کرده اما در خواندن خوب عمل نمی کنند.
گودیو و همکارانش آزمایشی را برای آزمودن هر دو نظریه توجه و نظریه سلول M طراحی کردند و شواهدی را برای نظریه سلول M یافتند.
به شرکت کنندگان در این آزمایش یک صفحه رایانه با دو شکل تصادفی مختلف روی پس زمینه های رنگی نشان داده شد؛ این شکل ها به طور آنی در پس یک مستطیل تیره غیب شدند و زمانی که دوباره ظاهر شدند، تعدادی از آن ها تغییر کرده بودند. در این جا، یا شکل، یا رنگ پس زمینه یا هر دو تغییر کرده بودند؛ تغییردادن رنگ پس زمینه موجب شد شرکت کنندگان در تشخیص یکی بودن یا متفاوت شدن شکل ها کندتر عمل کنند. اما این موضوع فقط زمانی اتفاق افتاد که دستان شرکت کننده ها نزدیک صفحه نبود و به محض این که دست های آن ها در نزدیکی صفحه قرار داده شد، تغییر رنگ هیچ تفاوتی را در انجام دادن این مسئولیت ایجاد نکرد.
این یافته ها نشان می دهد ایده سلول های M و نه سلول های P که برای خواندن به کار می رود، در پردازش محرک های بصری نزدیک به دست دخیل هستند. نتایج همچنین توضیح می دهد چرا نخ کردن سوزن به این اندازه دشوار است؛ دلیل این امر آن است که سلول های M در دیدن جزئیات نزدیک دست عملکرد خوبی ندارند.
جزئیات این مطالعه در مجله Psychonomic Bulletin & Review منتشر شد.
دکتر استفانی گرودهو از مدرسه تحقیقاتی روانشناسی دانشگاه ملی استرالیا، رهبر ارشد این مطالعه است.
به گفته وی، چنانچه فردی در تلاش برای شناسایی اهداف برق زننده روی یک صفحه رایانه باشد، اگر دستانش نزدیک صفحه باشد، بهتر عمل می کند. با این حال، انجام مسئولیت هایی مانند مطالعه که پردازش دقیق را می طلبد، زمانی که دست ها نیز وارد عمل شوند، به طور ظریفی کمتر کارآمد است.
نظریه های مختلفی در تلاش برای توضیح «فضای نزدیک دست» یا میدان بصری اطراف دست ها وجود دارند. «نظریه توجه» بر این باور است در این میدان، مغز منابع شناختی بیشتری را به توجه اختصاص می دهد اما بر اساس تئوری دیگر، این نظریه توضیح نمی دهد که چرا فعالیت هایی مانند خواندن زمانی که دست ها نزدیک هستند، خوب انجام نمی شوند.
بر اساس این نظریه رقیب، دو نوع سلول بر سیستم بصری حکمرانی می کنند: سلول های P که در پردازش جزئیات فضایی کوچک مانند خواندن خوب عمل می کنند و سلول های M که در گزینش جزئیات یا رنگ عملکرد خوبی ندارند اما سرعت واکنش آن ها بسیار بالاست.
بر اساس این نظریه، فضای نزدیک به دست تحت غلبه سلول های M است که در شکار اشیای متحرک خوب عمل کرده اما در خواندن خوب عمل نمی کنند.
گودیو و همکارانش آزمایشی را برای آزمودن هر دو نظریه توجه و نظریه سلول M طراحی کردند و شواهدی را برای نظریه سلول M یافتند.
به شرکت کنندگان در این آزمایش یک صفحه رایانه با دو شکل تصادفی مختلف روی پس زمینه های رنگی نشان داده شد؛ این شکل ها به طور آنی در پس یک مستطیل تیره غیب شدند و زمانی که دوباره ظاهر شدند، تعدادی از آن ها تغییر کرده بودند. در این جا، یا شکل، یا رنگ پس زمینه یا هر دو تغییر کرده بودند؛ تغییردادن رنگ پس زمینه موجب شد شرکت کنندگان در تشخیص یکی بودن یا متفاوت شدن شکل ها کندتر عمل کنند. اما این موضوع فقط زمانی اتفاق افتاد که دستان شرکت کننده ها نزدیک صفحه نبود و به محض این که دست های آن ها در نزدیکی صفحه قرار داده شد، تغییر رنگ هیچ تفاوتی را در انجام دادن این مسئولیت ایجاد نکرد.
این یافته ها نشان می دهد ایده سلول های M و نه سلول های P که برای خواندن به کار می رود، در پردازش محرک های بصری نزدیک به دست دخیل هستند. نتایج همچنین توضیح می دهد چرا نخ کردن سوزن به این اندازه دشوار است؛ دلیل این امر آن است که سلول های M در دیدن جزئیات نزدیک دست عملکرد خوبی ندارند.
جزئیات این مطالعه در مجله Psychonomic Bulletin & Review منتشر شد.
ارسال نظر