۱۰ راهکار برای پشت سر گذاشتن مصیبت
«مارلین تام» مشاور و نویسنده کتاب «انتخاب شادی» در مورد چگونگی مبارزه با بلایای پیش روی ما راه حل هایی ارائه داده است. این نوشته او ۱۰ گام برای پشت سر گذاشتن غمی بزرگ را معرفی می کند؛
خبرآنلاین: پس از ناپدید شدن هواپیمای شماره ۳۷۰ خطوط هوایی مالزی، طبیعی است که خانواده های قربانیان با فاجعه عظیمی روبروشده اند؛ آنها با احساسات محتلفی مثل ناراحتی، درد، ناتوانی، شوک و خشم روزهایشان را سپری می کنند و بازگشت به زندگی عادی برای آنها بسیار دشوار است. اما من احساس آنها را درک می کنم زیرا پدر خودم را در سال ۱۹۸۵ در پرواز شماره ۱۲۳ خطوط هوایی ژاپن که در خارج از توکیو سقوط کرد از دست دادم.
این حادثه یکی از بزرگترین حوادثهوایی در تاریخ حمل و نقل هوایی است زیرا منجر به کشته شدن بیش از ۵۰۰ مسافر و خدمه هواپیما شد. در حالیکه روی یکی از نیمکت های انتظار شهرستان تاتامی(نقطه ای که به محل سقوط نزدیک بود) نشسته بودم صدها نفر را می دیدم که به دنبال عزیزان خود آمده اند و احساس ترس، نا امیدی و خفگی می کردم. فردای آن روز که بقایای هواپیما مثل؛ تکه های چوپ، یک دست که احتمالا متعلق به یک مرد بوده و غیره را می آوردند با خودم فکر کردم که این عذاب پایانی ندارد.
چگونه می توانستم به دنبال بقایای کسی بگردم که روزی عزیز من بوده؟ پدرم و قهرمان کودکی من؟ از لحاظ جسمی، عاطفی احساس می کردم که هر تکه ای که پیدا می شود قسمتی از روح و بدن عزیز من است. پس از اینهمه سال هنوز جای زخم های آن حادثه درد می کند، حتی وقتی که شنیدیم هواپیمای ۳۷۰ ناپدید شده. من می خواهم احساسم را با کسانی که در این حادثه قربانی داده اند شریک کنم و به آنها بگویم زندگی همیشه یکسان نخواهد بود، زمان خواهد برد اما بدانید که اوضاع بهتر می شود. بدانید که ما دوباره می خندیم و خورشید بازهم طلوع خواهد کرد.
نداشتن اطلاعات کافی سخت ترین قسمت ماجراست؛ این که از کجا مطمئن باشیم عزیز ما از دست رفته است وقتی هنوز قسمتی از جنازه پیدا نشده؟ اگر آنها زنده باشند و به انتظار ما نشسته باشند تا نجاتشان دهیم چه طور؟ چگونه مراسم ترجیمی برگزار کنیم وقتی جنازه ای نداریم؟ چگونه مطمئن باشیم که دیگر هرگز باز نمی گردد؟ خانواده های قربانیان این حادثه با دشواری های بسیاری روبه رو هستند. اما این ۱۰ نکته شاید بتواند به آنها کمک کند که از این غم عظیم عبور کنند. مهمترین نکته این است که بپذیرید آنها رفته اند و دیگر باز نخواهند گشت؛
۱ - غم درونی خود را آزاد کنید؛ گریه کنید، فریاد یزنید، داستان هایی مربوط به شخص از دست رفته تان را بیان کنید و خلاصه هر کاری که به شما کمک می کند تا غصه درونیتان را خارج کنید.
۲ - از اطرافیان, دوستان؛ خانواده و یا مشاورین کمک بگیرید و به خدایتان پناه ببرید.
۳ - غذاهای سالم بخورید.
۴ - استراحت کنید، حتی اگر نمیتوانید بخوابید مدتی دراز بکشید.
۵ - حرکت کنید، راه بروید، ورزش کنید، فعالیتهای فیزیکی احساسات منفی را از بین میبرد.
۶ - به طبیعت بروید طبیعت آنقدر بزرگ است که غم شما را در خود پنهان کند طبیعت شفابخش است.
۷ - بدانید که عزیز شما در آرامش است و همیشه در کنار شما خواهد بود.
۸ - به کسانی که ممکن است در وضعیت بدتری از شما باشند کمک کنید. مثلا در موردی که برای من اتفاق افتاد فهمیدم که یک زوجی آمریکایی می خواستند با این پرواز سفر کنند اما به هواپیما نرسیدند بنابر این من برای آنها نامه ای نوشتم و آرزو کردم که همیشه در آرامش و خوشی زندگی کنند.
۹ - مطمئن باشید که پس از تمام شدن این غم و فاجعه اتفاق خوبی رخ می دهد. مرگ پدرم به من یاد داد که بیشتر در زمان حال زندگی کنم، برای زنده ماندن بیشتر تلاش کنم و قدردان محبت غربیه ها باشم.
۱۰ - من از این حادثه آموختم که قوی و انعطاف پذیر باشم و به دنبال کمک بگردم وقتی که به آن نیازمندم. با ایمان و شجاعت توانستم تغییرات مثبتی در زندگی دیگران ایجاد کنم و به بسیاری از اهداف زندگی ام دست یافتم. می دانم که پدرم در تمام این مدت در کنارم بود و مرا هدایت می کرد و اکنون با لبخندی از سر غرور و افتخار رسیدن من به هر نقطه جدیدی از موفقیت را نگاه میکند.
