چرا کودکان دالی بازی را دوست دارند؟
پژوهشگران انگلیسی در تحقیقات خود موفق به رمزگشایی از اسرار علاقه کودکان خردسال به بازی «دالی موشه» شده و دریافته اند که این بازی به تکامل هوش کودکان و غلبه بر ترس دور بودن از مادر کمک می کند.
خبرگزاری ایسنا: دالی موشه(peekaboo game) یکی از بازی های مورد علاقه نوزادان و کودکان خردسال محسوب می شود؛ این بازی با مراحل رشد انطباق داشته و به تکامل مهارت های کلیدی کودک کمک می کند.
این بازی همچنین می تواند به کودکان خردسال برای غلبه بر ترس دور بودن از مادر کمک کند.
«ژان پیاژه» روانشناس رشد، این قانون را بقای شی ء(object permanence) نامیده بود؛ محققان دریافته اند که نوزادان در طول دو سال نخست زندگی در حال توسعه و تکامل این روش هستند.
پژوهشگران دانشگاه کمبریج مطالعه ای را با حضور ۳۷ کودک ۳ و ۴ ساله انجام دادند؛ چشم کودکان با ماسکی پوشانده و سوال شد که آیا محققان قادر به دیدن آنها هستند که اغلب کودکان به این پرسش جواب منفی دادند.
به گفته محققان، بازی دالی موشه حس نامرئی بودن در کودکان ایجاد می کند؛ بسیاری از کودکان معتقد بودند، حتی افراد بزرگسال که چشم آنها با ماسک پوشانده می شود، از دید محققان پنهان می شوند.
برای بررسی علت احساس نامرئی بودن، یک جفت عینک آینه ای به هر کودک داده شد، بطوریکه کودک می توانست محیط اطراف را ببیند، اما دیگران چشم او را نمی دیدند.
تنها ۷ کودک از ۳۷ کودک درک کردند، درحالیکه آنها دیگران را می بینند، کسی چشم آنها را نمی بیند؛ از این گروه ۷ نفره نیز ۶ کودک معتقد بودند که دلیل این مسئله نامرئی بودن آنها است.
در آزمایش دیگری، میزان لذت بردن کودک از بازی دالی موشه با بررسی لبخند، خنده بلند و حرکات ابرو مورد ارزیابی قرار گرفت؛ این آزمایش در مکان های مختلف و با تغییر مداوم افراد انجام شد.
هربار که نوزاد دست خود را از روی صورت برداشته و فرد دیگری را مقابل خود می دید، از میزان خنده کودک کاسته می شد؛ این نتایج نشان می دهد، نوزادان بالای ۶ ماه انتظاراتی در خصوص مکان و افراد حاضر در بازی دالی موشه دارند که این مسئله با سطح لذت کودک از بازی در ارتباط تنگاتنگ است.
این بازی همچنین می تواند به کودکان خردسال برای غلبه بر ترس دور بودن از مادر کمک کند.
«ژان پیاژه» روانشناس رشد، این قانون را بقای شی ء(object permanence) نامیده بود؛ محققان دریافته اند که نوزادان در طول دو سال نخست زندگی در حال توسعه و تکامل این روش هستند.
پژوهشگران دانشگاه کمبریج مطالعه ای را با حضور ۳۷ کودک ۳ و ۴ ساله انجام دادند؛ چشم کودکان با ماسکی پوشانده و سوال شد که آیا محققان قادر به دیدن آنها هستند که اغلب کودکان به این پرسش جواب منفی دادند.
به گفته محققان، بازی دالی موشه حس نامرئی بودن در کودکان ایجاد می کند؛ بسیاری از کودکان معتقد بودند، حتی افراد بزرگسال که چشم آنها با ماسک پوشانده می شود، از دید محققان پنهان می شوند.
برای بررسی علت احساس نامرئی بودن، یک جفت عینک آینه ای به هر کودک داده شد، بطوریکه کودک می توانست محیط اطراف را ببیند، اما دیگران چشم او را نمی دیدند.
تنها ۷ کودک از ۳۷ کودک درک کردند، درحالیکه آنها دیگران را می بینند، کسی چشم آنها را نمی بیند؛ از این گروه ۷ نفره نیز ۶ کودک معتقد بودند که دلیل این مسئله نامرئی بودن آنها است.
در آزمایش دیگری، میزان لذت بردن کودک از بازی دالی موشه با بررسی لبخند، خنده بلند و حرکات ابرو مورد ارزیابی قرار گرفت؛ این آزمایش در مکان های مختلف و با تغییر مداوم افراد انجام شد.
هربار که نوزاد دست خود را از روی صورت برداشته و فرد دیگری را مقابل خود می دید، از میزان خنده کودک کاسته می شد؛ این نتایج نشان می دهد، نوزادان بالای ۶ ماه انتظاراتی در خصوص مکان و افراد حاضر در بازی دالی موشه دارند که این مسئله با سطح لذت کودک از بازی در ارتباط تنگاتنگ است.
ارسال نظر