آویشن پیری را به تاخیر می اندازد

یک متخصص اکولوژی گیاهان دارویی و زراعی گفت: از آویشن به دلیل خواص زیاد آن در صنایع غذایی، دارویی، بهداشتی و آرایشی استفاده های متنوعی می شود.

دکتر شهرام امیر مرادی در گفت وگو با ایسنا، درباره گیاه دارویی آویشن گفت: آویشن با نام علمی «Thymus vulgaris L» یکی از گیاهان تیره نعناعیان است که به صورت بوته های پرپشت در دامنه های خشک و بین تخته سنگ های نواحی مختلف مدیترانه از جمله در کشورهای فرانسه، پرتغال، اسپانیا، ایتالیا و یونان می روید.

وی افزود: اسانس آویشن از جمله ۱۰ اسانس معروف است که دارای خواص ضدباکتریایی و ضدقارچ، آنتی اکسیدان، نگهدارنده طبیعی غذا و تأخیر دهنده پیری پستانداران است. این گیاه جایگاه خاصی در تجارت جهانی داشته و همچنین آویشن در انواع غذاها استفاده می شود و به عنوان ترکیبات معطر در اکثر فرآورده های غذایی مهم نظیر نوشیدنی ها و دسرهای لبنیاتی استفاده می شود.

امیرمرادی گفت: روغن آویشن به عنوان ماده ای معطر، ضداسپاسم و ضدنفخ در قطره های ضد سرفه و مرهم های رقیق استفاده می شود، از تیمول موجود در روغن آویشن نیز استفاده های مشابهی می شود، علاوه بر این از تیمول در ترکیبات ضدقارچی، برای آلودگی های قارچی پوست، فرمولاسیون های دندانی و… استفاده می شود.

وی افزود: از آنجایی که تیمول ضدکرم «به خصوص کرم قلابدار» بوده به عنوان داروی ضدکرم به مقدار دو گرم در سه نوبت در روز مصرف می شود.

این متخصص گیاهان دارویی درباره خواص روغن قرمز آویشن گفت: این روغن از قرن ۱۶ تاکنون به عنوان میکروب کش مطرح است و خاصیت ضدمیکروبی آن در اثر دو ماده «تیمول» و «کارواکرول» است.

وی ادامه داد: این روغن گیاهی به مقدار زیادی در دهان شویه ها، محلول های غرغره، خمیردندان ها، صابون ها، پاک کننده ها و فرآورده های مختلف طبی ضدعفونی کننده مصرف شده است. همچنین در درمان سیاه سرفه و سل و برونشیت توصیه شده است.

امیرمرادی یادآور شد: مایع استخراجی از آویشن یکی از مواد سازنده شربت های غلیظ ضدسرفه «Cough linctuses» است که به عنوان ماده طعم دهنده نیز مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین از اسانس آن به صورت محلول های الکلی، گاهی در رفع بعضی از سوءهاضمه ها، اسهال های ساده و دفع کرم ساده استفاده می شود.

این متخصص گیاهان دارویی گفت: تیمول به عنوان یک ضدعفونی کننده روی زخم ها و جوش ها مصرف می شود اما به شدت محرک و سوزش آور است و تأثیر آن در تماس با پروتئین ها کاسته می شود؛ نقش عمده آن در حال حاضر، درمان بیماری های قارچی پوست به فرم محلول الکلی یک درصد یا پودر قوی دو درصد است.

وی افزود: گاهی تیمول یددار توسط متخصصین پوست به عنوان یک ماده متوقف کننده رشد باکتری و کشنده قارچ به صورت پودرها، لوسیون و پمادها مصرف می شود.

این متخصص اکولوژی گیاهان زراعی و دارویی گفت: روغن قرمز آویشن «Red thyme oil» دارای خواص جلوگیری کننده از حساسیت، خارش و آسیب اشعه آفتاب برای پوست انسان است ولی زمانی که به صورت رقیق نشده مصرف شود، سوزش شدید و خارش ایجاد می کند.

وی ادامه داد: اسانس فنلی آویشن از جمله ۱۰ اسانس معروف است که دارای خواص ضدباکتریایی، ضدقارچی، آنتی اکسیدان، نگهدارنده طبیعی غذا و تاخیردهنده پیری در پستانداران است.

امیرمرادی افزود: هم اکنون در کشور، فرآورده های دارویی مختلفی از «Thymus vulgaris» ساخته شده و به طور گسترده مورد مصرف بیماران قرار می گیرد، از آن جمله می توان قطره «تیم آرتا»، قرص و شربت «تیمکس» و شربت «تیمیان» را نام برد که این سه فرآورده به عنوان ضدسرفه و خلط آور به کار می روند.

وی ادامه داد: قطره خوراکی «گاسترولیت» ۱۵میلی لیتر نمونه ای از فرآورده های حاصل از آویشن در درمان علائم سندرم روده، نفخ، سوزش، ترش کردن، دل پیچه و درد شکمی، سوء هاضمه و تغییرات اجابت مزاج موثر است.

این متخصص گیاهان دارویی در خصوص عوارض جانبی آویشن و فرآورده های آن گفت: تیمول موجود در اسانس آویشن می تواند سبب سرگیجه، سردرد، تهوع، استفراغ و ضعف عضلانی و همچنین ممکن است سبب کاهش فعالیت قلب، دستگاه تنفسی و دمای بدن شود.

امیرمرادی در خصوص موارد منع مصرف این گیاه اظهار کرد: مصرف آویشن به افراد مبتلا به اختلالات غده تیروئید در دوران حاملگی و شیردهی توصیه نمی شود.