من اعتقاد دارم که همه ما می توانیم رشد کنیم و زندگی سرشار از آرامش و شادی داشته باشیم اما فقط باید این مرحله را پشت سر بگذاریم. خانواده قربانیان پرواز ۳۷۰ به شیوه های گوناگونی این حادثه را پشت سر خواهند گذاشت اما همیشه خاطره و محبت عزیزانشان را در دل خواهند داشت.
این حادثه یکی از بزرگترین حوادثهوایی در تاریخ حمل و نقل هوایی است زیرا منجر به کشته شدن بیش از ۵۰۰ مسافر و خدمه هواپیما شد. در حالیکه روی یکی از نیمکت های انتظار شهرستان تاتامی(نقطه ای که به محل سقوط نزدیک بود) نشسته بودم صدها نفر را می دیدم که به دنبال عزیزان خود آمده اند و احساس ترس، نا امیدی و خفگی می کردم. فردای آن روز که بقایای هواپیما مثل؛ تکه های چوپ، یک دست که احتمالا متعلق به یک مرد بوده و غیره را می آوردند با خودم فکر کردم که این عذاب پایانی ندارد.
چگونه می توانستم به دنبال بقایای کسی بگردم که روزی عزیز من بوده؟ پدرم و قهرمان کودکی من؟ از لحاظ جسمی، عاطفی احساس می کردم که هر تکه ای که پیدا می شود قسمتی از روح و بدن عزیز من است. پس از اینهمه سال هنوز جای زخم های آن حادثه درد می کند، حتی وقتی که شنیدیم هواپیمای ۳۷۰ ناپدید شده. من می خواهم احساسم را با کسانی که در این حادثه قربانی داده اند شریک کنم و به آنها بگویم زندگی همیشه یکسان نخواهد بود، زمان خواهد برد اما بدانید که اوضاع بهتر می شود. بدانید که ما دوباره می خندیم و خورشید بازهم طلوع خواهد کرد.
نداشتن اطلاعات کافی سخت ترین قسمت ماجراست؛ این که از کجا مطمئن باشیم عزیز ما از دست رفته است وقتی هنوز قسمتی از جنازه پیدا نشده؟ اگر آنها زنده باشند و به انتظار ما نشسته باشند تا نجاتشان دهیم چه طور؟ چگونه مراسم ترجیمی برگزار کنیم وقتی جنازه ای نداریم؟ چگونه مطمئن باشیم که دیگر هرگز باز نمی گردد؟ خانواده های قربانیان این حادثه با دشواری های بسیاری روبه رو هستند. اما این ۱۰ نکته شاید بتواند به آنها کمک کند که از این غم عظیم عبور کنند. مهمترین نکته این است که بپذیرید آنها رفته اند و دیگر باز نخواهند گشت؛
۱ - غم درونی خود را آزاد کنید؛ گریه کنید، فریاد یزنید، داستان هایی مربوط به شخص از دست رفته تان را بیان کنید و خلاصه هر کاری که به شما کمک می کند تا غصه درونیتان را خارج کنید.
۲ - از اطرافیان, دوستان؛ خانواده و یا مشاورین کمک بگیرید و به خدایتان پناه ببرید.
۳ - غذاهای سالم بخورید.
۴ - استراحت کنید، حتی اگر نمیتوانید بخوابید مدتی دراز بکشید.
۵ - حرکت کنید، راه بروید، ورزش کنید، فعالیتهای فیزیکی احساسات منفی را از بین میبرد.
۶ - به طبیعت بروید طبیعت آنقدر بزرگ است که غم شما را در خود پنهان کند طبیعت شفابخش است.
۷ - بدانید که عزیز شما در آرامش است و همیشه در کنار شما خواهد بود.
۸ - به کسانی که ممکن است در وضعیت بدتری از شما باشند کمک کنید. مثلا در موردی که برای من اتفاق افتاد فهمیدم که یک زوجی آمریکایی می خواستند با این پرواز سفر کنند اما به هواپیما نرسیدند بنابر این من برای آنها نامه ای نوشتم و آرزو کردم که همیشه در آرامش و خوشی زندگی کنند.
۹ - مطمئن باشید که پس از تمام شدن این غم و فاجعه اتفاق خوبی رخ می دهد. مرگ پدرم به من یاد داد که بیشتر در زمان حال زندگی کنم، برای زنده ماندن بیشتر تلاش کنم و قدردان محبت غربیه ها باشم.
۱۰ - من از این حادثه آموختم که قوی و انعطاف پذیر باشم و به دنبال کمک بگردم وقتی که به آن نیازمندم. با ایمان و شجاعت توانستم تغییرات مثبتی در زندگی دیگران ایجاد کنم و به بسیاری از اهداف زندگی ام دست یافتم. می دانم که پدرم در تمام این مدت در کنارم بود و مرا هدایت می کرد و اکنون با لبخندی از سر غرور و افتخار رسیدن من به هر نقطه جدیدی از موفقیت را نگاه میکند.
من اعتقاد دارم که همه ما می توانیم رشد کنیم و زندگی سرشار از آرامش و شادی داشته باشیم اما فقط باید این مرحله را پشت سر بگذاریم. خانواده قربانیان پرواز ۳۷۰ به شیوه های گوناگونی این حادثه را پشت سر خواهند گذاشت اما همیشه خاطره و محبت عزیزانشان را در دل خواهند داشت.
ارسال نظر